#حدیث

از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که می‌گوید: اگر کسی همسرش را بر خود حرام نماید، طلاق محسوب نمی‌شود. و این آیه را تلاوت نمود: «لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ» [احزاب: 21] «بی‌تردید، در [رفتار و گفتار] رسول الله، سرمشق نیکویی برایتان است». [صحیح است] [به روایت بخاری]

🔖 نکته: معنای اثر مذکور این است که اگر مردی به همسرش بگوید: تو بر من حرامی یا الفاطی از این قبیل در مورد او به کار برد، تحریم مذکور به معنای طلاق نیست؛ بلکه سوگند محسوب می‌شود و کفاره‌ی سوگند به آن تعلق می‌گیرد.

«آنتی‌شبهات»
@anti_shobahat

#حدیث

عن عقبة بن عامر، يقول: إن رسول الله -صلى الله عليه وسلم- قال: «إنِّي أخاف على أُمَّتي اثنَتَيْن: القرآنَ واللَّبَن، أما اللَّبَن فيَبْتَغُون الرِّيفَ ويتَّبِعون الشَّهَوَاتِ ويَتْركون الصلوات، وأما القرآن فيتعلَّمه المنافقون فيُجادِلون به المؤمنين». [صحيح] [رواه أحمد]

از عقبة بن عامر رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «من بر امتم از دو چیز می‌ترسم: قرآن و شیر؛ اما در رابطه با شیر (مردم) به چراگاه‌ها رفته و به دنبال لذت‌های خود می.افتند و نمازها را ترک می‌گویند؛ و اما در رابطه با قرآن، منافقان آن را فرا گرفته تا به وسیله‌ی آن با مؤمنان مجادله نمایند.»


🔖 در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم ترس و نگرانی خود از دو چیز در مورد امتش را بیان می‌کند که مربوط به شیر و قرآن است؛ در رابطه با شیر برخی از مردم در چراگاه‌ها و مراتع به دنبال آن رفته و از شهوت‌ها و لذت‌های خود پیروی می‌کنند و از شهرهایی که نماز جمعه و جماعت در آن برپا می‌شود، دور می‌شوند و به این ترتیب در طلب شیر، نماز را ترک می‌کنند؛ و قرآن را منافقان فرا می‌گیرند، اما نه برای استفاده و عمل به آن، بلکه برای اینکه به وسیله‌ی آن با مؤمنان وارد جدال باطل شوند و حقی را که نزد ایشان است رد نمایند. درنتیجه خود شیر و خود قرآن جایی برای ترس و یا آسیب و زیان ندارد، بلکه منظور دو چیزی است که مربوط و متعلق و وابسته به این دو است. الله داناتر است.

«انجمن آنتی‌شبهات»
@anti_shobahat