https://t.me/sepidehdamTv/642
.
خشونت علیه زنان در نگاه قانون‌گذاران حکومت جمهوری اسلامی «دادگاه خانواده»
✍️ سپیده حجامی

در سکانسی از فیلم «دو زن» ساخته تهمینه میلانی فیلمساز ایرانی قاضی رو به «فرشته» که درخواست طلاق دارد می‌گوید: «شوهر خرجی میده، مسکن تهیه کرده، مشروب نمیخوره، کتک نمیزنه، قماربازی نمیکنه»
و ادامه می‌دهد: «دلایل برای حکم طلاق کافی نیست»
فرشته برآشفته می‌گوید:« شوهرم به شعور من توهین میکنه اون داره هویت انسانی من رو نابود میکنه» و قاضی که «حاج آقا» خطاب می‌شود و به رسم قوانین اسلامی از نگاه کردن به چشم های فرشته اجتناب می‌کند، بی‌اعتنا به حرف‌هایش او را از اتاق بیرون می‌کند...
این سکانس روزانه و به کرات در دادگاه‌های حکومت جمهوری اسلامی در حال اجراست. خشونت علیه یک زن در قاموس جمهوری اسلامی برابر با «کتک زدن» است و قضاتی که کوچک‌ترین اطلاعی از انواع و اشکال خشونت علیه زنان ندارند این حق را دارند که برای آینده و زندگی یک زن تصمیم‌گیری نمایند و حکم صادر کند.
خشونت علیه زنان به انواع: «فیزیکی، جنسی، روانی، عاطفی، مالی و کلامی» تقسیم‌بندی می‌شود.
طبق آمار زنان ایرانی به طور متوسط در زندگی خود مورد انواع خشونت قرار گرفته‌اند.
قانون‌گذاران در حکومت جمهوری اسلامی با قانون اساسی که بر اساس ترکیبی از نگاه ایدئولوژیک به دین و باورهای عرفی جامعه تنظیم شده، هیچگونه حقی برای یک زن به عنوان یک انسان مستقل قائل نشده‌اند و در عین حال هرگونه راهی برای توجیه یک مرد در این کتاب قانون به چشم می‌خورد...
زنان بسیاری در راهروهای دادگاه‌های خانواده با استناد به همین قوانین متحجرانه سرگردان شده و برای گرفتن طلاق باید هفت خان رستم را بگذراند... در واقع قوانین جمهوری اسلامی با زبان بی‌زبانی نوشته شده: «یک زن با لباس سفید به خانه بخت می‌رود و با کفن از آنجا خارج می‌شو!»
همه موارد ذکر شده در شرایطی ست که پای فرزند در میان نباشد، اگر زنی که دارای فرزند است، قصد طلاق داشته باشد، شوهر او عملاً از فرزند به عنوان گروگانی برای رضایت دادن زن و گذشتن از مهریه و سایر حقوق خود استفاده می‌کند...
بعد از گذر از همه موانع، اگر زن موفق شود طلاق و حضانت فرزندش را بگیرد، هیچ حق قانونی برای تصمیم‌گیری راجع به امورات زندگی فرزندی که به دنیا آورده و از او نگهداری می‌کند، ندارد!
در واقع بر اساس قوانین جمهوری اسلامی کار زن تنها زایش و نگهداری از فرزند است. پدر و در نبودِ پدر، پدربزرگ و عموی فرزند به عنوان قیم قانونی شناخته می‌شوند و زن به عنوان مادر در مراکز و ارگان‌های دولتی به رسمیت شناخته نمی‌شود... «کما اینکه همچنان در کارتهای هویتی صادره در حکومت جمهوری اسلامی به نام «کارت ملی» اثری از نام مادر به چشم نمی‌خورد»
ایران جایی است که حاکمان آن سال‌هاست با روضه‌خوانی و مداحی برای دختر و نوه پیامبر اسلام «فاطمه و زینب» از ارزش زن می‌گوید، اما زنان ایرانیِ معاصر روز به روز بیشتر از قبل در مرداب بی‌عدالتی و خشونت فرو می‌روند...
تنها راه نجات جامعه زنان ایرانی آگاه‌سازی آنان است آگاهی به حقوق خود باعث می‌شود زنان مطالبه‌گر و شجاع باشد... گرچه حکومت جمهوری اسلامی تاب تحمل فعالان حوزه حقوق زنان را ندارد و نمونه بارز «هدی عمید» و «نجمه واحدی» هستند که برای زنان کارگاه تخصصی برگزار می‌کردند تا آنها را با حقوق‌شان در خصوص ازدواج آشنا کنند، و با اتهام «همکاری با دولت متخاصم آمریکا علیه جمهوری اسلامی در موضوع زنان و خانواده» مجموعا به ۱۵ سال حبس محکوم شدند...
.
#سپیده_حجامی
#خشونت_علیه_زنان