📜جمعی از #تسهیلگران_معلول در نامه‌ای سرگشاده به رئیس #سازمان_بهزیستی خواستار رسیدگی به وضعیت خود شدند!
متن نامه بدین شرح است:
به نام خدا
جناب آقای دکتر #محسنی_بندپی ریاست محترم سازمان بهزیستی
با اهداء سلام و احترام
ما جمعی از #تسهیلگران کشوری که همگی دارای تحصیلات عالیه و معلولیت می‌باشیم،سالهاست که در برنامه #CBR به عنوان #تسهیلگر در مناطق روستایی دور افتاده بدون هیچ‌گونه #بیمه و #قرارداد با حقوق ناچیز ماهیانه «دویست هزارتومان» که دو بار در سال پرداخت می‌شود خالصانه مشغول خدمت‌رسانی به #معلولان هم‌نوع خویش هستیم،اما چون #معلول هستیم هیچ‌گاه از طرف مسئولان دیده نشدیم.
مگر طبق ماده ۱۵ قانون حمایت از حقوق معلولان دولت موظف به اختصاص سه درصد از #سهمیه‌های_استخدامی به معلولان نیست؟پس چرا سازمان بهزیستی که متولی #اشتغال_معلولان است به عنوان الگو در این زمینه پیش قدم نمی‌شود و سه درصد از ردیف‌های استخدامی خود را به #تسهیلگران_معلول که سالهاست مشغول خدمت در بهزیستی هستند و به تمام امور و بخش‌نامه‌های بهزیستی واقف هستند اختصاص دهد؟
آیا بهزیستی بهتر نیست در مورد #اشتغال تسهیلگران معلول به تجربه موفق بنیاد شهید که کارمندان خود را از میان خانواده محترم #ایثارگران انتخاب می‌کند و بدین‌وسیله موجب اشتغال جامعه هدف خود شده بنگرد؟
مگر طبق #کنوانسیون ژنو که جمهوری اسلامی ایران نیز بدان پیوسته معلولان و جانبازان جنگی نباید از سطح رفاه برابر برخوردار باشند؟ پس چگونه است که تسهیلگران معلول بدون هیچ‌گونه بیمه و قرارداد و به خاطر ماهیانه «دویست هزارتومان» در روستاها به عنوان یک بازوی نیرومند بهزیستی مشغول خدمت می‌شوند اما چون معلول هستند سالهاست هیچ‌گونه برنامه و حتی ایده‌ای برای سازماندهی و #تغییر_وضعیت آنها صورت نمی‌گیرد؟
چرا مفاد کنوانسیون ژنو در مورد ایثارگران اجرا می‌شود ولی در مورد معلولان روی کاغذ باقی مانده است؟
تاجایی که ما اطلاع داریم و به عینه شاهد بودیم اکثر ارگانها مثل آموزش و پرورش ٬ جهاد کشاورزی و قوه قضاییه بعد از حداکثر پنج سال کارکنان خود را استخدام می‌کنند.
آموزش و پرورش آموزشیاران نهضت و مربیان پیش دبستانی را،جهادکشاورزی بعد از پنج سال مهندسان ناظر کشاورزی که فقط در فصول کشاورزی یک الی دو بار از زمین‌های کشاورزی بازدید می‌کنند را و شورای حل اختلاف بعد از چهار سال کاراموزان قضایی خود را استخدام می‌کند و خیلی از ادارات دیگر که نام بردن آنها در این مقال نمی‌گنجد.
جناب اقای دکتر محسنی بندپی لطفا دلیل اینکه تمام ادارات کارکنان خود را بعد از حداکثر پنج سال تبدیل وضعیت می‌کنند اما تسهیلگران معلول سازمان بهزیستی همچنان بلاتکلیف هستند را بیان فرمایید!
فرق سازمان بهزیستی با ارگان های دیگر چیست که تا این لحظه هیچ فکری به حال تسهیلگران معلول خود نکرده است؟
مگر نه این که سازمان بهزیستی زیر مجموعه وزارت کار است و رئیس سازمان بهزیستی طبق ماده ۱۶ قانون حمایت از معلولان مجاز است به منظور حمایت از اشتغال معلولان در جلسات #شورای_عالی_اشتغال شرکت کند؟ آیا #استخدام تسهیلگران معلول در حیطه اختیارات قانونی شما به عنوان رییس سازمان بهزیستی،متولی اشتغال معلولان و عضو شورای عالی اشتغال هست یا خیر؟
طبق قانون اساسی اشتغال و زندگی آبرومندانه حق هر ایرانی است اما چرا هیچ‌کدام از این قوانین برای معلولان صدق نمی‌کند؟
اجرکم عندالله
⚖️@dscampaign
متن نامه بدین شرح است:
به نام خدا
جناب آقای دکتر #محسنی_بندپی ریاست محترم سازمان بهزیستی
با اهداء سلام و احترام
ما جمعی از #تسهیلگران کشوری که همگی دارای تحصیلات عالیه و معلولیت می‌باشیم،سالهاست که در برنامه #CBR به عنوان #تسهیلگر در مناطق روستایی دور افتاده بدون هیچ‌گونه #بیمه و #قرارداد با حقوق ناچیز ماهیانه «دویست هزارتومان» که دو بار در سال پرداخت می‌شود خالصانه مشغول خدمت‌رسانی به #معلولان هم‌نوع خویش هستیم،اما چون #معلول هستیم هیچ‌گاه از طرف مسئولان دیده نشدیم.
مگر طبق ماده ۱۵ قانون حمایت از حقوق معلولان دولت موظف به اختصاص سه درصد از #سهمیه‌های_استخدامی به معلولان نیست؟پس چرا سازمان بهزیستی که متولی #اشتغال_معلولان است به عنوان الگو در این زمینه پیش قدم نمی‌شود و سه درصد از ردیف‌های استخدامی خود را به #تسهیلگران_معلول که سالهاست مشغول خدمت در بهزیستی هستند و به تمام امور و بخش‌نامه‌های بهزیستی واقف هستند اختصاص دهد؟
آیا بهزیستی بهتر نیست در مورد #اشتغال تسهیلگران معلول به تجربه موفق بنیاد شهید که کارمندان خود را از میان خانواده محترم #ایثارگران انتخاب می‌کند و بدین‌وسیله موجب اشتغال جامعه هدف خود شده بنگرد؟
مگر طبق #کنوانسیون ژنو که جمهوری اسلامی ایران نیز بدان پیوسته معلولان و جانبازان جنگی نباید از سطح رفاه برابر برخوردار باشند؟ پس چگونه است که تسهیلگران معلول بدون هیچ‌گونه بیمه و قرارداد و به خاطر ماهیانه «دویست هزارتومان» در روستاها به عنوان یک بازوی نیرومند بهزیستی مشغول خدمت می‌شوند اما چون معلول هستند سالهاست هیچ‌گونه برنامه و حتی ایده‌ای برای سازماندهی و #تغییر_وضعیت آنها صورت نمی‌گیرد؟
چرا مفاد کنوانسیون ژنو در مورد ایثارگران اجرا می‌شود ولی در مورد معلولان روی کاغذ باقی مانده است؟
تاجایی که ما اطلاع داریم و به عینه شاهد بودیم اکثر ارگانها مثل آموزش و پرورش ٬ جهاد کشاورزی و قوه قضاییه بعد از حداکثر پنج سال کارکنان خود را استخدام می‌کنند.
آموزش و پرورش آموزشیاران نهضت و مربیان پیش دبستانی را،جهادکشاورزی بعد از پنج سال مهندسان ناظر کشاورزی که فقط در فصول کشاورزی یک الی دو بار از زمین‌های کشاورزی بازدید می‌کنند را و شورای حل اختلاف بعد از چهار سال کاراموزان قضایی خود را استخدام می‌کند و خیلی از ادارات دیگر که نام بردن آنها در این مقال نمی‌گنجد.
جناب اقای دکتر محسنی بندپی لطفا دلیل اینکه تمام ادارات کارکنان خود را بعد از حداکثر پنج سال تبدیل وضعیت می‌کنند اما تسهیلگران معلول سازمان بهزیستی همچنان بلاتکلیف هستند را بیان فرمایید!
فرق سازمان بهزیستی با ارگان های دیگر چیست که تا این لحظه هیچ فکری به حال تسهیلگران معلول خود نکرده است؟
مگر نه این که سازمان بهزیستی زیر مجموعه وزارت کار است و رئیس سازمان بهزیستی طبق ماده ۱۶ قانون حمایت از معلولان مجاز است به منظور حمایت از اشتغال معلولان در جلسات #شورای_عالی_اشتغال شرکت کند؟ آیا #استخدام تسهیلگران معلول در حیطه اختیارات قانونی شما به عنوان رییس سازمان بهزیستی،متولی اشتغال معلولان و عضو شورای عالی اشتغال هست یا خیر؟
طبق قانون اساسی اشتغال و زندگی آبرومندانه حق هر ایرانی است اما چرا هیچ‌کدام از این قوانین برای معلولان صدق نمی‌کند؟
اجرکم عندالله
⚖️@dscampaign