امروز آدینه #ناهید_شید
۲۳ شهریور ۱۴۰۳ خورشیدی
سپتامبر سال 488 پیش از میلاد
“از سکه داریک تا سپاه جاویدان: دستاوردهای داریوش”
در این روز، داریوش بزرگ ، شاه وقت ایران، ضرب سکه‌ای با وزن، شکل و عیار مشخص و یکنواخت را فرمان داد تا به عنوان واحد پول ایران شناخته شود.
تاریخ‌نویسان یونانی در کتاب‌های خود این سکه را “داریک” (Daric) نامیده‌اند که منسوب به داریوش است. تا زمان رواج داریک، بازرگانی به روش دادوستد کالا انجام می‌شد که کاری پیچیده بود و بازار همیشه نوسان داشت. دیگر کشورها نیز از طلا برای دادوستد کالا و خدمات استفاده می‌کردند، اما نه به ریخت سکه یکنواخت با عیار و وزن و شکل واحد. به بیان دیگر، تا سپتامبر 488 پیش از میلاد، بازرگانان و افراد، شکل و عیار طلای وسیله مبادله را تعیین می‌کردند نه دولت‌ها.
همزمان، داریوش دستور ایجاد پستخانه را در ایران داد که تاریخ‌نگاران وی را مبتکر «پست» و ارتباط پستی در تاریخ جهان معرفی کرده‌اند. همچنین، در همین سال، داریوش پایه‌گذاری یک ارتش همیشگی برای ایران را فرمان داد که مورخان امروزی از آن به نام «سپاه جاویدان» یاد کرده‌اند. به این ترتیب، ایرانیان نخستین ملت جهان بودند که به اهمیت وجود یک ارتش همیشگی پی برده و آن را به وجود آورده بودند. پیش از آن، هنگام جنگ دست به گردآوری نیرو زده می‌شد و یک ارتش همیشگی به مفهوم واقعی وجود نداشت. سپس اسکندر و رومیان این نوآوری داریوش را برگرفتند.
داریوش در همین سال دستور ساخت تالار صد ستون در تخت جمشید را داد که محل همایش و دید و بازدیدهای همگانی باشد و نیز ساخت راه طولانی شوش به سارد (ساحل مدیترانه) را آغاز کرد. وی که سال پیش از آن دستور تقسیمات اداری ایران به استان‌های متعدد (ساتراپی) را داده بود، دو سال پس از ضرب سکه داریک و قرار دادن آن به عنوان ابزار بازرگانی درگذشت. داریوش واژه ساتراپ را برای آن انتخاب کرد که “استاندار” بداند نگهبان استان (ایالت) خود است نه سرور مردم.
ملی‌گرایی و ایران دوستی با داریوش بزرگ پا به عرصه وجود گذاشت.
درایوش یکم نامور به داریوش بزرگ، چهارمین شاهنشاه از شاهنشاهی هخامنشی در سال‌های ۵۲۲ تا هنگام مرگش در ۴۸۶ پیش از میلاد، بود. او فرزند ویشتاسپ و داماد کوروش بزرگ بود.
در دوران فرمانروایی او، شاهنشاهی در بزرگ‌ترین گستره‌ی خود بود که بخش زیادی از غرب آسیا، بخش‌هایی از بالکان‌ها (اسکودرا-مقدونیه) و قفقاز، بخش بزرگ پیرامون ساحلی دریای سیاه، آسیای مرکزی، دره سند در خاور دور و نیز بخش‌هایی از شمال آفریقا و شمال شرقی آفریقا از قبیل مصر، شرق لیبی و سواحل سودان را در بر می‌گرفت.
#دریک
#تاریخ_ایران
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۳ شهریور ۱۴۰۳ خورشیدی
سپتامبر سال 488 پیش از میلاد
“از سکه داریک تا سپاه جاویدان: دستاوردهای داریوش”
در این روز، داریوش بزرگ ، شاه وقت ایران، ضرب سکه‌ای با وزن، شکل و عیار مشخص و یکنواخت را فرمان داد تا به عنوان واحد پول ایران شناخته شود.
تاریخ‌نویسان یونانی در کتاب‌های خود این سکه را “داریک” (Daric) نامیده‌اند که منسوب به داریوش است. تا زمان رواج داریک، بازرگانی به روش دادوستد کالا انجام می‌شد که کاری پیچیده بود و بازار همیشه نوسان داشت. دیگر کشورها نیز از طلا برای دادوستد کالا و خدمات استفاده می‌کردند، اما نه به ریخت سکه یکنواخت با عیار و وزن و شکل واحد. به بیان دیگر، تا سپتامبر 488 پیش از میلاد، بازرگانان و افراد، شکل و عیار طلای وسیله مبادله را تعیین می‌کردند نه دولت‌ها.
همزمان، داریوش دستور ایجاد پستخانه را در ایران داد که تاریخ‌نگاران وی را مبتکر «پست» و ارتباط پستی در تاریخ جهان معرفی کرده‌اند. همچنین، در همین سال، داریوش پایه‌گذاری یک ارتش همیشگی برای ایران را فرمان داد که مورخان امروزی از آن به نام «سپاه جاویدان» یاد کرده‌اند. به این ترتیب، ایرانیان نخستین ملت جهان بودند که به اهمیت وجود یک ارتش همیشگی پی برده و آن را به وجود آورده بودند. پیش از آن، هنگام جنگ دست به گردآوری نیرو زده می‌شد و یک ارتش همیشگی به مفهوم واقعی وجود نداشت. سپس اسکندر و رومیان این نوآوری داریوش را برگرفتند.
داریوش در همین سال دستور ساخت تالار صد ستون در تخت جمشید را داد که محل همایش و دید و بازدیدهای همگانی باشد و نیز ساخت راه طولانی شوش به سارد (ساحل مدیترانه) را آغاز کرد. وی که سال پیش از آن دستور تقسیمات اداری ایران به استان‌های متعدد (ساتراپی) را داده بود، دو سال پس از ضرب سکه داریک و قرار دادن آن به عنوان ابزار بازرگانی درگذشت. داریوش واژه ساتراپ را برای آن انتخاب کرد که “استاندار” بداند نگهبان استان (ایالت) خود است نه سرور مردم.
ملی‌گرایی و ایران دوستی با داریوش بزرگ پا به عرصه وجود گذاشت.
درایوش یکم نامور به داریوش بزرگ، چهارمین شاهنشاه از شاهنشاهی هخامنشی در سال‌های ۵۲۲ تا هنگام مرگش در ۴۸۶ پیش از میلاد، بود. او فرزند ویشتاسپ و داماد کوروش بزرگ بود.
در دوران فرمانروایی او، شاهنشاهی در بزرگ‌ترین گستره‌ی خود بود که بخش زیادی از غرب آسیا، بخش‌هایی از بالکان‌ها (اسکودرا-مقدونیه) و قفقاز، بخش بزرگ پیرامون ساحلی دریای سیاه، آسیای مرکزی، دره سند در خاور دور و نیز بخش‌هایی از شمال آفریقا و شمال شرقی آفریقا از قبیل مصر، شرق لیبی و سواحل سودان را در بر می‌گرفت.
#دریک
#تاریخ_ایران
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma