🔹جاوید شاه نقطه ضعف جمهوری اسلامی؟

در مورد این‌که چرا شعار جاوید شاه نقطه ضعف جمهوری اسلامی ست، چند دلیل خیلی ساده و عامیانه وجود دارد:

یادآوری دوران پهلوی: این شعار به طور مستقیم به دوران سلطنت پهلوی اشاره دارد و می‌تواند یادآور جنبه‌هایی از آن دوران باشد که برای برخی از مردم جذابیت دارد. این می‌تواند شامل ثبات اقتصادی، پیشرفت‌های اجتماعی و فرهنگی و روابط نزدیک با غرب و کشور های پیشرفته باشد.


تنها نماد مخالفت واقعی: در شرایطی که ابراز مخالفت مستقیم با حکومت محدود باشد و اپوزیسیون نماهای حکومتی در کار باشد ، شعار جاوید شاه می‌تواند به نمادی برای نارضایتی و مخالفت واقعی با جمهوری اسلامی تبدیل شود.


اختلافات ایدئولوژیک: جمهوری اسلامی بر پایه ایدئولوژی خاصی بنا شده که با نظام سلطنتی پهلوی در تضاد است. شعار جاوید شاه این تضاد ایدئولوژیک را برجسته می‌کند و مشروعیت حکومت را زیر سؤال می‌برد.

استفاده از نوستالژی: این شعار می‌تواند از حس نوستالژی نسبت به گذشته استفاده کند. برای برخی از مردم، دوران پهلوی به عنوان دورانی بهتر و مرفه تر به یاد آورده میشود.


ترویج یک نظام جایگزین: این شعار به طور ضمنی از بازگشت نظام سلطنتی حمایت می‌کند، که به عنوان یک جایگزین برای جمهوری اسلامی مطرح می‌شود. جایگزینی که از تجزیه ایران جلوگيری خواهد کرد‌.


به طور خلاصه، شعار #جاوید_شاه می‌تواند به عنوان یک نقطه ضعف برای جمهوری اسلامی حساب شود، زیرا یادآور دوران پهلوی است، نمادی برای مخالفت واقعی است، اختلافات ایدئولوژیک را برجسته می‌کند، از نوستالژی استفاده می‌کند و یک نظام جایگزین را ترویج می‌کند.

#اشو

پس برار ، تن لخت شهرو تتو کن #جاوید_شاه


@C_B_SHAHZADEH
https://t.me/C_B_SHAHZADEH/179878

‍ 🔹دلنوشته " کُشتن تومون هر عشقی بود "


در دل تاریک و سنگین روزگار، این دلنوشته‌ی نگاهی به وضعیت اقتصادی و اجتماعی مردم ایران دارد، جایی که سرکوب‌ها و اعدام‌ها، هر لحظه، زندگی‌ها را به تاریکی می‌کشند.

در گوشه‌ای از این سرزمین که زمان‌ها، تاریخ و تاریخ‌ها را در دل خود نگه داشته است، زندگی‌های بی‌پایان، در سایه‌های بلاتکلیفی و ناامیدی‌های بی‌پایان، جوشش می‌کنند. اقتصاد، این روزها، نه تنها یک ابزار برای پیشرفت و رفاه، بلکه یک سلاح برای زنده نگه داشتن یا کشتن امیدهاست.

سرزمینی که در آن هر روز، خبرهای ناگوار از افزایش قیمت‌ها، کاهش درآمدها و بی‌کاری‌های گسترده، زندگی‌ها را به چالش می‌کشد. خانواده‌هایی که با قلب‌های تنگ و رنجیده، در اتاق‌های کوچک خود، با نگاهی به آینده‌ای بی‌پایان، از فقر و رنج می‌گویند. بچه‌هایی که در حالی که با چشمانی پر از اشک و نگاهی به آینده‌ای تاریک، از زندگی‌شان می‌گویند.

اما این همه، تنها نیمی از داستان است. در سایه‌های تاریک این سرزمین، چهره‌های بی‌پناهی، در برابر سیاست‌های سرکوبگرانه و بی‌رحمانه، به دنبال یک لحظه‌ی آرام و امن هستند. اعدام‌ها، این روزها، نه تنها یک حادثه، بلکه بخشی از زندگی شده‌اند. هر روز، خبرهای ناگوار از دست‌گیری‌ها و حکم‌های مرگ، در رسانه‌ها می‌پیچد و قلب‌ها را می‌شکند.

مردم، با قلب‌های شکسته و روح‌های خسته، در برابر این همه، تنها می‌توانند به دعا و امید به تغییر بپردازند. امیدی که گاهی در دل‌هایشان جوشش می‌کند، اما همیشه با تاریکی و بی‌پایانی که در اطرافشان وجود دارد، محو می‌شود.

در این سرزمین، هر لحظه، زندگی‌ها در حال از دست رفتن هستند. هر لحظه، امیدها در حال از بین رفتن هستند. و ما، تنها می‌توانیم با قلب‌های پر از غم و گریه، به دنبال یک روزی برویم که همه‌چیز تغییر کند، و این سرزمین، به خانه‌ای امن و آرام برای همه تبدیل شود.

این دلنوشته، تنها یک نگاه کوچک به رنج‌ها و دردهای این مردم است. رنج‌هایی که در دل تاریکی، منتظر روزی هستند که بتوانند با هم، به آینده‌ای روشن‌تر و بهتر برسند. آینده ای که پرچم شیر و  خورشید نشان ...


✍ #اشو


صحنه ها تو ذهنم میشن دوباره و دوباره تکرار
خون زده بیرون از خودکار...


@C_B_SHAHZADEH