.وزارت خارجه آمریکا:
دلار ۱۳۰ هزار تومانی نشانه شکست است

حساب کاربری بخش فارسی وزارت امور خارجه ایالات متحده با انتشار متنی، از تداوم سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران در حوزه اقتصاد و دیپلماسی به‌شدت انتقاد کرد و نوشت که با وجود فرصت‌هایی برای صلح و شکوفایی در خاورمیانه، رژیم جمهوری اسلامی همچنان مسیر خشونت و سیاست‌های شکست‌خورده را ادامه می‌دهد.

در این پیام، ارزش دلار ۱۳۰ هزار تومانی به‌عنوان نمونه‌ای از وضعیت اقتصادی ایران مطرح شده و پرسیده شده است که آیا چنین شرایطی می‌تواند نشانه‌ای از «اقتصاد مقاومتی» باشد یا باید آن را شکست سیاستی دانست. این متن تأکید می‌کند که مقامات جمهوری اسلامی می‌توانند تورم را نادیده بگیرند، چرا که خود با پول مردم ایران ثروتمند شده‌اند.

بخش فارسی وزارت امور خارجه آمریکا در ادامه، سرسختی حکومت ایران در عدم تغییر سیاست‌های اقتصادی شکست‌خورده و دیپلماسی ناکارآمد را مانع اصلی پیشرفت و شکوفایی دانسته و تصریح کرده است که این رویکردها، مانع تحقق آینده‌ای است که مردم ایران شایسته آن هستند.

@USABehFarsi

ـ لازم به ذکر است، در حالی که کشورهای منطقه خاورمیانه در حال شکل‌دادن همکاری، مشارکت و پیمان‌های منطقه‌ای و استفاده از فرصت‌های اقتصادی هستند، جمهوری اسلامی مردم ایران را گروگان گرفته و ایران را دچار تحریم و فلاکت کرده است.
ایران کشوری دارای ثروت و سرمایه اجتماعی است، ولی متاسفانه رژیم ایران، این کشور را در انزوا قرار داده است.

#ایران #ارزش_پول_ملی #فقر_فساد_گرونی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

انتقال اجباری ناظم بریهی به سلول انفرادی در چهارمین روز اعتصاب غذا

چهار روز از اعتصاب غذای ناظم بریهی، زندانی سیاسی اهوازی محبوس در زندان شیبان اهواز، گذشته بود که نیروهای گارد زندان با خشونت وارد بند ۵ شدند و او را پس از ضرب‌وشتم، به‌طور اجباری به سلول انفرادی منتقل کردند.

ناظم بریهی در برابر انتقال به انفرادی مقاومت کرده است، اما مأموران پس از ضرب‌وشتم شدید، دست‌ها و پاهای او را بسته و به زور از بند خارج کردند. این اقدام در حالی صورت گرفت که او پیش‌تر در نامه‌ای رسمی خطاب به رئیس زندان شیبان هشدار داده بود انتقال به انفرادی، به‌ویژه در شرایط اعتصاب غذا، جانش را در معرض خطری جدی قرار می‌دهد.

با وجود این هشدارها، مقامات زندان نه‌تنها به وضعیت جسمی و مطالبات قانونی این زندانی سیاسی بی‌اعتنا هستند، بلکه با افزایش فشارهای امنیتی، عملاً او را در وضعیتی به‌مراتب خطرناک‌تر قرار دادند.

ناظم بریهی اکنون در سلول انفرادی و در حالی به اعتصاب غذای خود ادامه می‌دهد که از بیماری‌های مزمن، از جمله مشکلات کلیوی، التهاب مفاصل و دردهای مستمر رنج می‌برد. منابع حقوق بشری نسبت به وضعیت جسمی و روانی او هشدار داده و تأکید کرده‌اند ادامه اعتصاب غذا در شرایط انفرادی و پس از ضرب‌وشتم، خطر جانی فوری به همراه دارد.

ناظم بریهی، فعال مدنی عرب اهوازی اهل حمیدیه و متولد ۱۳۶۵، در ۱۹ شهریور ۱۳۸۴ به همراه شش فعال مدنی دیگر بازداشت شد. او پس از ماه‌ها بازجویی و شکنجه، ابتدا به اتهام‌های «اقدام علیه امنیت ملی»، «افساد فی‌الارض» و «محاربه» به اعدام محکوم شد؛ حکمی که نهایتاً از سوی دیوان عالی کشور نقض و به حبس ابد کاهش یافت. او طی بیش از دو دهه زندان، همواره از حق مرخصی محروم بوده و بارها نسبت به وخامت وضعیت جسمی خود هشدار داده است.

- کارون

ناظم را فراموش نکنیم.

در این روزهای تاریک، او با بدنی رنجور و جانی در خطر، تنها به این امید زنده است که صدایش بیرون از این دیوارها خاموش نشود.

زندان شیبان قتلگاهی است که در آن جان و کرامت زندانیان، نه بر اساس قانون، بلکه با اراده رئیس زندان و خشونت مأموران، لحظه‌به‌لحظه در معرض نابودی قرار دارد.

از صفحه ریما شیرمحمدی
Rsheermohammadi

#ناظم_بریهی
#زندان_شیبان #سلول_انفرادی #دو_دهه_حبس #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

هشدار نسرین ستوده درباره شیوع گال در بند ۷ اوین و ممانعت از اعزام درمانی زندانیان سیاسی

نسرین ستوده، وکیل و زندانی سیاسی سابق، با انتشار متنی در صفحه اینستاگرام خود از وضعیت نگران‌کننده زندانیان سیاسی در زندان اوین، به‌ویژه همسرش رضا خندان، خبر داد. او همچنین تصویری را منتشر کرده که به گفته‌اش نقاشیِ مهرداد گریوانی است؛ زندانی سیاسی‌ای که به همراه رضا خندان، هر دو اکنون در زندان اوین محبوس هستند.

ستوده در این متن نوشته است که در میان انبوه خبرهای بد، امروز مشخص شده تعدادی از زندانیان بند ۷ زندان اوین ـ بندی که زندانیان سیاسی مرد در آن نگهداری می‌شوند ـ به بیماری مسری گال مبتلا شده‌اند و شماری از آنان به قرنطینه بند منتقل شده‌اند. به گفته او، به نظر می‌رسد این بیماری همراه با زندانیانی که از زندان تهران بزرگ منتقل شده‌اند، به اوین راه یافته است.

او با انتقاد از عملکرد مسئولان زندان تأکید کرده است که زندان اوین، به جای انجام وظایف خود در زمینه حفظ بهداشت و کنترل بیماری‌های واگیردار، همچنان به «کنترل بیمارگونه» ادامه می‌دهد؛ کنترلی که شامل بستن سالن‌ها، ممانعت از دسترسی آزاد زندانیان به کتابخانه، سالن ورزشی و دیگر امکانات محدود زندان است.

نسرین ستوده همچنین نوشته است که در ادامه همین سیاست‌های سرکوب و کنترل، مسئولان زندان از اعزام دو زندانی، شهریار براتی و رضا خندان، به بیمارستان جلوگیری کرده‌اند، چرا که این دو زندانی حاضر نشده‌اند لباس زندان بپوشند. او در ادامه متن خود خواستار آزادی همه زندانیان سیاسی شده و تأکید کرده است که جواد علی‌کردی و بازداشت‌شدگان مراسم یادبود خسرو علی‌کردی باید آزاد شوند. ستوده همچنین بر لزوم رسیدگی به مرگ مشکوک خسرو علی‌کردی تأکید کرده و نوشته است: «نه به سرکوب زندانیان سیاسی، نه به قتل مخالفان.»


#شهریار_براتی #رضا_خندان #زندان_اوین #نسرین_ستوده #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تداوم بازداشت و انتساب اتهامات امنیتی به سپیده قلیان از بازداشت‌شدگان مراسم هفتم خسرو علیکردی

مهدی قلیان، برادر سپیده قلیان، زندانی سیاسی، با انتشار متنی در صفحه اینستاگرام خود از صدور قرار بازداشت و انتساب اتهامات امنیتی چهار روز پس از بازداشت همراه با ضرب‌وشتم خواهرش در جریان مراسم هفتم جاویدنام خسرو علی‌کردی در مشهد خبر داد. به گفته او، چهار روز از زمان این بازداشت گذشته و برای سپیده قلیان قرار بازداشت به اتهام «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت ملی» و همچنین «تبلیغ علیه نظام» صادر شده است.

بر اساس این نوشته، سپیده قلیان دو روز پیش تماس کوتاهی با خانواده برقرار کرده، اما با وجود این تماس، خانواده همچنان از جزئیات بازداشت و وضعیت دقیق او بی‌اطلاع هستند. مهدی قلیان در ادامه تأکید کرده است که تنها چند ماه از آزادی سپیده گذشته بود و خانواده در این مدت در تلاش برای عبور از دشواری‌ها و تلخی‌های دوران حبس و تبعید او بوده‌اند.

او بازداشت دوباره خواهرش را بازگشت همان «کابوس‌ها» توصیف کرده و نوشته است که این‌بار سپیده قلیان صرفاً به دلیل شرکت در مراسم هفتم یک وکیل جان‌باخته بازداشت شده است. مهدی قلیان در پایان از مردم قدردانی کرده که در این روزهای دشوار، سپیده و دیگر زندانیان و خانواده‌هایشان را فراموش نمی‌کنند.

#سپیده_قلیان #خسرو_علیکردی #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حبس، زیر آوار تنهایی

طرحی از رضا عقیلی
تقدیم به زندانیان گمنام

https://tavaana.org/fa/Cartoon_UnknownPrisoners

بسیاری از زندانیان در سایه گمنامی، فشار مضاعفی را متحمل می‌شوند. حکومت به آن‌ها بیشتر فشار وارد کرده، حقوق‌شان را نقض می‌کند اما صدای آن‌ها کمتر شنیده می‌شود.

اطلاع‌رسانی وکلای مدافع و خانواده و سایر زندانیان می‌توانند در شنیده شدن صدای این زندانیان موثر باشد.

#زندانی_سیاسی #زندانیان_گمنام #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

بازداشت محمد زنگنه، شهروند ۲۳ ساله اهل تربت حیدریه ساکن مشهد؛ بی‌خبری از سرنوشت و نگرانی درباره وضعیت جسمانی

به نوشته شهرام سدیدی، فعال مدنی، محمد زنگنه، شهروند ۲۳ ساله اهل تربت حیدریه و ساکن مشهد، روز سه‌شنبه ۲۵ آذرماه ۱۴۰۴ در پی یورش نیروهای امنیتی به منزل مادری‌اش بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شد.

بر اساس این گزارش، از زمان انتقال او تاکنون، هیچ اطلاعی از محل نگهداری و وضعیتش در دست نیست.

منبع خبر تأکید کرده است که محمد زنگنه از وضعیت جسمانی مناسبی برخوردار نیست. به گفته شهرام سدیدی، ۳۰ عدد پیچ جذبی در پاهای او کار گذاشته شده و بدون استفاده از زانوبند قادر به راه رفتن عادی نیست. همچنین او دچار پارگی رباط صلیبی زانوی راست است؛ موضوعی که نگرانی‌ها درباره سلامت او در دوران بازداشت و بی‌خبری را افزایش داده است.

در پی یورش نیروهای سرکوبگر به مراسم هفتم جاویدنام خسرو علیکردی، عده‌ای از حاضران در مراسم بازداشت شده‌اند و عده‌ای دیگر پس از شناسایی با یورش به منازلشان در حال بازداشت شدن هستند.

#محمد_زنگنه #مشهد #خسرو_علیکردی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

کدام استراتژی برای دفاع از زندانیان سیاسی مناسب است؟

روش‌های مخصوص دفاع از زندانیان سیاسی تا چه حد در دوره درسی و کارآموزی وکلا آموزش داده می‌شود؟
بخشی از دانش و مهارت در هر رشته دانشگاهی از طریق درس‌ها و استادها به دانشجویان منتقل می‌شود. بخشی مهم اما خارج از محیط درس و حین کار یا روبروشدن با موقعیت‌های واقعی به دست می‌آید. همچنین این بخش از آگاهی، تجربه و دانش ممکن است توسط همکاران به نسل بعدی منتقل شود.
در واقع در جهان در حال تغییر، به دلیل بروز چالش‌ها و مسائل جدیدی که سابقه مطالعاتی پیشینی از آن‌ها در مقاله‌ها و منابع و متون درسی و راهنماها وجود ندارد، افراد حرفه‌ای باید مرتب خود را آماده کنند تا از رویکردهای قدیمی در برابر مسائلی جدید استفاده کنند یا خود، رویکرد و روشی نو برای حل مسائل بسازند. دور از انتظار است که کار حرفه‌ای حقوقی چنین نباشد.

بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/strategies-political-prisoners/

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#زندانیان_سیاسی


@Tavaana_TavaanaTech

کورش یغمایی، هنرمند پیشگام و پدر موسیقی راک ایران، هفته گذشته با انتشار پیامی در صفحه اینستاگرام خود، از کناره‌گیری از دنیای موسیقی خبر داد؛ وداعی که هم‌زمان با نزدیک شدن به انتشار آخرین آلبومش با عنوان «پلاک ۴۴» توسط شرکت آمریکایی Now-Again Records صورت گرفت. او اعلام کرد این آلبوم، پایان رسمی فعالیت حرفه‌ای‌اش خواهد بود.

اما این خداحافظی، پایان یک مسیر ساده نبود؛ پایان مسیری بود که «حسرت» در تار و پودش تنیده شده.
بزرگ‌ترین حسرت طرفداران کورش یغمایی آن بود که با وجود عشق عمیق به مردم، سالیانی بلند اجازه نیافت روی صحنه سرزمین خودش بایستد. سال‌های طولانی پس از انقلاب ۵۷، او ممنوع‌الفعالیت بود؛ و حتی زمانی که پس از سال‌ها توانست چند آلبوم منتشر کند، هیچ‌گاه مجوز اجرای زنده و کنسرت در ایران را به دست نیاورد.

با این‌همه، یغمایی هرگز راه آسان‌تر را انتخاب نکرد. او هیچ‌وقت حاضر نشد با همکاری یا تایید جمهوری اسلامی، برای خود مشروعیت یا امکان فعالیت بخرد.
ترجیح داد بماند، اما درقلب و خاطره مردم نه در سازش.

در پیام خداحافظی‌اش نوشت: «دست‌کم شما یاران مهربانم آگاه هستید که برای ادامه کار در زمینه موزیک و گذر از این کوره‌راه سنگلاخ و دشوار، آن هم با نداشتن کمترین امکانات، هر آنچه در توان داشته‌ام برای فرهنگ و هویت پرشکوه و ورجاوند ایران نازنینم به کار گرفته‌ام.»

او در خلوت، با کمترین امکانات، موسیقی‌اش را زنده نگه داشت؛ بی‌صحنه، بی‌نور، اما با شرافت. پیامش را با جمله‌ای ساده و عمیق به پایان برد: «خداوند ایران را بپاید.»

کورش یغمایی از موسیقی خداحافظی کرد، اما حسرت اجرا برای مردم خودش، و صدای زخمی اما نجیبش، برای همیشه در تاریخ موسیقی ایران باقی خواهد ماند.

#کوروش_یغمایی #پدر_راک_ایران #گل_یخ #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، با انتشار پستی در شبکه اجتماعی اکس، توییتر سابق، نسبت به بازداشت شرکت‌کنندگان در مراسم یادبود خسرو علیکردی واکنش نشان داد و اعلام کرد که تحولات مربوط به بازداشت دست‌کم ۲۵ نفر در مراسم هفتم خسرو علیکردی را «از نزدیک» دنبال می‌کند.

او گفت گزارش‌هایی دریافت کرده که نشان می‌دهد شماری از بازداشت‌شدگان در مکان‌های نامعلوم نگهداری می‌شوند؛ موضوعی که موجب نگرانی جدی است.

ساتو تأکید کرد که «سوگواری مسالمت‌آمیز و ابراز اندوه نیز باید مورد احترام قرار گیرد» و بازداشت افراد به دلیل حضور در مراسم یادبود یا بیان غم و اعتراض مدنی، ناقض اصول بنیادین حقوق بشر است.
مراسم هفتم جاوید نام خسرو علی‌کردی با حضور گسترده دوستدارانش همراه بود اما در این میان جمهوری اسلامی هم بیکار ننشست و دست‌کم ۳۹ نفر از شرکت‌کنندگان در این مراسم را بازداشت کرد. بازداشت‌شدگان از طیف‌های مختلف سیاسی بوده‌اند. تا کنون تعدادی از آن‌ها با قرار وثیقه آزاد شده‌اند، اما برای تعدادی دیگر قرار بازداشت یک ماهه صادر شده است.
#نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

وزارت خارجه آمریکا: جمهوری اسلامی در قعر جدول آزادی مطبوعات و در میان بزرگ‌ترین زندانبانان روزنامه‌نگاران جهان

صفحه فارسی وزارت امور خارجه ایالات متحده با انتشار متنی در شبکه‌های اجتماعی اعلام کرد که به نظر می‌رسد رژیم جمهوری اسلامی مصمم است در «مسابقه جهانی آزادی مطبوعات» در قعر جدول قرار بگیرد. بر اساس این پیام، ایران در سال ۲۰۲۵ در میان پنج کشوری قرار دارد که بیشترین تعداد روزنامه‌نگار زندانی را در جهان دارند.

در این متن تأکید شده است که حکومت ایران با زندانی کردن ۲۱ خبرنگار و مفقود شدن یک روزنامه‌نگار، جایگاه خود را به‌عنوان یکی از سرکوبگرترین حکومت‌ها در جهان تثبیت کرده است. صفحه فارسی وزارت خارجه آمریکا افزوده است که در حالی‌ که بسیاری از کشورها در تلاش برای تقویت آزادی مطبوعات هستند، رژیم جمهوری اسلامی همچنان در مسیر مخالف حرکت می‌کند.

این پیام تصریح می‌کند که عملکرد جمهوری اسلامی نشان می‌دهد این حکومت تا چه اندازه حاضر است برای خاموش کردن صداهای مستقل و محدود کردن آزادی رسانه‌ها پیش برود.
@USABehFarsi

ـ لازم به ذکر است، سرکوب کردن آزادی رسانه‌ها در ایران محدود به بازداشت روزنامه‌نگاران نمی‌شود. شورای عالی امنیت ملی، هر از چندی به مطبوعات کشور ابلاغ می‌کند که به چه حوزه‌هایی ورود نکنند یا در چه زمینه‌هایی بیش‌تر بنویسند. همچنین رژیم با رانت «سیم‌کارت سفید» عملا گروهی از روزنامه‌نگاران را برای ترویج روایت‌های مطلوب خود، اجیر کرده است و طبعا روزنامه‌نگارانی که وامدار حکومت باشند، آزادگی از آن‌ها گرفته خواهد شد.
نظام سانسور به طور سیستماتیک، معیشت روزنامه‌نگاران و نویسندگان را به خودسانسوری گره زده است و به این ترتیب روزنامه‌نگار یا نویسنده پیش از ممیزلن حکومتی، تبدیل به سانسورگر خود می‌شود.

دامنه سرکوب مجاری انتقال اخبار، محدود به رسانه‌های رسمی نمی‌شود، حکومت شهروندخبرنگاران را به اتهاماتی سنگین مثل جاسوسی، ارتباط با کشورهای متخاصم و ... متهم کرده، احکام سنگین علیه آن‌ها صادر می‌کند، شهروندانی که در نبود رسانه آزاد نقش مهمی در افشای فساد و جنایات رژیم داشته‌اند.


#سانسور #آزادی_مطبوعات #روزنامه‌نگاری_جرم_نیست #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

نسرین ستوده: دادسرای مشهد از پذیرش وکالت بازداشت‌شدگان مراسم هفتم خسرو علی‌کردی خودداری می‌کند

نسرین ستوده، وکیل و زندانی سیاسی سابق، با انتشار متنی در صفحه اینستاگرام خود از آخرین وضعیت پرونده بازداشت‌شدگان مراسم هفتم جاویدنام خسرو علی‌کردی و همچنین پرونده جواد علی‌کردی خبر داد. به گفته او، با وجود مراجعه وکلای متعدد برای پیگیری این پرونده‌ها، دادسرای مشهد تاکنون از قبول وکالت‌نامه‌ها خودداری کرده است.

بر اساس این نوشته، دادسرای مشهد اتهام جواد علی‌کردی را علاوه بر اتهامات پیشین، «اجتماع و تبانی» و «تبلیغ علیه نظام» اعلام کرده است. به گفته ستوده، پرونده جواد علی‌کردی در شعبه ۹۰۲ دادسرای مشهد در جریان است و برای او قرار بازداشت صادر شده است. او تأکید کرده که «جرم» جواد علی‌کردی، دادخواهی، سوگواری برای برادر فقیدش و درخواست رفع ابهام از مرگ مشکوک او بوده است. نسرین ستوده با لحنی انتقادی افزوده است: «به راستی که همگان با این حجم از خشونت متقاعد می‌شوند هیچ مرگ مشکوکی وجود نداشته است!»

نسرین ستوده در ادامه، اسامی جمعی از بازداشت‌شدگان مشهد را منتشر کرده است که شامل این افراد می‌شود:
ابوالفضل ابری، هستی امیری، علی آدینه‌زاده، محمدرضا بابایی، حسن باقری‌نیا، جواد جلالی، حیدر چاه‌چمندی، یاسر دهستانی، حامد زارع، حامد رسول‌خانی، مهدی رسول‌خانی، میلاد فتاح، سپیده قلیان، محمود خانعلی، امیر خاوری، حامد حسینی، محمدحسین حسینی، نورا حقی، جواد علی‌کردی، کامران علی‌کردی، حسین محبی، نرگس محمدی، عالیه مطلب‌زاده، پوران ناظمی، پوریا نجارزاده و طیبه نظری.

او در پایان خواستار آزادی زندانیان سیاسی و پایان دادن به بازداشت‌ها شده است.

ـ لازم به ذکر است چند نفر از افرادی که نام برده شده‌اند فعلا با وثیقه آزاد شده‌اند.

#خسرو_علیکردی #جواد_علیکردی #سرکوب_سوگواری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
مادر جاویدنام عرفان رضایی، ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
عرفان من، فرزندِ این خاکِ خسته، با شهامتی بی‌پایان، به میدان آمد تا صدای خاموشیِ مردم را به فریاد بیاورد. او نه برای خود، که برای همه‌ی کسانی که در سایه‌ها مانده‌اند، در برابر ظلم‌ها به عقب رانده می‌شوند.

او به دنبال حق بود، بارها به من گفت: دنیا را با خوب بودن می‌شود ساخت. او به هیچ چیز جز آزادیِ انسان‌ها فکر نکرد و به هیچ چیز جز عدالتِ برابر برای همه متعهد نبود. او با یارانش دست به دست هم داد ند تا آسمانِ این کشور را از رنگِ ترس بیرون بکشانند و آن را به رنگِ حقیقت، آزادی و همدلی بسپارند. در نگاه او، هر انسانِ بی‌گناهی که نامش در فهرستِ بی‌عدالتی‌ها گم می‌شود، شانه به شانه‌ی تو و من، حقِ زندگی داشت.

او محکم در برابر ظلم ایستاد. او با نگاهِ پر از اطمینان، به چشمانِ ناامید نگاه می‌کرد و می‌گفت: امروز باید برخیزیم تا فردا برای دختران و پسرانِ این مرز و بوم، رنگ آرامشِ واقعی به خود بگیرد.
او به ما آموخت که آزادی حقِ هر انسانی است و هیچ معذوری برای خاموش کردنِ این حقیقت پذیرفته نیست. او به ما نشان داد که شهید شدن، به معنای پایانِ راه نیست، بلکه آغازِ راهی است برای فریادِ بی‌صداترِ جامعه. نامِ او را—عرفان رضایی—در طولِ تاریخ می‌کوبد تا هر بار که به یاد می‌آوریم، وجدانِ ما کمی روشن‌تر شود و تعهدِ ما نسبت به عدالت عمیق‌تر عرفان در هر سُرودِ باد و هر نورِ کوچکی که در خیابان می‌درخشد، زنده است. او در سُرودِ باران، در رویایِ کودکانِ کاراین سرزمین، در دستانِ زنانِ صبور و در نگاهِ پدرانِ منتظر و شرمنده از سفره خالی
ای پسرِ من با تو و برای تو می‌نویسم تا به دنیا بگویم: هرچند که جسمِ تو در کنارمان نیست، اما روحت، راستی و عشق تو به آزادی، می‌تواند زندگانیِ مردم را روشن‌تر کند. نامِ تو را به زبان‌های ایرانِ خاکی و به زبانِ همه‌ی انسان‌ها می‌سپارم تا هر جا که صدایِ اعتراض است، صدای تو هم همراهِ آن باشد.
من وعده می‌دهم که سکوتِ ظلم طولانی نخواهد بود. من می‌خواهم که یادِ تو چراغِ شب‌هایِ سرد باشد تا کودکانِ این دیار بدانند که آزادی، بدون ایستادگیِ هر انسانِ شریف، به دست نمی‌آید. تو به ما آموختی که شرفِ انسانی با عدالت همراه است و با رفتنت، سنگینیِ مسئولیتِ ما در این مسیر بیشتر می‌شود. من با دست‌هایِ خالی اما قلبی بی‌انتهایِ پر از فریادِ تو، به راهِ عدالت برمی‌خیزم. و امید دارم که کرامت انسانی دوباره به صحنه ی تاریخ باز میگردد.


#عرفان_رضایی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

🔶 بابک شادابی، شهروند بهائی و فعال محیط‌زیست، در تاریخ ۱۸ آذرماه ۱۴۰۴ با دریافت احضاریه‌ای کتبی به شعبه یک دادسرای انقلاب کرج فراخوانده شده است. در این احضاریه، بازپرس پرونده از او خواسته در تاریخ مقرر جهت «توبه» در دادگاه حاضر شود؛ درخواستی که ماهیتی آشکارا اعتقادی دارد.
آقای شادابی پیش‌تر در ۱۵ آبان‌ماه ۱۴۰۴ توسط مأموران امنیتی با اتهام «تشویش اذهان عمومی از طریق تبلیغ علیه نظام در فضای مجازی» بازداشت و با قید ضمانت آزاد شده بود. همچنین بنا بر گزارش‌ها، وی در دی‌ماه ۱۴۰۱ به سه سال حبس، تبعید و ضبط برخی اموال شخصی از جمله گوشی تلفن همراه و لوازم الکترونیکی با عنوان «آلت جرم» محکوم شده بود.

🔷 احضار برای «توبه» نمونه‌ای روشن از نقض آزادی باور و دین در ایران است؛ جایی که پیروان آیین بهائی سال‌هاست با محرومیت سیستماتیک از حقوق شهروندی، بازداشت، تبعید، مصادره اموال و فشارهای امنیتی مواجه‌اند. این اقدامات نه‌تنها با اصول حقوق بشر، بلکه با کرامت انسانی و حق بنیادین انتخاب یا حفظ باور در تعارض آشکار است.

❓حال جای طرح این سوال است:
آیا کسی حق دارد شهروندی را به‌خاطر باورش وادار به «توبه» کند؟

🔷آزادی دین و باور، حقی درونی و غیرقابل اجبار است؛ توبه اگر معنا داشته باشد، امری داوطلبانه و شخصی است، نه دستوری قضایی. اجبار به انکار باور، نه امنیت می‌آفریند و نه انسجام اجتماعی، بلکه شکاف، بی‌اعتمادی و خشونت نمادین را بازتولید می‌کند. جامعه‌ای که «دیگری» را به رسمیت نشناسد، دیر یا زود حقوق همه را شهروندان را نقض می‌کند. دفاع از آزادی باور ، دفاع از آزادی همه شهروندان است.

#داستان_ما_یکیست #بهائیان_ایران #سرکوب_آزادی_باور #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

بازداشت حسن پژوم، شهروند اهل سبزوار، به دلیل شرکت در مراسم هفتم خسرو علی‌کردی

بعد از ظهر امروز چهارشنبه ۲۶ آذر ۱۴۰۴حوالی ساعت ۲، حسن پژوم، شهروند اهل سبزوار، به دلیل شرکت در مراسم هفتم جاویدنام خسرو علی‌کردی در روز بیستم آذر، با یورش نیروهای امنیتی در منزل شخصی‌اش بازداشت شد.
این بازداشت با هجوم حدود ۲۰ مأمور امنیتی به خانه او در سبزوار صورت گرفته است.

بر اساس اطلاعات منتشرشده، حسن پژوم ۳۶ ساله، مجرد و برادرزاده‌ی مالک‌علی فدایی‌نسب است؛ فردی که ۱۹ فروردین‌ماه امسال در زندان وکیل‌آباد مشهد اعدام شد.

تا لحظه تنظیم این خبر، اطلاعی از محل نگهداری و وضعیت حسن پژوم در دست نیست.

#حسن_پژوم #خسرو_علیکردی #سبزوار #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

نامه‌هایی از زندان: عاشقانه‌های زندان

«عشق می‌جوشد و مفری برای بروز می‌یابد.» این جمله کوتاه بخشی از نامه یک زندانی است که از زندان برای فرزندش نوشته شده است.

در این بخش از مجموعه «نامه‌هایی از زندان»، نامه‌های فریبا کمال‌آبادی،‌ صدیقه مرادی و مریم اکبری‌منفرد را می‌خوانیم؛ مادرانی که در وصف عشق خود از پشت میله‌های زندان برای جگرگوشه‌هایشان نامه نوشتند.
این بخش تقدیم می‌شود به تمام مادران، پدران، فرزندان و همسرانی که دور از عزیزانشان در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوسند.

https://tavaana.org/letters_prison2/

در یوتیوب:
https://youtu.be/iIh4G8Vq8fk



#پادکست #کتاب_صوتی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

شورشی فروشی نیست نمیاد ریال به کار
مالکِ خیابون میره هنوز پیاده راه

نام اثر: سوتون
کلام و اجرا: توماج

ضرب‌آهنگ: sajjadsearch

موزیک کامل در ساندکلاد:
https://on.soundcloud.com/SNFZAzJFIt7yYsg2SZ

#توماج_صالحی #رپ #هنر_اعتراض #هنر_اعتراضی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حکم اعدام محمدجواد وفایی ثانی در دیوان عالی کشور تایید شده است.
همین امروز چهارشنبه ۲۶ آذرماه هم
یک زندانی در بوشهر
یک زندانی در دامغان
یک زندانی در چابهار
یک زندانی در مشهد
یک زندانی در کاشمر
یک زندانی در ملایر
یک زندانی در شیراز
یک زندانی در شهرکرد
یک زندانی در مهاباد
و
یک زندانی در کرج

اعدام شدند.

حکم‌های خونین: قاضیان جمهوری اسلامی علیه معترضان

طرح از اسد بیناخواهی

https://tavaana.org/execution-sentences-protest/


#اعدام
#نه_به_اعدام
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech

‌
نامش ماتیلدا بود،
کودکی ده‌ساله کم‌سن‌ترین قربانی حمله تروریستی استرالیا.

او هنوز در ابتدای راه زندگی بود؛
در سنی که رویاها ساده‌اند اما عمیق،
در سنی که آینده نه ترسناک است و نه تیره،
بلکه پر از «می‌شود»ها و «می‌خواهم»هاست.

ماتیلدا حتما آرزوهایی داشت.
شاید می‌خواست وقتی بزرگ‌تر شد کاری کند که به آدم‌ها کمک کند؛
به انسان‌ها،
نه به «هم‌باوران»، نه به «هم‌فکران»،
بلکه به انسان،
فارغ از دین، آیین، نام، یا مرز.

خانواده‌اش هم برای او رویا داشتند؛
دیدن قد کشیدنش،
خندیدن‌های آینده‌اش،
و روزی که با افتخار بگویند:
«او انسانی است که جهان را کمی مهربان‌تر کرده.»

اما نفرت،
این موجود کور و بی‌چهره،
پیش از آن‌که ماتیلدا فرصت زندگی پیدا کند،
گلوی آینده را فشرد.

او قربانی دیگرستیزی شد؛
قربانی تندروی‌ای که «دیگری» را تهدید می‌بیند
و کودک را هم از آتش کینه‌اش معاف نمی‌کند.

ماتیلدا کشته شد،
نه به‌خاطر کاری که کرده بود،
بلکه به‌خاطر آن‌چه نبود؛
دشمنی خیالی در ذهن‌های بیمار.

امروز،
نام ماتیلدا فقط نام یک قربانی نیست؛
هشداری است برای ما.

اگر این چرخه نفرت را متوقف نکنیم،
اگر انسان و کرامت انسانی را محور نکنیم،
اگر «پذیرش دیگری» را نیاموزیم،
فردا شاید نوبت ما باشد،
یا فرزندانمان.

امروز وقت اندیشیدن است؛
به انسان،
به زندگی،
و به جهانی که نباید در آن،
کودکی به‌خاطر نفرت بزرگ‌ترها بمیرد.

#دیگری_ستیزی #تروریسم #گفتگو_توانا

@Dialogue1402