💠 هفت کلید دستیابی به شادمانی (#قسمت دوم)

۴. کنترل درونی

✳️ افرادی که معتقدند که مسئولیت رفتارشان و پیامدهای آن بر عهدۀ خودشان است و پیامدهای زندگی را نتیجۀ تلاش شخصی و تصمیمات شخصی خود می دانند، به کنترل درونی معتقدند. در مقابل افرادی با نگرش کنترل بیرونی هستند که باورد دارند رفتارشان توسط عوامل بیرونی از جمله افراد دیگر، سرنوشت، شانس و شرایطی خارج از کنترل شان تعیین می شود.

❇️ داشتن اعتقاد کنترل درونی نگرشی «کارآمد» را ایجاد می کند. و اعتقاد به کنترل بیرونی عموماً باعث ایجاد نگرش درماندگی می شود. صد البته هر کسی در موقعیت هایی قرار می گیرد که خارج از کنترلش است، اما افراد معتقد به کنترل درونی اقداماتی را برای بهبود آن شرایط به کار می گیرند. آنها زمانشان را صرف سوگواری کردن برای اتفاق بدی که رخ داده است نمی کنند؛ در عوض، فرصت ها و اقدامات قاطعانه ای را جستجو می کنند تا اوضاع را به نحوی به نفع خود تغییر دهند.

✳️ به این ترتیب،  فرد بیشتر سکان سرنوشت خود را به عهده می گیرد. آنها خود را در موضع قربانی قرار نمی دهند و اقداماتی قطعی انجام می دهند که در نهایت منجر به رضایت بیشتر آنها در زندگی می شود.

۵. یادگیری مادام العمر

✳️ بهتر است هر روز هدف تان یادگیری نکته ای جدید باشد. هنگامی که با افراد یا شرایط جدید روبه رو می شوید ، به دنبال معرفت و دانشی باشید که می توانید از آن ها کسب کنید. در مواقعی هم که معتقدید اشتباهی مرتکب شدید، سعی کنید درس لازمه از آن را پیدا کنید، چرا که همواره نکته ای برای آموختن وجود دارد.

❇️ هنگامی که ما باور داشته باشیم که هر آنچه لازم است را می دانیم، د رمعرض خطری جدی قرار داریم. در اینصورت یادگیری از افراد و موقعیت هایی که در مسیرمان رخ می دهند را متوقف می کنیم. درسهای لازم را جستجو نمی کنیم، برای دردهایی که تجربه می‌کنیم شروع به سرزنش عوامل بیرونی می کنیم، به جای آنکه سعی کنیم آنچه یادگیری اش را برای سفر زندگی نیاز داریم، جستجو کنیم.

۶. عشق

✳️ من در مورد داشتن فردی در زندگی تان برای عشق ورزیدن صحبت نمی کنم. بلکه منظور من داشتن عشق درون خودتان است، عشقی که باید از درون خودتان تراوش کند تا در نهایت به دیگران هم سرایت کند. عشق بدون قید و شرط مفهومی است که همه ی ما به دنبال آن هستیم، اما متأسفانه اغلب ما به دنبال دریافت چنین عشقی هستیم، به جای دادن چنین عشقی. اگر شما عشق بدون قید و شرطی را از فردی دریافت کنید به معنای واقعی خوش بخت هستید!

❇️ عشق بدون قید و شرط بسیار نادر است و هدیه ای است که بایستی گرامی داشته شود. اما از خودتان بپرسید، چند بار خودتان عشق بدون قید و شرط را نثار کسی کرده اید؟ آیا عشق بدون شرط نسبت به همنوعان خود دارید؟ این همان عشقی است که منجر به شادمانی می شود. مهم نیست که فردی که مورد محبت شما قرار می گیرد عشق شما را برمی گرداند یا نه، آنچه در قلب شما اتفاق می افتد مهم است. آیا شما هم جزء افرادی هستید که دوست دارید همانقدر که به دیگران عشق می ورزید همانقدر هم دریافت کنید؟ این بدون قید و شرط نیست. آنچه منجر به شادمانی می شود این است: عشق ورزیدن و محبت به دیگران بدون انتظار دریافت چیزی. امتحان کنید.

۷. مشارکت

✳️ این مفهوم ترکیبی از دانش و دنبال کردن هدف زندگی است. هنگامی که افراد هدف معنوی خود را در زندگی درک می کنند و سپس به دنبال تحقق آن هدف می روند، مشارکت خارق العاده‌ای هم در افزایش کیفیت زندگی بشریت می کنند. هنگامی که ما کاری را انجام می دهیم که برایمان مهم است با زندگی در تماسیم. صرف نظر از اینکه هدف تان پاکیزگی اماکن عمومی باشد یا درمان بیماری ایدز، دنبال کردن هدف معنوی تان رضایت شدیدی را به همراه می آورد که با هیچ تجربه ی دیگری حاصل نمی شود. مشارکت امری حیاتی برای شادمانی است.

#تئوری_انتخاب #واقعیت_درمانی #شادکامی #سلامت_روان

👤 نویسنده: #کیم_الور (مربی رسمی و مدیر اجرایی مؤسسهٔ بین المللی ویلیام گلاسر)

📝 ترجمه: #سحر_محمدی (روانشناس-واقعیت درمانگر)

⚛ گروه شادکامی

✅ Channel: @happinessnet
 

🎥 ۹ نگرش موجود در #ذهن_آگاهی

#قسمت_اول : مقدمه

#دکتر_جان_کابات_زین

⚛ گروه شادکامی

✅ Channel: @happinessnet

💠 شش بلوک ساختمان #شفقت_به_خود

#قسمت_اول

✳️ بسیاری از افراد یا تجربهٔ کمی در زمینهٔ شفقت به خود دارند و یا اینکه اصلاً تجربه ای ندارند. و بسیاری از افراد آن را تهدیدکننده، طاقت فرسا و یا صرفاً "خیلی سخت" می دانند. مخصوصاً زمانی به احتمال بیشتر چنین ارزیابی اتفاق می افتد که با یک تمرین شدید نظیر مراقبهٔ سنتی "شفقت به خود" شروع کرده باشند.

❇️ با این حال، خوشبختانه ما می توانیم شفقت به خود را با "گام های کوچک" بسازیم، به طوریکه نه تهدیدکننده به نظر برسد ، ونه طاقت فرسا و "خیلی سخت".

✳️ می توانیم با هر کدام از ۶ بلوک سازنده‌ی شفقت به خود شروع کنیم- بهترین حالت این است که با آن عاملی شروع کنیم که برای ما راحت ترین است. و می توانیم برای مدتی روی آن کار کنیم. سپس بعد از آن که توانستیم در یک عامل کمی پیشرفت کنیم، می توانیم تجربهٔ عامل جدیدی را شروع کنیم.

❇️ به این طریق ما می توانیم به آرامی و قدم به قدم مهارت های شفقت به خود را به مرور زمان در خودمان ایجاد کنیم. هرچه بلوک های بیشتری را می سازیم، می توانیم یاد بگیریم که چطور آنها را روی هم بچینیم که برج مستحکم تر و بلندتری بسازیم.

✳️ نیازی هم نیست که افراد مراقبه کنند یا تمرین مذهبی خاصی را انجام دهند (اگر چه افرادی که اینها را انجام می دهند هم اگر بخواهند می توانند طبق این مدل شفقت را ایجاد کنند). مدل اکت به ما طیف به غایت گسترده ای از شیوه های انعطاف‌پذیری را ارائه می کند که می توانیم شفقت به خود را در هر کسی پرورش بدهیم.

❇️ با این وجود، قبل از آنکه جلوتر برویم باید روشن کنیم: یک تعریف در مورد شفقت به خود وجود ندارد که مورد توافق همگان باشد یا رویکردی که بهترین تمرین های شفقت را داشته باشد.

✳️ مدل شش عاملی شفقت به خود بر اساس رویکرد اکت است، اما اگر کمی در مورد شفقت بخوانید متوجه می شوید که اغلب رویکردها در مورد شفقت به خود تمام یا اکثریت این عوامل را در دل خود دارند.

👤نوشتهٔ: #دکتر_راس_هریس
📝 مترجم: #سحر_محمدی (روانشناس)

#اکت

⚛ گروه شادکامی

✅ Channel: @happinessnet

💠 شش بلوک ساختمان #شفقت_به_خود
(#قسمت_دوم)

✴️ عنصر اول: تصدیق درد

✳️ یکی از فرایندهای اصلی در ACT (اکت) "تماس با لحظۀ حال" است. توجه منعطف و همراه با کنجکاوی و گشودگی به آنچه که در این لحظه حضور دارد: همین جا و هم اکنون (البته این عنصر اصلی در تمام انواع تمرین های #ذهن_آگاهی است).

❇️ این فرایند نقش اولین گام ضروری در شفقت به خود را ایفا می کند: ما هشیارانه و به صورت عمدی به دردمان توجه می کنیم و آن را تصدیق می کنیم. ما با کنجکاوی و گشودگی افکار، احساسات، هیجانات، تصاویر ذهنی، حس هاس بدنی، تمایلات و خاطرات دردناک خود را که در این لحظه درونمان حضور دارند را مشاهده می کنیم.

✳️ این نوع مشاهده بسیار از سبک معمول ما که دور شدن از درد با سرعت هرچه تمام است تفاوت دارد. در حالت معمول تلاش ما برای واپس راندن آنها، اجتناب از آنها، انکار آنها، فرار از آنها، یا پرت کردن حواس مان از آنهاست.

❇️ اغلب این مفید واقع می شود که آنچه که مشاهده می کنیم را با زبان غیرقضاوتی یان کنیم. به عنوان مثال می توانیم بگوییم: "من احساسات دردناک طرد شدن را مشاهده می کنم" یا "من افکار مربوط به اینکه بازنده هستم را مشاهده می کنم" یا " من غمگینی یا اضطراب را مشاهده می کنم"



👤نوشتهٔ: #دکتر_راس_هریس
📝 مترجم: #سحر_محمدی (روانشناس)

#اکت

⚛️ گروه شادکامی

✅ Channel: @happinessnet

💠 شش بلوک ساختمان #شفقت_به_خود
(#قسمت_سوم )

✴️ عنصر دوم: جداسازی از خودقضاوت گری ها

✳️ یکی دیگر از فرایندهای اصلی در ACT (اکت) "جداسازی" است، یعنی یادگیری جدا شدن/فاصله گرفتن/رهاشدن از افکار و باورهاست و دیدن آنها به همان صورت که هستند: چیزی نه بیش تر و کمتر از رشته ای از کلمات و تصاویر ( این هم عنصر اصلی در بسیاری از تمرین های #ذهن_آگاهی است).

❇️ اغلبِ ما به خوبی می دانیم که چقدر ذهن مان به سرعت ما را مورد قضاوت و انتقاد قرار می دهد. ذهن ما به نظر می رسد آماده و مترصد هر فرصتی است که دست به انتقاد از ما بزند؛ خطاها و ضعف هایمان را به رخ ما بکشد؛ و به صدها شیوهٔ مختلف به ما برچسب "به اندازهٔ کافی خوب نیستی" بزند؛

✳️ یکی از جنبه‌های اصلی شفقت نسبت به خود یادگیری این است که چگونه خودتان را از آن همه خودگویی های تند جدا کنید. ما نمی‌توانیم به طور معجزه آسایی مانع ذهن مان شویم که دیگر با ما اینگونه صحبت نکند (اگر تا به حال این کار را امتحان کرده اید می دانید که چه می گویم). مطمئناً شما می توانید یاد بگیرید که مثبت تر فکر کنید، و آگاهی غیرقضاوت گرانه را تمرین کنید، اما این کارها ذهن شما را از اینکه شما را قضاوت یا انتقاد کند متوقف نخواهد کرد.

❇️ اما ما می توانیم بیاموزیم که خودمان از آن خودقضاوت گری های تند و قصه های ذهنی "من به اندازهٔ کافی خوب نیستم" جدا کنیم. می توانیم که تمام آن فعالیت های ذهنی را مشاهده کنیم، برای آنها نامی بگذاریم و از قلاب آنها رها شویم. می توانیم یاد بگیریم که آنها را چیزی نه کمتر و نه بیش تر از کلمات و تصاویر نبینیم، بدون آنکه درگیر این جدل شویم که آیا آنها درستند یا غلط؟ و می توانیم اجازه دهیم این قضاوت های ذهنی بیایند، بمانند، و در وقت مناسب خود بروند، بدون آنگه گرفتار مبارزه با آنها شویم یا تحت تأثیر آنها قرار بگیریم.



👤نوشتهٔ: #دکتر_راس_هریس
📝 مترجم: #سحر_محمدی (روانشناس)

#اکت

⚛️ گروه شادکامی

✅ Channel: @happinessnet

شش بلوک ساختمان #شفقت_به_خود
(#قسمت_چهارم )

✴️ عنصر سوم: اقدام مهربانانه

✳️ دو مورد دیگر از فرایندهای اصلی در ACT (اکت) "ارزش ها" و "اقدام متعهدانه" است. "ارزش ها" عمیق ترین تمایلات قلبی ما در این مورد هستند که می خواهیم به طور مداوم به چه شیوه ای رفتار کنیم؛ می خواهیم چگونه با خودمان، دیگران و دنیای اطرافمان رفتار کنیم. "اقدام متعهدانه" به معنای اقدام ماهرانه و منعطف است که توسط ارزش های اساسی مان هدایت می شوند.

❇️ ارزشی که بنیاد ساختمان "شفقت به خود" را می سازد «مهربانی» است. همهٔ تمرین های شفقت به خود با هر ریشه و مبنایی که دارند، حول محور این ارزش بنیادین قدرتمند شکل گرفته اند.

✳️ ما در واقع می توانیم مهربانی را به عنوان چسبی درنظر بگیریم که همهٔ دیگر عناصر شفقت به خود را کنار یگدیگر نگه می دارد. به عنوان مثال وقتی آگاهانه درد خود را تصدیق می کنیم، این یک اقدام مهربانانه است؛ و هنگامی که خود را از خود-انتقادگری های تند جدا می کنیم، این هم اقدامی دیگر از سر مهربانی است.

❇️ بنابراین از همان زمان که درد خود را تصدیق می کنیم، هدف این است که با خود مهربان باشیم. و خوشبختانه شیوه های بسیار بسیار زیادی وجود دارد که می توانیم از طریق آنها با خود به مهربانی رفتار کنیم.

❇️ ما می توانیم با مهربانی با خود صحبت کنیم؛ مثلاً به خودمان یادآوری کنیم که ما انسانیم، که خطاپذیر هستیم، که هر کسی اشتباه می کند، که هیچ کس کامل نیست.

✳️ می توانیم با خودمان به شیوه ای حاکی از مراقبت، ملایمت و درک کردن صحبت کنیم؛ همانطور که وقتی که فردی که دوستش داریم درد مشابهی دارد با او صحبت می کنیم .

❇️ ما می توانیم از تصویرسازی مهربانانه نظیر "مراقبۀ مهربانی-عشق ورزی" یا "بازنویسی قصه های کودک درون" یا تمرین های بیشمار دیگری استفاده کنیم که تصاویر قدرتمندی را خلق می کنند که به "شفقت به خود" منجر می شود.

❇️ ما می توانیم با مهربانی خود را نوازش کنیم؛ مثلاً دستمان را به آرامی و مهربانی روی قلب خود یا جایی که احساس دردناک وجود دارد بگذاریم، و گرما و مراقبت و مهربانی را از طریق کف دستمان به سوی درون خود بفرستیم.

❇️ و می توانیم با خود اقداماتی مهرآمیز انجام دهیم؛ مثلاً یک سری کارهایی انجام دهیم که ما را آرام می کند، یا فعالیت های خود-مراقبتی انجام دهیم، یا زمان کیفی با افرادی بگذرانیم که با ما به خوبی رفتار می کنند.

👤نوشتهٔ: #دکتر_راس_هریس
📝 مترجم: #سحر_محمدی

#اکت

⚛️ گروه شادکامی

✅ Channel: @happinessnet

شش بلوک ساختمان #شفقت_به_خود
(#قسمت_پنجم)

✴️ عنصر چهارم: پذیرش

✳️ فرایند اصلی دیگر در ACT "پذیرش" است. این به معنای پذیرش منفعلانهٔ موقعیت های دشوار نیست. برعکس، فرایند "اقدام متعهدانه" در ACT شامل انجام اقداماتی است که توسط ارزش ها هدایت می شوند، و انجام دادن هر کار ممکنی برای آنکه آن موقعیت تا حد ممکن بهبود یابد.

✳️ "پذیرش" در ACT به پذیرفتن افکار، احساسات، هیجانات، خاطرات، تمایلات و حس های بدنی است. پذیرش به این معناست که ما فضایی در وجودمان باز می کنیم و برای افکار و احساسات مان "فضایی ایجاد می کنیم"؛ ما به آنها اجازه می دهیم که آزادانه درونمان جریان پیدا کنند، بدون آنکه با آنها بجنگیم، از آنها فرار کنیم، یا توسط آنها کنترل شویم.

❇️ اغلب اوقات، وقتی در زندگی درد به سراغمان می آید، ما تلاش می کنیم از طریق فعالیت هایی که در بلند مدت زندگی ما را بدتر می کنند از این درد فرار کنیم. به عنوان مثال، ممکن است به الکل، هله هوله، مواد، سیگار، مصرف گرایی بدون توجه، ولو شدن در مقابل تلوزیون، کنار گذاشتن فعالیت های مهم، انزوای اجتماعی، آسیب به خود، یا حتی خودکشی رو بیاوریم. اینها روش های مهربانانه ای برای رفتار کردن با خودمان نیست.

✳️ هنگامی که ما پذیرش افکار، احساسات، خاطرات و حس های بدنی مان را تمرین می کنیم (به جای آنکه انجام دادن رفتارهای خود آسیب رسان و تحلیل برندهٔ انرژی از آنها اجتناب کنیم) این به خودی خود یک اقدام مهربانانه است.

👤نوشتهٔ: #دکتر_راس_هریس
📝 مترجم: #سحر_محمدی

#اکت

⚛️ گروه شادکامی
✅ Channel: @happinessnet

شش بلوک ساختمان #شفقت_به_خود
(#قسمت_ششم)

✴️ عنصر پنجم: ارزنده سازی

✳️ اغلب اوقات، هنگامی که ما با درد بزرگی مواجه می شویم، تجربهٔ هیجانی خود را ناارزنده می کنیم. ما دردمان را به عنوان یک تجربهٔ ارزنده، و به عنوان بخش طبیعی و عادی انسان بودن، تصدیق نمی کنیم.

❇️ ذهن ما به ما می گوید ما نباید چنین احساساتی را داشته باشیم، نباید اینطور واکنش نشان بدهیم، ما باید بتوانیم این قضیه را بهتر مدیریت کنیم، و ما نباید چنین افکاری داشته باشیم. اغلب اوقات، ذهن مان ما را کوچک و بی ارزش می کند، به ما می گوید که واکنش اغراق آمیزی از خود نشان دادیم، یا ضعیفیم، یا ما نباید از چیزی گله و شکایت کنیم چون "بچه هایی گرسنهٔ زیادی در آفریقا هستند" و اینها صرفاً "نگرانی هایی از سر شکم سیری است". و یا ذهن ما حتی ممکن است به ما بگوید قوی باش، خودت را جمع کن، بسه مثل بچه ها نباش، یا "مثل یه مرد رفتار کن".

✳️ پر واضح است که اینگونه تند بودن، انتقادگر بودن، و ناارزنده کردن، نگرشی درست برخلاف مهربانی است.

❇️ یک جنبه از ارزنده سازی تجارب مان، جداسازی است. اگرچه ما نمی توانیم مانع از بروز آنها شویم، اما می توانیم یاد بگیریم که خود را از آن خودقضاوت گری های تند، انتظارات غیرواقع گرایانه، و مقايسهٔ نامهربانانهٔ خودمان با دیگران جدا کنیم (با آنها فاصله بگیریم، و از قلاب آنها بیرون بیاییم).

✳️ دیگر جنبهٔ ارزنده سازی این است که فعالانه تجارب مان را از طریق خودگویی مورد تأیید قرار دهیم. می توانیم به خودمان (با صدای درونی گرم، و مراقبت آمیز) یادآوری کنیم که این برای ما به عنوان موجود آدمی طبیعی و عادی است که وقتی زندگی سخت می شود، وقتی که اشتباهی را مرتکب می شویم، وقتی که طرد می شویم، و وقتی به هر طریقی شکاف واقعیت را تجربه می کنیم (شکافی میان واقعیتی که می خواهیم و واقعیتی که داریم) ، افکار و احساسات دردناک داشته باشیم.

❇️ و هنگامی که ذهن مان واکنش هیجانی ما را نامنصفانه با دیگران مقایسه می کند، می توانیم به خودمان یادآوری کنیم که ما نظیر تمام انسان ها منحصر به فردیم. هرچه باشد، اگر هر فرد دیگری روی کرهٔ زمین DNA منحصر به فرد شما را می داشت، کودکی منحصر به فرد شما را می داشت، تاریخچهٔ زندگی منحصر به فرد شما را می داشت، اندام ظاهری منحصر به فرد شما را می داشت، او هم درست همانطور که شما به آن موقعیت پاسخ دادید، پاسخ می داد (چرا که در آن صورت او دقیقاً خود شما می بود).

👤نوشتهٔ: #دکتر_راس_هریس
📝 مترجم: #سحر_محمدی

#اکت

⚛️ گروه شادکامی
✅ Channel: @happinessnet

شش بلوک ساختمان #شفقت_به_خود
(#قسمت_هفتم)

✴️ عنصر ششم: پیوند

✳️ اغلب، هنگامی که درد بزرگی را تجربه می کنیم، ذهن ما افکاری این چنینی تولید می کند "من تنها فردی هستم که چنین چیزی را تجربه کرده ام" یا "من تنها فردی هستم که چنین احساسی دارم"، "هیچ کسی نمی تواند بفهمد چه می کشم"، "هیچ کس اهمیتی نمی دهد"، "دیگران همه شادند"، "وضع همه بهتر از من است"، "چرا من؟؟"، و مواردی از این قبیل.

❇️ افکاری نظیر اینها بسیار شایع اند، و کاملاً هم طبیعی اند. اغلب ما، زمان هایی چنین افکاری را تجربه کرده ایم. و هیچ راهی وجود ندارد که بتوانیم ذهن مان را از گفتن آنها بازداریم.

✳️ با این حال مشکل این نیست که چنین افکاری داشته باشیم. مشکل ترکیب شدن و درآمیخته شدن با این افکار است. اگر با چنین افکاری درآمیخته شویم، یعنی گرفتار آنها شویم، و کاملاً به آنها اعتقاد پیدا کنیم، آنگاه آنها حسی از عدم پیوند با دیگران را در ما به وجود می آورند. ما احساس جدایی و عدم ارتباط با دیگران را خواهیم داشت. احساس می کنیم دیگر به گروهی تعلق نداریم. آنگاه دردمان شدیدتر خواهد شد چرا که تنهایی از آن رنج می بریم.

❇️ از طرف دیگر، اگر ما بتوانیم حس پیوند با دیگران را ایجاد کنیم، در تجربهٔ دردمان به ما کمک می کند. یک راه که به ایجاد حس پیوند کمک می کند، این است که فعالانه خود را از افکاری نظیر آنچه در بالا عنوان شد جدا کنیم (فاصله بگیریم، و از قلاب آنها رها شویم).

✳️ دومین راه گذراندن وقت با افرادی است که به شما اهمیت می دهند و با شما به مهربانی رفتار می کنند، و اینکه فعالانه درگیر آنها شوید؛ همراه آنها کاملاً در زمان حال، حضور داشته باشید. اغلب برایتان مفید خواهد بود اگر به آنها اجازه دهید بدانند که دردی را تجربه می کنید، و پذیرای مهربانی شان باشید که به سرعت پس از خودافشایی شما اتفاق می افتد.

❇️ راه سوم این است که فعالانه به این فکر کنید که دردتان با همهٔ انسان های دیگر مشترک است. دردتان نشان دهندهٔ این است که شما قلب دارید؛ اینکه عمیقاً به بعضی چیزها اهمیت می دهید؛ دردتان به شما می گوید که با شکاف واقعیت روبه رو هستید، شکافی میان واقعیتی که می خواهید داشته باشید و واقعیتی که در حال حاضر دارید.

✳️ درد آنچیزی است که هر انسان زنده و عادی وقتی با شکاف واقعیت مواجه می‌شود آن را احساس می کند. هر چه هم این شکاف بزرگتر باشد، دردی که ایجاد می کند شدیدتر است.

❇️ بنابراین درد شما نشانی از ضعف یا نقص و یا مشکل روانی نیست، بلکه نشان دهندهٔ انسان بودن و زنده بودن شماست. آنچیزی است که شما در آن با تمام انسان های زندهٔ این سیاره اشتراک دارید.

👤نوشتهٔ: #دکتر_راس_هریس
📝 مترجم: #سحر_محمدی

#اکت

⚛️ گروه شادکامی
✅ Channel: @happinessnet