خبرنامه سینما انقلاب
🎙#مصاحبه_اختصاصی سینما انقلاب با «ابوالحسن داوودی» کارگردان #هزارپا 🔻 از ایده شکل گیری فیلم و علت اینکه سراغ کمدی رفتید برای خوانندگان ما بگویید. ✅ 18 سال بود که از سینمای کمدی فاصله گرفته بودم و بیشتر سراغ زمینههایی که برایم جذابتر بود یعنی سینمای اجتماعی…
🔻 علت ازدیاد #شوخی_های_جنسی در فیلم چیست؟ اینجور که ما احساس کردیم یکسری #ممیزی هایی هم خورد که به تیتراژ فیلم منتقل شد،
✅ اولاً به فیلم ممیزی عمدهای نخورد. چون ابتدا وقتی فیلم ساخته شد قرار بود دو قسمت شود حدود 185 دقیقه زمان داشت ولی به خاطر اینکه در فیلم اول داستان ناتمام میماند فکر کردیم در یک نسخه ارائه شود. از فیلم چیزی حدود 60 دقیقه، از خرده داستانهای فیلم توسط خودم کنار گذاشته شد نه بهعنوان ممیزی. این چیزهایی که میبینیم بخشهای خیلی کوچکی از آن هستند فقط به خاطر اینکه تماشاچی بداند این قصه ابعاد دیگری هم داشته و یک نمونههایی از آن در قسمت آخر آمده است.
در مورد بخش اول صحبت شما هم، واقعیت این است که ملت ما یک ملت #طناز است. از دورههای تاریخی هم نگاه کنید زبان ما بیشتر زبان طنز، تمثیل و استعاره بوده است. بهخصوص در فضای کمدی این زبان استعاره، معمولاً پهلوهای مختلف دارد که یکی از آن میتواند، #مسائل_خصوصی_تر باشد و به نظرم این پالودهترین شکلی است که الآن میتوانیم از زبان معمول کوچه و خیابان استفاده کنیم و در یک فیلم بیاوریم که قواعد #جمهوری_اسلامی هم در آن رعایت شده باشد. کافی است شما در خیابان راه بروید و به نوع دیالوگ مردم توجه کنید، #فضای_مجازی را باز کنید و ارتباط_بسیار_بیپروا و صریحی که مردم باهم دارند را نگاه کنید و ببینید این زبان به نسبت آن چقدر پالودهتر و چقدر کمتر از آن فضاها استفاده کرده است.
نکته دیگر اینکه بههرحال فیلم کمدی، بر موقعیتهای واقعی ارتباط مردم ساخته میشود نبش کردن اینها دردی را از جامعه دوا نمیکند فقط باید بهترین و پالودهترین شکل آن را آورد که خیلی مثل آن چیزهایی که بهکرات در کف خیابان میبینیم آزاردهنده نباشد.
🔻 آیا فکر نمیکنید خود جانبازان دچار کمی استهزاء و #مسخرگی شده باشند و اگر فیلم را ببینند احساس کنند که مورد تمسخر قرارگرفتهاند؟
✅ بنده واقعاً این احساس را نمیکنم. فکر میکنم اتفاقاً تصویری که از آن قشر ویژه جانبازان که هنوز هم هست، از دههای که همهچیزشان را برای #اعتقاد و وطنشان گذاشتند، به نظرم خلوص نیت و پاکی رفتار آنها را بیشتر نشان میدهد. بنده قبل از این بارها در آسایشگاههای مختلف رفتم و نسبت به تکتک آدمهایی که آنجا بودند تحقیق و صحبت کردم. نمونههای رفتاری که آنجا دیدم خیلیها در همین قصه استفاده شده است. مثلاً آسایشگاهی که در خیابان مقدس اردبیلی است چند جلسه با دوستان صحبت کردم، خیلی از مایههای طنز داستان این بخش را، از خودشان گرفتم، بنابراین اصلاً تصور نمیکنم و فکر میکنم محترمترین قشری هستند که در این فیلم به آن پرداخته شده است.
🔸لینک عضویت در سینما انقلاب👇
http://telegram.me/joinchat/AAAAADwdg_ziqjaBTL9bkA
✅ اولاً به فیلم ممیزی عمدهای نخورد. چون ابتدا وقتی فیلم ساخته شد قرار بود دو قسمت شود حدود 185 دقیقه زمان داشت ولی به خاطر اینکه در فیلم اول داستان ناتمام میماند فکر کردیم در یک نسخه ارائه شود. از فیلم چیزی حدود 60 دقیقه، از خرده داستانهای فیلم توسط خودم کنار گذاشته شد نه بهعنوان ممیزی. این چیزهایی که میبینیم بخشهای خیلی کوچکی از آن هستند فقط به خاطر اینکه تماشاچی بداند این قصه ابعاد دیگری هم داشته و یک نمونههایی از آن در قسمت آخر آمده است.
در مورد بخش اول صحبت شما هم، واقعیت این است که ملت ما یک ملت #طناز است. از دورههای تاریخی هم نگاه کنید زبان ما بیشتر زبان طنز، تمثیل و استعاره بوده است. بهخصوص در فضای کمدی این زبان استعاره، معمولاً پهلوهای مختلف دارد که یکی از آن میتواند، #مسائل_خصوصی_تر باشد و به نظرم این پالودهترین شکلی است که الآن میتوانیم از زبان معمول کوچه و خیابان استفاده کنیم و در یک فیلم بیاوریم که قواعد #جمهوری_اسلامی هم در آن رعایت شده باشد. کافی است شما در خیابان راه بروید و به نوع دیالوگ مردم توجه کنید، #فضای_مجازی را باز کنید و ارتباط_بسیار_بیپروا و صریحی که مردم باهم دارند را نگاه کنید و ببینید این زبان به نسبت آن چقدر پالودهتر و چقدر کمتر از آن فضاها استفاده کرده است.
نکته دیگر اینکه بههرحال فیلم کمدی، بر موقعیتهای واقعی ارتباط مردم ساخته میشود نبش کردن اینها دردی را از جامعه دوا نمیکند فقط باید بهترین و پالودهترین شکل آن را آورد که خیلی مثل آن چیزهایی که بهکرات در کف خیابان میبینیم آزاردهنده نباشد.
🔻 آیا فکر نمیکنید خود جانبازان دچار کمی استهزاء و #مسخرگی شده باشند و اگر فیلم را ببینند احساس کنند که مورد تمسخر قرارگرفتهاند؟
✅ بنده واقعاً این احساس را نمیکنم. فکر میکنم اتفاقاً تصویری که از آن قشر ویژه جانبازان که هنوز هم هست، از دههای که همهچیزشان را برای #اعتقاد و وطنشان گذاشتند، به نظرم خلوص نیت و پاکی رفتار آنها را بیشتر نشان میدهد. بنده قبل از این بارها در آسایشگاههای مختلف رفتم و نسبت به تکتک آدمهایی که آنجا بودند تحقیق و صحبت کردم. نمونههای رفتاری که آنجا دیدم خیلیها در همین قصه استفاده شده است. مثلاً آسایشگاهی که در خیابان مقدس اردبیلی است چند جلسه با دوستان صحبت کردم، خیلی از مایههای طنز داستان این بخش را، از خودشان گرفتم، بنابراین اصلاً تصور نمیکنم و فکر میکنم محترمترین قشری هستند که در این فیلم به آن پرداخته شده است.
🔸لینک عضویت در سینما انقلاب👇
http://telegram.me/joinchat/AAAAADwdg_ziqjaBTL9bkA
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔸ببينيد|رهبرانقلاب :
#فضای_مجازی یک ابزار بسیار کارآمد است برای اینکه بتوانید پیامتان را به گوش همه برسانید
این امکان دیروز نبود،امروز هست.یکی از امتیازات این است.
@CINEMAENGHELAB
#فضای_مجازی یک ابزار بسیار کارآمد است برای اینکه بتوانید پیامتان را به گوش همه برسانید
این امکان دیروز نبود،امروز هست.یکی از امتیازات این است.
@CINEMAENGHELAB
🚦چیزی به اسم #فضای_مجازی دیگر وجود ندارد!
📍ما در فضایی که اسمش را #مجازی گذاشتهایم خرید میکنیم، به آدمهایی که هرگز ندیدهایم اعتماد میکنیم، پول به حسابشان میریزیم، در این فضای مجازی با هم به صورت واقعی حرف میزنیم، از هم گله میکنیم، غذای واقعی سفارش میدهیم، اوقات فراغتمان را اینجا میگذرانیم، روزمان را آنجا شروع میکنیم و شب هم آخرین تصویری که میبینیم آنجاست، چطور اسمش هنوز مجازی است؟
🔸با یکی از سلبریتیهای سینما در مورد شبکههای مجازی حرف زدم. اینکه تا چه اندازه زندگیاش را تحت تاثیر قرار داده اند.
میگفت فارغ از اینکه امتیازات برجستهای مثل سنجیدن نبض جامعه و ایجاد ارتباط مستقیم با هواداران را ایجاد کرده، به شدت روی میزان حضور یا حذف بازیگرها تاثیر گذاشته است. بسیاری از کارگردان و تهیه کنندهها بر اساس تعداد فالور بازیگر انتخاب میکنند.
🔸یعنی با خودشان میگویند فلان بازیگر چندمیلیون فالوور دارد، وقتی فیلمی که بازی کرده را توی صفحهاش تبلیغ کند، درصدی از آنها هم به سینما بیایند بخشی از فروش فیلم را تضمین میکنند.
🔸او هم مثل من باور داشت که ناسزاهای مجازی، دردهای واقعی به همراه میآورند و اصولاً دیگر مرزبندی میان دنیای مجازی و واقعی آنقدر به هم ریخته که نمیتوان خط مشخصی برایش کشید.
🔸زندگی ما به شدت تحت تاثیر این دنیای هنوز مرموز است. دنیایی که در حال کشف و شهود در آنیم و حتی کسانی که مدعی هستند آن را میشناسند وقتی با زوایای تازه اش روبرو می شوند با دهان های باز، از حرکت میمانند.
🔹فضای مجازی به زندگی واقعی خط میدهد، اما به شدت تحت تاثیر زیست واقعی شهروندان است و بازتابنده کنشهای واقعی ماست.
🔸 در این فضا هرآنچه میبینیم و میشنویم انگار آینه ای است که روبه روی خودمان قرار گرفته و اصولاً با چنین رویکرد و کارکردی چطور میتوان آن را مجازی نام گذاشت؟
🔸درک دغدغه کسانی که معتقدند این فضا فسادزا است، دشوار نیست اما این فضا در امتداد زندگی واقعی قرار دارد.
🔸تکمیل کننده لذت های بشری است و خلاءهایی را برای کاربران پُر میکند که امکان پاسخگویی به آنها در دنیای واقعی وجود ندارد.
🔸وقتگذرانی در فضای مجازی ارزان است. وقتی سینما و تئاتر و رستوران و سفر رفتن در دنیای واقعی بسیار پرهزینه می شود، بسیاری از کاربران بر اساس اصل «وصف العیش نصف العیش» در این فضا بخشی از نیازهای حسیشان را دنبال میکنند.
🔸اگر در دنیای واقعی مجال تامین وجود داشته باشد بعید است این همه مشتری سرگردان در این فضای معلق رها شوند.
🔸در بازاریابی میگویند در کنار خریداران واقعی، کسانی هم هستند که به آنها window shopper میگویند.
🔸 #ویندو_شاپرها کسانی هستند که به دید زدن ویترین مغازه ها علاقه دارند. در امریکا مشهور است که دید زدن ویترین مغازه ها و پرسه زدن در مراکز خرید کار مورد علاقه نیویورکی ها برای گذراندن زمان است.
🔹در ایران هم این نوع گذران که برخی آن را «پرسه زنی در شهر» هم میخوانند وجود دارد، شبکه های مجازی- به ویژه اینستاگرام که عکس محور است- این امر را بسیار آسان، متنوع، ارزان و لذتبخش کرده است.
📍آفرینندگان شبکههای مجازی این نیازهای بشری را شناسایی کردهاند و بر اساس یک رفتارشناسی و روانشناسی اجتماعی آن این نرم افزارها را طراحی کردهاند. همه گیری، اثرگذاری و نفوذ این شبکه ها اتفاقی نیست.
📍 اگر دنبال راهی هستیم که این فضا را مدیریت کنیم، آن راه #دستور نیست، بلکه شناخت جامعه واقعی و پاسخ به نیازهای واقعی مردمِ واقعی است.
✍ #احسان_محمدی
@CINEMAENGHELAB
📍ما در فضایی که اسمش را #مجازی گذاشتهایم خرید میکنیم، به آدمهایی که هرگز ندیدهایم اعتماد میکنیم، پول به حسابشان میریزیم، در این فضای مجازی با هم به صورت واقعی حرف میزنیم، از هم گله میکنیم، غذای واقعی سفارش میدهیم، اوقات فراغتمان را اینجا میگذرانیم، روزمان را آنجا شروع میکنیم و شب هم آخرین تصویری که میبینیم آنجاست، چطور اسمش هنوز مجازی است؟
🔸با یکی از سلبریتیهای سینما در مورد شبکههای مجازی حرف زدم. اینکه تا چه اندازه زندگیاش را تحت تاثیر قرار داده اند.
میگفت فارغ از اینکه امتیازات برجستهای مثل سنجیدن نبض جامعه و ایجاد ارتباط مستقیم با هواداران را ایجاد کرده، به شدت روی میزان حضور یا حذف بازیگرها تاثیر گذاشته است. بسیاری از کارگردان و تهیه کنندهها بر اساس تعداد فالور بازیگر انتخاب میکنند.
🔸یعنی با خودشان میگویند فلان بازیگر چندمیلیون فالوور دارد، وقتی فیلمی که بازی کرده را توی صفحهاش تبلیغ کند، درصدی از آنها هم به سینما بیایند بخشی از فروش فیلم را تضمین میکنند.
🔸او هم مثل من باور داشت که ناسزاهای مجازی، دردهای واقعی به همراه میآورند و اصولاً دیگر مرزبندی میان دنیای مجازی و واقعی آنقدر به هم ریخته که نمیتوان خط مشخصی برایش کشید.
🔸زندگی ما به شدت تحت تاثیر این دنیای هنوز مرموز است. دنیایی که در حال کشف و شهود در آنیم و حتی کسانی که مدعی هستند آن را میشناسند وقتی با زوایای تازه اش روبرو می شوند با دهان های باز، از حرکت میمانند.
🔹فضای مجازی به زندگی واقعی خط میدهد، اما به شدت تحت تاثیر زیست واقعی شهروندان است و بازتابنده کنشهای واقعی ماست.
🔸 در این فضا هرآنچه میبینیم و میشنویم انگار آینه ای است که روبه روی خودمان قرار گرفته و اصولاً با چنین رویکرد و کارکردی چطور میتوان آن را مجازی نام گذاشت؟
🔸درک دغدغه کسانی که معتقدند این فضا فسادزا است، دشوار نیست اما این فضا در امتداد زندگی واقعی قرار دارد.
🔸تکمیل کننده لذت های بشری است و خلاءهایی را برای کاربران پُر میکند که امکان پاسخگویی به آنها در دنیای واقعی وجود ندارد.
🔸وقتگذرانی در فضای مجازی ارزان است. وقتی سینما و تئاتر و رستوران و سفر رفتن در دنیای واقعی بسیار پرهزینه می شود، بسیاری از کاربران بر اساس اصل «وصف العیش نصف العیش» در این فضا بخشی از نیازهای حسیشان را دنبال میکنند.
🔸اگر در دنیای واقعی مجال تامین وجود داشته باشد بعید است این همه مشتری سرگردان در این فضای معلق رها شوند.
🔸در بازاریابی میگویند در کنار خریداران واقعی، کسانی هم هستند که به آنها window shopper میگویند.
🔸 #ویندو_شاپرها کسانی هستند که به دید زدن ویترین مغازه ها علاقه دارند. در امریکا مشهور است که دید زدن ویترین مغازه ها و پرسه زدن در مراکز خرید کار مورد علاقه نیویورکی ها برای گذراندن زمان است.
🔹در ایران هم این نوع گذران که برخی آن را «پرسه زنی در شهر» هم میخوانند وجود دارد، شبکه های مجازی- به ویژه اینستاگرام که عکس محور است- این امر را بسیار آسان، متنوع، ارزان و لذتبخش کرده است.
📍آفرینندگان شبکههای مجازی این نیازهای بشری را شناسایی کردهاند و بر اساس یک رفتارشناسی و روانشناسی اجتماعی آن این نرم افزارها را طراحی کردهاند. همه گیری، اثرگذاری و نفوذ این شبکه ها اتفاقی نیست.
📍 اگر دنبال راهی هستیم که این فضا را مدیریت کنیم، آن راه #دستور نیست، بلکه شناخت جامعه واقعی و پاسخ به نیازهای واقعی مردمِ واقعی است.
✍ #احسان_محمدی
@CINEMAENGHELAB
🔻اگر مردم را داری به بخش خصوصی بیا
✅ حالا که سازمان تو را نمیخواهد این همه شانتاژ چرا؟؟ خیلی حرفه ای بیا و برنامه ای بساز برای یکی از سامانه های ویدیوی درخواستی!! مگر نمیگویی مردم پشتت هستند! ملت هم که در فضای مجازی پرکارهستند! مرد و مردانه بیا و عیارت را در #فضای_مجازی محک بزن !
@CINEMAENGHELAB
✅ حالا که سازمان تو را نمیخواهد این همه شانتاژ چرا؟؟ خیلی حرفه ای بیا و برنامه ای بساز برای یکی از سامانه های ویدیوی درخواستی!! مگر نمیگویی مردم پشتت هستند! ملت هم که در فضای مجازی پرکارهستند! مرد و مردانه بیا و عیارت را در #فضای_مجازی محک بزن !
@CINEMAENGHELAB