غیبگویی ۲۰ سال پیش یک سید شیرازی در باره فاجعه امروز استان #فارس
#سید_آهنگ_کوثر چهارم خرداد ۱۳۱۵ در شهر شیراز جنت تراز به دنیا آمد. آمد تا آهنگ زندگی را در دل کویرها و بیابان های ایران تا آنجا که می تواند کوک کند و تمام هستی، دانش، سلامتی و توان خود را مشتاقانه و عاشقانه برای آبادانی بیابان های ایران و افزایش اندوخته آبی کشور صرف نماید و هیچ گاه منت آن را به رخ کسی نکشد
سید آهنگ کوثر، تکه کلامی آشنا دارد و همواره سخنان خود را این گونه آغاز می کند: “به نام فرو ریزنده باران ها، روان کننده تندآبها و پروردگار آبرفت های درشت دانه”
او شاید بیشتر از هر ایرانی دیگری برای حفظ موجودیت گنجینه های زیرزمینی آب کشور تلاش کرده است.
او همواره ندا در داده که سرزمین ما برای انباشت آب در پشت سد، مناسب نیست! اما هر چه فریادش را رساتر کرد، در عمل بیشتر نادیده گرفته شد، چراکه همواره تأکید می کرد آنچه در ایران وجود دارد، نامدیریت آب است و نه مدیریت آب!
او بیش از ۲۰ سال پیش و هنگام دریافت جایزه معتبرش در بوداپست از دستان دبیرکل وقت یونسکو، با درایت و آینده نگری تحسین برانگیزی درخواست کرد تا در قطعنامه پایانی اجلاس سه روزه بوداپست این عبارت بیاید: آب باید مانند هوا به عنوان دارایی تمام ساکنان کره زمین شناخته شود. این امر با توجه به وجود رودها و آبخوان‌های برون و درون مرزی گریزناپذیر است.
کوثر در آن روز، فاجعه امروز که ترکیه با اجرای پروژه ساخت سد روی رودخانه دجله سر ایران آورد، را پیش بینی کرده بود تا وزیر کشور دولت وقت ترکیه نگوید که “مگر شما منابع نفتی‌تان را با ما به اشتراک می گذارید که انتظار دارید ما منابع آبی خود را با شما به اشتراک گذاریم”!
وی دارای مدرک تحصیلی دکترای روابط آب و خاک و گیاه، با گرایش مهندسی آبیاری و آبشناسی جنگل، از دانشگاه اورگن آمریکا است.
دو سال در جونگان ممسنی با خانواده خود گذراند و سالها در یک کانکس در بیابان های بیشه زرد فسا زندگی کرد به آن امید که ما قدر آب را بهتر و بیشتر بدانیم و درک کنیم که همیشه بهترین واکنش در مواجهه با کم آبی، احداث سازه های غول پیکر سیمان اندود به نام سدهای مخزنی نیست.
منتقد جدی غلبه تفکر سازه‌ای در مدیریت آب
او همواره به عنوان یکی از منتقدان جدی غلبه تفکر سازه‌ای در مدیریت آب، تکرار کرده است: سدها محیط زیست را خراب، بیماری‌ها را تشدید و مردم را بی خانمان می‌سازند.
آهنگ در گربایگان فسا ثابت کرد که می توان با هزینه ای به مراتب کمتر و با ماندگاری به مراتب بیشتر، آب را در زیر زمین حفظ کرد و به تدریج و بدون نگرانی از تبخیرش مورد استفاده قرار داد، شگردی که به عنوان آبخوان داری شناخته شد.
سید آهنگ کوثر به دلیل طرحش در جامعه جهانی، بارها در مجامع ملی و بین المللی مورد تقدیر و تکریم قرار گرفته و صدها علاقه مند از سراسر ایران و دنیا به نزدش می آیند تا رمز و رموز این شگرد سازگاری با زیستن پایدار در بیابان را بیاموزند.
کوثر در آیین روز جهانی علم، ۱۹ آبان ۱۳۸۴ ، در حضور مدیرکل وقت یونسکو (کوییچیرو ماتسورا ) در بوداپست مجارستان، جایزه عالی یونسکو در حوزه آب را دریافت کرد که افتخاری بزرگ برای ایران محسوب می شود.
وی در هنگام دریافت این جایزه، از همسرش با این کلمات تقدیر کرد: از همسرم که زندگی در بیابان ها با مهارکننده سیلاب ها را بر آسایش زیستن آسوده در خانه ترجیح داد، قدردانی می کنم.
با آنکه تقریبا تمام دوران تحصیلش را در آمریکا سپری کرده، اما عاشق ایران و ایرانی است و به قول خودش، بسیار کوشیده تا تب میز و قدرت و ریاست وسوسه اش نکند.
او کار خود را از پژوهش درباره پخش سیلاب در ایستگاه نودهک قزوین در سال ۱۳۵۱ در سطحی کوچک، و از دی ماه ۱۳۵۸ در جونگان ممسنی در سطحی گسترده تر شروع کرد و در سال ۱۳۶۳ طرحهای آبخوان داری را در منطقه گربایگان فسا و دیگر مناطق مرکزی کشور اجرا کرد، عاملی که سبب شد از او با عنوان پدر دانش نوین آبخوان داری ایران یاد کنند.
ادامه گزارش در لینک زیر👇
avalfars.ir/?p=76436
@paksazanfars
#سید_آهنگ_کوثر چهارم خرداد ۱۳۱۵ در شهر شیراز جنت تراز به دنیا آمد. آمد تا آهنگ زندگی را در دل کویرها و بیابان های ایران تا آنجا که می تواند کوک کند و تمام هستی، دانش، سلامتی و توان خود را مشتاقانه و عاشقانه برای آبادانی بیابان های ایران و افزایش اندوخته آبی کشور صرف نماید و هیچ گاه منت آن را به رخ کسی نکشد
سید آهنگ کوثر، تکه کلامی آشنا دارد و همواره سخنان خود را این گونه آغاز می کند: “به نام فرو ریزنده باران ها، روان کننده تندآبها و پروردگار آبرفت های درشت دانه”
او شاید بیشتر از هر ایرانی دیگری برای حفظ موجودیت گنجینه های زیرزمینی آب کشور تلاش کرده است.
او همواره ندا در داده که سرزمین ما برای انباشت آب در پشت سد، مناسب نیست! اما هر چه فریادش را رساتر کرد، در عمل بیشتر نادیده گرفته شد، چراکه همواره تأکید می کرد آنچه در ایران وجود دارد، نامدیریت آب است و نه مدیریت آب!
او بیش از ۲۰ سال پیش و هنگام دریافت جایزه معتبرش در بوداپست از دستان دبیرکل وقت یونسکو، با درایت و آینده نگری تحسین برانگیزی درخواست کرد تا در قطعنامه پایانی اجلاس سه روزه بوداپست این عبارت بیاید: آب باید مانند هوا به عنوان دارایی تمام ساکنان کره زمین شناخته شود. این امر با توجه به وجود رودها و آبخوان‌های برون و درون مرزی گریزناپذیر است.
کوثر در آن روز، فاجعه امروز که ترکیه با اجرای پروژه ساخت سد روی رودخانه دجله سر ایران آورد، را پیش بینی کرده بود تا وزیر کشور دولت وقت ترکیه نگوید که “مگر شما منابع نفتی‌تان را با ما به اشتراک می گذارید که انتظار دارید ما منابع آبی خود را با شما به اشتراک گذاریم”!
وی دارای مدرک تحصیلی دکترای روابط آب و خاک و گیاه، با گرایش مهندسی آبیاری و آبشناسی جنگل، از دانشگاه اورگن آمریکا است.
دو سال در جونگان ممسنی با خانواده خود گذراند و سالها در یک کانکس در بیابان های بیشه زرد فسا زندگی کرد به آن امید که ما قدر آب را بهتر و بیشتر بدانیم و درک کنیم که همیشه بهترین واکنش در مواجهه با کم آبی، احداث سازه های غول پیکر سیمان اندود به نام سدهای مخزنی نیست.
منتقد جدی غلبه تفکر سازه‌ای در مدیریت آب
او همواره به عنوان یکی از منتقدان جدی غلبه تفکر سازه‌ای در مدیریت آب، تکرار کرده است: سدها محیط زیست را خراب، بیماری‌ها را تشدید و مردم را بی خانمان می‌سازند.
آهنگ در گربایگان فسا ثابت کرد که می توان با هزینه ای به مراتب کمتر و با ماندگاری به مراتب بیشتر، آب را در زیر زمین حفظ کرد و به تدریج و بدون نگرانی از تبخیرش مورد استفاده قرار داد، شگردی که به عنوان آبخوان داری شناخته شد.
سید آهنگ کوثر به دلیل طرحش در جامعه جهانی، بارها در مجامع ملی و بین المللی مورد تقدیر و تکریم قرار گرفته و صدها علاقه مند از سراسر ایران و دنیا به نزدش می آیند تا رمز و رموز این شگرد سازگاری با زیستن پایدار در بیابان را بیاموزند.
کوثر در آیین روز جهانی علم، ۱۹ آبان ۱۳۸۴ ، در حضور مدیرکل وقت یونسکو (کوییچیرو ماتسورا ) در بوداپست مجارستان، جایزه عالی یونسکو در حوزه آب را دریافت کرد که افتخاری بزرگ برای ایران محسوب می شود.
وی در هنگام دریافت این جایزه، از همسرش با این کلمات تقدیر کرد: از همسرم که زندگی در بیابان ها با مهارکننده سیلاب ها را بر آسایش زیستن آسوده در خانه ترجیح داد، قدردانی می کنم.
با آنکه تقریبا تمام دوران تحصیلش را در آمریکا سپری کرده، اما عاشق ایران و ایرانی است و به قول خودش، بسیار کوشیده تا تب میز و قدرت و ریاست وسوسه اش نکند.
او کار خود را از پژوهش درباره پخش سیلاب در ایستگاه نودهک قزوین در سال ۱۳۵۱ در سطحی کوچک، و از دی ماه ۱۳۵۸ در جونگان ممسنی در سطحی گسترده تر شروع کرد و در سال ۱۳۶۳ طرحهای آبخوان داری را در منطقه گربایگان فسا و دیگر مناطق مرکزی کشور اجرا کرد، عاملی که سبب شد از او با عنوان پدر دانش نوین آبخوان داری ایران یاد کنند.
ادامه گزارش در لینک زیر👇
avalfars.ir/?p=76436
@paksazanfars
اول فارس | آخرین اخبار ایران ،جهان و فارس
غیبگویی ۲۰ سال پیش یک سید شیرازی در باره فاجعه امروز استان فارس
سید آهنگ چهارم خرداد۱۳۱۵ در شهر شیراز جنت تراز به دنیا آمد. آمد تا آهنگ زندگی را در دل کویرها و بیابان های ایران تا آنجا که می تواند کوک کند و تمام هستی، دانش، سلامتی و توان خود را مشتاقانه و عاشقانه برای آبادانی بیابان های ایران و افزایش اندوخته آبی کشور…