کیارستمی در خواب مصنوعی است

در خبرها آمده است که عباس کیارستمی، کارگردان معروف ایرانی در خواب مصنوعی است. ظاهرا حال عمومی این کارگردان ایرانی مناسب نیست. آموزشکده‌ی توانا آرزوی به‌بودی ِ این کارگردان ایرانی را دارد که هم‌واره در دوران فعالیت هنری‌اش برای ایران و ایرانی اعتبار کسب کرده است.

عباس کیارستمی در سال ۱۳۱۹ در تهران دیده به جهان گشود. او تجربه‌ی هنری خود را با نقاشی آغاز کرد. او فارغ‌التحصیل نقاشی از پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران است.

کیارستمی در بسیاری از جشنواره‌های فیلم به عنوان داور حضور داشته است.

از ساخته‌های سینمایی کیارستمی می‌توان به «نان و کوچه» (۱۳۴۹)، «رنگ تفریح» (۱۳۵۱) که فیلم کوتاه ۱۱ دقیقه‌ای است، «مسافر» (۱۳۵۳)، «گزارش» (۱۳۵۶)، «خانه دوست کجاست؟» (۱۳۶۵)، «مشق شب» (۱۳۶۷)، «کلوزآپ» (۱۳۶۸)، «زندگی و دیگر هیچ» (۱۳۷۰)، «زیر درختان زیتون» (۱۳۷۳)، «طعم گیلاس» (۱۳۷۶)، «باد ما را خواهد برد» (۱۳۷۸) و بسیاری از فیلم‌های دیگر اشاره کرد.

در این ویدئو کوتاه بخشی از فیلم «خانه‌ی دوست کجاست؟» را می‌بینید که در آن دو پیرمرد در مورد شیوه‌های تربیت فرزندان سخن می‌گویند. در این بخش کوتاه شیوه‌ی قدیمی تربیت کودکان نقد می‌شود.

استفاده از #کودکان به عنوان نقش اول و قهرمان داستان یکی از ویژگی‌های سینمای #کیارستمی است.

@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇

«... این روزها جماعتی شادمان از افتخاری هستند که تو به آنها هدیه کردی و می دانی که من نیز برای تو خوشحالم و برای سینمای ایران که هر بار با این اتفاق‌ها جانش تازه می‌شود، به ویژه اینکه یک بار در فیلم «جدایی» این احساس را با هم تجربه کردیم، اما این روزها دلم هر دم به جایی است؛ تکه‌ای در پیش کسی است که در انتهای کوچه‌ای بن بست، در یک بیمارستان خانگی، چشمانش نظاره گر گلدان‌های شمعدانی قرمزی است که پشت پنجره اتاقش چیده شده و جهانی چشمشان به اوست که بازبیاید و خواب‌های زیبایش را برایشان ترجمه کند. او که روزی در روزگاری که ز منجنیق فلک سنگ فتنه می‌بارید، برای این سرزمین افتخار آفرید. من پیغام تبریک او را به تو می‌رسانم. همان‌طور که پیغام احوالپرسی‌های تو را به او.

و اما پاره دیگر دلم پیش کسی است که در یکی از آپارتمان‌های اکباتان گوشه‌ی انزوا گزیده، کسی که تو خود بارها در درس سناریونویسی به او اشاره داشتی و این آدم شریف کسی نیست جز #ناصر_تقوایی که خودت همیشه گفته‌ای سینمای ایران به او مدیون است. دلم پیش اوست که نکند در این عزلت خودخواسته‌اش او را از یاد ببریم. امروز با خودم فکر کردم وقتی برگشتی به تو پیشنهاد بدهم با هم به دیدن عباس کیارستمی و ناصر تقوایی برویم. و تکه دیگر این دل: اصغر جان جایزه‌ات بر سینمای ما مبارک باد.»
.......
شاید وقتی اسم جشنواره کن بیاید، خیلی از ما یاد «طعم گیلاس» عباس کیارستمی بیفتیم و نخل طلایی که برای اولین و آخرین بار تا امروز سال ۱۹۹۷ به ایران رسید. (استاد #کیارستمی بعدها گفت: کسی به‌خاطر نخل طلا به من تبریک نگفت. در فرودگاه تهران پاسپورتم را مهر کردند و گفتند از در پشت برو عده‌ای می‌خواهند کتکت بزنند!)

نگار اسکندرفر، #روزنامه‌نگار و نویسنده
متن کامل این نوشته را اینجا بخوانید: http://bit.ly/1TJdwne
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇

کاترین دونو، هنرپیشه فرانسوی بر گونه‌های عباس کیارستمی بوسه زد و در ایران جنجالی به پا کرد.
عباس کیارستمی، جایزه نخل طلای کن را گرفت و کسی به استقبالش نرفت. کیارستمی همان زمام گفته بود:

«وقتی نخل طلا را گرفتم کسی به من تبریک نگفت. حتی زمانی که وارد فرودگاه شدم، پاسپورتم را که مهر کردند گفتند از در پشتی برو، عده‌ای جمع شده‌اند و قصد دارند کتکت بزنند!»

امروز اما جهان به احترام #کیارستمی کلاه از سر برداشت.

این ویدئو بخشی از لحظه دریافت نخل طلا در سال ۱۳۷۶ است.

یادش گرامی!

@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇