‍ 🔊فایل صوتی

سخنرانی دکتر نعمت الله فاضلی

در پنجمین وبینار آموزش و پرورش منطقه ۹ تهران

🔶با محوریت کتاب زندگی سراسر فهم مساله است🔶

✅ نوزدهم شهریور 99

✅ حجم فایل: 23.2MB، زمان: 100 دقیقه

🔵 دکتر فاضلی در این سخنرانی به تحلیل رویکرد مساله شناسی و کارکرد آن برای فهم و صورتبندی مساله های حوزه آموزش و مدرسه می پردازد.

✅ ما برای زندگی در دوران حاضر نیازمند علوم انسانی و اجتماعی هستیم.

🔻این علوم زبانی را خلق کرده اند که به کمک آن می توان موقعیت جامعه را فهم کرد و مساله های فرهنگی را صورت بندی کرد.

🔻بزرگ‌ترین بحران علوم انسانی و اجتماعی ایران، مساله گریزی است.

🔻ناتوانی این علوم در صورتبندی مساله های جامعه باعث آشفتگی جامعه، توسعه نامتوازن و ناپایدار، و بروز انواع چالش ها و بحران ها شده است.

✅ صورت بندی مساله نیازمند چیست:

🔻توجه کردن به بدیهیات زندگی روزمره
🔻آشنایی زدایی از این امور
🔻تفسیر و فهم پذیر کردن آن ها

✅ چگونه پدیده ها تبدیل به مساله می شوند؟

🔻مساله ابتدا در سطح جامعه ایجاد می شود؛ یعنی پدیده ای مورد توجه، ارزیابی و تغییر قرار می گیرد.
🔻سپس دانشگاهیان سراغ آن مساله می روند و به کمک مفاهیم علوم انسانی و اجتماعی آن را فهم پذیر می کنند.

✅ شهر و نظام آموزشی آشکارترین نمودهای جامعه معاصر ایران هستند.

🔻آموزش موقعیت جامعه و ساختار احساسات جامعه را تغییر داده است.

🔻موقعیت آموزش در جامعه کنونی از حیث پایین بودن سطح کیفیت، نادیده گرفتن فردیت ها و تفاوت ها، و ایجاد انواع تبعیض ها و نابرابری ها مساله مند شده است.

🔻فهم این موقعیت بحرانی نیازمند وجود معلمان مساله شناس است.

✅ هر چند در چارچوب بروکراتیک، معلمان جایگاه موثری ندارند، اما در چنین موقعیتی معلم مساله شناس باید سوژگی کند.

🔻معلمان و مدیران و کارکنان حوزه آموزش در صورتی می توانند مساله شناس باشند که روایت های موجود در زندگی روزمره مدرسه را تفسیر و فهم پذیر کنند.


🆔 @sokhanranihaa
🆑کانال سخنرانی ها
🌹

🔹 در حال حاضر 140 موسسه پژوهشی غیردولتی در کشور درحال فعالیت هستند که 105 موسسه دارای مجوز قطعی و 35 موسسه مجوز اصولی دارند. این موسسات از دهه هفتاد تا کنون، با مجوز وزارت علوم، تحقیقات و فناوری شکل گرفته اند.
🔹 اما متاسفانه به دو دلیل عمده نتوانسته اند آنگونه که باید در حوزه پژوهش نقش آفرینی کنند. اول اینکه نگاه حاکمیت در آموزش عالی نسبت به این موسسات نگاهی حمایتی نبوده و دیگر آنکه عدم توجه به نظام برنامه ریزی در کشور سبب شده تا نظام تصمیم گیری به جز چند حوزه محدود، به پژوهش توجه چندانی نداشته باشد. از سویی این رویکرد در سالهای اخیر در مورد صنعت و تولید محصول تغییر کرده است. چنانچه در گذشته، اخذ مجوز اصولی برای تاسیس یک کارخانه ممکن بود سالها طول بکشد اما مدت این روند، در حال حاضر به چند هفته تقلیل یافته و بعضاً وزارت صنعت با برگزاری جلسات توجیهی و مشاوره سعی در حمایت و تسریع تاسیس کارخانه ها دارد. یا در خصوص شرکتهای دانش بنیان شاهد بودیم لایحه ای در حمایت از فعالیت های این شرکتها در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید که در ادامه و توسعه فعالیت آنها بسیار موثر بوده است.
🔹 اما در خصوص پژوهش باید گفت علیرغم تاکیدات بسیار اسناد بالادستی همچون سیاست های کلی نظام در حوزه علم و فناوری، مصوب مجلس تشخیص مصلحت نظام و نقشه جامع علمی کشور، مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی، از سوی مدیران ذیربط، به نقش این موسسات در تولید علم؛ تبدیل علم به ثروت؛ اشتغال زایی متخصصان؛ بهره مندی از اوقات مازاد اعضای هیات علمی؛ انجام پژوهش های کاربردی مساله محور؛ همکاری های بین المللی؛ جذب فارغ التحصیلان و متخصصان دانشگاههای معتبرخارجی، توجهی صورت نمی گیرد. در حالی که اگر سیاستهای رانت ساز و موانع پیش روی مشارکت بخش خصوصی در فرآیند پژوهش نبود، بی شک ظرفیتی به نظام پژوهش کشور افزوده می شد که هرگز از سوی دولت ممکن نبود. در انتها ذکر این نکته ضروری است که جهش تولید در علم، از طریق پژوهش امکان پذیر است و بخش خصوصی به دلایل ذاتی خود دارای چابکی بسیار است و می تواند در دستیابی به این مهم در شرایط فعلی کشور تاثیر گذار باشد.
بابک داریوش - دبیر کل اتحادیه موسسه های پژوهشی غیر دولتی علوم
💢 پویش ملی دوباره دانشگاه با هدف اصلاح روال‌های حاکم بر سیاست‌های وزارت علوم حرکت خود را آغاز کرده است. در این مسیر به همراهی تمامی استادان دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‏های ایران نیازمندیم.
http://dobaredaneshgah.ir

🆔 https://t.me/dobarehdaneshgah

⁉️ شاهکار سازمان سنجش در نحوۀ جذب دانشجویان ارشد!

✍️ دکتر جلیل صحرایی (عضو هیأت علمی گروه فیزیک دانشگاه رازی)

در این یادداشت کوتاه (2 صفحه)، با ارائۀ آمار و اطّلاعاتی عجیب و تأمّل‌برانگیز، نحوۀ جذب دانشجویان کارشناسی ارشد مورد نقد اساسی قرار گرفته‌است.

💢 پویش ملی دوباره دانشگاه با هدف اصلاح روال‌های حاکم بر سیاست‌های وزارت علوم حرکت خود را آغاز کرده است. در این مسیر به همراهی تمامی استادان دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌‏های ایران نیازمندیم.
http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

🔹 دانشگاه‌های ما «بی‌گفتگو» صاحب «برنامۀ راهبردی» شده‌اند!
✍️ وحید احسانی

«گفتگو» پیش‌نیاز گریزناپذیر بسیاری از امور است. البته این مهم در جامعۀ ما چندان مورد توجه نبوده و تلاش شده‌است بدون صَرفِ وقت و انرژی برای گفتگو، به مراحل بعدی «پَرِش» صورت گیرد. در یادداشت حاضر با تأکید بر محیط‌های دانشگاهی و مفهوم «برنامۀ راهبردی»، نشان داده شده‌است که دل‌خوش‌کردن به نتایج نمایشی حاصل از این پَرِش، خودفریبی است و اگر واقعاً می‌خواهیم برای اصلاح و توسعۀ دانشگاه‌ها (و جامعه) گامی موثّر (و نه نمایشی) برداریم، باید وقت و انرژی زیادی را به گفتگو اختصاص دهیم.

1- هیچ یک از دانشگاه‌های ما برنامۀ راهبردی ندارند!

می‌گویید: «دانشگاه ما برنامۀ راهبردی دارد»؟، با خود فکر می‌کنید که: «اتّفاقاً دانشگاه ما چند وقت پیش برنامۀ راهبردی تدوین شده‌اش را برای تمام اعضای هیأت علمی ارسال کرد تا پیش از تصویب، نظراتشان را مطرح کنند»؟، اطّلاع دارید که «خیلی دانشگاه‌های دیگر هم برنامۀ راهبردی خودشان را تدوین و تصویب کرده‌اند و از طریق سایت‌شان هم قابل دسترسی است»؟، اشتباه می‌کنید. هیچ یک از دانشگاه‌های ایران برنامۀ راهبردی ندارند؛ در ادامه توضیح داده‌ام که در شرایط فعلی، دانشگاه‌های ما اصولاً نمی‌توانند برنامۀ راهبردی داشته‌باشند.

2- نوآوری‌های دنیای مدرن و استلزامات آنها

تقریباً همه متوجه این مسئله هستیم که «نوآوری‌های سخت‌افزاری عالم مدرن» نیازمند شرایط و استلزمات خاصّی هستند. مثلاً، اگر کشوری بخواهد از «اتومبیل» بهرۀ مناسبی ببرد، باید پیش از وارد کردن، مونتاژ یا تولید اتومبیل (یا لااقل به موازات آن)، سیستم جادّه‌ای مناسب، تابلوگذاری مناسب، سیستم اورژانس مناسب، سیستم پلیس مناسب، سیستم آموزشی مناسب برای ایجاد و ارتقاء فرهنگ رانندگی، سیستم تأمین و توزیع سوخت مناسب و ده‌ها لازمۀ دیگر را نیز ایجاد کند، در غیر این صورت، آن فناوری‌ای که در محیط مناسب خودش کارکرد مثبتی داشته‌است، به بلای جان تبدیل خواهد شد.

اگر چه در مورد همان «فناوری‌های سخت و عینی» هم در عمل، اصلِ «فراهم آوردن شرایط لازم» را رعایت نکرده‌ایم و چوبش را خورده‌ایم، امّا به هر حال، از حیث نظری متوجه این مسئله هستیم که کارکرد مناسب هر «فناوری‌ سخت‌افزاری و عینی»، مستلزم تحقق برخی پیش‌نیازها و شرایط خاص است. در مقابل، در مورد «نوآوری‌های نرم‌افزاری و مفهومی دنیای مدرن»، حتّی از حیث نظری هم عموماً متوجه این مهم نیستیم که این نرم‌افزارهای انتزاعی و مفاهیم مدرن نیز نیازمند شرایط و استلزامات خاصی هستند که اگر بر قرار نباشند، کارآمد نخواهند بود (با این فرض که امکان تحقق داشته‌باشند).

3- برخی استلزامات برنامۀ راهبردی

«برنامۀ راهبردی» یکی از نوآوری‌ها و نرم‌افزارهای بنیادین برآمده از دنیای مدرن است. برای این که سازمانی بتواند برنامۀ راهبردی داشته‌باشد، نیاز است در آن سازمان حداقلی از «تفاهم»، «اعتماد»، «همدلی» و «توافق» (دربارۀ منافع سازمانی یا منافع مشترک افراد) وجود داشته‌باشد، در غیر این صورت، نه این که برنامۀ راهبردی‌ای که تحت چنین شرایطی تدوین و تصویب می‌شود فقط «ناکارآمد» یا «بدکارکرد» باشد، بلکه در چنین شرایطی اصولاً برنامۀ راهبردی «امکان وجود و تحقق» ندارد. ... (جهت مطالعۀ ادامۀ یادداشت لطفا به پیوند انتهایی متن مراجعه کنید).

در ادامۀ یادداشت می‌خوانید:

4- نقش سیاست‌گذاران و مدیران مهندس و پزشک
5- چه باید کرد؟
6- حرکت خوب معاونت فرهنگی دانشگاه رازی

متن کامل یادداشت 2220 کلمه و زمان تقریبی مطالعۀ آن 11 دقیقه است. ادامۀ یادداشت را می‌توانید از طریق پیوند (لینک) زیر مطالعه بفرمایید 👇

دانشگاه‌های ما «بی‌گفتگو» صاحب «برنامۀ راهبردی» شده‌اند!

💢 پویش ملی دوباره دانشگاه با هدف اصلاح روال‌های حاکم بر سیاست‌های وزارت علوم حرکت خود را آغاز کرده است. در این مسیر به همراهی تمامی استادان دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌‏های ایران نیازمندیم.
http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

🔴آموزش و پرورش در ایران

✔️ در ایران، وقتی شخصی در اوایل دهه‌ی سوم زندگی خود مدرک دکتری خود را می‌گیرد، منصفانه که به خود می‌نگرد متوجه می‌شود که زندگی کردن بلد نیست!

✍ مصطفی ملکیان (سخنرانی آموزش هنر زندگی به کودکان ، نشر آسمان خیال)

🔹آموزش و پرورش در کشور ایران، گویی یک هدف را در نظر دارد و بنا بر این، وقتی کودکان و نوباوگان را در مهد کودک یا کودکستان تحویل می گیرد، هدفش این است که آنان را به گونه ای تعلیم دهد تا در آینده دارای شغل و حرفه ای باشند. گویی که کسب درآمد مهمترین چیز در زندگی است و کسب درآمد بدون شغل و حرفه امکان پذیر نیست. گویی نظرشان بر این است که انسان ناگزیر است که حرفه ای را در یکی از مقولات علم، فن و یا هنر داشته باشد و چون حرفه ی بدون تخصص امکان پذیر نیست، هر یک از این نوباوگان باید برای تخصصی تعلیم داده شوند. با تاملی در آموزش و پرورش ایران، آنچه حاصل می آید پیش فرض هایی است که بیان شد.
اینکه لفظ "گویی" استفاده می شود بدین خاطر است که آموزش و پرورش هنوز به گونه ای سامان نیافته است که حتی این غرض خود را هم به خوبی اظهار کند.

🔹در اینجا دو نکته وجود دارد:
اول اینکه در طول تاریخ فرهنگ بشری، متفکرینی که در زمینه آموزش و پرورش فعالیت کرده اند، همگی بر این عقیده نیستند که هدف آموزش و پرورش، ارائه ی تخصص به کودکان و آماده سازی آنها برای ورود به بازار کار است. کنفسیوس چین باستان، و افلاطون و ارسطو یونان باستان، و کانت و جان و دیوئی، و متفکرین معاصری چون پائولو فِرِره (Paulo Freire) و ایوان ایلیچ از اندیشمندان بزرگ تعلیم و تربیت در طول تاریخ هستند و همگی اجماع ندارند که هدف تعلیم و تربیت، آماده سازی افراد برای تصدی مشاغل است.
پنج هدف بزرگ برای آموزش و پرورش توسط پنج مکتب ارائه شده است و تنها یکی از آنها، این است که آموزش و پرورش، وظیفه اش این است که نوباوگان را متخصص بار بیاورد. اما چهار دیدگاه رقیب نیز که بسیار جدی هستند، وجود دارند.

🔹در کشورهای غربی امروز، یک نوع لیبرالیسم آموزشی وجود دارد و هر مدرسه، دیدگاه خود را دارد و والدین نیز، هر کدام از این دیدگاه ها را که صحیح بدانند فرزند خود را برای تعلیم و تربیت به دست آنان می سپارند. در کشورهای پیشرفته مدارسی وجود دارند که با روش های مختلف رودولف اشتاینر، پائولو فرره و ایوان ایلیچ کار می کنند که به این مدارس، مدارس مدرسه زدایی هم گفته می شود. مدارسی وجود دارند که به روش رابیندرانات تاگور-اواخر قرن نوزدهم و نیمه اول قرن بیستم- عمل می کنند.

🔹سوالی که وجود دارد این است که چرا آموزش و پرورش در ایران، این هدف را انتخاب کرده است؟
همچنین لیبرالیسم آموزشی در ایران وجود ندارد و تمامی مدارس موجود، با همان سیستمی کار می کنند که از مرکز به آن ها دیکته می شود و اگر والدینی نخواهند که فرزندشان با این سیستم آموزشی، پرورش پیدا کند، مدرسه ای دیگر با سیستم آموزشی متفاوتی وجود ندارد که مطابق خواسته ی آنها باشد.
نکته ی دوم این است که فارغ التحصیلان دانشگاه ها ی ایران، نیازمند مشاور خانواده و روانشناس و روان کاو و مشاور روابط اجتماعی هستند.
در ایران، وقتی شخصی در اوایل دهه ی سوم زندگی خود مدرک دکتری خود را می گیرد، منصفانه که به خود می نگرد متوجه می شود که زندگی کردن بلد نیست! در حالت آرمانی، این فرد مثلا در آزمایشگاه فیزیک همه کاری از دستش بر می آید، اما وقتی پا را از آن آزمایشگاه بیرون می گذارد، گویی که هیچ چیز نمی داند! زندگی کردن را نمی داند.

منبع: کانال مصطفی ملکیان

💢 پویش ملی دوباره دانشگاه با هدف اصلاح روال‌های حاکم بر سیاست‌های وزارت علوم حرکت خود را آغاز کرده است. در این مسیر به همراهی تمامی استادان دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌‏های ایران نیازمندیم.
http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

خاطره‌ای از امتحانات قدیم دانشگاه!

جواد امیدی

این روزها مسئله چگونگی برگزاری امتحان از راه دور فکر سیستم‌های آموزشی را مشغول کرده و برای آن راه‌کارها و نرم‌افزارهای متنوعی پیشنهاد میشود که تا حد امکان جلوی تقلب گرفته شود. از آنجا که دیدم گاهی آنها که سن و سالشان از دیگران بهتر است خاطراتی را با دوستان به اشتراک میگذارند، گفتم شاید بد نباشد من هم خاطره ای تعریف کنم از حدود سی و چند سال پیش در همین دانشگاه صنعتی اصفهان.

حدود سال 65 که اولین دوره‌های کارشناسی ارشد در دانشگاه شروع شد، در بیشتر امتحانات ارشد اساتید سر جلسه نمی ماندند و مراقب امتحانی هم در کار نبود. بسیاری از استادان ما که هنوز هم بعضی در بین ما هستند و خداوند عمر پر برکتشان را طولانی بدارد، سوالها را به دانشجویان میدادند و به دفترشان میرفتند و گاهی فقط برای پاسخ دادن به سوالات دانشجویان سری به جلسه امتحان میزدند. حتی یادم می‌آید یک بار استادی از ما خواستند بعد از تمام شدن وقت امتحان برگه ها را به اتاقشان ببریم و آنجا تحویل بدهیم. استدلال این بود که اینها دیگر مهندس شده‌اند و کارشناسی ارشد میخوانند و آنقدر به ارزش خود واقفند که ما اطمینان داریم دست به تقلب نخواهند زد. من شاهد بودم که در این جلسات همه آنقدر برای شان و آبروی خودشان ارزش قائل بودند که هیچکس برای حفظ حرمت این اعتمادی که شده بود سر از روی برگه بلند نمی کرد.

در یکی از این دروس ارشد من و یکی از دوستانم ،که الان در همین دانشگاه خدمت ایشان هستیم، به دلیلی موفق نشدیم در امتحان پایان ترم شرکت کنیم و غیبت داشتیم. روز بعد از امتحان نزد استاد درس آقای دکتر حمید فهیمی، که خداوند ایشان را حفظ کند، رفتیم و به ایشان موضوع را گفتیم. استاد به ما گفتند برای من خیلی سخت است که در این درس سوال مجدد طراحی کنم و از شما امتحان بگیرم. بعد کمی فکر کردند و پرسیدند آیا شما سوالات امتحان دیروز را دیده‌اید؟ ما هردو جواب منفی دادیم. ایشان گفتند بسیار خوب پس من همان سوالات را میدهم و شما هم از کسی نپرسید و قرار امتحان برای دو روز بعد گذاشته شد. ما از ترس اینکه نکند همکلاسی‌ها بخواهند کمک یا راهنمایی کنند موضوع را به هیچکس نگفتیم و روز امتحان به دفتر استاد رفتیم. ایشان سوالات را با کلید اتاق به ما دادند و گفتند در اتاق من بنشنید و بعد از تمام شدن امتحان برگه ها را به فلان جا بیاورید. در طول امتحان تنها حرفی که بین ما رد بدل شد این بود که مثلا چه موقع تمام می‌کنیم و کی باید برویم. در این امتحان ما هیچکدام بیست نگرفتیم و اشتباهات‌مان هم متفاوت بود. واقعا اعتمادی که استاد به ما کرد به ما حس غروری میداد که حاضر نبودیم با هیچ خطایی آن را خدشه دار کنیم.

حال بعد از سی سال که سر جلسات امتحان میروم و آن روزهای دانشگاه صنعتی را با شرایط الان مقایسه می‌کنم همیشه به این فکر میکنم که آیا میتوانیم دوباره به شرایط آن روزها برگردیم؟ اگر اخلاق حاکم باشد، بسیاری از هزینه‌ها کاهش میابد و امتحان از راه دور خیلی آسان تر میشود . آیا ما نیز میتوانیم مثل آن اساتید به بچه ها اعتماد کنیم و به عزت نفس شان اعتقاد داشته باشیم؟ یا برای این سوال و یافتن تفاوت با قدیم پاسخ دیگری است ....؟
با احترام
💢 پویش ملی دوباره دانشگاه

http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

وزیر بهداشت در سخنان پرحاشیه خود در اصفهان:

۹۸ درصد تحقیقات در نظام سلامت فقط انتشار مقاله در مجلات است و به کار نمی‌آید!


💢 پویش ملی دوباره دانشگاه

http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

رسالت اصلی دانشگاه چیست؟
Jordan B. Peterson استاد دانشگاه تورنتو
💢 پویش ملی دوباره دانشگاه

http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

✅ جامعۀ دانشگاهی و دانش‌بنیان شدن

گزیده‌ای از سخنرانی وحید احسانی (پژوهشگر در زمینۀ اثربخشی پژوهش و سیاست‌گذاری علم‌وفناوری)
دانشگاه رازی، کارگاه مجازی به مناسبت هفتۀ پژوهش و فناوری، ۱۱ آذر ۱۳۹۹

بخش اوّل)
نظام آموزش عالی ایران، چقدر دانش‌بنیان است؟

دانش‌بنیان شدن، یعنی بنیان، محور و فصل‌الخاطب قرار دادن دانش، یعنی این که تصمیم‌گیری‌ها بر اساس علم و دانش صورت بگیرد. بنابراین، پرسش محوری این بخش را می‌توان به شکل زیر بازنویسی کرد:
آیا در نظام آموزش عالی کشور، تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌ها بر اساس «علم و دانش» صورت می‌پذیرد؟

مطالعۀ مروری نتایج حاصل از پژوهش دربارۀ «تأثیر مشوّق‌های مالی بر عملکرد» حاکی از آن بود که از ۵۰ سال پیش ثابت شده‌است که «در مورد فعّالیت‌های نیازمند کاربرد قوای ذهنی، مشوّق‌های مالی کیفیت عملکرد را تنزّل می‌دهند». این نکته، در تمام پژوهش‌هایی که تا کنون در این رابطه انجام شده مورد تأیید قرار گرفته‌است. یافته‌های مطالعات مورد نظر، در معتبرترین مجلات علمی دنیا منتشر شده و برخی از آنها توسّط مراکز معتبری مانند «مدرسۀ اقتصادی لندن» و «بانک مرکزی آمریکا» اجرا گردیده‌است.

با وجود این، وزارت عتف، در سال ۱۳۸۳، طی آئین‌نامه‌ای، برای تشویق نگارندگان مقالات علمی، تشویق نقدی در نظرمی‌گیرد. برخی از زیرمجموعه‌های وزارت عتف، هنگام ابلاغ این شیوه‌نامه در مجموعۀ خود، یکی از اهداف و فلسفه‌های وجودی آن را «ارتقاء کیفیت فعّالیت‌های علمی و پژوهشی» عنوان کرده‌اند.

بنابراین، وزارت عتف، برای توسعۀ علم و پژوهش، از روشی استفاده کرده‌است که علم و دانش از ۵۰ سال پیش اثبات کرده که این روش کیفیت فعّالیت‌های علمی و پژوهشی را تنزّل می‌بخشد! این مسئله، یک نمونه از مواردی است که به وضوح نشان می‌دهد در ساختار نظام آموزش عالی کشور، تصمیم‌گیری‌ها مبتنی بر علم و دانش نیست، یعنی نظام آموزش عالی کشور دانش‌بنیان نیست. در سخنرانی، به مثال‌های تأمّل برانگیز دیگری هم اشاره شده‌است.

این سخنرانی در ۳ بخش ارائه گردیده، عنوان بخش‌های آتی به قرار زیر است:

بخش دوّم: تبیین نوع مواجهۀ عجیب ما با «علم و دانش»
بخش سوّم: نشانگرهای فاصله‌گرفتن نظام آموزش عالی از مسیر «نفت‌بنیان» و نزدیک شدن به مسیر «دانش‌بنیان»

فایل صوتی و اسلایدهای این سخنرانی در فرسته‌های (پست‌های) بعدی ارائه شده‌اند.

طول مدّت سخنرانی ۲ ساعت و ۴۰ دقیقه است که بخش‌هایی از آن به پرسش‌وپاسخ و مشارکت حضار مربوط می‌شود.

💢 پویش ملی دوباره دانشگاه با هدف اصلاح روال‌های حاکم بر سیاست‌های وزارت علوم حرکت خود را آغاز کرده است. در این مسیر به همراهی تمامی استادان دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌‏های ایران نیازمندیم.

http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah‌

✅ جامعۀ دانشگاهی و دانش بنیان شدن

اسلاید‌های سخنرانی وحید احسانی (پژوهشگر در زمینۀ اثربخشیِ پژوهش و سیاست‌گذاری علم و فناوری)

دانشگاه رازی، کارگاه مجازی به مناسبت هفتۀ پژوهش و فناوری، ۱۱ آذر ۱۳۹۹

💢 پویش ملی دوباره دانشگاه با هدف اصلاح روال‌های حاکم بر سیاست‌های وزارت علوم حرکت خود را آغاز کرده است. در این مسیر به همراهی تمامی استادان دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌‏های ایران نیازمندیم.

http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

جامعۀ دانشگاهی و دانش بنیان شدن

فایل صوتی سخنرانی وحید احسانی (پژوهشگر در زمینۀ اثربخشیِ پژوهش و سیاست‌گذاری علم و فناوری)

دانشگاه رازی، کارگاه مجازی به مناسبت هفتۀ پژوهش و فناوری، ۱۱ آذر ۱۳۹۹

💢 پویش ملی دوباره دانشگاه با هدف اصلاح روال‌های حاکم بر سیاست‌های وزارت علوم حرکت خود را آغاز کرده است. در این مسیر به همراهی تمامی استادان دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌‏های ایران نیازمندیم.

http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

🎓 به مناسبت روز دانشجو

▪️ افسوس برای دانشگاه‌هایی که محصولش را آمریکا و کانادا و استرالیا می چیند!

📌 تقلیل دانشگاه‌ها به سالن انتظار برای پرواز فارغ‌التحصیلان، یک خسارت تمام‌عیار است. یک ظلم به سرمایه‌های مادی و معنوی کشور.

📌 اینکه سرمایه و وقت و انرژی کشور صرف تربیت یک نفر شود و درست وقتی مدرک‌تحصیلی گرفت، یکراست برود دارالترجمه و بعد جوری این کشور را ترک کند که انگار از گور گریخته، ظلم است... درختی که اینجا برای ثمر دادنش هزینه شده، میوه‌اش را دیگری می‌چیند. درد ندارد؟

📌 آدم‌ها یک بار به دنیا می‌آیند و حق دارند از این یک فرصت لذت ببرند، حق دارند بروند جایی که احترام می‌بینند و لازم نباشد از صبح تا شب اخبار گوش بدهند که «چه می‌شود؟» اما چرا مردم یک کشور هزینه‌اش را بدهند تا میوه بیفتد توی دامن کانادا و آمریکا و استرالیا؟

چه کرده‌اید که دانش‌آموخته ایرانی ترجیح می‌دهد برود جایی دور از خانه پدری، همبرگر بگذارد لای نان بدهد دست مشتری، اما اینجا نماند؟ هر وقت این مهاجرت‌های شبیه گریختن، متوقف شد بگویید: روز دانشجو مبارک!

📌 تبدیل دانشگاه‌ها به کارگاه تولید مقاله کیلویی و مسابقه «هرکی بیشتر مقاله چاپ کنه، دانشمندتره» خسارت است. خروجی این همه مقاله چیست؟ کدام مشکل مردم را حل کرده؟ جز سخنرانی‌درمانی و آماربازی فایده ای داشته؟ از این رکوردشکنی‎‌ها چیزی نصیب مردم می‌شود؟ علمی که خروجی‌اش نتواند گره‌گشایی کند، افسانه و افسون است.

کسانی که از دانش‌شان برای بهبود زندگی مردم بهره می گیرند دست مریزاد دارند، اما اگر هدف از دانشگاه رکوردزدن در زمینه تولید مقاله است، همه دانشگاه ها را ببندید، بروید از خیابان انقلاب کیلوکیلو مقاله و پایان نامه بخرید!

تا زمانی که می‌شود این همه علنی در امثال خیابان انقلاب پول داد و آشکارا علم را «خرید»، تبریک گفتن روز دانشجو «بیداری طفلی است که محتاج به لالاست»!

📌 ۱۶ آذر و روزدانشجو در همه این سالها یا دورهم خواندن سرود رنج‌بار «یار دبستانی من» بوده، یا استندآپ کمدی و مسابقه آشپزی! لابه‌لایش گاهی هم دانشجویان و اساتیدی حرف‌هایی زده‌اند که اسباب دردسرشان شده. آدم عاقل که این کارها را نمی‌کند!

📌 نزدیک به ۲۰ سال است در فضای دانشگاه درس می‌خوانم و کار می‌کنم، جز عده معدودی که می‌آیند چیزی یاد بگیرند و «دانش جو» هستند، بسیاری فقط دنبال گرفتن مدرک هستند که با آن بروند سرکاری، اضافه حقوقی بگیرند یا مهاجرت کنند. در دانشگاه‌ها نه کسی درس زندگی واقعی می‌دهد، نه عشق به وطن و میل به ماندن و جنگیدن برای بهبود شرایط.
بچه‌ها اینجا آنقدر «باهوش» می‌شوند که یاد بگیرند کلاهشان را سفت بچسبند که باد نبرد!

🎓 تلخ نوشته‌ام و بی‌رحمانه؟ در 18سالگی فکر می‌کردم آینده این کشور را دانشگاه‌ها و دانشجوها می‌سازند، الان در چهل‌سالگی عاقلانه نیست که به همان اندازه خوش‌خیال باشم. امیدوارم دانشجوهای امروز وقتی چهل‌سال‌شان شد ایران بهتری بسازند.

احسان محمدی


💢 پویش ملی دوباره دانشگاه

http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

💢 پویش ملی دوباره دانشگاه

http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

فیلم چهاردهمین نشست متخصصان علم اطّلاعات و دانش‌شناسی منطقۀ جنوب کشور با موضوع «پژوهشگران جوان» (مجازی) را می‌توانید از طریق پیوند (لینک) زیر ملاحظه بفرمایید:

https://learning.ilisa.ir/lfz628dmp21l/

در این وبینار به ترتیب، دکتر سیّدرحمت‌اللّه فتّاحی، دکتر مقصود فراستخواه، دکتر وحید احسانی و دکتر محمود خسروجردی صحبت سخنرانی کردند.

توضیح: برای مشاهدۀ فیلم جلسه بهتر است نرم‌افزار Adobe Connect را روی گوشی یا رایانۀ خود نصب کرده‌باشید، در غیر این صورت، در پنجره‌ای که باز می‌شود، بر گزینۀ Open in browser کلیک کنید.

💢 پویش ملی دوباره دانشگاه با هدف اصلاح روال‌های حاکم بر سیاست‌های وزارت علوم حرکت خود را آغاز کرده است. در این مسیر به همراهی تمامی استادان دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌‏های ایران نیازمندیم.
http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

🎥خاطره پروفسور سیاوش شهشهانی رییس سابق دانشکده ریاضیات دانشگاه شریف از مریم میرزاخانی:
‌
🔸وقتی مریم در استنفورد استاد شد، اگر به ایران برمی‌گشت نمی‌توانست استاد شود و به عنوان نخبه شناخته شود، چون مقاله نداشت!

منبع: مدرسۀ آزاد فکری

💢 پویش ملی دوباره دانشگاه با هدف اصلاح روال‌های حاکم بر سیاست‌های وزارت علوم حرکت خود را آغاز کرده است. در این مسیر به همراهی تمامی استادان دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌‏های ایران نیازمندیم.
http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

🔴 دانشجویان دکتری در خطرند!

بر اساس نظرسنجی‌ها و بررسی‌های مختلف، مجلات علمی بر این عقیده هستند که سلامت روان دانشجویان مقطع دکتری در شرایط مناسبی قرار ندارد

یکی از دلایل اصلی این بحران سلامت، فشار زیاد مجلات معتبر به دانشمندان و دانشجویان برای چاپ یافته‌های علمی آنها است. این در حالی‌ است که بسیاری از مجلات معتبر مانند نیچر (Nature)، برای دفاع از علایق خود، سعی دارند تا حقایق را پنهان کنند. احتمالا بر این باور هستید که تحقیقات علمی از جذابیت بالایی برخوردارند، اما تحقیقات صورت‌گرفته نشان می‌دهد که دانشمندان عموما افرادی ناراحت هستند و از زندگی خودشان لذت نمی‌برند. این نتایج نشان می‌دهند سلامت روان در این قشر از جامعه، در وضعیت نگران‌کننده‌ای قرار دارد

افسردگی در مقطع دکتری
بر اساس مطالعات اخیر، احتمال ابتلای دانشجویان دوره دکتری به مشکلات سلامت روان دو برابر بیشتر از دیگر افراد بوده و استرس شایع بین ۷۵ درصد از آنها، بالاتر از میانگین است. مطالعات تکمیلی نشان‌دهنده شیوع نگران‌کننده عوامل مرتبط با افسردگی در بین دانشجویان دکتری است. این دانشجویان به‌سادگی با قرارگرفتن در موقعیت استرس‌زا، ممکن است به‌طور نگران‌کننده‌ای دچار مشکلات بهداشت روانی شوند. این نتایج برای افراد آکادمیک اصلا عجیب نیست. در حقیقت، این موضوع به‌طور گسترده در علم پذیرفته شده ‌است که محققان مقطع دکتری عموما ناراحت، مضطرب و افسرده هستند

برای تأیید موارد ذکرشده و نشان‌دادن عمق مشکل، باید گفت که نرخ جهانی افسردگی و اضطراب در بین دانشجویان دکتری، شش برابر افراد معمولی جامعه است. این نتایج در مجله نیچر بایوتکنولوژی که یکی از زیرمجموعه‌های مجله‌ معتبر و معروف نیچر است، منتشر شده‌ است. البته در آن مجله، نویسنده مدعی شده که «مؤسسات آکادمیک باید دانشجویان را برای مقابله با استرس و مدیریت زمان آموزش دهند تا آمادگی‌های لازم را کسب کنند». با استناد به گفته‌های نویسندگان این مقاله در نشریه نیچر بایوتکنولوژی و ویراستارهای مجله نیچر، دلیل این روند نگران‌کننده افسردگی در بین دانشجویان دکتری، کمبود تمرین‌های روان‌شناسی این افراد است. به بیان دیگر، مجله نیچر، مؤسسات آموزشی را دعوت می‌کند تا تمهیداتی را برای روبه‌روشدن دانشجویان با فشارهای مختلف در این دوران تحصیل فراهم آورند

در همین راستا، مجله نیچر مقاله‌ای را در تاریخ ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۹ با عنوان «دانشجوی مقطع دکتری بودن، نباید سلامت را به خطر بیندازد» منتشر کرد که در آن ادعا شده بود «راه‌حل‌های این مشکل قابل دستیابی است». در آن مقاله بدون هیچ سند علمی خاصی ادعا شده که استادان راهنما به یک آموزش اجباری و جامع نیاز دارند تا بتوانند مشکلات روانی محققان را بشناسند و درک کنند و در جهت حل آن گام بردارند. همچنین، ممکن است دانشجویان با داشتن بیش از یک استاد راهنما، پشتوانه قوی‌تری را حس کنند و در این صورت، نگرانی‌هایی که آنها به ‌دلیل ترس از بی‌ثمرماندن کارهای خود دارند، کاهش یابد

نکته دیگر این است که «دانشگاه‌ها نیز باید خدماتی برای افزایش سلامت روان دانشجویان مقاطع پایین‌تر فراهم آورند تا در زمان رسیدن به مقطع دکتری و پسادکتری، مشکلات آنها کاهش یابد. افرادی که در محل‌های آکادمیک فعالیت دارند باید یاد بگیرند بین زندگی و کار تعادل ایجاد کنند». بااین‌حال، تمهیدات کاهش‌دهنده‌ای که برای مقابله با این معضل در مجله نیچر ارائه شده‌اند، کافی نیستند و به نظر می‌رسد که دلیل ریشه‌ای این مشکل، خود مجلات هستند

منتشرکردن مقاله یا نابودی محققان؟
مجله نیچر برای جلوگیری از محکوم‌شدن، یک نظرسنجی‌ درباره‌ درک علل ناراحتی محققان مقطع دکتری طراحی کرده‌ است، اما پیش از بررسی آن، قصد داریم تا الگوی عجیب‌وغریب انتشارات علمی را روشن کنیم. به‌طورکلی محققان و دانشمندان، ماه‌ها یا سال‌ها روی یک موضوع خاص در قالب یک تیم تحقیقاتی به فعالیت می‌پردازند و در انتها یک مقاله از تحقیقات خود آماده می‌کنند تا توسط افراد متخصص در آن حوزه مورد داوری قرار بگیرد و در مراحل داوری سؤالاتی از نویسندگان پرسیده می‌شود و اصلاحات مختلفی بر روی مقاله صورت می‌گیرد. اگر تمامی مراحل به خوبی پیش برود، مقاله اصلاح‌شده در مجله منتشر می‌شود. اما نکته قابل تأمل این است که به شما برای تهیه این مقاله پولی داده نمی‌شود. همچنین، داورها نیز معمولا هیچ حق‌الزحمه‌ای دریافت نمی‌کنند و فقط مجله است که از این مقاله درآمدزایی می‌کند

اخیرا، این موضوع به‌خصوص در جوامع آکادمیک بسیار برجسته شده ‌است و جنبش‌هایی برای مقابله با مجلات (مخصوصا نیچر) توسط دانشمندان به راه افتاده‌ است.

🌐ادامه مطلب:
https://www.isna.ir/news/99092721227/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D8%AC%D9%88%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AE%D8%B7%D8%B1%D9%86%D8%AF

🔴 توصیه مشفقانه یا بی شرمانه به وزیر علوم!

🔹 چند روز پیش جناب آقای دکتر سید جواد میری عضو محترم پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی نامه ای به زعم خویش مشفقانه به وزیر محترم علوم نوشته و از ایشان درخواست کردند که از انتصاب استاد احمد پاکتچی به معاونت این پژوهشگاه صرف نظر کنند. ایشان در کنار چند دلیل فرعی، دلیل اصلی اعتراض خود را اینگونه عنوان می‌کنند: جناب وزیر محترم علوم، اجحاف بزرگی است که معاونت این بزرگترین پژوهشگاه علوم انسانی کشور به دست فرد محترمی سپرده شود که دکتری ندارد! بنا به گزارش آقای دکتر میری استاد پاکتچی دارای مدرک «خبرگان بدون مدرک» است که برای تصدی این پست کفایت نمی کند.

🔹 جناب آقای دکتر میری از منتقدان فعال سیاست های وزارت علوم بوده اند. کسانی که با نوشته های انتقادی ایشان آشنا هستند، به سرعت درخواهند یافت که روح این نامه تا چه اندازه با آنچه در سال های اخیر در نقد فضای علمی و دانشگاهی کشور نگاشته اند در تناقض است. هدف این نوشتار دفاع از تصمیم وزیر علوم نیست، هدف، دفاع از دانشمندان بدون دانشنامه است. دفاع از مقام عالمان راستین که پوستین دکتری زیبنده قامت بلند آنها نیست.

🔹 زمانی که مرحوم سید جلال آل احمد دوره دکتری دانشگاه تهران را رها کرد، اطرافیان سعی کردند که مانع شوند او در پاسخ گفت: من از بیماری دکتر شدن شفا یافتم. آل احمد شفا یافت اما تصور نمی کرد که شیوع این بیماری در جامعه به جایی برسد که یک جامعه‌شناسِ سرشناس، اینگونه بر مدرک دکتری تأکید کند. استاد پاکتچی از اساتید صاحب نظر، نواندیش و پیشرو در حوزه زبان شناسی، ترجمه، الهیات و دین شناسی و مسلط به چندین زبان شرقی و غربی است. البته ممکن است به دلایل دیگر، استاد پاکتچی مناسب این پست نباشند، حرفی نیست؛ اما آیا دلیل قانع کننده تری در دستان منتقد محترم نبود؟ این مثل این است که اجازه ندهیم پرویز پرستویی، سِمتی را در خانه سینما داشته باشد؛ چراکه فاقد مدرک دانشگاهی در رشته های هنری است! متأسفانه پیش از این نیز در دوره های مختلف، افرادی چون استاد ملکیان صرفاً به خاطر نداشتن مدرک دکتری از تدریس در دانشگاه تهران منع شده بودند!

حسین اسکندری

💢 پویش ملی دوباره دانشگاه
http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

Telegram (https://t.me/dobarehdaneshgah)
پویش ملی دوباره دانشگاه
لطفا جهت ارتباط با ما از رایانامه زیر استفاده بفرمایید:
dobaredaneshgah@gmail.com

💢 پویش ملی دوباره دانشگاه با هدف اصلاح روال‌های حاکم بر سیاست‌های وزارت علوم حرکت خود را آغاز کرده است. در این مسیر به همراهی تمامی استادان دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‏های ایران نیازمندیم.
http://dobaredaneshgah.ir

🆔 https://t.me/dobarehdaneshgah

نقش دانشگاهیان در توانمندسازی جامعه و اصلاح ساختارها

(گزیدۀ سخنرانی مجازی دکتر مقصود فراستخواه برای استادان دانشگاه رازی، ۸ دی ۹۹)

برای ما از طریق آیین‌نامه‌ها یک انتظاراتی به‌شکل ضمنی تحمیل می‌شود ... علاوه بر سیاست‌های آشکار ... سیاست‌های نانوشته‌ای نیز داریم که هر عضو هیئت‌علمی [بر اساس مجموع آنها] ... متوجه می‌شود که در این کشور، حاکمان، سیاست‌گزاران، گروه‌ها و مدیران رسمی از او چه چیزی می‌خواهند. در واقع چیزی که از اعضای هیئت علمی خواسته می‌شود، مقاله نوشتن و رزومه پرکردن است. چون طبق آیین‌نامه‌ها عضو هیئت‌علمی باید در کادر رسمی فکر کند، بگوید، درس بدهد، از مرسومات اطاعت کند و راه‌های رفته را بپیماید. ... حرکت روی این ریل‌گذاری‌ها خیلی خوب نیست زیرا این‌ها برای ما نقش چندان خوبی تعریف نمی‌کنند.

وظایف رسمی‌مان را انجام می‌دهیم ولی شکایت داریم که در این کشور اصلاً هیچ اتفاقی نمی‌افتد ... طبق انتظار گروه‌های مرجع رسمی، برای ما دانشگاهیان نقشی تعریف می‌شود که ممکن است بر اساس آن برای این سرزمین ارزش اجتماعی به‌دست نیاید و انتظارات اجتماعی برآورده نشود ... اعتماد جامعه به این گروه [دانشگاهیان] دارد تَرَک بر‌می‌دارد ... علت می‌تواند این باشد که نقشی که این گروه ایفا می‌کنند، چندان به‌ درد جامعه نمی‌خورد.

در شأن اعضای هیئت علمی نیست که ... فقط بازوی پرتوان ساختار رسمی باشند؛ دانشگاهی فقط بازوی پرتوان نیست، بلکه چشم بینا، ذهن نقاد و متفکر نیز هست. انتظار می‌رود دانشگاهی خلاف عادت فکر کند، در کادرها حرکت نکند، نوآوری و خلاقیت داشته باشد.

ما اگر جامعه را توانمند کنیم، آن وقت است که می‌توانیم ساختارها را نیز اصلاح کنیم. اصلاح ساختارها بدون جامعه امکان‌پذیر نیست. ما اگر بخواهیم فقط مکان‌های سیاسی و آدم‌ها را جابه‌جا کنیم، حتی اگر ساختارها را در بالا دستکاری کنیم، تا وقتی که جامعه توانمند نباشد، به فرض این ساختارها اگر درست هم اصلاح شوند که نمی‌شود، پایدار نمی‌مانند. یعنی، برای این‌ که ساختارها اصلاح شوند و پایدار بمانند ... این ساختارها باید به شکل اجتماعی اصلاح شوند، بعد زیسته شوند، تمرین و مشارکت شوند. مردم احساس کنند که به دست خودشان سازمان اجتماعی، نحوۀ حکمرانی، مقررات، محیط حقوقی، سیستم‌ها و ساختارهایشان را بهبود می‌بخشند.

من به کارفرما خیلی به ‌معنای این ‌که یک پروژه انجام بدهیم و یک کارفرمای شرکتی، کارفرمای ما باشد نگاه نمی‌کنم، زیرا محله‌ و خانواده‌ام کارفرمای من هستند. یعنی سفارش‌های خاموش اجتماع را بفهمیم و دانش‌مان را به زبان جامعه ترجمه کنیم. آنچه اهمیت دارد این است که ما بتوانیم این بحث‌ها و مسائل علمی را با اشخاص غیرحرفه‌ای، غیرمتخصص و مردم عادی داشته‌باشیم.

خیلی از دانشمندان و دانشگاهیان ما پشت تخصصشان پنهان می‌شوند؛ اصلاً جامعه و خودشان هم نمی‌فهمند چه‌کار می‌کنند ... شما علم را نور کنید نه حجاب. علم وقتی نور است که به جامعه روشنایی دهد، ... که بخشی از زبان جامعه شود، یعنی مردم احساس کنند با این زبان می‌توانند مسائلشان را بهتر بفهمند، توضیح بدهند و حل کنند.

دانشگاه فقط برای حل مسئله نیست؛ یک دانشگاهی همچنین باید مسئله ایجاد کند. گاهی اوقات می‌بینیم رئیس‌جمهور، وزیر کشور یا سایر مقام‌های عالی حکومتی می‌گویند دانشگاهیان بیایند و مسائل ما را حل کنند. نه! آقا و خانم محترمی که آن بالا نشسته‌اید و می‌گویید یک دانشگاهی مسائل شما را حل کند، یک دانشگاهی قبل از این‌که مسائل شما را حل کند، باید برای شما مسئله ایجاد ‌کند. گاهی مواقع، وقتی هیچ کس متوجه وجود مسئله‌ای نیست، دانشگا‌هیان می‌گویند اینجا یک مسئله‌ای وجود دارد ... پس کار یک دانشگاهی این است که از کلیشه‌های مردم عبور کند، با عامه مخالفت کند و برخلاف نظر سیاست‌مداران حرف بزند.

«مشکل» و «مسئله» با هم تفاوت دارند. ما در جامعه خیلی مشکلات داریم، اما مسئله کم داریم. چرا؟ چون مسئله باید ساخته شود. این دانشگاهیان هستند که باید مشکلات را به مسئله تبدیل کنند، چون مسئله حالت مفهومی دارد. تحقق این امر مستلزم «خودفهمی حرفه‌ای» است.

فهم ما از دانشگاه این نیست که یکسری وظایف صوری انجام دهیم یا به عبارتی «مناسک علم» را به جا بیاوریم ... یا تمام تمرکزمان فقط بر کسب سود از این فضا باشد؛ اینها برازندۀ دانشگاه و انسان‌های دانشگاهی نیست ... یک دانشگاهی ماهیتی ارتباطی، انتقادی و معطوف به رهایی دارد. فعالیت دانشگاهی همچنین در راستای «تحقق ذات» است.

منبع (حاوی صوت و متن کامل سخنرانی): نامۀ فرهنگ رازی (نشریۀ تحلیلی فرهنگی دانشگاه رازی)

💢 پویش ملی دوباره دانشگاه با هدف اصلاح روال‌های حاکم بر سیاست‌های وزارت علوم حرکت خود را آغاز کرده است. در این مسیر به همراهی تمامی استادان دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌‏های ایران نیازمندیم.
http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah

✳️ اعتراض به فشارهای فرادانشگاهی

جناب آقای دکتر منصور غلامی
وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری
سلام علیکم

✅ ما نگارندگان این نامه، از دانش‌آموختگان سالهای دور و نزدیک گروه تعلیم و تربیت دانشگاه تربیت مدرس هستیم؛ دانشگاهی برآمده از یک انقلاب شکوهمند که اساس آن بر تربیت کادر هیئت علمی مورد نیاز دانشگاه¬ها و نیروهای خدوم و باسواد در بالاترین تراز استانداردهای جهانی بوده است.
✅ همه‌ی ما در برهه‌ای از زندگی علمی- دانشجویی خود عضوی از گروه باسابقه، معتبر و خوشنام تعلیم و تربیت این دانشگاه بوده‌‌ایم و به آن همچون خانۀ پدری علمی خود می¬نگریم. گروه تعلیم و تربیت دانشگاه تربیت مدرس، در قریب به 35 سال فعالیت خود، با تربیت بسیاری از اعضای هیئت¬علمی دانشگاه¬های سراسر کشور در رشته¬های فلسفه تعلیم و تربیت، برنامه¬ریزی¬درسی و تکنولوژی آموزشی، و پرورش پژوهشگران و آموزشگرانی برجسته و اثرگذار، شبکه¬ای از کنشگران اصلی علوم تربیتی کشور را حول خود شکل داده است. جوّ و فرهنگ آکادمیک این گروه و مشی اخلاق¬مدارانۀ استادان آن، ما را از پس سالها حضور در این دانشگاه به هم متصل و مرتبط نگاه داشته است. بسیاری از استادان حاضر، پیشکسوت یا بازنشستۀ این گروه، برای ما اسوۀ یک انسان دانشگاهی بوده¬اند. استادانی که در حوزۀ تخصصی خود سرآمد، در اخلاق، الگویی بی‌همتا و در شفقت و مهر، پدرانی رئوف برای دانشجویان بوده¬اند.
✅ مع¬الاسف در چند سال اخیر برخلاف رویه¬های آکادمیک و قانونی جذب اعضای هیئت علمی، از سوی برخی نهادهای غیر آکادمیک بیرون از دانشگاه، فشارهای خرد کننده¬ای به این گروه معظم، مبنی بر جذب اجباری برخی افراد سفارش شده، تحمیل شده است. با استمرار این روند، گروهی که می¬رفت در آستانۀ بلوغ و بالندگی خود، علاوه بر تأثیرگذاری¬های ملی، درخشش¬های منطقه¬ای و جهانی برای کشور اسلامی¬مان داشته باشد، گریبان¬گیر تعرض¬ها، تهدیدها و اخیراً عزل و برکناری دستوری مدیر گروه فرهیختۀ خود، آقای دکتر سید مهدی سجادی، شده است. اقدامات شایستۀ آقای دکتر سجادی، در دفاع از استقلال و آزادی آکادمیک و مرجعیت علمی گروه در تشخیص صلاحیت¬های علمی برای جذب اعضای هیئت علمی جدید، حاصل تجربۀ ارزشمند این گروه و رمز و راز اصلی قوت و اعتبار آن در تمامی این سال¬ها بوده است.
✅ بر ما محرز است که نیروهای فراقانونی و خارج از دانشگاه، در اتفاقات اخیر و تضعیف گروه تعلیم و تربیت دانشگاه تربیت مدرس، نقشی جدی داشته¬اند. دردمندانه هشدار می¬دهیم که خدشه به استقلال و آزادی آکادمیک، زمینه¬ساز بی¬اخلاقی¬های دانشگاهی و رواج انواع مفاسد علمی است که جنابعالی بیش از ما بدان آگاهید. زیر سؤال بردن مرجعیت علمی گروه¬های آموزشی در برنامه¬های توسعه¬ای خود و ورود اشخاصی رانتی و سفارش شده به دانشگاه، دلسرد شدن نسل جدید دانش¬آموختگان و دانشجویان دوره¬های تحصیلات تکمیلی برای تلاش علمی را در پی دارد. رواج بی¬اخلاقی و مفاسد دانشگاهی و مأیوس کردن نسل جدید کنشگران دانشگاهی، نوعی تهاجم فرهنگی است که آثار تخریبی آن سالها باقی خواهد ماند. همنوا با لسان الغیب باید گفت:
جای آن است که خون موج زند در دل لعل زین تغابن که خزف می شکند بازارش
✅ ما به‌عنوان متخصصان حوزۀ تعلیم و تربیت که اساساً ساحتی اخلاقی است، نگران ترویج این روند نامیمون و مخاطره¬آمیز در سایر دانشگاه¬ها به واسطه فشار نهادهای بیرونی هستیم. از این رو سکوت در برابر رویه‌های ناسالم، غیرعلمی و سیاست‌زده را در جذب اعضاء هیات علمی و تسلیم شدن در برابر فشار نهادهایی که نابخردانه استقلال و آزادی دانشگاه¬ها را نشانه گرفته¬اند، برنمی¬تابیم و آن¬را مروج موج ناامیدی و ناامنی برای استادان و دانشجویان می¬دانیم. مستدعی است رسیدگی به این موضوع را -به لحاظ اهمیت غیر قابل انکار آن- در صدر اولویت اقدامات خود لحاظ فرمایید. بعلاوه استدعا داریم، از جناب آقای دکتر سجادی، که صدای گروه تعلیم و تربیت دانشگاه تربیت مدرس و تجربه بی¬بدیل دو نسل فعالیت حرفه¬ای¬ استادان آن را در اتفاقات اخیر، به شایستگی و با وارستگی، نمایندگی کرده¬اند و در این راه به ایشان جفا روا داشته شده است، به نحو مقتضی و رسمی دلجویی گردد.

انجمن علمی دانش¬آموختگان گروه تعلیم و تربیت دانشگاه تربیت مدرس
25 دی ماه 1399

💢 پویش ملی دوباره دانشگاه
http://dobaredaneshgah.ir
https://t.me/dobarehdaneshgah