بالا نکرده ساعد او را حیا هنوز
بیعت نکرده است به دستش حنا هنوز

آواز عندلیب به گوشش نخورده است
برگرد او نگشته نسیم صبا هنوز

در غنچه است جلوه گلزار شو خیش
دستش گلی نچیده ز رنگ حنا هنوز

گل عیب بیوفایی خود را علاج کرد
نشنیده است عهد تو بوی وفا هنوز

صدبار چین ابروی او داد رخصتم
من سر نمی کشم ز کمند وفا هنوز

ای دیده از غبار ره او چه دیده ای
در پرده است خاصیت توتیا هنوز

صائب هزار قاصد یأس آمد و گذشت
چون برق می پرد به رهش چشم ما هنوز

صائب تبریزی / شـــعر پارسی

اهل معنی از حوادث مست خواب راحتند
شور موج بحر درگوش صدف افسانه است

بیدل دهلوی / شـــعر پارسی

نیست درمان مردمِ کج‌بحث را جز خامُشی
ماهیِ لب‌بسته خون در دل کند قلاب را

صائب تبریزی / شـــعر پارسی

یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم
زان دو لب شیرینت صد شور برانگیزم

گر قصد جفا داری اینَک من و اینَک سر
ور راه وفا داری جان در قدمت ریزم

بس توبه و پرهیزم کز عشق تو باطل شد
مِن‌بَعد بدان شرطم کز توبه بپرهیزم

سیم دل مسکینم در خاک درت گم شد
خاک سر هر کویی بی‌فایده می‌بیزم

در شهر به رسوایی دشمن به دفم برزد
تا بر دف عشق آمد تیر نظر تیزم

مجنون رخ لیلی چون قیس بنی‌عامر
فرهاد لب شیرین چون خسرو پرویزم

گفتی به غمم بنشین یا از سر جان برخیز
فرمان برمت جانا بنشینم و برخیزم

گر بی تو بود جنت بر کنگره ننشینم
ور با تو بود دوزخ در سلسله آویزم

با یاد تو گر سعدی در شعر نمی‌گنجد
چون دوست یگانه شد با غیر نیامیزم

سعدی / شـــعر پارسی

منم آن شکسته‌ سازی، که توام نمی‌نوازی
چه فغان کنم ز دستی، که گسسته تار ما را

سیمین بهبهانی / شـــعر پارسی

شدم از درس گریزان و به عشقت مشغول
بین این دو چه کنم نقطه‌ی پیوند نبود

کاظم بهمنی / شـــعر پارسی

ای غذای جان مستم نام تو
چشم و عقلم روشن از ایام تو

مولانا / شـــعر پارسی

زمانِ خوش‌دلی دریاب و دُر یاب
که دائم در صدف گوهر نباشد

حافظ / شـــعر پارسی

از ما سراغ منزل آسودگی مجو
چون باد، عمر ما به تکاپو گذشته است

صائب تبریزی / شـــعر پارسی

آبها آیینهٔ سرو خرامان تواَند
بادها مشاطهٔ زلف پریشان تواَند

شب‌نشینان عاشق افسانه‌های زلف تو
صبح خیزان واله چاک گریبان تواَند

صائب تبریزی / شـــعر پرسی