طرح «ناظر» که درواقع طرح مردم‌آزاری نیروی انتظامی است همچنان به کار خود ادامه خواهد داد!

به گفته حسن رحیمی - فرمانده نیروی انتظامی تهران: «تعداد زیادی از ماموران نیروی انتظامی در قالب گشت‌های انتظامی، گشت راهنمایی و رانندگی، گشت پلیس امنیت اخلاقی و گشت کلانتری مشغول ماموریت در سطح شهر هستند و شهروندانی را که فاقد حجاب اسلامی باشند شناسایی می‌کنند».

این طرح از سال گذشته در حال اجرا در ایران است. در قالب این طرح پیامکی برای مالکان خودرویی که در آن «کشف حجاب» صورت گرفته است می‌رود که متن آن چنین است: «مالک خودرو شماره... با توجه به اینکه در خودرو شما جرم کشف حجاب صورت گرفته است ضمن اخطار مبنی‌بر عدم تکرار، ابلاغ می‌گردد حداکثر ظرف ۷۲ ساعت برای رسیدگی به این موضوع به پلیس امنیت اخلاقی محل سکونت خود مراجعه فرمایید»!

جمهوری اسلامی برای تامین یک زندگی شرافتمندانه برای کارگران پول و بودجه ندارد ولی برای تامین حقوق هزاران نیروی مردم‌آزار در قالب طرح «ناظر» پول و بودجه کافی دارد!

با چنین حکومت مردم‌آزاری چه باید کرد؟

@Tavaana_Tavaanatech

۳۹ سال پیش، در چنین روزی پیکر شکنجه‌شده هفت شهروند بهائی مقابل بیمارستان خمینی همدان رها شد؛ بیمارستانی مقابل زندان که پیش‌تر محل طبابت ۳ تن از این شهروندان بود. «سهراب حبیبی»، «سهیل حبیبی»، «حسین خاندل»، «حسین مطلق»، «طرازالله خزین»، «ناصر وفایی» و «فیروز نعیمی» هفت تن از ۹ عضو محفل بهائی بودند که مقابل چشمان یکدیگر به طرزی وحشیانه شکنجه شدند و نهایتا تیرباران شدند.

ابوالحسن اعلمی اشتهاردی - حاکم وقت شرع و قاضی دادگاه انقلاب همدان - بهائی‌های اعدام‌شده را «جاسوس اسرائیل» خواند که به اتهام‌هایی مانند «همکاری با رژیم پهلوی»، «همکاری با ساواک» و «توطئه علیه انقلاب اسلامی» به اعدام محکوم شده‌اند.

دست‌نوشته‌های حسین مطلق در دوران زندان حکایت می‌کند که در دادگاه هیچ مدرکی دال بر اتهامات بالا، علیه آن‌ها پیدا نشده بود و حتی مدارکی که در اختیار دادگاه بود به درستی مطالعه و بررسی نشده بود. اعلمی نیز به آنها گفته بود: «هرچه درباره‌ شما تحقیق کردیم چیزی به دست نیاوردیم. غرض این است که شما مسلمان شوید. به اسلام روی آورید و آزاد شوید.»

بیش‌تر بخوانید:
bit.ly/3cZL8v9

#گزارش #بهائیان #تیرباران

@Tavaana_Tavaanatech

چگونه قربانی نمانیم؟

اگر در کودکی تحت عنوان تربیت و تنبه مورد آزار جسمی و روانی والدین یا نزدیکان قرار گرفته باشید، ممکن است در بزرگسالی خودتان را آخرین فرد دوست‌داشتنی و قابل احترام بدانید. حتی ممکن است خودتان را به اشکال مختلف تنبیه کنید و مورد آزار قرار دهید. مثلا: به بهداشت فردی خود اهمیت ندهید یا در میانه تفریح و شادی دچار اضطراب و احساس گناه شوید. اما چاره چیست؟ این ویدیو را تا انتها ببینید.

https://goo.gl/UPmUvp
لینک یوتیوب:
https://goo.gl/zsUKZD

#اسلایدشو
#روانشناسی

@Tavaana_TavaanaTech

«سال پنجم ابتدایی در یکی از شهرک‌های نظامی زندگی می‌کردیم. معلم یک پایه‌ دیگه که به شدت آدم سختگیری بود اگر می‌دید یک تار موهات بیرونه باهات برخورد فیزیکی می‌کرد. اما بدترین تجربه‌ام مربوط به نماز اجباری بود که اگر سر تایمش تو نمازخونه نبودی می‌اومد بیرون و از موهات می‌گرفت و با تحقیر زیاد می‌برد نمازخونه. اکثر بچه‌ها برای فرار از نمازخوندن یا مکبّر می‌شدن و یا می‌گفتن عذر شرعی دارن. من اون موقع‌ها نمی‌دونستم پریود و یا عذر شرعی چیه و فقط شنیده بودم، اما یک بار گفتم ببخشید عذر شرعی دارم. باور کنید به زور منو می‌کشوند جلوی دفتر می‌گفت دروغ می‌گی ثابت کن. واقعا نمی‌دونستم چه جوری باید ثابت کنم. آخر سر هم با کتک و گریه و البته توهین بسیار زیاد برد تو نمازخونه مجبورم کرد نماز بخونم. اکثرا هم بچه‌ها رو علیه هم می‌کرد. مثلا می‌گفت فلانی رو ببین نماز نمی‌خونه، دختر خوبی نیست، باهاش نگردید، یا دوتایی برید بگیرید بیاریدش سر نماز.»
.
آنچه خواندید تجربه یکی از مخاطبان بود از دوران مدرسه و نظام آموزشی ایدئولوژیک

تجربه‌تان از آموزش‌های ایدئولوژیک را در فرم زیر بنویسید:

http://bit.ly/3dKoVSU

@Tavaana_Tavaanatech

«من پرسنل نیروی انتظامی هستم. به دلیل پایین‌بودن حقوق مجبورم شغل دوم بگیرم.
برای پرسنل نیروی انتظامی گزینه‌های زیادی برای انتخاب شغل دوم وجود نداره.
میتونیم نگهبان بیمارستان یا مامور اجرائیات شهرداری بشیم. همین پرسنل نیروی انتظامی که توی سد معبر شهرداری‌ها قبلا می‌دیدین شغل دوم‌شون بود.
خیلی از اوقات حفاظت اطلاعات محل کارمون رو تایید نمی‌کرد و گواهی بهمون نمی‌داد. خودم رو چند بار از دفتر رئیس حفاظت بیرونم انداختن.
مجبور بودم بدون تاییدیه به اینکار مشغول بشم و این یعنی راه رفتن رو لبه تیغ؛ چون اگر در حین کار اتفاقی برام بیفته یا مشکلی پیش بیاد عواقب خیلی بدی در انتظارمه.
این شرکت های نظم‌آفرین، شرکت‌هایی هستن که با ارتباطاتی که دارن تاسیس شدن؛ کارشون فرستادن نیروی کار برای نگهبانی به شرکت‌ها و ادارات مختلف از جمله شهرداری و شرکت نفت ...
متاسفانه قراردادهایی که می‌بندن به دور از انسانیته؛ مثلا سه سال پیش برای هر نگهبان که در اختیار شهرداری قرار می‌دادن ماهی دو میلیون دویست هزار تومان از شهرداری می‌گرفتن ولی به نیروی کار ماهی یک میلیون و دویست هزار تومان پرداخت می‌کردن.

متاسفانه کارگرها هم راهی جز تن‌دادن به قرارداد نداشتن. هیچ کسی هم جلودارشون نبود افرادی که خودِ قانون بودن. با زندگی‌های لاکچری که همه‌ش به واسطه زدن نون‌شون تو خون امثال عمران روشنی مقدم بوده.
و قراردادی که با پرسنل نیروی انتظامی می‌بستن به ازای هر شیفت صبح تا ظهر یا ظهر تا شب یا شب تا صبح که هشت ساعت بود چهل و پنج هزار تومان پرداخت می‌کردن در حالی که از شهرداری یا بیمارستان حدود هشتاد هزار تومان دریافت می‌کردن.
اون هم با تاخیر چند ماهِ که پول تو حساب‌شون می‌موند و با گردش همین پول می‌تونستن وام‌های کلان دریافت کنن.
وقتی فیلم خودکشی عمران رو دیدم نا خودآگاه اشک از چشمام جاری شد چون خودم هم بارها و بارها به خودکشی فکر کردم تو شرایطی دقیقا شبیه به عمران وقتی که احساس شرمندگی نداشتن پول برای خریدن مایحتاج خونه رو داشتم.
عمران نمونه ای از هزاران جوان ایرانی‌ست تو سیستم مسموم کشور که اگر راه‌شون به خودکشی ختم نشه با فکر و خیال کارشون به مشکلات قلبی و روحی روانی ختم می‌شه.»

ارسالی از همراهان توانا

عکس از تجمع کارگران تراکتورسازی در اعتراض به عدم پرداخت حقوق در سال ۱۳۹۲

شما هم می‌توانید تجربیات یا مشاهدات خود را درباره کارگران و شرایط کار و قراردادها در گوگل‌شیت زیر با ما به اشتراک بگذارید:

https://bit.ly/3c3FBU6

#کارگر
#حقوق_کارگران

@Tavaana_Tavaanatech

این پدر در این توییت می‌گوید در برابر پرسش فرزند خود چنین پاسخی داده است. پاسخی که برای فرزند اطمینان خاطر می‌آورد تا بداند پدرش او را با هر گرایش جنسی پذیراست.
.
ما چه؟ آیا ما نیز پذیرای گرایش‌های جنسی متفاوت فرزندان خود هستیم؟ اگر فرزند من و شما از ما چنین پرسشی بپرسد چه پاسخی می‌دهیم؟ آیا اگر روزی پسر یا دختر شما از همجنسگرایی‌اش بگوید با او همانگونه رفتار خواهید کرد که با فرزند دگرجنس‌گرای خود؟

#گرایش_جنسی #هویت_جنسی #آموزش_جنسی_کودکان

@Tavaana_Tavaanatech

در وطن خویش غریب

در ایامی که جمهوری اسلامی و رسانه‌های آن مشغول عزاداری برای «جورج فلوید» هستند، عمران روشنی‌مقدم - کارگر اهوازی - از فرط استیصال پای چاه نفت خود را به دار آویخت. رنج او که «نمی‌توانست نفس بکشد»، در وطن خویش دیده نشد.

#کارتون #عمران_روشنی_مقدم #جورج_فلوید

طرح از رضا عقیلی

https://bit.ly/2AyDj27


@Tavaana_Tavaanatech

.
چند زن در یک زورخانه در قلعه‌حسن‌خان حضور پیدا می‌کنند. هنوز مردان ورزشکار نیامده بودند. یک زن درون گود می‌رود و کباده بر می‌دارد و مرشد زورخانه نیز به احترام او ضرب می‌گیرد.
.
چندساعت نمی‌گذرد که «مسئولان ورزشی» تماس‌های متعدد با مدیر زورخانه می‌گیرند و در نهایت این مدیر به همراه مرشد زورخانه از کار برکنار می‌شوند! تنها به علت حضور چند زن در زورخانه!

مدیر زورخانه ولی‌الله کارگر نام دارد. او درباره این اتفاق می‌گوید که برای مشکل برق زورخانه سراغ هر مسئولی رفتند فایده‌ای نداشت ولی پس از حضور چندساعته چند زن در زورخانه مسئولان مدام تماس گرفتند و این موضوع را پی گرفتند و در نهایت او و مرشد را برکنار کردند!
.
اینجا جمهوری اسلامی است! در جمهوری اسلامی زن به صورت پیش‌فرض یک تهدید است!
.
#زنان #ورزش #ورزش_زنان #تبعیض_جنسیتی #حقوق_زنان

@Tavaana_Tavaanatech

شبکه ملی اطلاعات خود را چگونه معرفی می‌کند؟

ایده «شبکه ملی اطلاعات» را در ایران باید بسیار جدی گرفت. شورای عالی فضای مجازی و دیگر نهادهای مرتبط با فضای مجازی در ایران تلاش بسیاری دارند تا این ایده را محقق سازند. اگرچه این ایده با توجه به ضعف‌های ساختاری جمهوری اسلامی چندان موفقیتی به همراه نداشته است ولی موفقیت کشورهایی همچون چین در پیاده‌سازی این الگو زنگ هشداری‌ست برای ایرانیان که به یاد داشته باشند هر تصمیم شورای عالی فضای مجازی می‌تواند به مثابه جویباری باشد که رودخانه‌‌ کم‌آبی به نام شبکه ملی اطلاعات را غنی‌تر سازد. از این رو آشنایی با این ایده، که آشکارا تلاشی علیه آزادی اینترنت است، بر علاقمندان به این مباحث و کنشگران مدنی ایرانی ضروری است.

پیش از هر چیز باید به یاد داشته باشیم که شبکه ملی اطلاعات در تعریف خود، خود را به عنوان «زیرساخت ارتباطی فضای مجازی» در ایران معرفی می‌کند تا بتواند در نقش زیربنای ارتباطات مجازی در کشور، و بنا به ادعای خود به کاربران حقیقی و حقوقی در همه بخش‌ها - اعم از حقوقی و خصوصی - «خدمت» برساند.

هدف از داخلی‌بودن زیرساخت نیز به صراحت از زبان خودشان جاری شده است: «"شبکه ملی اطلاعات"، به عنوان زیرساخت ارتباطی فضای مجازی کشور، شبکه‌ای مبتنی بر قرارداد اینترنت به همراه سوئیچ‌ها و مسیریاب‌ها و مراکز داده‌ای است به صورتی که درخواست‌های دسترسی داخلی برای اخذ اطلاعاتی که در مراکز داده داخلی نگهداری می‌شود به هیچ وجه از طریق خارج کشور مسیریابی نشود و امکان ایجاد شبکه‌های اینترانت و خصوصی و امن داخلی در آن فراهم شود».
.
شورای عالی فضای مجازی در بیان چرایی شکل‌گیری این ایده نیز «مهم‌ترین دلیل پیاده‌سازی این شبکه» در سال ۱۳۸۴ را «کاهش وابستگی به شبکه‌ جهانی اینترنت» عنوان می‌کند و اذعان می‌کند که در آن سال قرار بود این ایده طی سه سال به بهره‌برداری برسد؛ گرچه هنوز - سال ۱۳۹۹ - این ایده کاملا محقق نشده است که چرایی عدم موفقیت آن نیز خود بحثی مستقل و جداگانه می‌طلبد.

بیش‌تر بخوانید:
https://bit.ly/3hlxhTc

@tavaanatech

.
- خفگی روی نفت!
.
کارتون بسیار خوب روزنامه ابتکار درواکنش به خودکشی کارگری در کنار چاه نفت!
.
این روزهای ایران هیچ‌گاه از ذهن ملت ایران پاک نخواهند شد؛ ما ملت ایران این روزها را از سرخواهیم گذراند ولی به یاد خواهیم سپرد بر ما چه رفت. بر کارگرانی که چندین ماه حقوق نگرفتند و در پاسخ به خواسته‌های بدیهی‌شان جز توهین و تحقیر و تهدید نشنیدند.
.
ما این روزها را فراموش نخواهیم کرد...فراموش نخواهیم کرد.
.
#کارگران #حقوق_کارگران #ملت_ایران #گرانی #تورم #مشکلات_اقتصادی #جمهوری_اسلامی #فساد_اقتصادی

@Tavaana_Tavaanatech

شکایت شب هجران که می‌تواند گفت
حکایت دل ما با نی کسائی کن
- هوشنگ ابتهاج

حسن کسایی، استاد برجسته‌ی موسیقی ایران، تنها ۲۱ سال سن داشت که قطعه‌ی معروف «سلام» را در دستگاه ِ چهارگاه ساخت که از معروف‌ترین قطعات موسیقی ایرانی به شمار می‌رود.

حسن کسایی در سوم مهرماه ۱۳۰۷ به دنیا آمد. پدرش از تاجران معروف آن دوره‌ی اصفهان بود که بسیار به موسیقی علاقه‌مند بود و با بسیاری از بزرگان موسیقی از جمله سید حسین طاهرزاده، جلال‌الدین تاج اصفهانی، اکبرخان نوروزی، خاندان شهناز، ادیب خوانساری و دیگران رفت‌وآمد نزدیک داشت. از همین‌رو حسن کسایی از سنین پایین نزد تاج اصفهانی و ادیب خوانساری با گوشه‌های موسیقی ایرانی آشنا می‌شود و همین‌طور ساز نِی را از مهدی نوایی فرامی‌گیرد. او هم‌چنین از شاگردان ابوالحسن خان صبا بود. کسایی از سن دوازده سالگی به نواختن نی آغاز کرد.

او تنها ۲۰ سال سن داشت که نخستین اجرای تک‌نوازی نِی خود را در دستگاه همایون در تئاتر اصفهان اجرا کرد. کسایی تا سال ۱۳۵۶ برنامه‌های متعددی در جشن هنر شیراز برگزار کرد.
این برجسته موسیقی ایرانی و نوازنده چیره‌دست و سرشناس نی در ۲۵ خرداد ۱۳۹۱ درگذشت.
@Tavaana_TavaanaTech