به خدا کافر اگر بود به رحم آمده بود
زان‌ همه ناله که من پیشِ تو کافر کردم

شهریار / شـــعر پارسی

ای ولوله عشق تو بر هر سر کویی
روی تو ببرد از دل ما هر غم رویی...

بر هم نزند دست خزان بزم ریاحین
گر باد به بستان برد از زلف تو بویی

سعدی / شـــعر پارسی

به صبحِ عیش مباش ایمن از سیه‌روزی
مدام سایه و مهتاب دوش بر دوش‌اند

بیدل دهلوی / شـــعر پارسی

"خانه دوست کجاست ؟"
در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شن‌ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:

"نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازهٔ پرهای صداقت آبی است
می‌روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ سر بدر می‌آرد
پس به سمت گل تنهایی می‌پیچی
دو قدم مانده به گل
پای فواره جاوید اساطیر زمین می‌مانی
و ترا ترسی شفاف فرا می‌گیرد
در صمیمیت سیّال فضا خش خشی می‌شنوی
کودکی می‌بینی
رفته از کاج بلندی بالا جوجه بردارد از لانه نور
و از او می‌پرسی؛

"خانه دوست کجاست؟"

سهراب سپهری / شـــعر پارسی

دانی چه بود کمال انسان
با دشمن و دوست لطف و احسان
‌
غمخواری دوستان خدا را
دلداری دشمنان مدارا
‌
سعدی / شـــعر پارسی

شاخ خشکیم به ما سردی عالم چه کند
پیش ما برگ و بری نیست که سرما ببرد

وحشی بافقی / شـــعر پارسی

آن نقش بین که فتنه کند نقش‌بند را
و آن لعل لب که نرخ شکستت قند را

پندم مده که تا بشنیدم حدیث دوست
در گوش من مجال نماندست پند را

خواجوی کرمانی / شـــعر پارسی

بوی بهشت می‌شِنوم از صدای تو
نازکتر از گل است، گلِ گونه‌های تو

ای در طنینِ نبضِ تو، آهنگِ قلبِ من
ای بویِ هرچه گل، نفس آشنای تو

ای صورت تو آیه و آیینۀ خدا
حقا که هیچ نقص ندارد خدای تو

صد کهکشانْ ستاره و هفت آسمانْ حریر
آورده‌ام که فرش کنم زیرپای تو

چیزی عزیز تر ز تمام دلم نبود
ای پارۀ دلم٬که بریزم به پای تو

امروز تکیه‌گاه تو آغوشِ گرمِ من
فردا عصای خستگی‌ام شانه‌های تو

در خاک هم دلم به هوای تو می‌تپد
چیزی کم از بهشت ندارد هوایِ تو

قیصر امین‌پور / شـــعر پارسی

حال ما بی آن مه زیبا مپرس
آنچه رفت از عشق او بر ما مپرس

مولانا / شـــعر پارسی

تو و طوبی و ما و قامتِ یار
فکرِ هر کس به قدرِ همتِ اوست

حافظ / شـــعر پارسی

گر من آلوده‌دامنم چه عجب
همه عالم گواهِ عصمتِ اوست

حافظ / شـــعر پارسی

بی خیالش مباد منظرِ چشم
زآن که این گوشه جایِ خلوتِ اوست

حافظ / شـــعر پارسی

خدنگ غمزه از هر سو نهان انداختن تا کی
سپر انداخت عقل از دست ناوک‌های خونریزت

سعدی / شـــعر پارسی

ای مدعی، کجایی تا مُلکِ ما بِبینی،
کز هرچه بود در ما، برداشت —یار— ما را

عطار / شـــعر پارسی

در جهانی کافتاب حسن اوست
آسمان آنجا، زمینی دیگرست

امامی هروی / شـــعر پارسی

چون ندارم همدمی، با باد می‌گویم سخن
چون نیابم مرهمی، از باد می‌جویم شفا

عراقی / شـــعر پارسی

آن چُنان مست کن ز باده مرا
که ندانم ز کوه، هامون را

کمال‌الدین اصفهانی / شـــعر پارسی

خیال روی تو یکباره برد خواب مرا
درنگ وصل تو افکند در شتاب مرا

مجد همگر / شـــعر پارسی