#مادر_ایران_ز_جا_برخاسته
#بهرام_بیضایی

مردمِ خوشباورِ پنجاه و هفت
غرقه‌ى اميّد و گيج سهم نفت،

حقِّ نسلِ بعد رفت از يادشان
بشنويد اين روزها فريادشان:

باطل است آن رأى بر نشناخته
كز خدا و دين چه دكّان ساخته!

رأى بر نيّاتِ پنهان داشته
بيرق خُودمحورى افراشته!
.
هَموطن برخيز و فريادى برآر
خون به خون جوشيده در اين كارزار!

مادرِ ايران زِ جا برخاسته
كشورش را از دَدان پس خواسته!

كشورِ اشغالىِ ايران‌زمين
كِى شود آزاد از اين آياتِ كين!
.
پيشْ‌بندِ كاوه روشن كرد راه
روسرىْ‌سوزانِ مَه، شد اين پگاه!

وين درختِ گيسوى جان‌دادگان
بيرق پيروزى آزادگان!

برده‌ى اين بى‌وطن‌ها نيستيم
روز فردا گفت خواهد كيستيم!

مُهر باطل بر نظام الظالمين
كَنده باد اين ريشه از روى زمين!
.
بخش‌هایی از شعر بهرام بیضایی در حمایت از اعتراضات سراسری مردم ایران
.
#اعتصابات_سراسری
#مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پیام وداع جعفر پناهی با بهرام بیضایی؛ «سینمای ایران به او بدهکار است»

جعفر پناهی، فیلمساز شناخته‌شده ایرانی و برنده نخل طلایی جشنواره کن، در پی درگذشت بهرام بیضایی، کارگردان بزرگ و تأثیرگذار سینما و تئاتر ایران، با انتشار متنی در صفحه اینستاگرام خود، یاد و میراث او را گرامی داشت.
پناهی در این یادداشت با اشاره به سال‌ها حذف، سکوت تحمیلی و دوری بیضایی، نوشت که او «راه آسان را انتخاب نکرد» و با وجود همه فشارها، «زبان و باورش را واگذار نکرد». او بیضایی را آموزگار ایستادگی در برابر فراموشی دانست و از تأثیر مستقیم و غیرمستقیم این هنرمند بر نسل‌های مختلف سخن گفت.
این فیلمساز در ادامه، به خاطره‌ای شخصی از قرار دیداری ساده با بیضایی در سان‌فرانسیسکو اشاره کرد؛ دیداری که به دلیل وضعیت جسمانی بیضایی و پس از یک سال شیمی‌درمانی، به زمانی دیگر موکول شد. پناهی نوشت که بی‌آن‌که بداند آن تماس تلفنی آخرین بار شنیدن صدای بیضایی است، با امید دیداری دیگر خداحافظی کرده است؛ صدایی خسته که به گفته او، «وزن یک نبرد خاموش» را با خود داشت.
در این متن آمده است: بهرام بیضایی «فقط یک نام در تاریخ سینما و تئاتر ایران نبود»، بلکه هنرمندی بود که «اسطوره، تاریخ و زبان این سرزمین را به تصویر کشید و نگذاشت به فراموشی سپرده شوند». پناهی تأکید کرد که سینمای ایران، پیش از جهانی شدن، «در آینه نگاه او خود را شناخت» و بیضایی به تصویر «اندیشه» و به روایت «شأن» بخشید.
جعفر پناهی در پایان نوشت: «امروز، آن صدای خسته برای من صدای یک عصر کامل است؛ عصری که با بیضایی فکر کرد و قد کشید. سینمای ایران به او بدهکار است؛ نه فقط برای آثارش، بلکه برای شرافتی که به اندیشه و هنر بخشید. او رفت، اما آنچه ساخت و کاشت، در تصویر، در کلمه و در وجدان ما زنده مانده.»

#بهرام_بیضایی #سینمای_ایران #جعفر_پناهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech