This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
سکانسی دیدنی از سریال #جابر_بن_حیان با بازی مرحوم حسن جوهرچی
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥 سوال مرحوم حسن جوهرچی از رهبر انقلاب در سال 77
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg
📢 نقد فیلم «ماجرای نیمروز» در برنامه #هفت
🔻فراستی: بنظرم فیلم از فیلم قبلی این کارگردان که اصلا فیلم خوبی نبود، جلوتر است. یعنی دوربین با همان سبک مستندگونه کار خودش را می کند و پخته تر شده است. حتی می تواند در جاهایی بازی بگیرد.
کارگردان دست روی مسئله ای گذاشته که نسل امروز اصلا در جریان آن نیستند. اساسا روی با بچه های داخل نظام کار می کند. در این برخورد این بچه ها را کمی به ما نزدیک می کند. موفق می شود سمپاتی کند اما هیچ کدام را شخصیت نمی خواهد بکند یا نمی تواند بکند.
فیلم خشونت آن دوران را نمی تواند ترسیم کند. یعنی به لحاظ سیاسی معتقدم مجاهدین در آن زمان توانستند این خشونت را هم به نظام و هم به مردم تحمیل کنند. و چون این خشونت را درنمی آورد به نظر فضا خیلی جدی نیست. این کمی با واقعیت تطبیق نمی کند و این خودداری برای آن دوران نیست. بنظرم در این تحقیق اینجاست که در نمایش بچه ها دچار اشکال می شود.
درباره سر دیگر دعوا یعنی بچه های آن طرف و موسی خیابانی و... تقریبا هیچ چیز نشان نمی دهد. اینجا مشکل ایجاد می شود. وقتی یک سر دعوا لانگ لانگ است و چیزی از آن نمی بینیم. لذا مخاطب با آن ارتباط برقرار نمی کند. سعی می کند درگیری ها را دراماتیزه نکند و مستندگونه تر نشان دهد. تیپ هایی که از بچه های این سمت می سازد، قابل قبول و باور هستند.
🔻قطبی زاده: البته ما تاثیر این خشونت را در جامعه و افراد فیلم می بینیم. شخصیت فرعی فیلم یعنی مسعود درحقیقت شخصیت لطیف دموکرات منش روشنفکر فیلم است که وقتی کشته شدن برادر خود را به شکل قصابی می بیند، در سکانس پایانی فیلم می گوید هرچه زودتر بریزید و بکشید. این یعنی او متاثر از فضای خشونت فیلم شده است.
من بحثم درباره این فیلم دو بخش دارد. بعد از «ایستاده در غبار» همیشه این توانایی از این فیلمساز جوان برای من غبطه برانگیز بود که چطور می تواند این چنین وقایع را دراماتیزه کند، به گونه ای که هیچ دخلی در واقعیت نبرد؟ وقتی ساعتی پیش «ماجرای نیمروز» را دیدم و هنوز همراهم است و فیلم فوق العاده ای بود، به این نتیجه رسیدم این ویژگی در ذات این جوان است و به شدت سینما و درام را می شناسد و می فهمد چه چیز را از تاریخ باید بلد کند.
همه بازیگران فیلم در نقش های مختلف تیپ های منحصر بفردی هستند که همگی از تاریخ سینما می آیند. چه توازن خوبی در ریتم فیلمنامه داریم. حتی 5 دقیقه فیلم آرام نمی نشیند. منحنی درام چنان نشسته است که بدون هیچ بازیگر فوق ستاره، نمی توان چشم از فیلم برداشت.
قابلیتی که سازنده اثر دارد فقط 10 درصد این فیلم است و باقی اجرا این فیلم است. برسیم به اجرا. مهدویان در اجرا یک نوع فاصله گذاری دارد. این فاصله گذاری هم در فرم و هم در قصه است. او بدون آنکه به ابعاد تراژدیک واقعه خیلی نزدیک شود، احساسات مخاطب را به قلیان درمی آورد. در عین حال در عین مینیمالی و سادگی، هم تراژدیک است و هم حماسی.
دوربین دائما در جنبش و حرکت است. کارگردان در هدایت بازیگر نیز از احساس گرایی پرهیز می کند چون هدف بزرگتری دارد. در میزانسن تصویر، همواره خطوط افقی و عمودی بیداد می کند. این فاصله گذاری ضمن اینکه برای گذر از راکورد تصویری 30 سال پیش است و به سختی می تواند مشکل طراحی صحنه گرفت، در قصه نیز این رخ می دهد. قصه پردازی به لحاظ تصویر. مهرداد صدیقیان دلبسته دختر است. اما در تمام فیلم مدام سعی می کند این دلبستگی به دختر و این تعهد به مجموعه را به کشمکش درونی تبدیل کند. در عین حال یک شخصیتی که از قله ها آمده حالا مجبور است در شهر محبوس شود. در حرف زدن حجازی فر، چهره و نوع بازی ها این خشونت ذاتی را می بینیم.
چقدر، چقدر و چقدر جای تبریک دارد که یک کارگردان با این میزان جاه طلبی فیلمبرداری را آورده که من اصلا او را نمی شناسم. این اتفاق درباره باقی عوامل اصلی این فیلم نیز وجود دارد. این فیلمساز مورد علاقه من است که این میزان جاه طلبی را به رخ می کشد و به همه عواملش گفته بیایید و عرض اندام کنید و بدین شیوه نسل جدیدی از بازیگران را معرفی می کند.
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg
🔻فراستی: بنظرم فیلم از فیلم قبلی این کارگردان که اصلا فیلم خوبی نبود، جلوتر است. یعنی دوربین با همان سبک مستندگونه کار خودش را می کند و پخته تر شده است. حتی می تواند در جاهایی بازی بگیرد.
کارگردان دست روی مسئله ای گذاشته که نسل امروز اصلا در جریان آن نیستند. اساسا روی با بچه های داخل نظام کار می کند. در این برخورد این بچه ها را کمی به ما نزدیک می کند. موفق می شود سمپاتی کند اما هیچ کدام را شخصیت نمی خواهد بکند یا نمی تواند بکند.
فیلم خشونت آن دوران را نمی تواند ترسیم کند. یعنی به لحاظ سیاسی معتقدم مجاهدین در آن زمان توانستند این خشونت را هم به نظام و هم به مردم تحمیل کنند. و چون این خشونت را درنمی آورد به نظر فضا خیلی جدی نیست. این کمی با واقعیت تطبیق نمی کند و این خودداری برای آن دوران نیست. بنظرم در این تحقیق اینجاست که در نمایش بچه ها دچار اشکال می شود.
درباره سر دیگر دعوا یعنی بچه های آن طرف و موسی خیابانی و... تقریبا هیچ چیز نشان نمی دهد. اینجا مشکل ایجاد می شود. وقتی یک سر دعوا لانگ لانگ است و چیزی از آن نمی بینیم. لذا مخاطب با آن ارتباط برقرار نمی کند. سعی می کند درگیری ها را دراماتیزه نکند و مستندگونه تر نشان دهد. تیپ هایی که از بچه های این سمت می سازد، قابل قبول و باور هستند.
🔻قطبی زاده: البته ما تاثیر این خشونت را در جامعه و افراد فیلم می بینیم. شخصیت فرعی فیلم یعنی مسعود درحقیقت شخصیت لطیف دموکرات منش روشنفکر فیلم است که وقتی کشته شدن برادر خود را به شکل قصابی می بیند، در سکانس پایانی فیلم می گوید هرچه زودتر بریزید و بکشید. این یعنی او متاثر از فضای خشونت فیلم شده است.
من بحثم درباره این فیلم دو بخش دارد. بعد از «ایستاده در غبار» همیشه این توانایی از این فیلمساز جوان برای من غبطه برانگیز بود که چطور می تواند این چنین وقایع را دراماتیزه کند، به گونه ای که هیچ دخلی در واقعیت نبرد؟ وقتی ساعتی پیش «ماجرای نیمروز» را دیدم و هنوز همراهم است و فیلم فوق العاده ای بود، به این نتیجه رسیدم این ویژگی در ذات این جوان است و به شدت سینما و درام را می شناسد و می فهمد چه چیز را از تاریخ باید بلد کند.
همه بازیگران فیلم در نقش های مختلف تیپ های منحصر بفردی هستند که همگی از تاریخ سینما می آیند. چه توازن خوبی در ریتم فیلمنامه داریم. حتی 5 دقیقه فیلم آرام نمی نشیند. منحنی درام چنان نشسته است که بدون هیچ بازیگر فوق ستاره، نمی توان چشم از فیلم برداشت.
قابلیتی که سازنده اثر دارد فقط 10 درصد این فیلم است و باقی اجرا این فیلم است. برسیم به اجرا. مهدویان در اجرا یک نوع فاصله گذاری دارد. این فاصله گذاری هم در فرم و هم در قصه است. او بدون آنکه به ابعاد تراژدیک واقعه خیلی نزدیک شود، احساسات مخاطب را به قلیان درمی آورد. در عین حال در عین مینیمالی و سادگی، هم تراژدیک است و هم حماسی.
دوربین دائما در جنبش و حرکت است. کارگردان در هدایت بازیگر نیز از احساس گرایی پرهیز می کند چون هدف بزرگتری دارد. در میزانسن تصویر، همواره خطوط افقی و عمودی بیداد می کند. این فاصله گذاری ضمن اینکه برای گذر از راکورد تصویری 30 سال پیش است و به سختی می تواند مشکل طراحی صحنه گرفت، در قصه نیز این رخ می دهد. قصه پردازی به لحاظ تصویر. مهرداد صدیقیان دلبسته دختر است. اما در تمام فیلم مدام سعی می کند این دلبستگی به دختر و این تعهد به مجموعه را به کشمکش درونی تبدیل کند. در عین حال یک شخصیتی که از قله ها آمده حالا مجبور است در شهر محبوس شود. در حرف زدن حجازی فر، چهره و نوع بازی ها این خشونت ذاتی را می بینیم.
چقدر، چقدر و چقدر جای تبریک دارد که یک کارگردان با این میزان جاه طلبی فیلمبرداری را آورده که من اصلا او را نمی شناسم. این اتفاق درباره باقی عوامل اصلی این فیلم نیز وجود دارد. این فیلمساز مورد علاقه من است که این میزان جاه طلبی را به رخ می کشد و به همه عواملش گفته بیایید و عرض اندام کنید و بدین شیوه نسل جدیدی از بازیگران را معرفی می کند.
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg
📢 نقد فیلم «ماجرای نیمروز» در برنامه #هفت/2
🔻فراستی: اتفاقا اساس مشکل من بر سر درام است. بنظرم مهدویان اصلا درام را قبول ندارد. علت این فاصله گذاریش هم این است که به لحظه سینمایی قبول دارد و در برخی لحظات مجبور است به درام روی بیاورد اما قبول ندارد. پشت سبک مستندی هم می ایستد و مخفی می شود که بدان تبحر پیدا کرده است. در سکانس آخر نه واقعه دراماتیزه می شود نه شخصیت ها. برای همین هم شخصیت ها از تیپ ها جلوتر نمی روند. اما او به زودی مشکل پیدا خواهد کرد. از سر این فیلم این مشکل بیشتر خواهد شد تا فیلم های بعدش.
وقتی شما یک واقعه ای را از تاریخ ایران که به شدت سیاسی است بیرون می کشید، یا باید آن را به ملودرام سطحی بی در و پیکر تبدیل کنی، یا باید حس ملودرام را مینیمال کنی و حس مستندش را بیشتر کنی. در این حالت اکشن ها به چیزی شبیه اکشن و واقعیت بدل می شود. وقتی اکشن را دراماتیزه نمی کنی، درواقع می گویی واقعیت ماجرا به همین سادگی است و ساده ست.
دوربین فیلم که اساسا مدیوم است، در برخورد با شخصیت ها لانگ است و سبب می شود نتواند جلو برود و واقعیت ها را در لحظه دراماتیزه کند. علی القاعده کارگردان نباید جلو برود و اشک شخصیت ها را برای ما نشان دهد، اما از دستش درمی رود و نشان می دهد.
در سکانس آخر نه در گرفتن این خانه ما نمی فهمیم در این خانه جانوران حرفه ای این کار هستند و این را نشان نمی دهیم. یعنی جغرافیای خانه درنمی آید. نمی فهمیم سر و ته و پشت بام این خانه کجاست و چگونه می توان بدان تصرف کرد! اجرای این سکانس خیلی بد است. و ناچار است خیابانی با یک تیر بمیرد و با یک نارنجک خانه فتح شود. این بحث اصلی است.
🔻قطبی زاده: این بحثی که تو می گویی می تواند از سمت من با زاویه مثبت بیان شود. ایده کارگردان این فیلم که قصه را هم شامل می شود، ایده پرهیز و اجتناب است. یعنی کاملا با یک فاصله مشخص سمت آدم ها می رود. احمد مهران فر کاملا یک رهبر است اما خلاف تمام رهبرانی که در فیلم های ایرانی دیده ایم. او به عنوان کسی که محور و مرکز یک تشکیلات امنیتی است آدمی است که می ترسد، اشتباه می کند و به اشتباه خود نیز به شکل بدی اعتراف می کند.
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg
🔻فراستی: اتفاقا اساس مشکل من بر سر درام است. بنظرم مهدویان اصلا درام را قبول ندارد. علت این فاصله گذاریش هم این است که به لحظه سینمایی قبول دارد و در برخی لحظات مجبور است به درام روی بیاورد اما قبول ندارد. پشت سبک مستندی هم می ایستد و مخفی می شود که بدان تبحر پیدا کرده است. در سکانس آخر نه واقعه دراماتیزه می شود نه شخصیت ها. برای همین هم شخصیت ها از تیپ ها جلوتر نمی روند. اما او به زودی مشکل پیدا خواهد کرد. از سر این فیلم این مشکل بیشتر خواهد شد تا فیلم های بعدش.
وقتی شما یک واقعه ای را از تاریخ ایران که به شدت سیاسی است بیرون می کشید، یا باید آن را به ملودرام سطحی بی در و پیکر تبدیل کنی، یا باید حس ملودرام را مینیمال کنی و حس مستندش را بیشتر کنی. در این حالت اکشن ها به چیزی شبیه اکشن و واقعیت بدل می شود. وقتی اکشن را دراماتیزه نمی کنی، درواقع می گویی واقعیت ماجرا به همین سادگی است و ساده ست.
دوربین فیلم که اساسا مدیوم است، در برخورد با شخصیت ها لانگ است و سبب می شود نتواند جلو برود و واقعیت ها را در لحظه دراماتیزه کند. علی القاعده کارگردان نباید جلو برود و اشک شخصیت ها را برای ما نشان دهد، اما از دستش درمی رود و نشان می دهد.
در سکانس آخر نه در گرفتن این خانه ما نمی فهمیم در این خانه جانوران حرفه ای این کار هستند و این را نشان نمی دهیم. یعنی جغرافیای خانه درنمی آید. نمی فهمیم سر و ته و پشت بام این خانه کجاست و چگونه می توان بدان تصرف کرد! اجرای این سکانس خیلی بد است. و ناچار است خیابانی با یک تیر بمیرد و با یک نارنجک خانه فتح شود. این بحث اصلی است.
🔻قطبی زاده: این بحثی که تو می گویی می تواند از سمت من با زاویه مثبت بیان شود. ایده کارگردان این فیلم که قصه را هم شامل می شود، ایده پرهیز و اجتناب است. یعنی کاملا با یک فاصله مشخص سمت آدم ها می رود. احمد مهران فر کاملا یک رهبر است اما خلاف تمام رهبرانی که در فیلم های ایرانی دیده ایم. او به عنوان کسی که محور و مرکز یک تشکیلات امنیتی است آدمی است که می ترسد، اشتباه می کند و به اشتباه خود نیز به شکل بدی اعتراف می کند.
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg
⭕️نگاهی به «ماجرای نیمروز»
📣📣از کابوس تا حماسه /تقابل دو دیدگاه «مذاکره‌گرا» و «مبارزه‌جو»
#آرش_فهیم:
«ماجرای نیمروز» روایتی پرجوش و خروش از روزهایی کابوس‌وار است که با حماسه نجات مییابد. ساختار و محتوای فیلم دقیقا شبیه هم هستند؛ شروع آرام و معمولی فیلم خبر از درجا زدن و تکرار محمدحسین مهدویان در فیلم دوم خود میداد. اما این همه ماجرا نبود، هر چه جلوتر رفتیم، هوای تازه تری در فیلم جریان یافت و سرانجام، فرجامی خوش و پرخون برای «ماجرای نیمروز» رقم خورد؛ دیدگاه فیلم از تردید و شهر از نفاق نجات یافتند.
دقایق ابتدایی، نگرانی غالب بود؛ نگران، هم برای آدمها و جامعه درون فیلم و هم برای خود فیلم که نکند باز هم درام در دام حرفها و شعارهای دوپهلو بیفتد. اما ظهور و حضور «حماسه کمال» هر دو نگرانی را برطرف کرد. منجی فیلم ما که قهرمانی کاملا ایرانی و پاک از خصلتهای هالیوودی است، نقطه ثقل و اتکای فیلم می شود. کمال، با بازی آتش‌زای هادی حجازی‌فر، هم نماد و نمود قهرمان ملی و مردمی و هم بغض شکفته قهرمانهای سرکوبشده در سینمایی قهرمان‌گریز است. شخصیتی که از قضا جلوتر و مترقی‌تر از نگاه فیلمساز و خود فیلم، راه نجات را نشان میدهد. گویی روح احمد متوسلیان از فیلم قبلی مهدویان، «ایستاده در غبار» در این فیلم و در قامت کمال ظهور کرده است.
«ماجرای نیمروز» با اینکه یک فیلم تاریخی محسوب میشود اما دقیقا فیلم روز است؛ برخلاف تصور اولیه و ظاهر فیلم، موتور محرکه این فیلم، صرفا تضاد بین نیروهای امنیتی وفادار به انقلاب و فداییان مردم با منافقین نیست، بلکه کل درام فیلم بر پایه تقابل دو دیدگاه «مذاکره‌گرا» و «مبارزه‌جو» بنا شده است. تا وقتی صحبت از سازش و رحم به دشمن در میان است، حاصلی جز کابوس و رخنه موذیانه نفوذیها ندارد. اما وقتی مقاومت و نبرد از حاشیه به اصل می‌آید، قله‌ها فتح میشوند.
بازسازی تهرانِ سال ۱۳۶۰ شمسی در این فیلم، فقط به نمایش نشانه‌ها محدود نیست، بلکه روابط، مناسبات و روح آن زمان و زمانه نیز در فیلم تجلی یافته است.
دستاورد دیگر «ماجرای نیمروز» حرکت محمدحسین مهدویان از مستند به درام است. هر چند که فیلم قبلی او نیز مایه‌ای دراماتیک داشت، اما بسیاری از مردم آن را یک مستند پنداشتند. اما فیلم جدید او، یک فیلم داستانی است که حضور بازیگران حرفه‌ای و چهره هم به این مهم کمک کرده است. اما اطوارهای مستندگرایی در این فیلم هم حاکم است. نماهای لغزان که نتیجه دوربین روی دست است، وفادرای کارگردان به مستندنمایی را نشان میدهد. اما گاهی تمرکز و تأمل مخاطب را بر هم می‌زند. مشخص نیست که پوشش یک طرف عرض قاب، در اکثریت قریب به اتفاق نماهای فیلم چه معنایی دارد؟ چرا پنهان‌کاری؟ اگر کل نما دیده می‌شد، بهتر نبود؟
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg
📣📣از کابوس تا حماسه /تقابل دو دیدگاه «مذاکره‌گرا» و «مبارزه‌جو»
#آرش_فهیم:
«ماجرای نیمروز» روایتی پرجوش و خروش از روزهایی کابوس‌وار است که با حماسه نجات مییابد. ساختار و محتوای فیلم دقیقا شبیه هم هستند؛ شروع آرام و معمولی فیلم خبر از درجا زدن و تکرار محمدحسین مهدویان در فیلم دوم خود میداد. اما این همه ماجرا نبود، هر چه جلوتر رفتیم، هوای تازه تری در فیلم جریان یافت و سرانجام، فرجامی خوش و پرخون برای «ماجرای نیمروز» رقم خورد؛ دیدگاه فیلم از تردید و شهر از نفاق نجات یافتند.
دقایق ابتدایی، نگرانی غالب بود؛ نگران، هم برای آدمها و جامعه درون فیلم و هم برای خود فیلم که نکند باز هم درام در دام حرفها و شعارهای دوپهلو بیفتد. اما ظهور و حضور «حماسه کمال» هر دو نگرانی را برطرف کرد. منجی فیلم ما که قهرمانی کاملا ایرانی و پاک از خصلتهای هالیوودی است، نقطه ثقل و اتکای فیلم می شود. کمال، با بازی آتش‌زای هادی حجازی‌فر، هم نماد و نمود قهرمان ملی و مردمی و هم بغض شکفته قهرمانهای سرکوبشده در سینمایی قهرمان‌گریز است. شخصیتی که از قضا جلوتر و مترقی‌تر از نگاه فیلمساز و خود فیلم، راه نجات را نشان میدهد. گویی روح احمد متوسلیان از فیلم قبلی مهدویان، «ایستاده در غبار» در این فیلم و در قامت کمال ظهور کرده است.
«ماجرای نیمروز» با اینکه یک فیلم تاریخی محسوب میشود اما دقیقا فیلم روز است؛ برخلاف تصور اولیه و ظاهر فیلم، موتور محرکه این فیلم، صرفا تضاد بین نیروهای امنیتی وفادار به انقلاب و فداییان مردم با منافقین نیست، بلکه کل درام فیلم بر پایه تقابل دو دیدگاه «مذاکره‌گرا» و «مبارزه‌جو» بنا شده است. تا وقتی صحبت از سازش و رحم به دشمن در میان است، حاصلی جز کابوس و رخنه موذیانه نفوذیها ندارد. اما وقتی مقاومت و نبرد از حاشیه به اصل می‌آید، قله‌ها فتح میشوند.
بازسازی تهرانِ سال ۱۳۶۰ شمسی در این فیلم، فقط به نمایش نشانه‌ها محدود نیست، بلکه روابط، مناسبات و روح آن زمان و زمانه نیز در فیلم تجلی یافته است.
دستاورد دیگر «ماجرای نیمروز» حرکت محمدحسین مهدویان از مستند به درام است. هر چند که فیلم قبلی او نیز مایه‌ای دراماتیک داشت، اما بسیاری از مردم آن را یک مستند پنداشتند. اما فیلم جدید او، یک فیلم داستانی است که حضور بازیگران حرفه‌ای و چهره هم به این مهم کمک کرده است. اما اطوارهای مستندگرایی در این فیلم هم حاکم است. نماهای لغزان که نتیجه دوربین روی دست است، وفادرای کارگردان به مستندنمایی را نشان میدهد. اما گاهی تمرکز و تأمل مخاطب را بر هم می‌زند. مشخص نیست که پوشش یک طرف عرض قاب، در اکثریت قریب به اتفاق نماهای فیلم چه معنایی دارد؟ چرا پنهان‌کاری؟ اگر کل نما دیده می‌شد، بهتر نبود؟
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg
💠 جهنم زندگی شخصی خود؟!؟!
⭕️ محیا ملک محمدی
📎 l1l.ir/118k
#خفه‌گی
#کوتاه_نوشت_فجر_۳۵
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg
⭕️ محیا ملک محمدی
📎 l1l.ir/118k
#خفه‌گی
#کوتاه_نوشت_فجر_۳۵
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg
#فورى
🔴اعلام نامزدهای بخش سودای سیمرغ جشنواره فیلم فجر:
نامزدهای بهترین عکس
- امیرحسین شجاعی برای مجموعه عکس های فیلم رگ خواب
-امید صالحی برای مجموعه عکس های فیلم اسرافیل
-مریم تخت کشیان برای مجموعه عکس های فیلم نگار
- احمدرضا شجاعی برای مجموعه عکس های فیلم خفگی
- سحاب زری‌باف برای مجموعه عکس های فیلم ماجرای نیمروز
نامزدهای بهترین چهره‌پردازی
- سودابه خسروی برای اسرافیل
- عبدالله اسکندری برای خوب، بد، جلف
- ایمان امیدواری برای زیرسقف دودی
- مهرداد میرکیانی برای یک روز بخصوص
-علی بهرامی فر برای ایتالیا ایتالیا
نامزدهای بهترین جلوه‌های بصری
- محمد لطفعلی برای آباجان
- مهدی قاسمی برای ویلایی‌ها
- سینا قویدل برای رگ خواب
- محمدرضا نجفی امامی برای بیست و یک روز بعد
- کامران سحرخیز و امیر سحرخیز برای پشت دیوار سکوت
نامزدهای بهترین جلوه‌های ویژه میدانی
- آرش آقابیک برای خفه‌گی / رگ خواب
- حمید رسولیان برای گشت 2 / چراغ های ناتمام
- ایمان کرمیان برای ویلایی ها
- آرشا اقدسی برای سارا و آیدا / یک روز بخصوص
- محسن روزبهانی برای ماجرای نیمروز
نامزدهای بهترین طراحی صحنه
- کامیاب امین عشایری برای یک روز بخصوص
- امیرحسین قدسی برای نگار
- کیوان مقدم برای تابستان داغ
- محسن نصراللهی برای بدون تاریخ، بدون امضاء
-ب هزاد جعفری طادی برای ماجرای نیمروز
نامزدهای بهترین طراحی لباس
- نگار نعمتی برای نگار
- نازنین خزاعی برای تابستان داغ
- بهزاد جعفری طادی برای ماجرای نیمروز
- مه لقا ناقد برای ویلایی‌ها
- کامیاب امین عشایری برای یک روز بخصوص
نامزدهای بهترین صدابرداری
-عباس رستگارپور برای زیرسقف دودی
- پرویز آبنار برای فراری
- داریوش صادقپور و محمود کاشانی برای تابستان داغ
- امین میرشکاری برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
-وحید مقدسی برای نگار
نامزدهای بهترین صداگذاری
- پرویز آبنار برای فراری
- سیدعلیرضا علویان برای بدون تاریخ، بدون امضاء
- حسین ابوالصدق برای نگار
- محمدرضا دلپاک برای زیر سقف دودی
- امیرحسین قاسمی برای تابستان داغ
نامزدهای بهترین موسیقی
- حامد ثابت برای تابستان داغ
- پیمان یزدانیان برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
- ستار اورکی برای ویلایی ها
- یحیی سپهری شکیب برای فراری
- کریستف رضاعی برای نگار
نامزدهای بهترین تدوین
- سپیده عبدالوهاب برای سدمعبر
- بهرام دهقان برای نگار
- حسن حسندوست برای فراری
- سهراب خسروی برای تابستان داغ
- احمد مرادپور برای سارا و آیدا
نامزدهای بهترین فیلمبرداری
- مسعود سلامی برای گشت ۲
- پیمان شادمانفر برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
- بهرام بدخشانی برای نگار
- محمد آلادپوش برای سوفی و دیوانه
- هومن بهمنش برای تابستان داغ
نامزدهای بهترین بازیگر مکمل زن
- گیتی قاسمی برای سدمعبر و ویلایی‌ها
- مینا ساداتی برای تابستان داغ
- زکیه بهبهانی برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
- ثریا قاسمی برای ویلایی ها
- شبنم مقدمی برای آباجان
نامزدهای بهترین بازیگر مکمل مرد
- ساعد سهیلی برای گشت ۲
- نوید محمدزاده برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
- هادی حجازی فر برای ماجرای نیمروز
- نادر فلاح برای سدمعبر و انزوا
- جواد عزتی برای ماجرای نیمروز
نامزدهای بهترین بازیگر نقش اول مرد
- امیر آقایی برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
- محسن تنابنده برای فراری
- مهرداد صدیقیان برای ماجرای نیمروز
- علی مصفا برای تابستان داغ
- حمید فرخ نژاد برای خوب، بد، جلف
نامزدهای بهترین بازیگر نقش اول زن
- مریلا زارعی برای زیر سقف دودی
- لیلا حاتمی برای رگ خواب
- پریناز ایزدیار برای تابستان داغ
- غزل شاکری برای سارا و آیدا
- سارا بهرامی برای ایتالیا ایتالیا
- هدیه تهرانی برای اسرافیل
نامزدهای بهترین فیلمنامه
- منیر قیدی و ارسلان امیری برای ویلایی ها
- کامبوزیا پرتوی برای فراری
- پیام کرمی برای تابستان داغ
- سعید روستایی برای سدمعبر
- وحید جلیلوند و علی زرنگار برای بدون تاریخ، بدون امضاء
نامزدهای بهترین کارگردانی
- وحید جلیلوند برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
- ابراهیم ایرج زاد برای تابستان داغ
- پوران درخشنده برای زیر سقف دودی
- حسین مهدویان برای ماجرای نیمروز
- علیرضا داوودنژاد برای فراری
-رامبد جوان برای نگار
نامزدهای بهترین فیلم
- جهانگیرکوثری برای فراری
- جواد نوروزبیگی برای تابستان داغ
- پوران درخشنده برای زیر سقف دودی
- سیدمحمود رضوی برای ماجرای نیمروز
-علی جلیلوند برای بدون تاریخ، بدون امضاء
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg
🔴اعلام نامزدهای بخش سودای سیمرغ جشنواره فیلم فجر:
نامزدهای بهترین عکس
- امیرحسین شجاعی برای مجموعه عکس های فیلم رگ خواب
-امید صالحی برای مجموعه عکس های فیلم اسرافیل
-مریم تخت کشیان برای مجموعه عکس های فیلم نگار
- احمدرضا شجاعی برای مجموعه عکس های فیلم خفگی
- سحاب زری‌باف برای مجموعه عکس های فیلم ماجرای نیمروز
نامزدهای بهترین چهره‌پردازی
- سودابه خسروی برای اسرافیل
- عبدالله اسکندری برای خوب، بد، جلف
- ایمان امیدواری برای زیرسقف دودی
- مهرداد میرکیانی برای یک روز بخصوص
-علی بهرامی فر برای ایتالیا ایتالیا
نامزدهای بهترین جلوه‌های بصری
- محمد لطفعلی برای آباجان
- مهدی قاسمی برای ویلایی‌ها
- سینا قویدل برای رگ خواب
- محمدرضا نجفی امامی برای بیست و یک روز بعد
- کامران سحرخیز و امیر سحرخیز برای پشت دیوار سکوت
نامزدهای بهترین جلوه‌های ویژه میدانی
- آرش آقابیک برای خفه‌گی / رگ خواب
- حمید رسولیان برای گشت 2 / چراغ های ناتمام
- ایمان کرمیان برای ویلایی ها
- آرشا اقدسی برای سارا و آیدا / یک روز بخصوص
- محسن روزبهانی برای ماجرای نیمروز
نامزدهای بهترین طراحی صحنه
- کامیاب امین عشایری برای یک روز بخصوص
- امیرحسین قدسی برای نگار
- کیوان مقدم برای تابستان داغ
- محسن نصراللهی برای بدون تاریخ، بدون امضاء
-ب هزاد جعفری طادی برای ماجرای نیمروز
نامزدهای بهترین طراحی لباس
- نگار نعمتی برای نگار
- نازنین خزاعی برای تابستان داغ
- بهزاد جعفری طادی برای ماجرای نیمروز
- مه لقا ناقد برای ویلایی‌ها
- کامیاب امین عشایری برای یک روز بخصوص
نامزدهای بهترین صدابرداری
-عباس رستگارپور برای زیرسقف دودی
- پرویز آبنار برای فراری
- داریوش صادقپور و محمود کاشانی برای تابستان داغ
- امین میرشکاری برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
-وحید مقدسی برای نگار
نامزدهای بهترین صداگذاری
- پرویز آبنار برای فراری
- سیدعلیرضا علویان برای بدون تاریخ، بدون امضاء
- حسین ابوالصدق برای نگار
- محمدرضا دلپاک برای زیر سقف دودی
- امیرحسین قاسمی برای تابستان داغ
نامزدهای بهترین موسیقی
- حامد ثابت برای تابستان داغ
- پیمان یزدانیان برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
- ستار اورکی برای ویلایی ها
- یحیی سپهری شکیب برای فراری
- کریستف رضاعی برای نگار
نامزدهای بهترین تدوین
- سپیده عبدالوهاب برای سدمعبر
- بهرام دهقان برای نگار
- حسن حسندوست برای فراری
- سهراب خسروی برای تابستان داغ
- احمد مرادپور برای سارا و آیدا
نامزدهای بهترین فیلمبرداری
- مسعود سلامی برای گشت ۲
- پیمان شادمانفر برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
- بهرام بدخشانی برای نگار
- محمد آلادپوش برای سوفی و دیوانه
- هومن بهمنش برای تابستان داغ
نامزدهای بهترین بازیگر مکمل زن
- گیتی قاسمی برای سدمعبر و ویلایی‌ها
- مینا ساداتی برای تابستان داغ
- زکیه بهبهانی برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
- ثریا قاسمی برای ویلایی ها
- شبنم مقدمی برای آباجان
نامزدهای بهترین بازیگر مکمل مرد
- ساعد سهیلی برای گشت ۲
- نوید محمدزاده برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
- هادی حجازی فر برای ماجرای نیمروز
- نادر فلاح برای سدمعبر و انزوا
- جواد عزتی برای ماجرای نیمروز
نامزدهای بهترین بازیگر نقش اول مرد
- امیر آقایی برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
- محسن تنابنده برای فراری
- مهرداد صدیقیان برای ماجرای نیمروز
- علی مصفا برای تابستان داغ
- حمید فرخ نژاد برای خوب، بد، جلف
نامزدهای بهترین بازیگر نقش اول زن
- مریلا زارعی برای زیر سقف دودی
- لیلا حاتمی برای رگ خواب
- پریناز ایزدیار برای تابستان داغ
- غزل شاکری برای سارا و آیدا
- سارا بهرامی برای ایتالیا ایتالیا
- هدیه تهرانی برای اسرافیل
نامزدهای بهترین فیلمنامه
- منیر قیدی و ارسلان امیری برای ویلایی ها
- کامبوزیا پرتوی برای فراری
- پیام کرمی برای تابستان داغ
- سعید روستایی برای سدمعبر
- وحید جلیلوند و علی زرنگار برای بدون تاریخ، بدون امضاء
نامزدهای بهترین کارگردانی
- وحید جلیلوند برای بدون تاریخ ،بدون امضاء
- ابراهیم ایرج زاد برای تابستان داغ
- پوران درخشنده برای زیر سقف دودی
- حسین مهدویان برای ماجرای نیمروز
- علیرضا داوودنژاد برای فراری
-رامبد جوان برای نگار
نامزدهای بهترین فیلم
- جهانگیرکوثری برای فراری
- جواد نوروزبیگی برای تابستان داغ
- پوران درخشنده برای زیر سقف دودی
- سیدمحمود رضوی برای ماجرای نیمروز
-علی جلیلوند برای بدون تاریخ، بدون امضاء
⭕️ آخرین اخبار #سینمایی در 👇👇
http://telegram.me/joinchat/BmCuTDwdg_wkYbDWLL52Bg