سال‌های اول پس از انقلاب، زنان آزادی‌خواه، تظاهرات‌هایی‌ را علیه حجاب اجباری و تفکیک جنسیتی برگزار کردند و همیشه قوانین تبعیض‌آمیز را مورد نقد قرار می‌‌دادند. اما در این دوران به دلیل سرکوب شدید حکومتی، جنبش زنان فاقد نظم سازمان‌دهی‌شده بود. بسیاری از زنان، علی‌رغم میل باطنی خود مجبور به سکوت گشته و گروه‌های چپ نیز زنان را به عقب‌نشینی از خواسته‌های خود برای رسیدن به اهداف بزرگ‌تر فرا می‌‌خواندند. در نتیجه بسیاری از زنان تحصیل‌کرده به انزوا کشیده شده بودند تا اینکه در سال ۱۳۸۵، با آغاز کمپین یک میلیون امضا، حرکت زنان برای اولین بار به صورت منسجم درآمد. ۳ سال قبل از شروع کمپین، تلاش زنان در سطح بین‌المللی مطرح شد. پس از آنکه در سال ۱۳۸۲، جایزه صلح نوبل به شیرین عبادی تعلق گرفت، فمینیست‌های ایرانی، جلساتی را در خصوص حقوق زنان برگزار کردند که در نهایت منجر به برگزاری تظاهراتی مقابل دانشگاه تهران، در تاریخ ۲۲ خرداد ۱۳۸۴ گردید. این تظاهرات توانست بیش از ۶۰۰ فعال از زن و مرد را دور یکدیگر جمع‌ کند.

یک سال بعد در چنین تاریخی، تظاهرات دیگری در میدان هفتم تیر تهران برگزار گردید که توانست حمایت بسیاری از فعالان حقوق بشر داخل و خارج، از جمله عفو بین‌الملل را به خود جلب کند. تظاهرکنندگان «خواستاراصلاح قوانین، به خصوص قوانین تبعیض‌آمیز خانواده بودند.» در این حرکت، فعالان جنبش زنان دست به ابتکار زده و جزوه «تاثیر قوانین بر زندگی ‌زنان» را در تهران پخش کردند. علی‌رغم مسالمت‌آمیز بودن تظاهرات، نیروهای امنیتی با باتوم و گاز اشک‌آور به شرکت‌کنندگان حمله کرده و ۷۰ نفر را دستگیر کردند. در خصوص این تظاهرات، یکی از مؤسسان کمپین چنین می‌‌گوید: «ما اصلا تصورش را نمی‌‌کردیم که با چنین مقاومتی روبه‌رو شویم... خواسته‌های ما کاملا ابتدایی‌بود.»
.
دو ماه بعد یعنی در تاریخ ۵ شهریور ۱۳۸۵، ۵۴ نفر از فعالان جنبش زنان، پشت درهای بسته مؤسسه خیریه رعد، کمپین یک میلیون امضا را آغاز نمودند. در واقع کمپین، آغاز حرکتی ‌منسجم بود در اعتراض به قوانین تبعیض‌آمیز علیه زنان، از طریق آموزش و بالا بردن آگاهی‌عمومی‌ نسبت به وضعیت حقوقی زنان، جمع‌آوری امضا و فشار بر قانون‌گذاران برای تغییر این قوانین.

بیش‌تر بخوانید:
https://bit.ly/2KHuaXP

#جنبش_زنان #کمپین_یک_میلیون_امضا #تغییر_برای_برابری #حقوق_زنان

@Tavaana_Tavaanatech