نیامد سروِ من بیرون که بر گِردِ سرش گردم
به سانِ گرد باد از غم به خود پیچیدم و رفتم

وحشی بافقی / شـــعر پارسی

رسید و از مژه گل بر سرم فشاند و برفت
چو دید رفتنی‌ام، لحظه‌ای بماند و برفت

زِ تربتم چو فغان خاست کین شهیدِ وفاست
زِ دور فاتحه‌ای بر سرم بخواند و برفت

طالب آملی / شـــعر پارسی

به دست و تیغِ کسی خونِ من حنا بسته‌ست
به حیرتم که عجب تهمت بجا بسته‌ست

بيدل دهلوى / شـــعر پارسی

وصلش اولْ قدم اندر نظرم آسان بود
هجر آمد به میان،کارِ مرا مشکل کرد

رفعت سمنانی / شـــعر پارسی

من وفا می‌کنم و نیستم آگه که مرا
از چه رو کشته‌ى شمشیرِ جفا می‌خواهند

خواجوی كرمانى / شـــعر پارسی

ماهِ تابان را شبی نسبت به رویت کرده‌ام
سال‌ها شد تا خجالت دارم از رویِ شما

سلمان ساوجى / شـــعر پارسی

به حرف آمدی و زخمِ کهنه‌ام نو شد
به حیرتم چه نمک بود گفت وگویِ تو را

بيدل دهلوى / شـــعر پارسی

یا دیدن دوست یا هوایش
دیگر چه کند کسی جهان را

مولانا / شـــعر پارسی

به بزم باده‌نوشی وعده‌ی هم‌مشربی دارم
که عذر پاک‌دامانی‌ست، بدتر از گناه آنجا

اشرف مازندرانی / شـــعر پارسی

از شهر دلم، نامِ دهی بیش نماند
از پیرهن صبر، زهی بیش نماند

از بس که گسست شوق و بر هم بستم
از رشته‌ی عمرم گرهی بیش نماند

شکیبی اصفهانی / شـــعر پارسی

آن می که هست آب خضر شرمسار از آن
ساقی بیا و یک دوسه ساغر بیار از آن

این نیم‌جان که هست مرا سود با من‌است
گیری بهای نیم نگه گر هزار از آن

گفتی کنم به زخم دگر کار تو تمام
زحمت مکش دگر که گذشته‌است کار از آن

بر مهر و ماه گر گذری با چنین جمال
گیری شکیب از این و ربایی قرار از آن

سوی نگارخانه‌ی چین رو که بسترند
تمثالهای مانی صورت نگار از آن

آنی که حال صد چو منی گر دهی به باد
بر دامن دلت ننشیند غبار از آن

جنس گرانبهاست محبت ولی رفیق
از ما نمی‌خرند به مفت این دیار از آن

رفیق اصفهانی / شـــعر پارسی

لعبت شیرین اگر تُرُش ننشیند
مدعیانش طمع کنند به حلوا

سعدی / شـــعر پارسی

دل بردنِ چنین زِ اسیرانِ ساده دل
گوهر به حیله از کفِ طفلان ربودن است

محتشم کاشانی / شـــعر پارسی

دلم دلی نه که در وی بگنجد اینهمه غم
غمش غمی نه که از دل بدر توان کردن

فيض كاشانى / شـــعر پارسی

ساعدِ او بارها در معرضِ عرضِ صفا
رعشه‌ی غیرت بر اندامِ بلور انداخته است

صائب تبریزی / شـــعر پارسی

فريب بين كه فرستد نويدِ وصل دمادم
به اين خيال كه شايد در انتظار بميرم

ضمیری اصفهانی / شـــعر پارسی

خانه‌ام ابری‌ست اما
ابر بارانش گرفته‌ست
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم
من به روی آفتابم
می‌برم در ساحت دریا نظاره
و همه دنیا خراب و خرد از باد است
و به ره، نی‌زن که دائم می‌نوازد نی، در این دنیای ابراندود
راه خود را دارد اندر پیش.

نیمایوشیج / شـــعر پارسی

ﺯ ﺧﺸﮏ ﺳﺎﻝ ﭼﻪ ﺗﺮﺳﯽ!
ﮐﻪ ﺳﺪ ﺑﺴﯽ ﺑﺴﺘﻨﺪ:
ﻧﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﺏ،
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﻮﺭ
ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻭﺍﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﻮﺭ ...
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﯼ ﻋﺴﺮﺕ،
ﺑﻪ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﮒ ﺭﺧﺼﺘﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺷﻘﻪ ﯼ ﺳﺮﻭ ﻭ ﻗﻤﺮﯼ ﻭ ﻻﻟﻪ
ﺳﺮﻭﺩﻫﺎ ﺑﺴﺮﺍﯾﻨﺪ ﮊﺭﻑ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ
ﺯﻻﻝ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ .
ﺗﻮ ﺧﺎﻣﺸﯽ، ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ؟
ﺗﻮ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ، ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ؟
ﮐﻪ ﺑﺮ ﻧﻬﺎﻟﮏ ﺑﯽ ﺑﺮﮒ ﻣﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ؟

ﺷﻔﯿﻌﯽ‌ﮐﺪﮐﻨﯽ / شـــعر پارسی

صد مهر دیده از ما، ناداده نیم بوسه
صد جور کرده بر ما، نادیده یک جنایت

اوحدى / شـــعر پارسی

خوبانِ دهر مایه ی آشوبِ عالم اند
کو دلبری که عالمی از وی خراب نیست؟

طالب آملی / شـــعر پارسی