نقاشی‌ کودکانه است برای حادثه‌ی تلخ پلاسکو. نوشته‌اند و عهد بسته‌اند که چهارشنبه‌سوری ترقه‌بازی نکنند و آرامش را به آتش‌نشانان و شهروندان هدیه بدهند.

شما چه فکر می‌کنید؟
goo.gl/oI7IMa

مطلب مرتبط:

همدلی، راهی به سوی زیستن در صلح و آشتی
http://bit.ly/2fs2aWl

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

بر شانه های آتش ! | #هادی_حیدری | چهارشنبه۶بهمن۹۵ | امروز هشت پیکر مفقودان از زیر آوارهای #پلاسکو بیرون کشیده شد.
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

نگران خشکسالی باشیم یا بارش؟

گزارش میدانی روزنامه همدلی از سیل در منطقه دشتیاری بلوچستان که متاسفانه در بحبوحه اطلاع رسانی درباره فاجعه آتش سوزی #پلاسکو مورد کم توجهی رسانه های داخلی و خارجی قرار گرفته است.
گزیده هایی از این گزارش:
با وجود دو سد بزرگ 210 میلیون و 170 میلیون متر مکعبی و دسترسی بسیار نزدیک به دریای عمان، منطقه دشتیاری از بی آب ترین مناطق ایران است.
با بارش هایی که از بهمن ماه شروع شده، این منطقه آماده بود تا دستکم 6 ماه پر آبی را تجربه کند که با بی تدبیری مسئولان آب به جای طی مسیر رودخانه از مسیر خارج و در مسیر جدید حرکت می کند.
مسئولان به خود زحمت نمی دهند از چابهار به این منطقه آمده تا به اوضاع رسیدگی کنند.
14 کیلومتر خط انتقال لوله آب باقی مانده و از سال 1390 تامین اعتبار نشده است. اگر تامین اعتبار می شد مشکل آب شرب 100 هزار نفر ساکن 261 روستا حل می شد.
علیرغم این که شرایط در منطقه خاص است اما هیچ کدام از مسئولان شهرستان در منطقه حاضر نیستند.
در منطقه جز چند نیروی امدادی داوطلبانه هلال احمر نیروی امدادی وجود ندارد.

گزارش کامل سام بور بور را در آدرس زیر بخوانید:
http://www.hamdelidaily.ir/?newsid=25885

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

مطالب دریافتی از همراهان توانا:

۱.
#پلاسکو
بسیاری از ما مردمی را که در مقابل ساختمان پلاسکو تجمع کرده بودند را بی فرهنگ می دانیم و معتقدیم که یکی از علت های سقوط این ساختمان، تجمع مردم و باز نکردن مسیر برای آتش نشان ها و کمک رسان ها بوده است. اما بیایید این قضیه را از زاویه ی دیگری ببنیم. کودکی را در نظر بگیرید که در معرض اتفاقی بحرانی قرار می گیرد. قطعاً در آن لحظه دچار سردرگمی می شود و نمی داند که باید چه بکند، در حالی که این پدر یا مادرش هستند که باید او را آموزش دهند و راهنمایی کنند. حال بیایید قضیه را در سطح کلان ببینم. مردمی که ما شاهد بودیم، مردمی هستند که آموزش ندیده اند. نه تنها برای مواقع بحرانی ، بلکه برای مسایل مختلف روز. اصلاً در کشور ما آموزش و فرهنگ، نه تنها جزو اولویت ها نیست بلکه مسئولین رده بالا اصلاً دوست ندارند که غیر از آموزش های مذهبی، اموزش دیگری در سطح عمومی اتفاق بیفتد. نمونه بارزش بودجه های نهادهای مختلف مذهبی است که شاهد آن هستید. مثالی می زنم
در بحث فرهنگ و آموزش به عنوان مثال زمانی هیچ کس کمربند ایمنی نمی بست با مقداری آموزش از طرفی و جریمه از طرف دیگر، آن هم در مدت زمانی نه چندان زیاد، تقریباً نیمی از مردم این نکته را رعایت می کنند. در کشورهای پیشرفته برنامه ها و بودجه هایی را برای آموزش نحوه رفتار در مواقع بحرانی در مدارس و دانشگاهها اختصاص می دهند و حتی گاهی اردوهای آموزشی برگزار می کنند. اما متاسفانه در ایران بودجه ها یا صرف آموزش و مراسم های مذهبی می شود یا صرف لبنان و سوریه و عراق و یمن و... بودجه ای برای آموزش مردم و بالابردن سطع شعور و فرهنگ مردم وجود ندارد نخواهد داشت. ما نه تنها رویارویی با مواقع بحرانی آموزش ندییده ایم بلکه برای حفاظت از محیطی که در ان زندگی می کنیم و حتی برای شاد و سالم زندگی کردن هم آموزش ندیده ایم. و البته کلام آخر اینکه این ضرب المثل چقدر در این کشور خوب صدق می کند که از ماست که بر ماست.

۲.
سلام
این متن رو یکی از دوستان در گروهی نوشته بود. به نظرم جالب بود :

خیلی دوست دارم چیزی برای فاجعه پلاسکو بنویسم. اما هر چی فکر میکنم میبینم برای اتفاق تکراری هر چیزی بنویسی باز هم تکراری خواهد بود. کاش مسیر توقف این تکرار ها را پیدا میکردیم. ما به شکلی احمقانه داریم به فریز شدن در فاجعه ها خو میکنیم. من برای آتشنشان ها بسیار متاثر و متاسفم اما حادثه دیدگان آتش نشانی را قهرمان نمیدانم بلکه آنها را قربانی ضعف ساختاری میدانم که با قهرمان نامیدن آنها این فاجعه توسعه نیافتگی و عدم تناسب ساختارهای ایمنی با نیازهای جامعه را پنهان میکند. خیلی دوست دارم بنویسم اما چه بگویم که این مرثیه تکراری است.
****** *******
از همراهان توانا بسیار سپاسگزاریم. مطالب بسیاری از شما عزیزان به دستمان رسیده که به مرور برخی را منتشر می کنیم

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

این عکس امروز در شبکه‌های اجتماعی زیاد به اشتراک گذاشته شد.
با اینکه کسی او را نمی‌بیند ولی به پیکر آتش‌نشان فداکار ادای احترام می‌کند.
#پلاسکو
مسئولیت شهروندی در دموکراسی
http://bit.ly/2cuJk0O

.
صداسیما و مسولین مون همه از #سلفی بگیر ها گفتند و ظلم به #آتشنشان ها ؟
ولی خوبی ها رو ندیدن
ندیدن= که مردم ساعت ها در صف انتظار انتقال خون به عشق اتش نشان ها ایستادند؟
ندیدن = زن با قابلمه آش رشته می اید !
ندیدن = مرد با کلی بربری تازه
.ندیدن = از صنف کباب فروش ها یک وانت غذا رسیده.
ندیدن =یکی از اصفهان گز یا سوهان فرستاده
ندیدن = خانومی = برای آتشنشان ها لقمه درست میکرد ؟
ندیدن = یا از کرج و شهرهای حومه تهران غذای نذری. می آوردن
ندیدن = پاکت های شیر و پلاستیک میوه هاشسته تلمبار شده.
ندیدن = اونطرف تراز پلاسکو رستوران دار مغازه اش رو برای استراحت اتشنشان ها بازگذاشته و با عدسی داغ در هوای سرد تهران پذیرای میکنه.
ندیدن = هر نیم ساعت یکی میاد و میگه لوبیاگرم میخای یا چای؟
ندیدن =یکی فریاد میزنه دو هزار پرس غذا رسید کی پحش کنیم؟
ندیدن = ازهرصنفی زن ومرد پیرجوون ایرونی اومدن یاری تون کنند؟
مسولین به دور برتون نگاه کنید اینجا ایران.
به خودم افتخار میکنم هم وطن نازنین هایی چون شما هستم
سلفی و حضور وتجمع مردم بهانه است ؟
حقیقت اینه که عده ایی معدود میخواهند مردم حقیقت را نبینند؟
آگررسانه ملی خبرها را به موقع وحقیقت پخش کنه هیچکس کنجکاو نمیشه که بره ......
اینها همون مردم هستن که تا رسید به مردم؟
شدیدترین طرح های ترافیکی وسنگین ترین جریمه ها و تندترین برخورد را
با همین مردم و جوون های ایران کردید
نمایندگان مون هم تصویب کردید وتایید کردین وسکوت کردین ؟
مردم ایران = نگفتن به ماچه مربوط دولت مسول است؟
این جریمه ها وکاغذبازی و............ دستمزد این مردم نیست ؟
قانون واعمال قانون نباید فرق بذاره بین هموطن ها؟
داداش و آبجی هموطن آگر مطلب راخوندی ودیدی حرف دل شماهم است
پست رابه اشتراک بذارتاشایدبرسه دست اونایی که تاب شنیدن حرف حق راندارند
زنده یاد ایران پاینده باد ایران و ایرانی عاشق ایران

حسین گیلک
goo.gl/0k7iqe

چرا باید هوای همدیگر را داشته باشیم؟
http://bit.ly/SJKqJ2
#پلاسکو

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

بازیهای روانی پنهان در فاجعه ساختمان پلاسکو

من بچه محله حسن اباد و خیابان نادری هستم و با ساختمان پلاسکو بخشی از کودکی ام را گذرانده ام لذا ماجرای پلاسکو بسیار برایم غم انگیز است ولی نکات زیر توجهم را به خود جلب میکند:

۱- جامعه ایرانی دراین بحران بیشتر "تاسف" خورد به جای فکرکردن و نگران شدن برای ایمنی تک تک خانه ها و ادارات و پاساژهای کاری. شبیه روندی که در بیماران اضطراب افسردگی دیده میشود که بیشتر "احساس"میکنند تا " فکر و عمل". اگر بازاریابی ترسناک بیمه ها را در وسط این بحرانها به روی خود نیاوریم، حداقل میتوان نگران شد که وضعیت ساختمانهای مسکونی خودمان، ایمنی آسانسورهای احتمالی، وضعیت کپسول آتش نشانی ساختمان هایمان چگونه است؟

۲- جامعه ایرانی بیشتر به قهرمان سازی و گرامیداشت اتش نشانان پرداخت نه به گرفتاری های صنفی ایشان و نبودن هلیکوپترهای تخصصی و واقعیتهای fact های ناکارآمدی اتش نشانی در پایتخت در مواجهه با خطرات احتمالی تهران- حتی اینکه میلیاردها تومان سرمایه ۴ صنف بزرگ کشور سوخت و هزاران نفر شب عید بیکار شدند، سهم کمتری از تاسف جامعه و رسانه را دربر داشت انگاری دل بعضیها خنک هم شد! این نبود قدرت تشخیص فجایع در جامعه و رسانه ما ترسناک است.

۳- به نظر میرسد رسانه ملی به فاز احساسی مردم و قهرمان سازی دامن زد. در ریشه یابی موضوع، رسانه بسنده کرد به اثبات غلیظ سهم خود "مردم"در اتفاقات این بحران و تقبیح بیش از حد تجمع و سلفی گرفتن و سرزنش بیمه نکردن کسبه! به این نمیگویند ریشه یابی بحران،میگویند انحراف افکار از دلایل مهمتر و زیربنایی تر( مثل عدم مداخله جدی شهرداری و بسنده کردن به تذکر کتبی ،جدی نگرفتن ناایمن بودن ساختمان) به دلایل سطحی تر یک بحران.

۴- رسانه ملی ۵ روزه عمده اخبارش به موضوع پلاسکو اختصاص یافته است در حالیکه کشور ۸۰ میلیونی هزاران اتفاق دیگر دارد. این تمرکز از یک نقطه ای به بعد، به مردم ترسهای بیش از حدِ اجتماعی social phobia میدهد و اضطراب عمومی و تله" اسیب پذیری به سانحه و گزند "را طبق نظریه schema therapy جفری یانگ تشدید میکند. هزاران کودک که بی محابا در معرض تصاویر تلویزیونی ۲۴ ساعته اتش سوزی و هنوز اتش سوزی و باز هم اتش سوزی هستند،قربانی بی ملاحظگی رسانه و والدینشان هستند که موجب میشود ترسهای عمیق حل نشدنی با خود حمل کنند و سپس به افسردگی ناشی از احساس بی کفایتی و ناامنی فروروند.

۵- جامعه ما فهم ویرانی های آنی مثل پلاسکو و قطار و ... را البته که دارد ولی ایا به ویرانیهای بزرگتر و مخرب تر و تدریجی نیز ادراک دارد؟ سیاستهای اقتصادی اختلاس پرور دولت قبل که موجب تورم ۴۰% و رشدمنفی ۶% اقتصاد و سوختن میلیونها کسب و کار ایرانی شد واقعا درک شد؟ احتمالا نه! مغز طبق نظریات خطای شناختی cognitive tilts به موضوعات ترسناکتری که دیده میشود،سوگیری دارد. علیرغم اینکه سالی بیست هزار نفر در جاده ای ایران کشته میشوند،ولی هنوز صندوق صدقات فرودگاههای کشور عظیم الجثه هستند(!) زیرا مردم تحت تاثیر بزرگنمایی رسانه ها ،هنوز ترس بیشتری از سقوط هواپیما دارند تا تصادف جاده ای با اینکه سالهاست سانحه هوایی نداشته ایم! مغز اتش پلاسکو را فاجعه بارتر ادراک میکند تا فاجعه سوختن اقتصاد یکی از بهترین کشورهای رو به رشد دنیا را.

۶- خانم نائومی کلاین در فصول اول کتاب دکترین شوک پرده از تحقیقی ترسناک بر میدارد که انجمن روانپزشکان امریکا ۵۰ سال قبل انجام داده است که در اختیار تیمهای امنیتی و بازجویی CIA قرار داده است . در این تحقیق اذعان میشود که اگر به متهم شوکی وارد شود مثلا نصفه شب با حمله به منزلش از رختخواب بیرون کشیده شود ،مغز دچار شوکی میشود که در تحلیل داده ها و شیوه های کنترل خویش دچار اختلال میشود و ۶-۸ ساعت اول شوک بهترین وضعیت تخلیه اطلاعاتی اوست. بسیاری از شکنجه شدگان ازادیخواه گواتمالایی شهادت داده اند که افسران چشم آبی این نظریات را حین بازجویی های کارشناسان محلی روی ایشان تست میکرده اند. خانم کلاین به نرمی نتیجه میگیرد که جوامع شوک زده قدرت تشخیص خویش را از دست میدهند و میتوان در شوک های ناشی از زلزله و سوانح و سرکوبهای شدید اجتماعی، کارهایی را پیش برد که گیرنده های جامعه و خبرنگاران و تحلیل گران در حالت عادی براحتی ازش نمیگذرند. او مثال میزند در طوفان کاترینا در ایالت فقیر نیواورلئان، چگونه سرمایه داران فرصت طلب بخش خصوصی، ۱۰۰میلیارددلار سرمایه آموزش و پرورش را به بهانه عدم توانایی دولت در تداوم اموزش، از آن خود کردند.من فکر میکنم جامعه ایرانی سریعا باید از شوک زدگی خارج شود، سطح دامن زدن به احساسات ملی و قهرمان پروری بهتر است فروکاسته شود تا هم سلامت روانی مردم آسیب نخورد هم اقداماتی کارآمدتر از رفتارهای احساسی صورت پذیرد.

دکتر علیرضا شیری
goo.gl/eL2BrY

تصاویر از آخرین روز فاجعه پلاسکو
@Tavaana_TavaanaTech