در زمانی نه چندان دور زنان #حق_انتخاب پوشش داشتند و #زنان بدون #حجاب نیز در انقلاب شرکت کردند. @Tavaana_Tavaanatech

۱۴ شهروند بهایی در شیراز بازداشت شدند
goo.gl/2JbWgE
به گزارش کمپین نه به آزار و زندان هموطنان بهایی: چهارده شهروند بهایی ساکن شیراز در تاریخ هفتم مهر ماه ۱۳۹۵ در حدود ساعت نه شب بازداشت شدند. اسامی

این افراد عبارتند از: شمیم اخلاقی و همسرش صهبا فرحبخش ، صهبا مصلحی و همسرش عهدیه عنایتی ، مهیار سفیدی و همسرش شادی صادق اقدم و ورقا کاویانی ، مرجان و مژگان غلامپور ، فرید و فرزاد شادمان و پریسا روحی زادگان ، مریم اسلامی و سروش ایقانی در شيراز دستگير شدند.

در سال‌های اخیر فشار بر شهروندان بهایی در کشور افزایش چشمگیری داشته است. محرومیت از تحصیل، پلمپ محل کسب و تخریب گورستان بهائیان نمونه‌ای از نقض حقوق این اقلیت مذهبی در ایران است.

رواداری یا تلورانس یکی از پروژه‌های تواناست. از طریق سایت زیر می‌توانید به منابع جامعی که آموزشکده تهیه کرده است دسترسی پیدا کنید:
bit.ly/1RtZYec

اطلاعات بیشتر درباره‌ی مدارای مذهبی : http://bit.ly/1ZppjIC

حقوق اقلیت‌ها در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران:
http://bit.ly/1QUEeV6

کدام‌یک مهم‌تر است، حجاب اجباری آن ورزشکار یا پیشرفت شطرنج کشورمان ایران؟
goo.gl/RrrW2O
نسرین ستوده، وکیل دادگستری ، فعال مدافع حقوق بشر که در سال ۱۳۸۹ بازداشت شد و در دادگاه بدوی به ۱۱ سال حبس، ۲۰ سال محرومیت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شد درباره مخالفت با حجاب اجباری نوشت:

«به یاد دارم ۵ سال پیش در چنین روزهایی به دلیل نپذیرفتن چادر اجباری از ملاقات با بچه‌هایم محروم شده بودم که این محرومیت بیش از دو ماه طول کشید. درد محرومیت از ملاقات عذابم می‌داد. بارها آرزو می‌کردم کاش بتوانم خود را راضی به استفاده از چادر کنم تا لحظاتی بچه‌هایم را در آغوش بکشم، اما نمی‌توانستم. زیرا احساس می‌کردم با این کار حق انتخاب، آزادی و عزتم را زیر پا گذاشته‌ام. یک دستور کلی داشت مرا به سمتی می‌برد که باید بین «خود» و «بچه‌هایم» یکی را انتخاب می‌کردم. اما هرچه می‌اندیشیدم مجبور به انتخاب بین خود و بچه‌ها نبودم. دستوری که صادر شده بود فراقانونی بود. پس باید از آن سد عبور می‌کردم تا مجبور به انتخاب بین خود و بچه‌ها نباشم. راستی کدام‌یک مهم‌تر بود؟ چادر اجباری من یا ملاقات بچه‌ها با مادری چادری؟

اکنون پس از ۵ سال بنا به سنت رایج در ورزش شطرنج، به عنوان میزبان از قهرمانان شطرنج دنیا دعوت به عمل آورده‌ایم تا برای مسابقات شطرنج به کشورمان بیایند. اما فقط یک قانون وجود دارد. هر زنی، با هر عقیده ای از هرکجای دنیا به ایران می‌آید، باید حجاب «اسلامی» را رعایت کند. اکنون قهرمان یکی از ورزش‌های دنیا می‌گوید حاضر نیست به این قانون ایران تن دهد. اکنون این سؤالات پیش می‌آید:
آیا قوانین ایران شایسته‌ی یک میزبان است؟ و راستی کدام‌یک مهم‌تر است حجاب اجباری آن ورزشکار یا پیشرفت شطرنج کشورمان ایران؟»

درباره نسرین ستوده بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/t2dTHp

@Tavaana_TavaanaTech

صندلی وزارت در نظام اسلامی و سهم بسیار ناچیز زنان
goo.gl/NaZpZI

با انجام رفراندم موسوم به "انقلاب سفید شاه و ملت" در سال ۱۳۴۱، زنان در ایران حیات سیاسی یافتند. محمدرضاشاه در طرح خود به زنان ایرانی حق انتخاب کردن و انتخاب شدن داد. در واقع حکومت شاه سعی می‌کرد تا حضور زنان در نهادهای سیاسی را به حضوری عادی تبدیل کند و مسیری غیرقابل بازگشت برای پیشرفت زنان ایجاد کند. از این‌رو پنج سال پس از اولین حضور زنان در مجالس شورای ملی و سنا در سال ۱۳۴۲، در اقدامی بی‌سابقه در تاریخ ایران، یک زن به نام "فرخ رو پارسا" به عنوان وزیر آموزش و پرورش برگزیده شد. پس از خانم پارسا، دیگر وزیر زن در دولت‌های پیش از انقلاب اسلامی، "مهناز افخمی" بود که بین سال‌های ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷ در کابینه‌های امیرعباس هویدا و جمشید آموزگار، به عنوان وزیر امور زنان فعالیت می‌کرد.

با وقوع انقلاب اسلامی در ایران، در مسیر پیشرفت مشارکت سیاسی زنان در ایران نیز انقلابی ایجاد شد. اما انقلابی منفی که سدهایی ستبر و سنگین برای پیشبرد این مشارکت ایجاد کرد. در حالی‌که تلاش حکومت محمدرضا شاه بر آن بود که حضور زنان در مناصب سیاسی را تثبیت کند و گسترش دهد، اما نظام تازه تأسیس جمهوری اسلامی با توجه به غالب بودن نگاه‌های ارتجاعی در حکومت تازه تأسیس، نه تنها وزارت امور زنان را منحل کرد، بلکه حضور زنان به عنوان وزیر در کابینه دولت را نیز بر نمی‌تابید و از اولین دولت جمهوری اسلامی به ریاست مهندس مهدی بازرگان در سال ۱۳۵۷ تا دولت دوم محمود احمدی نژاد در سال ۱۳۸۸، و بیش از سی سال، هیچ زنی در ایران ردای وزارت نپوشید.

علی‌رغم عدم اقبال روسای جمهور وقت به وزارت زنان، اما از سال ۱۳۶۷ سعی شد در زیر مجموعه دولت به زنان نقش‌هایی حاشیه‌ای داده شود. به عنوان اولین گام در این حوزه می‌توان به تشکیل "شورای فرهنگی–اجتماعی زنان» در تیرماه سال ۶۷ و در ذیل ریاست جمهوری علی خامنه‌ای اشاره کرد. در طی دوره اول ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی و تشکیل دفتر امور زنان، اولین حکم مشاور امور زنان در پس از انقلاب اسلامی به نام "شهلا حبیبی" صادر شد. با ریاست جمهوری خاتمی، زنان یک پله بالاتر رفتند و توانستند تا کسب مقام معاونت رییس جمهور ارتقاء یابند. "معصومه ابتکار" رییس سازمان محیط زیست و معاون رییس جمهور شد. اما این محمود احمدی‌نژاد بود در دوره دوم خود رکورد زد و سه زن را برای کسب پست وزارت به مجلس معرفی کرد که تنها "مرضیه وحید دستجردی"، به عنوان وزیر بهداشت موفق شد، رأی اعتماد مجلس را به دست بیاورد.

بیشتر بخوانید:
goo.gl/C9jYMO

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

«اول صدای این زن ایرانی را بشنوید که به چه قشنگی آواز می‌خواند. بعد سخنان مینو اصلانی، مسئول بسیج جامعه زنان را بخوانید که می‌گوید:
«تعهد به سازمان ملل برای تحقق تساوی جنسیتی خلاف قانون است...این مسیری است که در غرب به تنهایی زنان منجر شده است و متاسفانه عده ای همان نسخه منسوخ غرب را در کشور دنبال می کنند که مخالف ماهیت انسانی و فطری بشر است.
این جریان فکری به دنبال کشاندن زنان به عرصه های مختلف است تا با سوء استفاده از مسائل زنان، هویت زن ایرانی را مخدوش کند. این یک خط سیاسی است که پیامدهای ناگواری برای کشور دارد.» - پایان نقل قول
۳۷ سال است که کسانی مانند مینو اصلانی می‌خواهند صدای زن را، حق انتخاب پوشش زن را، حق زن بر بدنش را، حق زنان برای ورود به ورزشگاه را و در یک کلام همه‌ی حقوق زنان را نادیده بگیرند اما جامعه مسیرخودش را می‌رود.»
goo.gl/2JLh8r
نظر شما چیست؟

مطالب مرتبط:

مطالب مرتبط:

هراس زنان ایران از حکومت و خیابان
http://bit.ly/2em5yQS

انقیاد زنان
http://bit.ly/1v4u0MJ

حق زن بر بدن خود ، اثر مارگارت سانگر
http://bit.ly/1w00U2b

حق زن بر بدنش
مهرانگیز کار
http://bit.ly/1jCEnls

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ