روز بین‌المللی آگاهی درباره مین و کمک برای اقدام علیه آن

با آنکه سالها از جنگ ایران و عراق گذشته است، هنوز شانزده میلیون مین خنثی نشده در مناطق مرزی موجود است و هر از چندی خبرهایی در مورد آسیب دیدن و یا کشته شدن افراد به خصوص کودکان و نیز دام های مردم این مناطق منتشر می شود.

چهارم آوریل روز جهانی آگاهی درباره مین و کمک برای اقدام علیه آن است.

مین‌های زمینی مرگبارترین میراث جنگ هستند. پس از پایان جنگ، مین‌های زمینی تا حدود ۵۰ سال در زمین فعال بوده و تهدیدی دائمی برای غیرنظامیان هستند. احتمال کشته یا مجروح شدن غیرنظامیان توسط مین‌ها، حداقل ده برابر کشته شدن جنگجویان توسط آنها در طی جنگ است.1 در هر بیست دقیقه یک نفر با #مین کشته می‌شود یا عضوی از بدنش را از دست می‌دهد. #کودکان که به احتمال بیشتر اشیای غریب را برمی‌دارند و به احتمال کمتر به علایم هشدار دهنده توجه می‌کنند، بیش از همه از مین‌ها آسیب می‌بینند. سازمان مبارزه بین‌المللی برای ممنوعیت مین‌ها و پایان دادن به این مشکل مبارزه می‌کند.

سازمان مبارزه‌ بین‌المللی برای ممنوعیت مین‌های زمینی در سال ۱۹۹۲، جهت توقف تولید، فروش و ذخیره‌سازی مین‌های زمینی ضد نفر و از میان بردن بی‌خطر مین‌های زمینی جنگ‌های گذشته تاسیس شد. اعضای این سازمان بر این باور بودند که این هدف با منع بین‌المللی مین‌های ضد نفر قابل تحقق است. سازمان مبارزه بین‌المللی برای #ممنوعیت مین‌های زمینی و رسیدن به این هدف، حمایت سازمان‌های غیردولتی را به دست آورده و بر دولت‌ها فشار آورد تا از این امر حمایت کنند. یکی از اولین تلاش‌های آنان، سازمان دادن به مجموعه‌ای از ملاقات‌ها با سازمان‌های غیردولتی اروپایی جهت افزایش #آگاهی و هماهنگ کردن مبارزه علیه استفاده از مین‌های زمینی بود. پیش از پایان سال ۱۹۹۲، پارلمان اروپا قطعنامه‌ای در جهت تعلیق پنج ساله تجارت مین‌های زمینی ضد نفر به تصویب رساند.4 به واسطه کار سازمان مبارزه بین‌المللی برای ممنوعیت مین‌های زمینی جهت کسب حمایت از سازمان‌های غیردولتی و دولت‌ها، پیمان منع مین در سال ۱۹۹۷، توسط ۱۲۲ کشور امضا شد، یعنی درست شش سال پس از آغاز این مبارزه.

بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/node/1797

@Tavaana_TavaanaTech

«زنان آزاد» گروه زنان آنارشیست اسپانیایی، معتقد بودند که هر زنی باید دو مبارزه را در پیش بگیرد؛ یکی با مردان برای آزادی،برابری و عدالت اجتماعی در جهان و یکی با خویشتن برای آزادی درونی . در اینجا ایلزه مبارزه زنان را علیه شوهر و پدر و مادر شرح می دهد:

رهاشدن از پیوندهای نیرومندی که به واسطه سنت و آموزش میان زن و خانواده‌اش پدید می‌آید؛آسان نیست. دشوار است رنجاندن والدین عزیز هنگامی که با میل دخترشان به رهایی موافق نیستند و نمی‌خواهند او را در مبارزه‌اش یاری دهند؛ هنگامی که آگاهی او را در مورد مسائل جنسی بر نمی‌تابند و می‌خواهند او رامنفعل و باکره نگه دارند تا مردی به او پیشنهاد ازدواج دهد و به او بقبولانند که زن آکنده از جهل و تعصب، نه خوشبختی بلکه حیاتی ویران و غمزده پیش رو دارد. چنین ازدواج‌هایی تقلیدی مسخره از ازدواج آرمانی است و دروغ و فریب بزدلانه را دامن می‌زند…

در ناخوداگاه هر زنی تمام این عزیزان - والدین، شوهر،فرزندان- در مقام دشمن آزادی او حضور دارند. و زن باید با این دشمنان مبارزه کند، در مقابل آن‌ها جبهه بگیرد، با سنت و تعصب در بیفتد، و سپس با درونی آزاد و در شرایطی یگانه، به یارانی از جنس مخالف پیوندد تا با کمک یک‌دیگر با دشمن بیرونی،علیه سرکوب و بردگی بجنگند.

با وجود چنین موانعی، قابل درک است که میل وانهادن مبارزه در زنان پدید آید.

اما ای زنان پرشور، قوی بمانید و تسلیم نشوید. اگر پیروز شویم، اگر تصمیمات روزمره زندگی ما بر اساس باورهای خود ما و نه سنت‌های کهنه شکل بگیرد، اگر حیات عاطفی ما از احساساتی‌گری و ملاحظه سنتی رها شود، اگر بتوانیم عشق خود را آزادانه ابراز کنیم، اگر دوستی‌ها و هم‌دلی‌های ما با دیگران بیانگر درون واقعی خودمان باشد، آن هنگام به خودمان تعلق خواهیم داشت و به آسانی بر موانع بیرونی غالب خواهیم شد...

تحول باید از اعماق درون آغاز شود زندگی فرسوده و دردناک خانوادگی را به روی آسمان بگشایید. کودکان را در آزادی و خوشبختی بار بیاورید.اگر زن حقیقتا آزاد باشد، زندگی هزاران بار زیباترخواهد شد.

برگرفته از کتاب «زنان در روزگارشان» نوشته مارلین لگیت،ترجمه نیلوفر مهدیان، نشر نی، ص۴۸۶

شما چه فکر می‌کنید؟

اگر این کتاب را خوانده‌اید در موردش گفت‌وگو کنیم. اگر نخوانده‌اید بعد از خواندن چنین می‌کنیم.
goo.gl/NXC0cQ

@Tavaana_TavaanaTech