‍ ‍ #اندکی_تفکر


اصولا مبنای #فاشیسم در هر نسخه و مکتب آن ، بر مبنای عشق سیاسی و رابطۀ عاطفی با رهبر است ... از رابطۀ عاشقانۀ ملت خل مشنگ آلمان در آن دوران با هیتلر بگیرید تا عشق دیوانه‌وار به استالین یا ستایش عاشقانۀ کوبایی‌ها نسبت به فیدل ... با این حال من هیچوقت نمی‌فهمم که چطور یک انسان میتواند عاشق رهبرش باشد ولی عاشق زن خودش نباشد ؟! حاضر است بخاطر همان شخص جان بدهد و مانند آب خوردن از زن و بچه‌اش بگذرد ، تقریبا در همۀ جوامع فاشیستی در طول تاریخ هم نمونه‌هایش پیدا میشود اما مهم‌ترین #پارادوکس موجود در این عشق‌ها یک طرفه بودن تمام آنهاست .

صاحبان قدرت در رژیم های ایدئولوژیک از آنجا که حاکمیت خود را ضرورت تاریخ میدانند غالبا به عنوان مالکین کشور عمل میکنند و در تصمیماتی که میگیرند چندان به سرنوشت مردمی که بر آنان حکومت میکنند اهمیتی نمی‌دهند ، شاید بهترین نمونه این حقیقت تلخ #هیتلر باشد

فرماندهان ارتش هیتلر در روزهای آخر جنگ وقتی آلمان در حال نابودی و ویرانی بود به وی پیشنهاد دادند تا برلین را ترک یا خود را تسلیم آمریکایی‌ها کند تا کشور بیش از این ویران نشود اما هیتلر در پاسخ‌شان یک جمله گفت : بگذارید آلمان نابود شود چون مردم آلمان باید تاوان نابودی امپراطوری من را با خون خودشان بدهند ... هیتلر میتوانست با تسلیم کردن کشور مانع کشته شدن تعداد بیشتری از آنها شود اما این کار را نکرد چون عشق او به مردم آلمان فقط تا زمانی ادامه داشت که به دردش می خوردند.

@Library_Telegram
--------------------------------------
این چند دقیقه ، میتواند سرمشق تمام ملت‌هایی باشد که عاشقانه #دیکتاتوری را می‌پرستند 👇