🔹نوشابه امیری؛ خشونت و ترس را در مصاحبه با خمینی تجربه کردم

«نوشابه امیری»، با بیش از ۴ دهه سابقه فعالیت در عرصه روزنامه‌نگاری در این روزهای کرونازده در پاریس مشغول نوشتن سومین رمانش، «روزی که مهاجر شدم»، است. او روزنامه‌نگاری را در اواخر دهه ۱۳۵۰ در روزنامه «کیهان» آغاز کرد و یک سال پس از روی کار آمدن انقلاب، شغل خود را مانند بسیاری از همکارانش از دست داد، شاهد اعدام «رحمان هاتفی»، سردبیرش، و بازداشت و اعدام دیگر دوستان و همکاران و همسرش بود. در کارنامه مطبوعاتی نوشابه امیری گفت‌وگوهای زیادی با شخصیت‌های مهم سیاسی دیده می‌شود. او تنها زن روزنامه‌نگار ایرانی است که با آیت‌الله «خمینی» گفت‌وگو کرده است. به مناسبت روز جهانی زن پای صحبت‌های این روزنامه‌نگار پیشکسوت نشسته‌ایم. او در بخشی از این گفت‌وگو، فضای حاکم بر مصاحبه‌‌اش با بنیانگذار جمهوری اسلامی را ترسیم می‌کند و وحشت و خشونتی را که همان زمان تجربه کرده است، به یاد می‌آورد.
***
-چطور کار با روزنامه کیهان را شروع کردید؟ در آن سال‌ها روزنامه‌نگاران زن زیادی در رسانه‌ها مشغول بودند؟

من ۱۹ سالم بود و سال اول دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی بودم که دکتر «صدرالدین الهی»، استاد روزنامه‌نگاری ما در دانشکده، من را به همراه سه همکلاسی دختر و پسر به روزنامه کیهان معرفی کرد. موسس این دانشکده دکتر «مصطفی مصباح‌زاده»، صاحب‌امتیاز روزنامه کیهان، بود که در آن زمان به این شکل روزنامه‌نگاران جوان را برای کار تربیت می‌کرد. دانشکده علوم ارتباطات در آن دوران به صورت پنجاه پنجاه دانشجوی دختر و پسر می‌گرفت.

#اطلاع_رسانی #خبرنگاری_جرم_نیست #روز_جانی_زن #مصاحبه_با_خمینی

گفت‌و‌گوی نیلوفر رستمی با نوشابه امیری را در اینجا بخوانید:👇
@Farsi_Iranwire