‌
رسول اسدزاده، رورنامه‌نگار، در خصوص رفتار حاضران و ناظران در صحنه اعتراض دختر علوم تحقیقات، متنی به شرح زیر منتشر کرده است:

«امروز تصویر دختری در فضای آنلاین منتشر شده که در محوطه دانشگاه آزاد تهران نیمه برهنه است. ماجرا گویی باز هم بر سرِ تذکرِ حجاب است، موضوعی که در این دو سال گاه و بیگاه یک تراژدی جدید خلق کرده است... در یک ویدئو او روی یک سکو نشسته، انگار که برای مردمِ اطراف نامرئی است. آدم‌ها ( این بار هم زنان و هم مردان ) سرشان به کار خودشان است. هیچ کس حتی نمی‌رود کنار این دختر جوان حداقل از او مراقبت یا با او همدلی کند... ویدئوی دوم شاهکارتر است. دختر دارد در خیابان راه می‌رود، ناگهان به سیم آخر می‌زند و لباس زیرش را هم در می‌آورد، کسانی که فیلم می‌گیرند هم جنسان این دختر هستند، لحن‌شان تمسخرآمیز و عصبی و خنده‌هایشان آزار دهنده و عاری از همدلی است‌... امروز من سیمای زنی تنها را در جمع دیدم. کاری به اوضاع و احوال روحی او ندارم که چه بسا از خیلی از ما سالم‌تر باشد... امروز عور و فاش ثابت شد انفعالی که هنگامِ درگیری دختری با یک موتور سوار به مردان شهر نسبت داده می‌شد، فرا جنسیتی است. این بار زن و مرد ایستادند به تماشای زن جوانی که انگار بانو گودیوا است و از داخل تابلوی معروفِ جان کالیِر بیرون پریده، به جای کوچه‌های کاونتریِ انگلستان دارد روی آسفالت سرد تهران راه می‌رَود... تنهای تنها، بدون اینکه سوار بر اسب باشد، پیشِ چشم آدم‌هایی همچون زمهریر...

پی نوشت : نام اثر نقاشی بانو گودیوا ( Lady Godiva ) اثر John Miller collier است... »


- نظر شما چیست؟
چگونه می‌توان همدلی و همبستگی را در جامعه گسترش داد؟ شما اگر در آنجا حضور داشتید چه کار می‌کردید؟ آیا به یاری آن دختر می‌رفتید؟

#دختر_علوم_تحقيقات #نه_به_پوشش_اجباری #نه_به_جمهورى_اسلامى

چند قرن بردگی
✨@bardegi57