نگاهی به ششمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در ایران
goo.gl/bEuv6O

هاشمی رفسنجانی در خاطراتش می­نویسد: « به دفترم آمدم. اوضاع مشهد را پرسیدم. گفتند دیشب شرارت تا ساعت یک ونیم بعد از نیمه شب ادامه داشته و با دخالت سپاه تمام شده و جمعی را بازداشت کرده‌اند. خرابی‌های زیادی بار آورده‌اند. در جلسه هیات دولت، وقت زیادی صرف مساله مشهد و کیفیت برخورد با آن به منظور جلوگیری از تکرار این گونه حوادث شد.»

این شورش که از کوی طلاب – منطقه‌ای حاشیه‌ای و محروم در مجاورت حرم امام هشتم – آغاز شده بود، در اعتراض به تخریب سکونت گاه‌های فاقد جواز ساخت، کلید خورد اما کم کم ابعاد آن گسترده شد و پس از دو روز شلوغی و التهاب، اعتراضات با سرکوب دولتی خاموش شد؛ اما در طی آن، شش مامور امنیتی و سه نفر از مردم عادی کشته شدند، بیش از ۳۰۰ نفر بازداشت شدند و ۱۰ میلیارد ریال نیز خسارت به بار آمد.

شاید چنین نارضایتی‌هایی بود که کار را برای هاشمی رفسنجانی در ششمین دوره از انتخابات ریاست جمهوری مشکل‌تر از دوره پیشین ساخت. هاشمی رفسنجانی که گمان نمی‌کرد برای تمدید دوران ریاست جمهوری خود کار مشکلی در پیش رو داشته باشد، خود را با فضایی روبه رو دید که حتی بعضی از موافقان و حامیان او نیز به انتقاد از او می‌پرداختند؛ به گونه‌ای که انتقادهای اقتصادی از دولت هاشمی رفسنجانی سرلوحه و سرتیتر مباحث انتخاباتی بود که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

غافلگیری هاشمی رفسنجانی از روند ششمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در خاطرات او به چشم می آید؛ او در خاطرات ۲۱ خرداد ۱۳۷۲ می‌نویسد: «برخلاف همه انتخابات گذشته، این بار برای گرم‌تر شدن انتخابات، به دست خودمان رقیب درست کرده بودیم. به نظر می‌رسد مقدار زیادی از آرای من از دست می‌رود؛ گر چه محتمل است برای جو رقابت، رای‌دهنده بیشتری داشته باشیم که همین جزو اهدافمان بود. محسن پس از بازدید چند حوزه نظر داد که تقریبا ۱۵ تا ۲۰ درصد از آراء را رقبا و باطله‌ها دارند. چند بار وقت انتخابات تمدید شد، برای اینکه مراجعه داشتند. آقای عبدالله نوری، آخر شب اولین گزارش قرائت آرا را داد. به نظر می‌رسد حدود سی‌وپنج درصد آرا از من نیست و رقبا بیش از حد انتظارمان رای آورده‌اند. در مناطق کردنشین به آقای احمد توکلی رای داده شده و لابد به خاطر مخالف‌خوانی‌های جدی ]او[ است.»

گزارش کامل را در توانا بخوانید:
https://goo.gl/d5Y3wN

https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

مروری بر برنامه‌های نامزدهای ششمین دوره ریاست جمهوری
goo.gl/8HNv0D

رویکردهای متساهلانه دولت هاشمی رفسنجانی در استقبال از سرمایه داران ایرانی خارج از کشور، برای سرمایه گذاری در ایران، با انتقادهای سخت از طرف چهره های برجسته نیز روبرو شد. از جمله «سیداحمد خمینی» در اظهاراتی تند علیه این رویکرد گفت: « این چه سیاست غلطی است که ما در کنار سرمایه‌داران مقیم آمریکا قرار بگیریم که می‌خواهیم به مردم خدمت کنیم. مردم ما این خدمت را نمی‌خواهند، دعوت از دکترهایی که در حساسترین شرایط جنگ تحمیلی کوچکترین قدمی در راه مداوای مجروحان برنداشتند، نمی‌تواند دردی از دردهای مردم را مداوا کنند و آنها به محض ورود به کشور در شمال شهر تهران ساکن می‌شوند و برای مردم دور افتاده روستاهای محروم کاری نخواهند کرد... ملاقات با سرمایه‌داران فراری زمان شاه، ایران را به ایران زمان شاه، یعنی مورد قبول غرب مبدل می‌کند و این ظلم بزرگ در مورد رهبری است که در تمام سخنرانی‌هایشان، غرب، به خصوص آمریکا را دشمن انقلاب ما معرفی می‌کنند.»

دولت هاشمی رفسنجانی به علل اقتصادی زیر فشار سخت منتقدان بود و کار به جایی کشیده بود که حتی نزدیکان سیاسی – فکری او نیز از دولت و رویکردهای آن انتقاد می کردند. جناح چپ مذهبی نیز که در دوره پیشین از هاشمی رفسنجانی حمایتی سخت به عمل آورده بود، در این دوره دست از حمایت از شسته بود که هیچ، به سختی از رویکردهای خصوصا اقتصادی دولت رفسنجانی انتقاد می کرد و «مجمع روحانیون مبارز» به عنوان یکی از گروه های اصلی این جریان، رسما اعلام کرد که در انتخابات شرکت نخواهد کرد.

احمد توکلی که به نوعی پدیده انتخاباتی ششمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بود و بر خلاف انتظار خود هاشمی رفسنجانی، رأی قابل توجهی هم به‌دست آورد، در تبلیغات تلویزیونی خود از «لیبرالیسم فرهنگی» و سیاست‌های اقتصادی دولت هاشمی رفسنجانی انتقاد سختی کرد و تاکید کرد که «سرعت اصلاح اقتصاد کشور باید متناسب با تحمل توده‌های مردم باشد.» اوهمچنین بر مؤلفه هایی چون «امتیازطلبی» و «تجمل گرایی مسئولان» نیز انگشت گذاشت و از آن‌ها انتقاد کرد. کاملاً بارز بود که رویکردهای انتقادی احمد توکلی، سیاست‌های دولت هاشمی رفسنجانی را نشانه رفته است و او از مردان رفسنجانی انتقاد می‌کند. توکلی در برنامه‌های تبلیغاتی خود از اینکه مسئولان «دلسوز محرومان» نیستند نیز انتقاد می‌کرد.

بیشتر بخوانید:
goo.gl/4M7gGO

https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

نگاهی به نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری
goo.gl/Lpcx2M

در این انتخابات و پس از اعلام نتیجه نهایی نامزدهای تاییدصلاحیت شده، اتفاقی رخ داد که در تاریخ انتخابات ریاست جمهوری در جمهوری اسلامی بی سابقه بود؛ «غلامعلی حدادعادل» که در آن زمان رییس مجلس شورای اسلامی بود در نامه‌ای به آیت الله خامنه‌ای به تاریخ دوم اردیبهشت ۱۳۸۴ از او درخواست کرد «مصلحت اندیشی» کرده و از شورای نگهبان بخواهد که «دایره نامزدهای واجد صلاحیت» گسترش یابد. خامنه‌ای نیز در پاسخ به درخواست حدادعادل، در فردای همان روز از «احمد جنتی» - دبیر شورای نگهبان – خواست که درتعیین صلاحیت مصطفی معین و محسن مهرعلیزاده تجدیدنظر کنند.
درواقع نکته جالب توجه در نامه آیت الله خامنه ای به شورای نگهبان این بود که از میان چهره های برجسته ردصلاحیت شده او تنها درخواست تجدیدنظر در ردصلاحیت معین و مهرعلیزاده را مطرح کرد. هاشمی رفسنجانی بعدها در یک سخنرانی مهم و ضمن انتقاد از رفتار سیاسی اصلاح طلبان، مدعی شد که بازگشت محسن مهرعلیزاده و مصطفی معین به پروسه انتخابات به این نیت بود که با توجه به پایگاه تقریبا مشترک رای بین اصلاح طبان و او، آرا سرشکن شوند و او نتواند حداقل در دور نخست، حدنصاب لازم برای برد در انتخابات را کسب کند.

به جرات می توان گفت در دومین دوره ریاست جمهوری «سیدمحمد خاتمی» بحث از افزایش اختیارات ریاست جمهوری و اصلاح قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی و تبعات و پیامدهای آن، مهم ترین و سرنوشت سازترین بحث داخلی بود.

خاتمی در هشت شهریور ۱۳۸۱ خبر از تهیه دو لایحه مهم داد؛ «اصلاح قانون انتخابات مجلس» و «تبیین حدود وظایف و اختیارات رییس جمهور» دو لایحه مهمی بودند که از طرف دولت به مجلس ششم شورای اسلامی فرستاده شدند. این دو لایحه به سرعت در مجلس شورای اسلامی تصویب شدند. اما همانطور که انتظار می‌رفت، شورای نگهبان با این تصمیم مجلس ششم مخالفت کرد و از جمله با مخالف تشخیص دادن این دو لایحه با قانون اساسی، مانع از اجرایی شدن آن‌ها شد. این دو لایحه که به «لوایح دوقلو» یا «لوایح دوگانه» مشهور شده بودند، به تعبیری «ستون فقرات خواسته‌های جریان اصلاحات» در ایران بودند.

با اینکه محمد خاتمی در هنگام دفاع از این لوایح، به صراحت گفته بود که دولت مخالفت با این لوایح را تحمل نخواهد کرد، در فروردین ۸۳ و با ارسال نامه‌ای به «مهدی کروبی» - رییس مجلس ششم – رسما این دو لایحه را پس گرفت.

به هرحال و در چنین فضای ناامیدکننده و یأس آوری بود که بحث پیرامون نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بالا گرفت. دولت محمد خاتمی به تازگی انتخابات جنجالی مجلس هفتم شورای اسلامی را برگزار کرده بود. انتخاباتی که علی رغم اعتراضات شدید نمایندگان مجلس ششم، و خود دولت نسبت به ردصلاحیت های گسترده در پروسه تعیین صلاحیت نامزدها، با فشار و هشدار آیت الله خامنه ای برگزار شد. آیت الله خامنه ای از شورای نگهبان خواسته بود در مقابل «گردن کلفت ها» ایستادگی کند.

در حالیکه در این دوره از انتخابات، ۴۶ میلیون نفر واجد شرایط رای دهی بودند، حدود ۱۷ میلیون نفر اساسا در انتخابات شرکت نکردند. از دیگر اتفاقات این دوره، اعتراضات انتخاباتی مهدی کروبی، مصطفی معین و هاشمی رفسنجانی بود که نسبت به دخالت پشت پرده جریاناتی خاص در روند انتخابات معترض بودند. از جمله مهدی کروبی صراحتا به «جابجایی» آرای خود اعتراض کرد. جریاناتی که بیش از همه وابسته به آیت الله خامنه‌ای قلمداد شدند. علی رغم همه این‌ها، محمود احمدی نژاد، رسما به عنوان نهمین رییس جمهوری اسلامی ایران معرفی شد و کار خود را آغاز کرد.

بیشتر بخوانید:
goo.gl/AnNRcw

@Tavaana_TavaanaTech