▪️ سراوان؛ کشته و زخمی شدن سه شهروند از جمله دو سوختبر در سانحه رانندگی

در پی برخورد یک نیسان سوختبر با کامیون ده‌چرخ در سراوان، دو ‌سوختبر جان باختند و یک شهروند دیگر به‌شدت زخمی شد.

به گزارش کولبرنیوز، به نقل از منابع بلوچستان، صبح روز چهارشنبه ۲۱ خرداد‌ماه ۱۴۰۴، بر اثر برخورد شدید یک دستگاه نیسان سوختبر با یک کامیون ده‌چرخ در حوالی روستای اسپندک از توابع شهرستان سراوان، دو تن از سرنشینان سوختبر نیسان در آتش ناشی از حادثه جان باختند و راننده کامیون نیز به‌شدت زخمی شد.
منابع محلی اعلام کرده‌اند که قربانیان این سانحه از اهالی روستای دهوک و شهرستان سراوان بوده‌اند، اما هویت دقیق آن‌ها تا زمان تنظیم این گزارش مشخص نشده است.

لینک بە گزارش کامل:

https://kolbarnews.com/2025061102-2/

▪️به مناسبت روز جهانی مبارزه علیه کار کودکان


اقبال مسیح (که خیلی‌ها به او لقب اسپارتاکوس زمان داده‌اند) جوان‌ترین فعال کارگری جهان بود که در ۱۲ سالگی تبدیل به یک قهرمان شده بود. جمله معروف او است: «من دیگر از ارباب نمی‌ترسم، حالا آنها باید از من بترسند».


بردگی کودکان

قهرمان کیست و قهرمانی چیست؟ برخی از مردم  بر این باورند که قهرمان کسی است که با شر و بدی ‌می‌جنگد. برخی دیگر از آن‌ها می‌گویند قهرمان کسی است که از ضعفا حمایت و دفاع‌ می‌کند. افراد دیگر قهرمان را کسی می‌دانند که جان خود را در محافظت از جان دیگران به ‌خطر ‌می‌اندازد. اقبال مسیح همه‌ی این قهرمانی‌ها را داشت. همه‌ی تصورات ممکن از یک قهرمان را داشت حال‌آنکه تنها ۱۲ سال داشت.
اقبال در یکی از روستاهای پاکستان به دنیا ‌آمد. پس از تولد او، پدرش خانواده را ترک‌ کرد. مادر اقبال در خانه‌های دیگران کار می‌کرد. درآمد مادرش بسیار ناچیز بود. او نمی‌توانست از اقبال، و برادر و خواهرش مراقبت کند.  مادرش، اقبال را در چهار سالگی در ازای ۱۲ دلار به صاحب کارخانه‌ی‌ فرش‌بافی فروخت. در پاکستان بسیاری از فرش‌ها، به دست کودکان کارگری مانند اقبال بافته‌ می‌شوند. این کودکان از هیچ‌گونه آزادی برخوردار نیستند و برده‌‌ی مالکان کارخانه‌ها هستند. آن‌ها ساعت‌های طولانی در شرایط وحشتناکی کار ‌می‌کنند. اقبال شش روز در هفته و ۱۲ ساعت در روز کار ‌می‌کرد. او نمی‌توانست کارهایی که کودکان عادی انجام‌ می‌دادند را انجام‌‍ دهد. اقبال نمی‌توانست به مدرسه برود و با دوستانش بازی کند. کارخانه‌ی فرش‌بافی قواعد بسیاری داشت. اگر قانون‌شکنی می‌کرد تنبیه بدنی می‌شد. اگر در حین کار با کودکان دیگر حرف‌می‌زد، کتکش می‌زدند. اگر در کار فرش‌بافی اشتباه ‌می‌کرد، کتک می‌خورد. حتی اگر مریض هم می‌شد بازهم تنبیه‌ می‌شد. آنجا جای بچه‌ها نبود.

ادامە متن در لینک زیر:
http://bitly.ws/Ia2v