Forwarded from گنجه آنلاین
🎬⭕️گزاره هایی که بی جا و باجا استفاده می شوند
✍️#اکبرنبوی
#محمدرضا_فروتن (داور سی و ششمین #جشنواره_فیلم_فجر): «ما به محتوای فیلم‌ها توجه کردیم. لاتاری خشونت و انتقام را ترویج می‌کند در حالی که ما ترجیح می‌دهیم تا در فیلم‌ها بیشتر مذاکره و گفتگو ببینیم.»
1️⃣ آقای محمدرضا فروتن انسانی با اخلاق و بی حاشیه است و بنده او را #بازیگری خلاق و دارای شخصیت بازیگری می دانم. ضمنا نقش آفرینی اش را در چند فیلم، از جمله بازی درخشان اش را در #شب_یلدا ، ساخته ی #کیومرث_پوراحمد بسیار دوست دارم و در نقدی هم که هنگام نمایش عمومی شب یلدا برای هفته نامه ی سروش نوشتم، بازی مسلط و تکنیکی اش را ستودم. اما نمی توانم درک کنم که چگونه و چرا این ملاک و معیار را در داوری آثار سینمایی در جشنواره برای خود به عنوان یک اصل قرار داده است.
توجهاتی از جنس آنچه آقای فروتن به آن اشاره کرده است، بیشتر به مقررات و سیاست های یک جشنواره در انتخاب آثار برای بخش مسابقه مربوط می شود. هنگامی که یک فیلم (به هر دلیل، درست یا نادرست) از سوی سازمان جشنواره برای قرار گرفتن در گردونه ی رقابت برگزیده می شود، به این معنی است که برآیند فیلم با سیاست های آن جشنواره همخوانی داشته است. اگر ما نسبت به سیاست ها و مقررات جشنواره اعتراض داریم و آن را نادرست می دانیم، بهترین کار، نپذیرفتن داوری چنین جشنواره ای است.
2️⃣ آنچه در دو پست پیش خطاب به دوست گرامی ام آقای رسول صدرعاملی https://t.me/ganjeonline/2521 نوشتم، قابل تعمیم به جمله ی آقای فروتن نیز هست.
3️⃣ این ماجرای تاکید بر گفت و گو و طرد و رد خشونت و مسائلی که در پیرامون این گزاره ها می چرخد، در جامعه ی امروز ایران به داستانی شبه تراژدی و گاه کمدی تبدیل شده است.
نمی دانیم مقام گفت و گو کجاست و مقام برخورد قهرآمیز کجا. در چه موقعیت و وضعیتی باید مذاکره کنیم و در چه شرایطی باید آشتی ناپذیر باشیم. این وضعیت تراژدی/کمدی از حوزه ی سیاست و از عمل و گفتار سیاستمداران واداده و مقهور و نیز از محفل تاریک جریان های شبه روشنفکریِ این دیار بیرون آمده و متاسفانه در حال تبدیل شدن به یک تابوی خطرناک است.
طنز تلخ ماجرا در جایی خود را نشان می دهد که (دور از جان آقای فروتن عزیز و دوصد بار دور از جان آقای فروتن عزیز) اکثر کسانی که در کلام و شعار، مدعی اند که گفت و گو را بر خشونت و انتقام ترجیح می دهند، هنگامی که در شرایط و وضعیتی قرار می گیرند که منافع فردی، گروهی، قبیله ای و یا ایدئولوژیک شان به خطر می افتد، خشن ترین واکنش های رفتاری و کلامی را از خود نشان می دهند و با کنار نهادن نقاب دروغینی که بر چهره دارند، از دمکراتِ صلح طلب دیروز، به جنگ جویی خشن و انتقام جو تبدیل می شوند که هیچ چیز جلودارشان نیست.
💠ای کاش، گزاره های منطقی و عقلانی را درست و بجا استفاده کنیم.
🎬⭕️پانوشت: این پست و آنچه خطاب به آقای صدرعاملی عزیزنوشتم، مطلقا و مطلقا نقد داوری جشنواره و یا زیر سوال بردن آرا و انتخاب های شان نیست. چرا که با تجربه های مکرری که در داوری جشنواره های مختلف (و از جمله جشنواره ی فیلم فجر) دارم، با فرآیند و دشواری های امر داوری آشنایم. ضمن آنکه چون و چرا کردن در انتخاب های داوران را چندان نمی پسندم. آنچه نوشتم، صرفا پرسشی ساده و دغدغه ای ذهنی است. حتی اگر توضیح و پاسخی نداشته باشد.
🔸23 بهمن 1396
🌐https://t.me/ganjeonline
📚گنجه آنلاین ــ درنگ ها و تاملات اکبر نبوی در حوزه ی جامعه، فرهنگ و هنر
✍️#اکبرنبوی
#محمدرضا_فروتن (داور سی و ششمین #جشنواره_فیلم_فجر): «ما به محتوای فیلم‌ها توجه کردیم. لاتاری خشونت و انتقام را ترویج می‌کند در حالی که ما ترجیح می‌دهیم تا در فیلم‌ها بیشتر مذاکره و گفتگو ببینیم.»
1️⃣ آقای محمدرضا فروتن انسانی با اخلاق و بی حاشیه است و بنده او را #بازیگری خلاق و دارای شخصیت بازیگری می دانم. ضمنا نقش آفرینی اش را در چند فیلم، از جمله بازی درخشان اش را در #شب_یلدا ، ساخته ی #کیومرث_پوراحمد بسیار دوست دارم و در نقدی هم که هنگام نمایش عمومی شب یلدا برای هفته نامه ی سروش نوشتم، بازی مسلط و تکنیکی اش را ستودم. اما نمی توانم درک کنم که چگونه و چرا این ملاک و معیار را در داوری آثار سینمایی در جشنواره برای خود به عنوان یک اصل قرار داده است.
توجهاتی از جنس آنچه آقای فروتن به آن اشاره کرده است، بیشتر به مقررات و سیاست های یک جشنواره در انتخاب آثار برای بخش مسابقه مربوط می شود. هنگامی که یک فیلم (به هر دلیل، درست یا نادرست) از سوی سازمان جشنواره برای قرار گرفتن در گردونه ی رقابت برگزیده می شود، به این معنی است که برآیند فیلم با سیاست های آن جشنواره همخوانی داشته است. اگر ما نسبت به سیاست ها و مقررات جشنواره اعتراض داریم و آن را نادرست می دانیم، بهترین کار، نپذیرفتن داوری چنین جشنواره ای است.
2️⃣ آنچه در دو پست پیش خطاب به دوست گرامی ام آقای رسول صدرعاملی https://t.me/ganjeonline/2521 نوشتم، قابل تعمیم به جمله ی آقای فروتن نیز هست.
3️⃣ این ماجرای تاکید بر گفت و گو و طرد و رد خشونت و مسائلی که در پیرامون این گزاره ها می چرخد، در جامعه ی امروز ایران به داستانی شبه تراژدی و گاه کمدی تبدیل شده است.
نمی دانیم مقام گفت و گو کجاست و مقام برخورد قهرآمیز کجا. در چه موقعیت و وضعیتی باید مذاکره کنیم و در چه شرایطی باید آشتی ناپذیر باشیم. این وضعیت تراژدی/کمدی از حوزه ی سیاست و از عمل و گفتار سیاستمداران واداده و مقهور و نیز از محفل تاریک جریان های شبه روشنفکریِ این دیار بیرون آمده و متاسفانه در حال تبدیل شدن به یک تابوی خطرناک است.
طنز تلخ ماجرا در جایی خود را نشان می دهد که (دور از جان آقای فروتن عزیز و دوصد بار دور از جان آقای فروتن عزیز) اکثر کسانی که در کلام و شعار، مدعی اند که گفت و گو را بر خشونت و انتقام ترجیح می دهند، هنگامی که در شرایط و وضعیتی قرار می گیرند که منافع فردی، گروهی، قبیله ای و یا ایدئولوژیک شان به خطر می افتد، خشن ترین واکنش های رفتاری و کلامی را از خود نشان می دهند و با کنار نهادن نقاب دروغینی که بر چهره دارند، از دمکراتِ صلح طلب دیروز، به جنگ جویی خشن و انتقام جو تبدیل می شوند که هیچ چیز جلودارشان نیست.
💠ای کاش، گزاره های منطقی و عقلانی را درست و بجا استفاده کنیم.
🎬⭕️پانوشت: این پست و آنچه خطاب به آقای صدرعاملی عزیزنوشتم، مطلقا و مطلقا نقد داوری جشنواره و یا زیر سوال بردن آرا و انتخاب های شان نیست. چرا که با تجربه های مکرری که در داوری جشنواره های مختلف (و از جمله جشنواره ی فیلم فجر) دارم، با فرآیند و دشواری های امر داوری آشنایم. ضمن آنکه چون و چرا کردن در انتخاب های داوران را چندان نمی پسندم. آنچه نوشتم، صرفا پرسشی ساده و دغدغه ای ذهنی است. حتی اگر توضیح و پاسخی نداشته باشد.
🔸23 بهمن 1396
🌐https://t.me/ganjeonline
📚گنجه آنلاین ــ درنگ ها و تاملات اکبر نبوی در حوزه ی جامعه، فرهنگ و هنر