✅چرا مسلمانان به ایران حمله کردند؟

استراتژی نظامی اسلام در نحوه برخود با مخالفین چگونه است؟

نگارنده:فرشاد زینلی
تعدادصفحات:۱۱
ناشر: رد شبهات ملحدین

✅@anti_shobahat

⭕️مخاطبین گرامی

اگر می‌خواهید به اکثر شبهات اسلام ستیزان در یک نگاه دسترسی داشته باشید، کانال آرشیو آنتی شبهات را دنبال کنید.

🌀لینک آرشیو کانال↓
✅@Antii_shobahaat

✅«10 نكته پرسود از کتاب دو قرن سکوت»

از جملۀ کتاب هایی که اسلام ستیزان به عنوان نقل مجالس در میان خود می گردانند و به آن افتخار می کنند، کتاب دو قرن سکوت جناب عبدالحسین زرینکوب می باشد. البته زرینکوب و کتابش برای ما در مقام حجیت نیست، اما از آنجایی که اسلام ستیزان آن را قبول داشته و چه بسا برای شبهه پراکنی از آن استفاده می کنند. در نتیجه تصمیم گرفتیم که 10 اعتراف مهم از این کتاب را استخراج کنیم🔍

1️⃣ پشت کردن مردم به حکومت و آیین
زرتشت!
«در ولایاتی مانند ری و قومس و اصفهان و جرجان و طبرستان مردم جزیه را می پذیرفتند، اما به جنگ آهنگ نداشتند و سببش آن بود که از بس دولت ساسانیان دچار بیدادی و پریشانی بود، کس به دفاع از آن علاقه و رغبتی نداشتند.» [1]

2️⃣سقوطی که راه گریزی نداشت!
«باری آیین زرتشت، در پایان دورۀ ساسانی، بر اثر بدعت های دینی و درنتیجه فساد و انحطاط موبدان ضعیف گشته بود. نفوذ آیین عیسی و بودا نیز از دو جانب شرق و غرب، آن را در میان گرفته بود و هر روز ضعیف ترش میکرد! شاید اگر اسلام از راه جزیرة العرب نمی رسید، آیین زرتشت در برابر نفوذ این دو دین خود را یکسره باخته بود.» [2]

3️⃣کمی از انوشیروان عادل بشنویم.
«با کشتار شگفت انگیز و بی شفقتی که خسرو انوشیروان از پیروان مزدک کرد، موبدان گمان بردند که آیین پسر بامداد یکسره از جهان بر افتاد، اما این گمان درست در نیامد و آیین مزدک حتی پس از سقوط ساسانیان باقی ماند.» [3]

4️⃣ سربازان وفادار یزدگرد!!
«در حقیقت وقتی سعد به مدائن در آمد، مدافعان، آن را فرو گذاشته و رفته بودند. ایوان را لشکریان یزدگرد خود در هنگام گریز غارت کرده بودند، اما فاتحان آنها را دنبال کردند و مال های غارتی را از آنها باز ستاندند.» [4]

5️⃣بار سنگین مخارج بر دوش کشاورزان و پیشه وران!
«بدینگونه سپاهیان یاغی و روحانیون فاسد را پروای مملکت داری نبود و جز سودجویی و کامرانی خویش اندیشه ای دیگر نداشتند. پیشه وران و کشاورزان نیز، که بار سنگین مخارج آنان را بر دوش داشتند در حفظ این اوضاع سودی گمان نمی بردند، بنابراین مملکت بر لب بحر فنا رسیده بود...» [5]

6️⃣ نقشۀ دستگیری پیامبر!!
«گفته اند که پرویز از خشم و نخوت، نامۀ پیامبر را پاره کرد و بباذان فرماندار یمن نوشت که این عرب گستاخ را بند برنهد و نزد او فرستد. خشم پرویز از این بود که این مرد تازی، با اینکه از بندگان اوست چگونه جسارت کرده است و باو پیغام و نامه ای چنین نوشته است.» [6]


7️⃣ پیامی تازه با محوری زیبا!
«پیام تازه ای که محمد خود را حامل آن می دانست، همۀ جهان را به برابری و نیکی و برادری می خواند، و از شرک و نفاق و جور و بیداد نهی می کرد. نه همان اعراب که زندگی شان یکسره در جور و تطاول و شرک و فساد می گذشت، بلکه ایران و روم نیز که رسم و آیین دیرینشان دستخوش اختلاف و تعصب روحانیون گشته بود، در آن روزگاران به چنین پیام دل نشینی نیاز داشتند و آن را مژدۀ رهایی و نجات تلقی میکردند.» [7]

8️⃣حکمت عدالت فنمت رسیخ البال!
«در روزگاری که مردم ایران خسروان خویش تا درجۀ خدایان می پرستیدند و با آنها از بیم و آزرم رویاروی نمی شدند و اگر نیز به درگاه می رفتند ینام در روی می کشیدند، چنانکه در آتشگاه ها رسم بود، عربان ساده دل وحشی طبع با خلیفۀ پیامبر خویش، که امیر آنان بود، در نهایت سادگی سلوک می کردند. خلیفه با آنان در مسجد می نشست و رأی میزد...» [8]

9️⃣ اسلام پذیری ایرانیان!
«بسیاری از ایرانیان، از همان آغاز کار دین مسلمانی را با شور و اشتیاق پذیرفتند. دین تازه ای که عربان آورده بودند، از آیین نیاکان خویش برتر می یافتند و ثنویت مبهم و تاریک زرتشتی را برابر توحید محض و بی شایبۀ اسلام شرک و کفر می شناختند.» [9]

0️⃣1️⃣ مسلمانان فاتح چگونه بودند؟
«این اعراب که جای خسروان و مرزبانان پرشکوه و جلال ساسانی را می گرفتند، مردم ساده و بی پیرایه ای بودند که جز جبروت خدا را نمی دیدند. خلیفۀ آنها که در مدینه می زیست از آن همه تجمل و تفنن که شاهان جهان را هست، هیچ نداشت و مثل همۀ مردم بود. آنها نیز که از جانب او در شهر ها و ولایت های تسخیر شده به حکومت می نشستند و جای مرزبانان و کنارنگان پادشاهان ساسانی بودند، زندگی سادۀ فقر آلود زاهدانه یا سپاهیانه داشتند.» [10]


پی نوشت ها:
[1] دو قرن سکوت، عبدالحسین زرین‌کوب خوانساری، ص 64
[2] همان، ص 253
[3] همان، ص 248
[4] همان، ص 51
[5] همان، ص 38
[6] همان، ص 42
[7] همان، ص 41
[8] همان، ص 66-65
[9] همان، ص 269
[10] همان، ص 65

برگرفته از مجموعه رد شبهات ملحدین

✅@anti_shobahat

#آرامش_امشب 🤲🌙☁️🪐 ✨

.

.

.

🎙عُمر علی

🩵ᓚ₇ @anti_shobahat
┈┉┈┉•▴•🌸•▴•┉┈┉┈

✅ نهی از ایجاد رعب و وحشت در اسلام


◾️سیدنا رسول الله (صلی الله علیه وسلم) فرمودند: «لا یحل لمسلم أن یروع مسلماً» [1]
ترجمه: «بر مسلمان حلال نیست که مسلمانی را بترساند.»

◾️پیامبراکرم (صلی الله علیه وسلم) فرمودند: «إذا مر أحدكم في مسجدنا، أو في سوقنا، ومعه نبل، فليمسك على نصالها بكفه، أن يصيب أحدا من المسلمين منها بشيء» [2]
ترجمه: «هرکس با نیزه از مسجد یا بازارهای ما می‌گذرد، باید سرِ نیزه‌ها را نگهدارد تا چیزی از آن به مسلمانی اصابت نکند.»

◾️پیامبرگرامی (صلی الله علیه وسلم) فرمودند: «من أشار إلى أخيه بحديدة، فإن الملائكة تلعنه، حتى يدعه وإن كان أخاه لأبيه وأمه» [3]
ترجمه: «کسی که با آهن [4] (آلت جنگی مانند چاقو یا شمشیر) به برادرش اشاره کند، فرشتگان او را مورد لعن قرار می‌دهند تا اینکه این کارش را ترک کند. اگر چه او برادر [تنی‌اش] از یک پدر و مادر باشد.»

▪️امام نووی (رحمه الله) در شرح حدیث مذکور می‌گوید: «این روایت بر حفظِ حرمت مسلمان و نهی شدید از ترساندن و تعرض به او با چیزی که او را مورد اذیت قرار می‌دهد تأکید دارد و تفاوتی ندارد که این ترساندن به شوخی و بازی باشد یا نه؛ زیرا ترساندن مسلمان در هر حال حرام است و لعن ملائکه نیز بر حرمت دلالت می‌کند.» [5]

▪️حافظ عراقی (رحمه الله) می‌گوید: «لعن ملائکه به حق است و تنها کسی مستحق لعن است که فاعل آن مرتکب حرامی شده باشد. و فرقی ندارد که این عمل از روی جدی باشد و یا شوخی.» [6]

▪️حافظ ابن حجر (رحمه الله) در «فتح الباری» می‌نویسد: «[قاضی ابوبکر] ابن العربی (رحمه الله) گوید: هرگاه کسی که به وسیله‌ی آهنی اشاره کند مستحق لعن گردد، پس حال فردی که به دیگری ضربه بزند چگونه است، و تحقق لعن نیز مادام که اشاره تهدیدآمیز باشد تفاوتی نمی‌کند به جدی بوده یا شوخی.» [7]

✅توجه: این نهی از ترساندن، شامل غیرمسلمانانی که در ذمّه‌ی مسلمین هستند نیز می‌شود.

📚پی‌نوشت‌ها:
[1] سنن أبی داود، ج4، ص301 ح5004؛ مسند ابن أبی شیبة، ج2، ص422 ح958: - «حدیث صحیح»
[2] صحیح البخاری، ج9، ص49 ح7075؛ صحیح مسلم، ج4، ص2019 ح2615.
[3] صحیح مسلم، ج4، ص2020 ح2616؛ سنن الترمذی، ج4، ص463 ح2162.
[4] ر.ک: فیض القدیر شرح الجامع الصغیر – المناوی، ج6، ص63: «بحدیدة، یعنی به وسیله‌ی سلاح مانند چاقو، خنجر، شمشیر، نیزه و امثال آن از هر نوع وسیله‌ای که برای زخمی کردن باشد.»
[5] ر.ک: المنهاج شرح صحیح مسلم بن الحجاج – النووی، ج16، ص170.
[6] ر.ک: طرح التثریب – العراقی، ج7، ص184.
[7] قتح الباری شرح صحیح البخاری – ابن حجر، ج13، ص25.

برگرفته از کانال رد شبهات ملحدین

✅@anti_shobahat

✅اهداف سوره‌های قرآن کریم



۱- فاتحه: تحقق عبودیت خالصانه برای خداوند متعال.

۲- بقره: تحقق خلافت در زمین با پاسخگویی به دستورات خدا و برپایی شریعت او.

۳- آل عمران: اثبات این که دین خدا اسلام است و رد ادعاهای اهل کتاب، و تثبیت مؤمنان.

۴- نساء: تنظیم حقوق و روابط در جامعه مسلمان و محافظت از آن در برابر دشمنان.

۵- مائده: دستور به وفای به عهدها و حدود پس از انجام آنها، و هشدار درباره تقلید از اهل کتاب در نقض آنها.

۶- انعام: اثبات عقیده توحید با براهین و رد گمراهی‌های مشرکان.

۷- اعراف: داستان نبرد بین حق و باطل و عاقبت آن در دنیا و آخرت.

۸- انفال: سپاسگزاری از مؤمنان به خاطر نصرت خداوند در جنگ بدر و بیان دلایل پیروزی و شکست.

۹- توبه: موضع اسلام در برابر مشرکان و منافقان و تشویق آنان به توبه همراه با مؤمنان.

۱۰- یونس: اثبات نبوت با دلایل، و دعوت تکذیب‌کنندگان به ایمان با ترغیب و تهدید.

۱۱- هود: تثبیت پیامبر (ص) با داستان‌های پیامبران در مواجهه با تکذیب‌کنندگان، و تشدید وعید برای معاندان.

۱۲- یوسف: عبرت گرفتن از لطف خداوند در تدبیر امور اولیای او و تمکین آنان.

۱۳- رعد: بیان مظاهر عظمت خداوند و آیات او به عنوان تهدید برای منکران وحی، نبوت و معاد.

۱۴- ابراهیم: اثبات این که پیامبران به بیان و ابلاغ پرداخته‌اند، و تهدید معرضان از پیروی آنان به عذاب.

۱۵- حجر: تهدید مسخره‌کنندگان قرآن و وعده حفظ آن به عنوان تأییدی برای پیامبر (ص) و تثبیت او.

۱۶- نحل: یادآوری نعمت‌هایی که دلالت بر منعم (خداوند) دارند.

۱۷- اسراء: تثبیت پیامبر با بالا بردن مقام او و نشان دادن معجزه و عاقبت نیکوی او.

۱۸- کهف: بیان روش برخورد با فتنه‌ها.

۱۹- مریم: بیان رحمت و عنایت خداوند به اولیای موحد او و رد ادعای مشرکان درباره نسبت دادن فرزند به خداوند.

۲۰- طه: بیان این که سعادت در پیروی از هدایت قرآن و تبلیغ آن است، و شقاوت در مخالفت با آن.

۲۱- انبیاء: بیان وحدت رسالت‌ها و حال پیامبران در عبودیت پروردگارشان، به عنوان تثبیت برای پیامبر (ص) و رد ادعای تکذیب‌کنندگان.

۲۲- حج: وجوب تعظیم خداوند و شعائر او و تسلیم در برابر فرمان او.

۲۳- مؤمنون: بیان رستگاری مؤمنان و زیانِ کافران.

۲۴- نور: دعوت به عفت و حفاظت از حریم‌ها.

۲۵- فرقان: دفاع از پیامبر و قرآن و رد شبهات مشرکان.

۲۶- شعراء: بیان آیات خداوند در تأیید پیامبران و هلاکت تکذیب‌کنندگان.

۲۷- نمل: یادآوری نعمت‌های خداوند بر پیامبرانش و تشکر از نعمت قرآن و تأکید بر تبلیغ آن.

۲۸- قصص: بیان سنت خداوند در تمکین مؤمنان مستضعف و هلاکت طاغوت‌های مستکبر.

۲۹- عنکبوت: دستور به صبر و ثبات در برابر آزمایش‌ها و فتنه‌ها، و بیان عاقبت نیکوی آن.

۳۰- روم: تأکید بر این که تنها خداوند متصرف امور است، و بیان سنت‌های او در خلقت.

۳۱- لقمان: دستور به پیروی از حکمت‌هایی که در قرآن آمده و هشدار درباره رویگردانی از آن.

۳۲- سجده: بیان حقیقت آفرینش و حالات انسان در دنیا و آخرت.

۳۳- احزاب: بیان عنایت خداوند به پیامبرش و محافظت از او و اهل بیتش.

۳۴- سبأ: بیان حالات مردم در برابر نعمت‌ها و سنت خداوند در تغییر آن‌ها.

۳۵- فاطر: بیان کمال قدرت خداوند و بی‌نیازی او از خلق، و فقر و نیاز بندگان به او.

۳۶- یس: اثبات صدق رسالت و معاد و دلایل آن‌ها.

۳۷- صافات: تنزیه خداوند از آنچه مشرکان به او نسبت داده‌اند، مانند این که فرشتگان دختران خداوند هستند.

۳۸- ص: بیان مجادله باطل و عاقبت آن.

۳۹- زمر: دعوت به توحید و اخلاص، و دوری از شرک.

۴۰- غافر: بیان حال مجادله‌کنندگان در آیات خداوند و دعوت آنان به بازگشت به حق.

۴۱- فصلت: بیان حال معرضان از خداوند و یادآوری عاقبت آنان.

۴۲- شورى: بیان کمال تشریع خداوند و وجوب پیروی از آن، و هشدار درباره مخالفت با آن.

۴۳- زخرف: بیان حقایق ثابت قرآنی و رد تصورات جاهلی باطل.

۴۴- دخان: تهدید مشرکان معاند به عذاب زودرس و دیررس.

۴۵- جاثیه: نمایش آیات الهی در جهان که باعث ایمان به خدا و پیروی از شریعت او می‌شود، و تهدید مستکبران.

۴۶- احقاف: بیان نیاز بشریت به رسالت و هشدار به معرضان آن.

۴۷- محمد: تشویق مؤمنان به جهاد، تقویت آنان و تضعیف کافران.

۴۸- فتح: بشارت به پیامبر و مؤمنان درباره فتح و غنایم.

۴۹- حجرات: آداب زبان و تأثیر آن در تحقق ایمان و انسجام جامعه.

۵۰- ق: موعظه قلوب با دلایل و مشاهدات مرگ و معاد.

۵۱- ذاریات: وابستگی خلق به روزی‌دهنده‌ای که تنها سزاوار پرستش است.

۵۲- طور: بیان حجت‌ها و براهین برای رد شبهات تکذیب‌کنندگان پیامبر (ص).

١٠٠- عاديات: هشدار به انسان درباره جحود و طمع با یادآوری آخرت.

١٠١- قارعه: آماده‌سازی قلب‌ها برای حضور در هراس قیامت و ترازوهای مردم در آن.

۱۰۲- تکاثر: یادآوری به تکاثرکنندگان در دنیا درباره مرگ و حساب.

۱۰۳- عصر: بیان دلایل نجات از زیان.

١٠٤- همزه: هشدار درباره تمسخر مؤمنان.

١٠٥- فیل: بیان قدرت خداوند و مجازات او برای دشمنان خانه محرم او.

١٠٦- قريش: بیان نعمت خداوند بر اهل خانه حرام و حق خداوند بر آن‌ها.

۱۰۷- ماعون: بیان صفات تکذیب‌کنندگان دین.

۱۰۸- كوثر: بیان منت خداوند بر پیامبرش با خیر فراوان، و دفاع از او.

۱۰۹- كافرون: بیزاری از کفر و اهل آن.

۱۱۰- نصر: بشارت به پیامبر درباره نصرت و پایان رسالت، و آنچه هنگام انجام اعمال صالح تشریع می‌شود.

۱۱۱- مسد: بیان زیان صاحبان نسب و جایگاه با کفر به خداوند و دشمنی با دین او.

۱۱۲- اخلاص: اثبات یگانگی خداوند در الوهیت و کمال، و تنزیه او از داشتن فرزند و همتا.

۱۱۳- فلق: تشویق به پناه‌بردن به خداوند از شرور.

١١٤- ناس: تشویق به پناه‌بردن به خداوند از شر شیطان و وسوسه‌های او.



🩵ᓚ₇ @anti_shobahat
┈┉┈┉•▴•🌸•▴•┉┈┉┈