یکی از همراهان توانا به نام «ساناز» با ارسال این تصاویر از خود برای ما و شما اینگونه نوشته است؛

«پارسال چنين روزى مسابقه فوتبال بين تيمهاى هند و ايران بود ، شور و حال اولين بار به #استاديوم رفتن رو هرگز فراموش نميكنم انگار يه آرزو بود كه بريم استاديوم و تيم ملى رو حين بازى از نزديك تماشا كنيم و تشويق كنيم. در كشورى مثل هند... به خوبى از ما استقبال شد مردمش با اينكه ميدونستن كشورشون بازنده هست بازهم با چه آب و تابى كشورشون رو تشويق ميكردن ( بازى مهم و اول هند كه براشون خيلى مهمه و حرف براى گفتن در سطح جهان دارن كريكت هست ) هيچ كس حرف زشت نزد ، همه تشويق كرديم و پر از شوق برنده شدن بوديم، مقايسه ميكنم با بازى اخير تيم ملى در مقابل سوريه. زنان سورى همونا كه جووناى ما براشون کشته میشن بى حجاب و فارغ از هرچيزى به استاديوم رفتن ، از تيمشون بى فرهنگى به معناى تمام شاهد بوديم ، مجبور به تن دادن به مساوى شديم كه مبادا سوريه از رقابتهاى پيش روش جا بمونه و به دخترامون گفتن اگر ميخواين به ورزشگاه وارد بشيد پرچم سوريه دست بگيريد، چقدر حس بدى داره تو خاك خودت غريبه باشى وقتى عكساى خاطرات پارسال حضور در استاديوم كشور هند رو ورق ميزدم با خودم فكر ميكردم راستى وطن يعنى كجا ؟؟؟»

توجه: "اجبار به تن دادن به مساوی ادعایی اثبات نشده است، توانا مسئولیتی در قبال مطالب ارسالی همراهان ندارد، توجه ما معطوف به آن بخش است که قسمت بزرگی از جامعه ایران، از یک حق بدیهی محروم هستند."
goo.gl/cGUkYA

مطالب مرتبط؛
سخنرانی مسیح علی نژاد درباره ورود زنان به استادیوم ها؛
bit.ly/2gJFk1r
«مبارزه مدنی یک زن برای ورود زنان ایرانی به استادیوم ها»
bit.ly/1LegStt

@Tavaana_TavaanaTech

داریوش شایگان: «نسل ما گند زد!»

داریوش شایگان - متفکر و روشنفکر ایرانی - که در مقطع انقلاب اسلامی از هواداران تغییر نظام پادشاهی بود، در گفتگویی که اخیرا با نشریه «اندیشه پویا» داشت به سختی از خود و همفکران همدوره اش انتقاد کرد. او در بخش هایی از این گفتگو چنین گفت؛

«ایران در سال‌های دهه‌های چهل و پنجاه داشت جهش می‌کرد. ما از آسیای جنوب شرقی آن موقع جلوتر بودیم، ولی بعد آن‌ها پیش افتادند و موفق‌تر شدند. علت عدم موفقیت ما به نظر من این است که ما شتاب تغییرات را تحمل نکردیم. حالا چرا؟ نمی‌دانم. همچنین ما روشنفکران آن دوره هم پرت بودیم و تحلیل درستی از جایگاه خود در جامعه و جامعۀ خود در جهان نداشتیم.»

«می‌توانم این را به عنوان یک اعتراف بگویم که ما روشنفکران جایگاه خود را ندانستیم و جامعه را خراب کردیم. یکی دیگر از آسیب‌های جامعۀ ما در آن هنگام چپ‌زدگی شدید بود که با اتفاقات بیست‌وهشتم مرداد هم تشدید شد، و قهرمان‌گرایی بیش از پیش در جامعه فراگیر شد.»

«ما باید گام نهادن در مسیر صنعت و پیشرفت را از مونتاژ آغاز می‌کردیم. جالب بود که روشنفکران آن دوره از این مونتاژ به بورژوازی کمپرادور یاد می‌کردند.»

«بسیاری از روشنفکران اروپایی نیز چپ‌زده بودند، منتها در آن‌جا تعادل برقرار بود. رمون آرونی بود در مقابل سارتر ولی این‌جا رمون آرونی نبود، کسی جلوی چپ‌ها نبود. ما با اسطوره‌ها زندگی می‌کنیم و این بسیار بد است و یکی از نتایج چپ‌زدگی است.»

«نسل کنونی جوانان ایران، شعورشان از نسل ما بسیار بیش‌تر است، زیرا در دنیای دیگری زندگی می‌کنند. مخصوصاً زنان ایرانی بسیار جهش کرده‌اند. باید اعتراف کنم شرمنده‌ام که نسل ما گند زد!»
goo.gl/7fxkQ7

از شماره ۳۵ اندیشه پویا، مرداد ۹۵

مرتبط؛
شریعت، حکومت اسلامی و حقوق بشر
http://bit.ly/2h5DS5B
ما و مدرنیت: گفت‌وگو با داریوش آشوری
http://bit.ly/1sWmjsV

@Tavaana_TavaanaTech