به مناسبت روز جهانی عدم خشونت
goo.gl/9ECBmq
مارتین لوتر کینگ: مبارزه برای حقوق برابر

اگرچه برده‌داری در اواخر قرن نوزدهم در آمریکا ملغی شد، ولی نژادپرستی نهادینه شده تا ده‌ها سال بعد ادامه داشت و سیاهان مورد ستم بودند. تا نیمه قرن بیستم سیاهان مجبور بودند از مکان‌های عمومی و مدارس جداگانه استفاده کنند و البته بهترین‌ها در انحصار سفیدپوستان بود. آنها به طور معمول از تبعیض در استخدام و مسکن رنج می‌بردند و حتی توسط بعضی سفیدپوستان مورد آزار قرار گرفته و نمی‌توانستند از حق رای خود به طور کامل استفاده کنند.

فعالین حقوق مدنی، ده‌ها سال برای برابری شهروندان آمریکایی مبارزه کردند و پیروزی‌های چشم‌گیری نیز به دست آوردند که از جمله آنها رای دادگاه عالی آمریکا در سال ۱۹۵۴ در مورد پرونده معروف «براون علیه شورای آموزش» بود که جداسازی دانش‌آموزان سیاه و سفید را مخالف قانون اساسی تشخیص داد.1 اگرچه این پیروزی‌ها نتوانست تبعیضی را که جامعه آمریکا گرفتار آن بود از بین ببرد، ولی شرایطی را به وجود آورد که در آن امکان برابری حقیقی سیاه و سفید در آمریکا دیده می‌شد. در چنین شرایطی مارتین لوتر کینگ به جنبش مبارزه برای احقاق حقوق مدنی سیاه‌پوستان آمریکا پیوست.

بیش‌تر بخوانید:
http://bit.ly/1BJsVeT

@Tavaana_TavaanaTech

شما در این بحث‌های پیش آمده کجا می‌ایستید؟

فدراسیون جهانی شطرنج میزبانی رقابت‌های قهرمانی بانوان جهان را به ایران داده است. این به آن معنا است که زنانی از سراسر جهان برای بازی به ایران خواهند آمد. برخی از این زنان در گفت‌وگوهایی با مسیح علی‌نژاد، گفته‌اند که حاضر نیستند با روسری به ایران بیایند و به قانون حجاب اجباری گردن نمی‌گذارند.

در این چند روز موافقان و مخالفانی در مورد این تصمیم شطرنج‌بازان خارجی واکنش نشان داده‌اند. برخی گفته‌اند از آن‌جا که حجاب اجباری در ایران قانون است دیگران باید به این قانون احترام بگذارند و در مقابل کسانی گفته‌اند که لزوما انسان موظف نیست به قوانین تبعیض‌آمیز گردن بگذارد و برای مثال اگر در تاریخ معاصر به این بهانه به قوانین برده‌داری یا تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی احترام می‌گذاشتند هنوز این قوانین ناعادلانه در جهان جاری و ساری بود. برخی از زاویه‌ای دیگر معترض هستند.

برای مثال غنچه قوامی در صفحه‌ی فیس‌بوک خود می‌نویسد:«گرفتن میزبانی مسابقات شطرنج از ایران به بهانه حجاب اجباری، تنها به ضرر ورزش زنان در ایران خواهد بود. این روند اگر باب شود تنها زنان ایرانی هستند که از عرصه های جهانی ورزشی حذف می شوند.»

مژده فرجی در زیر همین پست غنچه قوامی نوشته است:
«شركت كردن ورزشكاران ايرانی در مسابقات بين‌المللی كه فقط در حالت ميزبانی ايران اتفاق نميفته!»

و این سخن معنایش این است که آن‌هایی که مخالف حضور شطرنج‌بازان خارجی در ایران هستند به هیچ‌وجه نظرشان تحریم پرزش نیست و زنان ایرانی می‌توانند هم در کشور خود و هم در بیرون ایران در عرصه‌های ورزشی شرکت کنند و تنها از شطرنج‌بازان دیگر کشورها می‌خواهند که به این قوانین تبعیض‌آمیز به سود زنان ایران گردن نگذارند.

مسیح علی‌نژاد در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی می‌گوید:
«هدف ما تحریم ورزش زنان ایران نیست، مشکل آن است که جمهوری اسلامی ابزار سلطه خودش را در همه جهان گسترده می‌کند.»

و در مقابل نگین حسینی معتقد است:

« اینکه زنان ایرانی بتوانند ورزش کنند، تحصیل کنند و با همتایان خودشان در خارج از کشور در ارتباط باشند اولویت بیشتری دارد.»

علی کریم‌زاده در صفحه‌ی فیس‌بوک خود با زبانی طنز می‌گوید که اعتراض به حجاب اجباری مسئله‌ای مهم‌تر از این است که دو زن شطرنج‌باز خارجی با به خاطر حجاب به کشور بیایند و یا نیایند.

او می‌آورد:
«در "Banana Republic" یا همون «جمهوری موز» خودمون که سال دیگه قراره میزبان جام جهانی منچ با مانع زنان باشه٬ زن‌ها رو حتی هر زن خارجی‌ای که بخواد وارد کشور بشه ختنه می‌کنن. امیدوارم زنان کشورهای دیگه ضمن احترام به قوانین و فرهنگ اون کشور٬ این جام رو تحریم نکنن که جلوی پیشرفت‌های ورزشی زنان «جمهوری موز» گرفته نشه!»
goo.gl/06dNzX
نظر شما در مورد این مباحث پیش آمده چیست؟

@Tavaana_TavaanaTech