#ایرانم_تسلیت
وقتی سوگی را تجربه می کنید، بایستی سوگواری کنید.
همگی خوب می دانیم که در این احوال، قلب قریب به اتفاقِ هموطنانمان سوگوار است. واژهٔ "سوگ" در فرهنگ لغت به معنای "بُهت و ماتمِ عظیم" است، یعنی دقیقاً همین شرایطی که در حالِ تجربهٔ آن هستیم. اکثر افراد تصور می کنند که "سوگ" مجموعه ای از احساسات است، اما بهتر آن است که سوگ را فرایندی بدانیم که در آن فرد احساسات به شدت دردناکی را به دلیل یک فقدان تجربه می کند. الیزابت کوبلر راس، نویسندهٔ مشهور، پنج مرحله را برای سوگ معرفی می کند: انکار، خشم، چانه زنی، افسردگی و پذیرش. با این وجود، او هرگز قصد نداشت بگوید که این یک روند قطعی برای فرآیند سوگواری است. پیش از مرگش نوشت: "این مراحل، پاسخ هایی به فقدان است که بسیاری از افراد تجربه می کنند، اما هیچ پاسخ معمول و مشخصی به فقدان وجود ندارد. سوگواری ما منحصربه فرد است، چنانچه که زندگی هر کدام از ما منحصر به فرد است". بنابراین بسیار مهم است که به خاطر بسپارید که آنچه اینجا بیان می کنم، حالت تعمیم یافته دارد. هیچ کدام از گفته های من با شرایط همهٔ افراد منطبق نیست.
بسیار خب، رویکرد ACT چگونه به سوگواری می پردازد:
۱. احساسات تان را مورد پذیرش قرار دهید. ممکن است در شرایط فعلی طیفِ وسیعی از احساسات از شوک و بهت گرفته، تا احساس گناه، غم و اندوه، خشم، ناامیدی و درماندگی را تجربه کنید. احساسات تان هرچه که هستند: به آنها توجه کنید، درون آنها نفس بکشید، وجودتان را بسط دهید و برای آنها فضایی ایجاد کنید.
۲. بپذیرید که گاهی اوقات شما هم ممکن است از پا در آیید. در مراحل اولیه سوگ، احساسات دردناک شما ممکن است مانند سونامی به نظر برسند. این امواج بلند می شوند، محکم به شما ضربه می زنند و شما را پرتاب می‌کنند. این اتفاق اغلب پیش از آنکه از آن آگاه شوید، رخ می دهند. زمان آن است که اجازه دهید این اتفاق بیفتد؛ اینکه اجازه دهید توسط آن امواج بلعیده شوید. نکته مهم این است که آن امواج هرگز نمی توانند شما را غرق کنند، حتا اگر اینطور به نظرتان می رسد که می توانند. و شما همیشه می‌توانید موضعِ مشاهده گر داشته باشید: یعنی یک گام عقب بگذارید و ببینید که توسط آن احساسات از پا در می آیید. این به شما فرصت می‌دهد که ببینید که این امواج می‌توانند به شما ضربه بزنند اما نمی توانند شما را غرق کنند.
۳. بیاموزید که لنگر بیندازید. با گذر زمان، اندازه امواج کاهش پیدا می کند. هنوز هم بزرگند، اما دیگر مانند سونامی نیستند. برای لنگر انداختن میان امواج، می‌توانید تمرین ذهن آگاهی "توجه گسترده" را انجام‌دهید: توجه کنید کجا هستید، و در حال انجام چه کاری هستید؛ به هر چه که می توانید ببینید، بشنوید و لمس کنید توجه کنید؛ به احساساتی که دارید توجه کنید و سعی کنید برای آنها نامی بگذارید. آگاهی گسترده تان را همزمان نسبت به محیط پیرامون تان، اقدامات تان و احساسات تان حفظ کنید. و این امر معمولاً باعث می شود تا وقتی که موج عبور کند متعادل بمانید.
۴. با ارزش هایتان در تماس باشید. این احساساتی که دارید، در مورد آنچه که در زندگی برایتان مهم اند چه پیامی به شما می دهند. در مورد آنچه که از اعماق قلب تان می خواهید، چه چیزی را برایتان آشکار می کنند.
۵. نسبت به خودتان شفقت ورزی داشته باشید. با خودتان مهربان باشید. وقتی یکی از عزیزانتان در شرایط مشابه شماست، چه حرف های مهربانانه و دلسوزانه ای به او خواهید گفت؟ سعی کنید با خودتان هم به همان شیوه رفتار و گفتگو کنید.
۶. مراقبِ قصه های ذهنی بی فایده باشید. برخی از قصه های ذهنی معمول در چنین شرایطی اینهاست: قصه "زندگی دیگه چه فایده ای داره"، قصه "من این وضع رو نمی‌تونم تحمل کنم". گاهی اوقات این قصه های ذهن شما را به دام و قلاب خودشان می اندازند. نمی توانید از آنها اجتناب کنید. اما وقتی آنها را تشخیص بدهید می توانید با نام گذاشتن روی آنها، و فاصله گرفتن از آنها، خودتان را از قلاب شان رها کنید.
۷. سرزندگی را درون دردتان بیابید. سوگ شما دو نکته بسیار مهم را به شما می گوید: الف) شما حیات دارید، ب) شما قلب دارید. با قلب تان همنوا شوید: با ارزش هایتان پیوند برقرار کنید و آن را در زندگی تان جاری کنید، اقداماتی را انجام دهید که از اعماق قلب تان برایتان مهمند. و سوگ‌تان را به نرمی و دقت همراه خود حمل کنید، گویی نوزادی را در آغوش تان حمل می کنید.
۹. و در آخر، در بسیاری از مواقع، برگزاری آیین های سوگواری (روشن کردن شمع، دعا خواندن و ..) هم می تواند برایتان سودمند باشد.
.
این گفته خلیل جبران را فراموش نکنید:
"اندوه هر چه عمیق تر بر وجود شما اثر بگذارد،
شادی بیش تری را در بر می گیرید."
📝 #سحر_محمدی
https://t.me/happinessnet/1170
وقتی سوگی را تجربه می کنید، بایستی سوگواری کنید.
همگی خوب می دانیم که در این احوال، قلب قریب به اتفاقِ هموطنانمان سوگوار است. واژهٔ "سوگ" در فرهنگ لغت به معنای "بُهت و ماتمِ عظیم" است، یعنی دقیقاً همین شرایطی که در حالِ تجربهٔ آن هستیم. اکثر افراد تصور می کنند که "سوگ" مجموعه ای از احساسات است، اما بهتر آن است که سوگ را فرایندی بدانیم که در آن فرد احساسات به شدت دردناکی را به دلیل یک فقدان تجربه می کند. الیزابت کوبلر راس، نویسندهٔ مشهور، پنج مرحله را برای سوگ معرفی می کند: انکار، خشم، چانه زنی، افسردگی و پذیرش. با این وجود، او هرگز قصد نداشت بگوید که این یک روند قطعی برای فرآیند سوگواری است. پیش از مرگش نوشت: "این مراحل، پاسخ هایی به فقدان است که بسیاری از افراد تجربه می کنند، اما هیچ پاسخ معمول و مشخصی به فقدان وجود ندارد. سوگواری ما منحصربه فرد است، چنانچه که زندگی هر کدام از ما منحصر به فرد است". بنابراین بسیار مهم است که به خاطر بسپارید که آنچه اینجا بیان می کنم، حالت تعمیم یافته دارد. هیچ کدام از گفته های من با شرایط همهٔ افراد منطبق نیست.
بسیار خب، رویکرد ACT چگونه به سوگواری می پردازد:
۱. احساسات تان را مورد پذیرش قرار دهید. ممکن است در شرایط فعلی طیفِ وسیعی از احساسات از شوک و بهت گرفته، تا احساس گناه، غم و اندوه، خشم، ناامیدی و درماندگی را تجربه کنید. احساسات تان هرچه که هستند: به آنها توجه کنید، درون آنها نفس بکشید، وجودتان را بسط دهید و برای آنها فضایی ایجاد کنید.
۲. بپذیرید که گاهی اوقات شما هم ممکن است از پا در آیید. در مراحل اولیه سوگ، احساسات دردناک شما ممکن است مانند سونامی به نظر برسند. این امواج بلند می شوند، محکم به شما ضربه می زنند و شما را پرتاب می‌کنند. این اتفاق اغلب پیش از آنکه از آن آگاه شوید، رخ می دهند. زمان آن است که اجازه دهید این اتفاق بیفتد؛ اینکه اجازه دهید توسط آن امواج بلعیده شوید. نکته مهم این است که آن امواج هرگز نمی توانند شما را غرق کنند، حتا اگر اینطور به نظرتان می رسد که می توانند. و شما همیشه می‌توانید موضعِ مشاهده گر داشته باشید: یعنی یک گام عقب بگذارید و ببینید که توسط آن احساسات از پا در می آیید. این به شما فرصت می‌دهد که ببینید که این امواج می‌توانند به شما ضربه بزنند اما نمی توانند شما را غرق کنند.
۳. بیاموزید که لنگر بیندازید. با گذر زمان، اندازه امواج کاهش پیدا می کند. هنوز هم بزرگند، اما دیگر مانند سونامی نیستند. برای لنگر انداختن میان امواج، می‌توانید تمرین ذهن آگاهی "توجه گسترده" را انجام‌دهید: توجه کنید کجا هستید، و در حال انجام چه کاری هستید؛ به هر چه که می توانید ببینید، بشنوید و لمس کنید توجه کنید؛ به احساساتی که دارید توجه کنید و سعی کنید برای آنها نامی بگذارید. آگاهی گسترده تان را همزمان نسبت به محیط پیرامون تان، اقدامات تان و احساسات تان حفظ کنید. و این امر معمولاً باعث می شود تا وقتی که موج عبور کند متعادل بمانید.
۴. با ارزش هایتان در تماس باشید. این احساساتی که دارید، در مورد آنچه که در زندگی برایتان مهم اند چه پیامی به شما می دهند. در مورد آنچه که از اعماق قلب تان می خواهید، چه چیزی را برایتان آشکار می کنند.
۵. نسبت به خودتان شفقت ورزی داشته باشید. با خودتان مهربان باشید. وقتی یکی از عزیزانتان در شرایط مشابه شماست، چه حرف های مهربانانه و دلسوزانه ای به او خواهید گفت؟ سعی کنید با خودتان هم به همان شیوه رفتار و گفتگو کنید.
۶. مراقبِ قصه های ذهنی بی فایده باشید. برخی از قصه های ذهنی معمول در چنین شرایطی اینهاست: قصه "زندگی دیگه چه فایده ای داره"، قصه "من این وضع رو نمی‌تونم تحمل کنم". گاهی اوقات این قصه های ذهن شما را به دام و قلاب خودشان می اندازند. نمی توانید از آنها اجتناب کنید. اما وقتی آنها را تشخیص بدهید می توانید با نام گذاشتن روی آنها، و فاصله گرفتن از آنها، خودتان را از قلاب شان رها کنید.
۷. سرزندگی را درون دردتان بیابید. سوگ شما دو نکته بسیار مهم را به شما می گوید: الف) شما حیات دارید، ب) شما قلب دارید. با قلب تان همنوا شوید: با ارزش هایتان پیوند برقرار کنید و آن را در زندگی تان جاری کنید، اقداماتی را انجام دهید که از اعماق قلب تان برایتان مهمند. و سوگ‌تان را به نرمی و دقت همراه خود حمل کنید، گویی نوزادی را در آغوش تان حمل می کنید.
۹. و در آخر، در بسیاری از مواقع، برگزاری آیین های سوگواری (روشن کردن شمع، دعا خواندن و ..) هم می تواند برایتان سودمند باشد.
.
این گفته خلیل جبران را فراموش نکنید:
"اندوه هر چه عمیق تر بر وجود شما اثر بگذارد،
شادی بیش تری را در بر می گیرید."
📝 #سحر_محمدی
https://t.me/happinessnet/1170