شگردهای ترور موساد
استفاده از پوشش همسایگی برای جمع آوری اطلاعات

زمستان ۱۹۷۸، موساد برای حذف علی حسن سلامه، فرمانده عملیات سپتامبر سیاه، مأموری را با هویت بریتانیایی و پوشش کارمند خیریه‌ی بین‌المللی به بیروت فرستاد.

«اریکا مری چمبرز» آپارتمانی مشرف به مسیری که کاروان اتومبیل‌های ضدگلوله سلامه هر روز از آن عبور می‌کرد، اجاره کرد.

در طول هفته‌های بعد، اریکا از پشت پنجره‌ای با دید کامل به خیابان، آرام و بی‌صدا کاروان را رصد می‌کرد؛ ساعت حرکت، مسیرهای انتخابی، ترکیب محافظان و حتی عادت‌های راننده، همه در دفترچه‌اش ثبت می‌شد و در اختیار مأموران موساد قرار می‌گرفت.

این اطلاعات محل و زمان ایده‌آل برای پارک یک فولکس‌واگن مملو از مواد منفجره را مشخص کرد.

۲۲ ژانویه ۱۹۷۹، با نزدیک‌شدن کاروان به نقطهٔ تعیین‌شده، چمبرز از آپارتمانش چاشنی ریموت را فعال کرد. انفجار، سلامه، چهار محافظ و چهار رهگذر را کشت و شانزده نفر را زخمی کرد. تیم موساد همان روز از طریق دریا به اسرائیل گریخت.

موارد مشابه استفاده از تکنیک پوشش همسایگی

🔺ترور محمود همشری – پاریس، ۱۹۷۲
مأموران موساد در آپارتمانی بالاتر از محل زندگی نمایندهٔ سازمان آزادی‌بخش فلسطین ساکن شدند و تحرکات او را زیر نظر گرفتند. چند روز بعد، بمب در گوشی تلفنش کار گذاشته شد که با تماس کنترل‌شده منفجر شد.

🔺ترور زیاد مُچاسی – آتن، ۱۹۷۳
یک آپارتمان روبه‌روی محل اقامت این عضو ارشد فتح اجاره شد. دیده‌بانی مداوم به تیم اجازه داد زمان دقیق حضور او را شناسایی و بمب را در خودرویش کار بگذارند.

🔺 شناسایی رهبران فتح – قبرس، دهه ۱۹۷۰
مأموران با پوشش توریست یا تاجر، خانه‌هایی نزدیک محل اقامت اهداف اجاره کردند تا عادات رفت‌وآمد و الگوی حفاظت را ثبت کنند. این داده‌ها بعداً در عملیات‌های ترور یا آدم‌ربایی به کار رفت.

#شگردهای_ترور_موساد

@didebane_enghelab