دختران المپیکی #تیرانداز، بدون فشنگ تمرین می‌کنند
پول نداریم، #فشنگ نداریم، مسابقه نمی‌دهیم
الهه احمدی که در رنکنیگ نخست تیراندازی جهان ایستاده است، در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه فرصتی تا المپیک نمانده و با این شرایط نمی‌شود به آمادگی مطلوبی رسید، خاطر نشان کرد: کمتر از ۹۰ روز تا المپیک مانده و ما هنوز هم دغدغه اعزام شدن یا نشدن را داریم. جام جهانی آلمان مسابقات خوبی است که می‌توانیم در آن ظاهر شویم. پیش از آلمان نیز می‌توانیم با حضور در اردوی هانوفر فشنگ تهیه کنیم و آمادگی بیشتری کسب کنیم. وی گف ما مشکل فشنگ داریم و خشک تمرین می‌کنیم. تنها در مسابقات خارجی و اعزام‌ها خیالمان بابت فشنگ راحت است.
منظور از #تمرین خشک در #تیراندازی، نشانه گرفتن و کشیدن ماشه بدون استفاده از فشنگ است.

@Tavaana_TavaanaTech

۱. آیا فقط با برگزاری مسابقات خارجی داخل ایران است که زنان ما رشد می کنند و تقویت می شوند؟ آیا کیمیا علیزاده ما که مدال برنز المپیک تکواندو را دارد، در ایران با حریفان خارجی رو به رو شده است؟ اصلن مگر جز شطرنج و تیراندازی می شود مسابقات خارجی در بخش زنان در ایران برگزار کرد؟ این یکی هم که به زعم ما می شود، سر و صدای شطرنج باز آمریکایی و چند نفر دیگر را درآورده است. درست استدلال کنید. اغلب دستاوردهای زنان ورزشکار ایران در خارج از خانه به دست آمده، دقیقن به خاطر همین قانون حجاب اجباری که به زعم شما دوستان تفاوتهای فرهنگی نام گرفته است. بنابراین پای این استدلال که«این اتفاق می تونه به رشد کیفی زنان ما کمک کنه» تا حدودی می لنگد. قطعن میزبانی این بازی ها به رشد ما کمک می کند، اما واقعیت این است که ما هیچ کدام از این دستاوردها را در داخل ایران به دست نیاورده ایم.

۲. احترام به فرهنگ میزبان و پذیرفتن تفاوتهای فرهنگی؟ بسیار حرف زیبا و دلنشین و قشنگی است. اما به شرطی که این پذیرفتنها دو طرفه باشد. نه اینکه زایران ایرانی خانه خدا الا و بالله با خود مهر حمل کنند که در مسجد رسول الله حتما با مهر نماز بخوانند. نماز بی مهر فرهنگ کشور عربستان است. نه اینکه سیاستمداران ما سر میز دیپلماتیکی که مشروبات الکلی سرو شود، حاضر نشوند. که سرو الکل جزیی از فرهنگ برخی کشورهای میزبان ما است. شعار احترام به میزبان شعار قشنگی است، اما اینطور به نظر می رسد که دیگران باید مبادی این آداب باشند و ما نه.

۳. دم آن کس که در این دنیای بی اصول و بی چهارچوب، اصول و چهار چوبی دارد و سفت و سخت روی آن ایستاده گرم. دم نازی پایکیدزه گرم. او دوست ندارد با حجاب شطرنج بازی کند. او دوست ندارد وارد کشوری شود که زنانش به خاطر رعایت نکردن حجاب دچار دردسر می شوند. پس دمش گرم. خیلی هم گرم که آدم به خاطر احترام به آزادی، از موهبتهایی مثل شرکت در یک مسابقه جهانی بگذرد.

۴. دم آن کس هم که حاضر است به تفاوتهای فرهنگی کشور دیگر احترام بگذارد هم گرم. دم شطرنج بازهای هندی و غیره که گفته اند حاضرند حجاب را بپذیرند و در ایران با حجاب بازی کنند، گرم. دم هامپی و هاریکا که فارس از آنها به عنوان دو استاد بزرگ شطرنج هند یاد کرده، گرم که قرار است با حجاب در ایران رقابت کنند. آنها قبلا این شرایط را تجربه کرده اند، پس با خیال راحت تر مسابقه می دهند. اما دم آنهایی که برای نخستین بار این شرایط را تجربه می کند بیشتر گرم. همه ما می دانیم تمرکز روی بازی ای مثل شطرنج در حالی که باید چیزی غریبه را روی سر تحمل کرد و مواظب باشیم نیفتد، چقدر سخت است. برای کسی که با این داستان غریبه است، خیلی سخت است. پس دمشان گرم که این سختی ها را می پذیرند و به ایران می آیند. فقط یک نکته و آن هم اینکه حجاب به این شکل خیلی فرهنگ ما نیست. به نظر می رسد قانون یا چیزی شبیه به این باشد. حالا برای شما خارجی ها به عنوان فرهنگ ما جا انداخته اند، اشکالی هم ندارد. ممنون که به آن احترام می گذارید.

۵. در موضع گیری های اینچینی، حب و بغضتان نسبت به دیگران را فراموش کنید. اینکه شما از خانم ایکس بدتان می آید، مهم نیست. اینکه شما با خانم ایگرگ راحت ترید کمکی به استدلالهایتان نمی کند. اگر شما از خانم ایکس دل خوشی ندارید، لازم نیست اظهار نظری را به او نسبت دهید. اینکه شما وقتی خانم ایگرگ مقابل استادیوم آزادی برای ورود به سالن والیبال تلاش کرد و دستگیر شد، گفتید این کار را چیه؟ مگه نمی دونستین که برخورد می کنن؟ بعد حالا پشتش در آمده اید که تحریم این مسابقات به زنان و رشد آنها ضربه می زند؟ خنده دار نیست؟ راستش را بخواهید در بعضی موارد بهتر است آدم سوت بزند و از کنار وقایع بگذرد که قسم حضرت عباس سرجا باشد و دم خروسش ناگهان بیرون نزد.

۶. ما روزنامه نگار هستیم. دست کم در در جایی مثل فیس بوک که سردبیری ما را چک نمی کند و موضوعاتی که سوژه رسانه ای هستند، باید اصول روزنامه نگاری را رعایت کنیم. نسبت دادن اشتباه یک اظهار نظر به کسی که صاحب آن قول نیست، غلط و ناجوانمردانه است. وقتی از چیزی گزارش می دهیم، دقیقن مشغول گزارش دادن هستیم و نه سیاه نمایی. استفاده از ترکیب توصیفی سیاه نمایی کار ما روزنامه نگارها نیست. پس برای هم استفاده نکنیم. درست نیست در استدلال دچار مغطله شویم و با یک کلمه همه پایه های محکم حرفهایمان را برباد دهیم.
https://goo.gl/sZINpj
سحر طلوعی -
http://bit.ly/2dQZu8j


@Tavaana_TavaanaTech