قبلا گفته‌ام. به نظرم تکرارش بد نیست:
ساواک یکی از شریف‌ترین سازمانهای امنیتی در طول تاریخ و عرض جغرافیا بوده است.
در کشوری که چهار نخست‌وزیرش ترور شدند، به شخص اول مملکت سوءقصد شد و اراذل و تروریست‌های مذهبی و کمونیست از در و دیوارش بالا می‌رفتند، خشونتی که ساواک به
کار می‌برد بسیار کم بود. گروهکِ تروریستی را با کلی مدارک جرم و آلات آدم‌کشی گرفته‌اند. مثل آدم برایشان دادگاهِ علنی و در حضور دوربین و مطبوعات تشکیل داده‌اند. آن کسمغزِ خر وسط دادگاه می‌گوید من از خودم دفاع نمی‌کنم‌. از خلقم دفاع می‌کنم. پتیاره‌ی جعلق!
قطعا
در لیستی که ما آسیب‌دیدگانِ شورش ۵۷ هر روز لعنتشان می‌کنیم یکی هم ساواک است که به وظیفه‌ی ملیِ خود در منهدم کردنِ این کلونی‌های تباهی به خوبی عمل نکرد و البته ارتش و نیروی هوائی که در روزهای شورش، با این آخوندهای شپشو سمپاتی پیدا کرد و کشور را به دره‌ی تباهی و سقوط رهنمون شد.

در ادامه‌ی عرضم در ابتدای این نوشته که گفتم ساواک، سازمانی بسیار روادار بود، فقط کافی است عملکرد کنونی دو سازمانِ امنیتیِ وزارت اطلاعات و سازمان امنیتی سپاه را ببینید. چطور با چنگ و دندان به جان مخالفین می‌افتند. یک دانشجوی ۲۰ ساله مطلبی در یک روزنامه‌ی دانشجوئی می‌نویسد.
چنان توحشی علیه او به کار می‌برند که اعتراف می‌کند من خرسم. چنین عکس‌العملی را ساواک نسبت به تروریستهائی که با تفنگ و مواد منفجره و آلات قتاله دستگیر شده بودند اعمال نمی‌کرد.
البته که علت، تفاوتِ راسِ دو نظام است. در نظام پهلوی، شاه، خود را پدرِ ملت می‌دانست و راضی به کشتن حتی
یکی از فرزندانش نبود و به طور مثال در واقعه‌ی میدان ژاله (که عملا حمله به یک پاسگاه نظامی و دفاعی کاملا موجه با تلفاتی بسیار اندک بود. انقلابیون، خودشان بعدها اعتراف کردند که افسانه‌ی کشته‌های هزاران نفری تماما ساخته‌ی پروپاگاندای آنها بود) امر به دلجوئی از قربانیان
کرد. ولی ولی‌فقیه در نظام متوحشِ ج‌ا، در پسِ هر قیامِ مردمی، خشونت و کشتار بیشتر را برای حفظ اصل نظام و بیضه‌ی اسلام، تجویز می‌کند.
باری، یکی از رسالتهای ما می‌تواند اعاده‌ی حیثیت ساواک باشد. به کوری چشم کمونیست‌ها و اسلامیست‌های بی‌وطن! این کار، فارغ از اینکه وظیفه‌ای اخلاقیست
از نظر عملگرایانه نیز وقتی در مقام مقایسه‌ی دو پادشاه میهن‌دوست پهلوی با این تباهی ۴۱ ساله بر می‌آئیم، به کار می‌آید.
کشوری با ده سال رشد اقتصادیِ بالای ۱۰٪ تورمی زیرِ ۵٪ و البته کشوری آزاد که سازمان امنیتی‌اش از بی‌آزارترین سازمان‌های ممکن بود -به نسبتِ سبعیت وطن‌فروشان آن زمان.

علیرضا پورپیرعلی

‌‎برای اثبات حقانیت و درستی این سازمان کافیه نگاه کنید چه کسانی در اون بازداشت شدن کسانی که فقط کشورو به سمت ویرانی و سقوط هدایت کردند و میکنند
آقای ساج

‌‎جناب پورپیرعلی!
درود.
در توییت سوم گفته‌اید یکی از سازمان‌هایی که آن را لعن میکنید. ‎#ساواک است که به وظیفه ملی خود در انهدام تروریست‌ها عمل نکرد!
محض اطلاعتان عرض کنم که اعلیحضرت تحت فشار رژیم کارتر و چپول‌های حقوق حشری دست ساواک را بسته بودند و ‎#بختیار_خائن ساواک را منحل کرد./

ی ‌‎تا روزی که ‎ساواک پر افتخار و ‎گارد جاویدان بودند شورش ۵۷ اتفاق نیافتاد. سقوط ایران زمانی اتفاق افتاد که ساواک منحل شد. عجیب است که شما بدون اینکه نامی از آن ‎بختیار خائن ملی منقلی بیاورید ساواک را متهم میکنید!


‎
Savak


@TwitterMamnoe

قبلا گفته‌ام. به نظرم تکرارش بد نیست:
ساواک یکی از شریف‌ترین سازمانهای امنیتی در طول تاریخ و عرض جغرافیا بوده است.
در کشوری که چهار نخست‌وزیرش ترور شدند، به شخص اول مملکت سوءقصد شد و اراذل و تروریست‌های مذهبی و کمونیست از در و دیوارش بالا می‌رفتند، خشونتی که ساواک به
کار می‌برد بسیار کم بود. گروهکِ تروریستی را با کلی مدارک جرم و آلات آدم‌کشی گرفته‌اند. مثل آدم برایشان دادگاهِ علنی و در حضور دوربین و مطبوعات تشکیل داده‌اند. آن کسمغزِ خر وسط دادگاه می‌گوید من از خودم دفاع نمی‌کنم‌. از خلقم دفاع می‌کنم. پتیاره‌ی جعلق!
قطعا
در لیستی که ما آسیب‌دیدگانِ شورش ۵۷ هر روز لعنتشان می‌کنیم یکی هم ساواک است که به وظیفه‌ی ملیِ خود در منهدم کردنِ این کلونی‌های تباهی به خوبی عمل نکرد و البته ارتش و نیروی هوائی که در روزهای شورش، با این آخوندهای شپشو سمپاتی پیدا کرد و کشور را به دره‌ی تباهی و سقوط رهنمون شد.

در ادامه‌ی عرضم در ابتدای این نوشته که گفتم ساواک، سازمانی بسیار روادار بود، فقط کافی است عملکرد کنونی دو سازمانِ امنیتیِ وزارت اطلاعات و سازمان امنیتی سپاه را ببینید. چطور با چنگ و دندان به جان مخالفین می‌افتند. یک دانشجوی ۲۰ ساله مطلبی در یک روزنامه‌ی دانشجوئی می‌نویسد.
چنان توحشی علیه او به کار می‌برند که اعتراف می‌کند من خرسم. چنین عکس‌العملی را ساواک نسبت به تروریستهائی که با تفنگ و مواد منفجره و آلات قتاله دستگیر شده بودند اعمال نمی‌کرد.
البته که علت، تفاوتِ راسِ دو نظام است. در نظام پهلوی، شاه، خود را پدرِ ملت می‌دانست و راضی به کشتن حتی
یکی از فرزندانش نبود و به طور مثال در واقعه‌ی میدان ژاله (که عملا حمله به یک پاسگاه نظامی و دفاعی کاملا موجه با تلفاتی بسیار اندک بود. انقلابیون، خودشان بعدها اعتراف کردند که افسانه‌ی کشته‌های هزاران نفری تماما ساخته‌ی پروپاگاندای آنها بود) امر به دلجوئی از قربانیان
کرد. ولی ولی‌فقیه در نظام متوحشِ ج‌ا، در پسِ هر قیامِ مردمی، خشونت و کشتار بیشتر را برای حفظ اصل نظام و بیضه‌ی اسلام، تجویز می‌کند.
باری، یکی از رسالتهای ما می‌تواند اعاده‌ی حیثیت ساواک باشد. به کوری چشم کمونیست‌ها و اسلامیست‌های بی‌وطن! این کار، فارغ از اینکه وظیفه‌ای اخلاقیست
از نظر عملگرایانه نیز وقتی در مقام مقایسه‌ی دو پادشاه میهن‌دوست پهلوی با این تباهی ۴۱ ساله بر می‌آئیم، به کار می‌آید.
کشوری با ده سال رشد اقتصادیِ بالای ۱۰٪ تورمی زیرِ ۵٪ و البته کشوری آزاد که سازمان امنیتی‌اش از بی‌آزارترین سازمان‌های ممکن بود -به نسبتِ سبعیت وطن‌فروشان آن زمان.

علیرضا پورپیرعلی

‌‎برای اثبات حقانیت و درستی این سازمان کافیه نگاه کنید چه کسانی در اون بازداشت شدن کسانی که فقط کشورو به سمت ویرانی و سقوط هدایت کردند و میکنند
آقای ساج

‌‎جناب پورپیرعلی!
درود.
در توییت سوم گفته‌اید یکی از سازمان‌هایی که آن را لعن میکنید. ‎#ساواک است که به وظیفه ملی خود در انهدام تروریست‌ها عمل نکرد!
محض اطلاعتان عرض کنم که اعلیحضرت تحت فشار رژیم کارتر و چپول‌های حقوق حشری دست ساواک را بسته بودند و ‎#بختیار_خائن ساواک را منحل کرد./

ی ‌‎تا روزی که ‎ساواک پر افتخار و ‎گارد جاویدان بودند شورش ۵۷ اتفاق نیافتاد. سقوط ایران زمانی اتفاق افتاد که ساواک منحل شد. عجیب است که شما بدون اینکه نامی از آن ‎بختیار خائن ملی منقلی بیاورید ساواک را متهم میکنید!


‎
Savak


@TwitterMamnoe