📕 #چه_کسی_از_دیوانه_ها_نمی_ترسد
✍ #مهدی_رضایی
رمان مهدی رضایی رمان خوش خوانی است. راحت روایت می کند و ساخت و ساختار زبانی هم به گونه ای است که نزدیک ترین معنا را در ذهن مخاطب می سازد و بر خلاف داستان هایی که با رمل و اسطرلاب باید رمزگشایی شان کرد پیش می رود و وقایع داستان را روایت می کند. در بررسی این رمان صد و سی صفحه ای باید به چند سرفصل عمده اشاره کرد که شامل مسائل تکنیکی و روند معناسازی و فلسفی کار است. در بعد تکنیکی رمان حرف های زیادی برای گفتن دارد و به اعتقاد بنده همین تکنیک های داستانی باعث شده اند که مخاطب از خواندن آن خسته نشود و به راحتی بتواند رمان را به پایان برساند. رمان تقطیع های خوبی دارد و رویا و حقیقت در بعضی مواقع چنان با ظرافت کنار هم قرار گرفته اند که کمترین دلزدگی و احساس نامتجانس بودن این فضاها را به مخاطب نمی دهد. در کل باید گفت رمان چه کسی از دیوانه ها نمی ترسد، رمانی است که به همان راحتی ای که خوانده می شود راحت هم نوشته شده و این اتفاق میمونی است. و اما در بحث بار مفهومی و معنایی کار با این رمان تقریبأ کم حجم با مشکلات زیادی روبرو هستیم. به نظر می رسد نویسنده آنقدری که برای چیدمان و فصل بندی کار وقت گذاشته از لحاظ استراتژی در روایت دچار کم کاری و یا خلط مبحث شده، زیرا در انتهای رمان ما با مباحث مطرح شده ی فراوانی طرف هستیم که وقتی به خودمان می آییم می بینیم که خیلی شان به نتیجه نرسیده اند و لاینحل باقی مانده اند.
@Library_Telegram
✍ #مهدی_رضایی
رمان مهدی رضایی رمان خوش خوانی است. راحت روایت می کند و ساخت و ساختار زبانی هم به گونه ای است که نزدیک ترین معنا را در ذهن مخاطب می سازد و بر خلاف داستان هایی که با رمل و اسطرلاب باید رمزگشایی شان کرد پیش می رود و وقایع داستان را روایت می کند. در بررسی این رمان صد و سی صفحه ای باید به چند سرفصل عمده اشاره کرد که شامل مسائل تکنیکی و روند معناسازی و فلسفی کار است. در بعد تکنیکی رمان حرف های زیادی برای گفتن دارد و به اعتقاد بنده همین تکنیک های داستانی باعث شده اند که مخاطب از خواندن آن خسته نشود و به راحتی بتواند رمان را به پایان برساند. رمان تقطیع های خوبی دارد و رویا و حقیقت در بعضی مواقع چنان با ظرافت کنار هم قرار گرفته اند که کمترین دلزدگی و احساس نامتجانس بودن این فضاها را به مخاطب نمی دهد. در کل باید گفت رمان چه کسی از دیوانه ها نمی ترسد، رمانی است که به همان راحتی ای که خوانده می شود راحت هم نوشته شده و این اتفاق میمونی است. و اما در بحث بار مفهومی و معنایی کار با این رمان تقریبأ کم حجم با مشکلات زیادی روبرو هستیم. به نظر می رسد نویسنده آنقدری که برای چیدمان و فصل بندی کار وقت گذاشته از لحاظ استراتژی در روایت دچار کم کاری و یا خلط مبحث شده، زیرا در انتهای رمان ما با مباحث مطرح شده ی فراوانی طرف هستیم که وقتی به خودمان می آییم می بینیم که خیلی شان به نتیجه نرسیده اند و لاینحل باقی مانده اند.
@Library_Telegram