مناجات‌خوانی که توسط صادق خلخالی به قتل رسید
goo.gl/NMRq9C
سید جواد ذبیحی را بزرگ‌ترین «مناجات‌خوان» ِ قرن حاضر نام نهاده‌اند.
ذبیحی پس از پیروزی انقلاب اسلامی برای مدتی زندانی شد و پس از آزادی چند نفر به منزل وی رفتند و به این بهانه که می‌خواهند از او برای اجرای نیایش دعوت کنند او را با خود بردند و به شکل بسیار فجیعی به قتل رساندند. گروهی با نام «شاهین» قتل وی را بر عهده گرفتند و دلیل آن را مداحی و مناجات‌خوانی در رادیوی وابسته به رژیم پهلوی دانستند. بسیاری از جمله همان انقلابیان که ذبیحی را به قتل رساندند سال‌ها به صدای مناجات او گوش سپرده بودند.
صادق خلخالی، حاکم شرع دادگاه‌های بعد از انقلاب در کتاب خاطرات خود صریحا به کشتن سید جواد ذبیحی اعتراف کرده است.
با این‌که ذبیحی تحصیلات رسمی نداشت اما همه‌ی ردیف‌های آوازی را به خوبی می‌دانست. ذبیحی از سال ۱۳۳۶ با هم‌کاری موسیقی‌دانان بزرگی هم‌چون داود پیرنیا، حسن کسایی، رضا ورزنده، جلیل شهناز، احمد عبادی، مرتضا محجوبی، علی تجویدی، پرویز یاحقی، حسین تهرانی، مهدی خالدی و فرهنگ شریف توانست به عرصه‌ی موسیقی گام بگذارد و آوازهای زیبایی را با ساز این بزرگان به یادگار بگذارد. شیوه‌ی خواندن ذبیحی آن‌چنان نبود که با ساز بخواند بل‌که این بزرگان در ابتدا دقایقی بداهه‌نوازی می‌کردند و پس از آن جواد ذبیحی یک آواز کامل را بدون ساز اجرا می‌کرد و در انتها بار دیگر این نوازندگان بزرگ به اجرای موسیقی می‌پرداختند.
جواد ذبیحی ۲۹ سال در رادیو کار کرد و کارنامه‌ی پر باری از لحاظ موسیقی بر جای گذاشت که پس از انقلاب در خشم انقلابی ِ انقلابیان از بین رفت و امروزه بخش اندکی از آن بر جای مانده است. از اجرای برنامه‌های مذهبی و مناجات‌های او در رادیو در مجموع در حدود ۶۰ اثر باقی مانده است. آثار ذبیحی از لحاظ پاس‌داشت زبان فارسی نیز اهمیت فراوانی داشت.
ذبیحی با وجود آن‌که به مناجات‌خوانی عربی وقوف کامل داشت اما توان خود را صرف مناجات‌خوانی به زبان فارسی کرد. «در واقع می‌توان گفت ذبیحی دنباله‌رو تفکر خواجه عبدالله انصاری بود که هزار سال پیش با سرودن دوبیتی‌های زیبای فارسی، سیر مناجات خوانی را از عربی به فارسی برگرداند. مرحوم ذبیحی نیز همانند خواجه عبدالله نیک دریافته بود که واژگان مناجات‌های عربی برای عموم قابل فهم نیست و در نتیجه فایده‌ای معنوی به همراه ندارد. در حالی که خواندن و شنیدن مناجات‌های فارسی چون برای مخاطب ایرانی کاملاً مفهوم است، خود به خود در تزکیه‌ی نفس ایشان، نقش پر رنگ‌تری بازی می‌کند.»
در سال ۱۳۴۷، مورخ و منتقد و ادیب معاصر، سید محمد محیط طباطبایی بر مجموعه اشعار منتخب توسط ذبیحی که در مناجات‌های خود در رادیو ایران اجرا می‌کرد مقدمه‌ای نوشت که توسط انتشارات عطایی منتشر شد.
بیش‌تر بخوانید:
http://bit.ly/1cdJl5S
@Tavaana_TavaanaTech
goo.gl/NMRq9C
سید جواد ذبیحی را بزرگ‌ترین «مناجات‌خوان» ِ قرن حاضر نام نهاده‌اند.
ذبیحی پس از پیروزی انقلاب اسلامی برای مدتی زندانی شد و پس از آزادی چند نفر به منزل وی رفتند و به این بهانه که می‌خواهند از او برای اجرای نیایش دعوت کنند او را با خود بردند و به شکل بسیار فجیعی به قتل رساندند. گروهی با نام «شاهین» قتل وی را بر عهده گرفتند و دلیل آن را مداحی و مناجات‌خوانی در رادیوی وابسته به رژیم پهلوی دانستند. بسیاری از جمله همان انقلابیان که ذبیحی را به قتل رساندند سال‌ها به صدای مناجات او گوش سپرده بودند.
صادق خلخالی، حاکم شرع دادگاه‌های بعد از انقلاب در کتاب خاطرات خود صریحا به کشتن سید جواد ذبیحی اعتراف کرده است.
با این‌که ذبیحی تحصیلات رسمی نداشت اما همه‌ی ردیف‌های آوازی را به خوبی می‌دانست. ذبیحی از سال ۱۳۳۶ با هم‌کاری موسیقی‌دانان بزرگی هم‌چون داود پیرنیا، حسن کسایی، رضا ورزنده، جلیل شهناز، احمد عبادی، مرتضا محجوبی، علی تجویدی، پرویز یاحقی، حسین تهرانی، مهدی خالدی و فرهنگ شریف توانست به عرصه‌ی موسیقی گام بگذارد و آوازهای زیبایی را با ساز این بزرگان به یادگار بگذارد. شیوه‌ی خواندن ذبیحی آن‌چنان نبود که با ساز بخواند بل‌که این بزرگان در ابتدا دقایقی بداهه‌نوازی می‌کردند و پس از آن جواد ذبیحی یک آواز کامل را بدون ساز اجرا می‌کرد و در انتها بار دیگر این نوازندگان بزرگ به اجرای موسیقی می‌پرداختند.
جواد ذبیحی ۲۹ سال در رادیو کار کرد و کارنامه‌ی پر باری از لحاظ موسیقی بر جای گذاشت که پس از انقلاب در خشم انقلابی ِ انقلابیان از بین رفت و امروزه بخش اندکی از آن بر جای مانده است. از اجرای برنامه‌های مذهبی و مناجات‌های او در رادیو در مجموع در حدود ۶۰ اثر باقی مانده است. آثار ذبیحی از لحاظ پاس‌داشت زبان فارسی نیز اهمیت فراوانی داشت.
ذبیحی با وجود آن‌که به مناجات‌خوانی عربی وقوف کامل داشت اما توان خود را صرف مناجات‌خوانی به زبان فارسی کرد. «در واقع می‌توان گفت ذبیحی دنباله‌رو تفکر خواجه عبدالله انصاری بود که هزار سال پیش با سرودن دوبیتی‌های زیبای فارسی، سیر مناجات خوانی را از عربی به فارسی برگرداند. مرحوم ذبیحی نیز همانند خواجه عبدالله نیک دریافته بود که واژگان مناجات‌های عربی برای عموم قابل فهم نیست و در نتیجه فایده‌ای معنوی به همراه ندارد. در حالی که خواندن و شنیدن مناجات‌های فارسی چون برای مخاطب ایرانی کاملاً مفهوم است، خود به خود در تزکیه‌ی نفس ایشان، نقش پر رنگ‌تری بازی می‌کند.»
در سال ۱۳۴۷، مورخ و منتقد و ادیب معاصر، سید محمد محیط طباطبایی بر مجموعه اشعار منتخب توسط ذبیحی که در مناجات‌های خود در رادیو ایران اجرا می‌کرد مقدمه‌ای نوشت که توسط انتشارات عطایی منتشر شد.
بیش‌تر بخوانید:
http://bit.ly/1cdJl5S
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. مناجات‌خوانی که توسط صادق #خلخالی به قتل رسید #سیدجواد_ذبیحی را بزرگ‌ترین «مناجات‌خوان» ِ قرن حاضر نام نهاده‌اند. #ذبیحی پس از پیروزی انقلاب اسلامی برای مدتی زندانی شد و پس از آزادی چند نفر به منزل وی رفتند و به این بهانه که می‌خواهند از او برای اجرای نیایش…
مداح ارزشی
طرح از شاهرخ حیدری
- در حاشیه اعلام نرخ روضه‌خوانی و مداحی و ... توسط یکی از مداحان
https://tavaana.org/fa/EulogizerMoney
#کارتون #مداحی #مداح_ارزشی #نرخ_مداحی
@Tavaana_TavaanaTech
طرح از شاهرخ حیدری
- در حاشیه اعلام نرخ روضه‌خوانی و مداحی و ... توسط یکی از مداحان
https://tavaana.org/fa/EulogizerMoney
#کارتون #مداحی #مداح_ارزشی #نرخ_مداحی
@Tavaana_TavaanaTech