🔸️
«✍این قاب، دودمان آموزش و پرورش را بر باد می‌دهد که آن برگ‌های بر زمین افتاده، آگهی مرگ نظام آموزشی است که همچون آموزش نظامی در پی اطاعت بود نه معرفت...در پی فرمانبری نه فرهیختگی....کتاب‌هایی که روایت زندگی نباشند، دلزدگی ایجاد می‌کنند...به درد امتحان می‌خورد نه درد جان.....خواندنی نیستند، راندنی‌اند...وقتی شوق حکمت را از محصل بگیرید، ماحصلش نفرت از هرچه کلاس و کتاب درسی می‌شود....ورنه کتاب درسی باید چاره باشد نه پاره شود!...نسل ما که دیروز درگیر مشق شب بود، امروز به مشقت شبانه روزی دچار شد تا فهمید حاصل تکالیف درسی، بلاتکلیفی در زندگی بود...حالا انگار نسل جدید زودتر فهمیده کتاب‌های درسی، درس رستگاری نیست!...که کتاب درسی، یار مهربان نیست، انکار زمان است و زمانه!»

از صفحه آقای صائمی
saemi_1355

مرتبط:

دوره آموزشی، دموکراسی در کلاس درس:
https://tavaana.org/session-1-introduction-a-look-at-the-history-of-education-in-the-world-and-iran/

دوره آموزشی آموزش لیبرال:
https://tavaana.org/advocating_liberal_education_1/

تدریس دموکراسی:
https://tavaana.org/teachingdemocracy_textbook/

دموکراسی در آموزش:
https://tavaana.org/democracy-in-education/

آموزش مردم‌سالاری: راهنمایی برای آموزگاران، اثر ماتیو هیبرت
https://tavaana.org/education-for-democracy/

#نظام_آموزشی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

شورش دفتر و کتاب: مرثیه‌ای بر نظام آموزشی طبقاتی و فاسد

✍️کوکب بداغی پگاه -معلم ایذه

آنجا که قلم دیگر نمی‌نویسد و واژه‌ها از تکرار بی‌معنا تهی می‌شوند، شورش آغاز می‌شود؛ شورشی از جنس پاره کردن،، خاک کردن کتاب‌هایی که نه دانایی می‌سازند و نه افق می‌گشایند. آن روز که دانش‌آموزان، با دستان خود دفترهای زنگ‌زده تعلیم را تکه‌تکه کردند، نه بی‌ادبی کردند، نه بی‌احترامی به علم؛ بلکه پرده از حقیقتی هولناک برداشتند: نظام آموزشی کشور، دیگر مُرده است و جنازه‌اش سال‌هاست بر دوش نسل‌ها سنگینی می‌کند.

چه کسی می‌تواند آن تصویر را ببیند و منقلب نشود؟ کتاب‌هایی که باید پنجره‌ای به جهان باز می‌کردند، به خاک افتاده‌اند و دانش‌آموز، که باید جوینده آگاهی باشد، امروز مجبور شده برای نفس کشیدن، به آتش زدن زنجیرهای کاغذی روی آورد. آیا این پیام کافی نیست؟ آیا نباید آن پاره‌پاره‌ها را نه به چشم کفر به دانش، بلکه به‌عنوان اعتراض به تحقیر فهم و فراموشی عدالت خواند؟

نظامی که یادگیری را به کالایی طبقاتی بدل کرده،  فرزندان طبقات محروم را وادار کرده تا روی نیمکت‌هایی بنشینند که به جای علم، ایدئولوژی خشک و حافظه‌محور تزریق می‌کند، دیر یا زود باید منتظر طغیان باشد.
در جهانی که عدالت آموزشی، حق پایه‌ای انسان است، در ایران، آموزش به حراج گذاشته شده است؛ جایی که مدارسی با شهریه‌های چندصد میلیونی در کنار مدارس فرسوده بی‌معلم، آینده را نه براساس استعداد، که با کارت بانکی تقسیم می‌کنند.

اقدام دانش‌آموزان در پاره کردن کتاب‌ها، یک کنش اجتماعی آگاهانه است؛ پاسخی طبیعی و البته شریف، به سیستمی که فهم را تحقیر، تفکر را سرکوب و خلاقیت را مجازات می‌کند. این کار، نه توهین به معلم است، نه نفی علم، بلکه فریادی از گلوگاه نسلی خسته، زیر پای نظامی فاسد و پوسیده است که سال‌هاست هیچ‌کس جرات نکرده آن را به چالش بکشد.

و ما، نه تنها باید این خشم را بفهمیم، بلکه باید آن را ستایش کنیم. باید بایستیم و با صدای بلند بگوییم:
آفرین بر نسلی که فهمید کتابِ بی‌فکر، کتابِ تحمیلی، کتابِ طبقاتی، ابزار سلطه است، نه وسیله رهایی.
آفرین بر آنان که در سنین نوجوانی، چیزی را فهمیدند که بسیاری از سیاست‌گذارانِ پیر، هنوز درک نکرده‌اند:
علم، اگر در خدمت قدرت باشد، جهل است.

ـ برگرفته از اینستاگرام خانم بداغی


#نظام_آموزشی #کوکب_بداغی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech