👈معلولیت تراژدی شخصی نیست، نوعی فاجعه یا حادثه غمناک نیست. تراژدی پنداری معلولیت نوعی ایدئولوژی است که از سوی مردم بر معلولان تحمیل میشود و معلولان در این زمینه باورهایی نسبت به هویت و توانایی‌های خویش پیدا می‌کنند که عموماً منفی و سلبی هستند. به عنوان مثال می‌توانیم در اینترنت داستان‌های افرادی را پیدا کنیم یا در میان اقوام خویش کسانی را بیابیم که وقتی خود را در جلو نگاه یک جامعه دشوار مانند ایران می‌بینند، تصور می‌کنند از پس این زندگی بر نمی‌آیند. آنها به این باورهای سلبی و منفی می‌رسند که پیشروی در تحصیل و کار و تجارت برای آنها ناشدنی است.
✊️در دهه‌های متعددی که معلولان علیه کلیشه‌ها و قالب‌های ذهنی منفی نسبت به معلولیت جنگیده‌اند، اولین گام در راه تغییر از خود فرد شروع میشود. اما معلول همیشه در ستیز با ایدئولوژی سالم‌سالاری است. معنای این ستیز این است که خود فرد نباید به فرهنگ معلول ساز و فرهنگ ناتوان ساز اعتنا کند.
✅یکی از راه‌های ستیز با فرهنگ معلول ساز و ناتوان ساز این است که خود معلولان در تولید فرهنگی مشغول شوند، به‌ویژه از طریق هنرها سعی کنند زندگی را همان‌گونه که خویش درک می‌کنند بنویسند. در غیر این صورت ما هرچه از زبان #نویسندگان و #هنرمندان غیرمعلول داریم دست دوم و غیر اصیل است.
✍️سعید سبزیان "جسمیت و قدرت"
https://goo.gl/NejpEU
#کمپین #معلولیت #معلولان #تغییر_تحول_اجتماعی #توانمندی
@dscampaign
✊️در دهه‌های متعددی که معلولان علیه کلیشه‌ها و قالب‌های ذهنی منفی نسبت به معلولیت جنگیده‌اند، اولین گام در راه تغییر از خود فرد شروع میشود. اما معلول همیشه در ستیز با ایدئولوژی سالم‌سالاری است. معنای این ستیز این است که خود فرد نباید به فرهنگ معلول ساز و فرهنگ ناتوان ساز اعتنا کند.
✅یکی از راه‌های ستیز با فرهنگ معلول ساز و ناتوان ساز این است که خود معلولان در تولید فرهنگی مشغول شوند، به‌ویژه از طریق هنرها سعی کنند زندگی را همان‌گونه که خویش درک می‌کنند بنویسند. در غیر این صورت ما هرچه از زبان #نویسندگان و #هنرمندان غیرمعلول داریم دست دوم و غیر اصیل است.
✍️سعید سبزیان "جسمیت و قدرت"
https://goo.gl/NejpEU
#کمپین #معلولیت #معلولان #تغییر_تحول_اجتماعی #توانمندی
@dscampaign
📜جمعی از #تسهیلگران_معلول در نامه‌ای سرگشاده به رئیس #سازمان_بهزیستی خواستار رسیدگی به وضعیت خود شدند!
متن نامه بدین شرح است:
به نام خدا
جناب آقای دکتر #محسنی_بندپی ریاست محترم سازمان بهزیستی
با اهداء سلام و احترام
ما جمعی از #تسهیلگران کشوری که همگی دارای تحصیلات عالیه و معلولیت می‌باشیم،سالهاست که در برنامه #CBR به عنوان #تسهیلگر در مناطق روستایی دور افتاده بدون هیچ‌گونه #بیمه و #قرارداد با حقوق ناچیز ماهیانه «دویست هزارتومان» که دو بار در سال پرداخت میشود خالصانه مشغول خدمت‌رسانی به #معلولان هم‌نوع خویش هستیم،اما چون #معلول هستیم هیچ‌گاه از طرف مسئولان دیده نشدیم.
مگر طبق ماده ۱۵ قانون حمایت از حقوق معلولان دولت موظف به اختصاص سه درصد از #سهمیه‌های_استخدامی به معلولان نیست؟پس چرا سازمان بهزیستی که متولی #اشتغال_معلولان است به عنوان الگو در این زمینه پیش قدم نمی‌شود و سه درصد از ردیف‌های استخدامی خود را به #تسهیلگران_معلول که سالهاست مشغول خدمت در بهزیستی هستند و به تمام امور و بخش‌نامه‌های بهزیستی واقف هستند اختصاص دهد؟
آیا بهزیستی بهتر نیست در مورد #اشتغال تسهیلگران معلول به تجربه موفق بنیاد شهید که کارمندان خود را از میان خانواده محترم #ایثارگران انتخاب می‌کند و بدین‌وسیله موجب اشتغال جامعه هدف خود شده بنگرد؟
مگر طبق #کنوانسیون ژنو که جمهوری اسلامی ایران نیز بدان پیوسته معلولان و جانبازان جنگی نباید از سطح رفاه برابر برخوردار باشند؟ پس چگونه است که تسهیلگران معلول بدون هیچ‌گونه بیمه و قرارداد و به خاطر ماهیانه «دویست هزارتومان» در روستاها به عنوان یک بازوی نیرومند بهزیستی مشغول خدمت میشوند اما چون معلول هستند سالهاست هیچ‌گونه برنامه و حتی ایده‌ای برای سازماندهی و #تغییر_وضعیت آنها صورت نمی‌گیرد؟
چرا مفاد کنوانسیون ژنو در مورد ایثارگران اجرا میشود ولی در مورد معلولان روی کاغذ باقی مانده است؟
تاجایی که ما اطلاع داریم و به عینه شاهد بودیم اکثر ارگانها مثل آموزش و پرورش ٬ جهاد کشاورزی و قوه قضاییه بعد از حداکثر پنج سال کارکنان خود را استخدام می‌کنند.
آموزش و پرورش آموزشیاران نهضت و مربیان پیش دبستانی را،جهادکشاورزی بعد از پنج سال مهندسان ناظر کشاورزی که فقط در فصول کشاورزی یک الی دو بار از زمین‌های کشاورزی بازدید می‌کنند را و شورای حل اختلاف بعد از چهار سال کاراموزان قضایی خود را استخدام می‌کند و خیلی از ادارات دیگر که نام بردن آنها در این مقال نمی‌گنجد.
جناب اقای دکتر محسنی بندپی لطفا دلیل اینکه تمام ادارات کارکنان خود را بعد از حداکثر پنج سال تبدیل وضعیت می‌کنند اما تسهیلگران معلول سازمان بهزیستی همچنان بلاتکلیف هستند را بیان فرمایید!
فرق سازمان بهزیستی با ارگان های دیگر چیست که تا این لحظه هیچ فکری به حال تسهیلگران معلول خود نکرده است؟
مگر نه این که سازمان بهزیستی زیر مجموعه وزارت کار است و رئیس سازمان بهزیستی طبق ماده ۱۶ قانون حمایت از معلولان مجاز است به منظور حمایت از اشتغال معلولان در جلسات #شورای_عالی_اشتغال شرکت کند؟ آیا #استخدام تسهیلگران معلول در حیطه اختیارات قانونی شما به عنوان رییس سازمان بهزیستی،متولی اشتغال معلولان و عضو شورای عالی اشتغال هست یا خیر؟
طبق قانون اساسی اشتغال و زندگی آبرومندانه حق هر ایرانی است اما چرا هیچ‌کدام از این قوانین برای معلولان صدق نمی‌کند؟
اجرکم عندالله
⚖️@dscampaign
متن نامه بدین شرح است:
به نام خدا
جناب آقای دکتر #محسنی_بندپی ریاست محترم سازمان بهزیستی
با اهداء سلام و احترام
ما جمعی از #تسهیلگران کشوری که همگی دارای تحصیلات عالیه و معلولیت می‌باشیم،سالهاست که در برنامه #CBR به عنوان #تسهیلگر در مناطق روستایی دور افتاده بدون هیچ‌گونه #بیمه و #قرارداد با حقوق ناچیز ماهیانه «دویست هزارتومان» که دو بار در سال پرداخت میشود خالصانه مشغول خدمت‌رسانی به #معلولان هم‌نوع خویش هستیم،اما چون #معلول هستیم هیچ‌گاه از طرف مسئولان دیده نشدیم.
مگر طبق ماده ۱۵ قانون حمایت از حقوق معلولان دولت موظف به اختصاص سه درصد از #سهمیه‌های_استخدامی به معلولان نیست؟پس چرا سازمان بهزیستی که متولی #اشتغال_معلولان است به عنوان الگو در این زمینه پیش قدم نمی‌شود و سه درصد از ردیف‌های استخدامی خود را به #تسهیلگران_معلول که سالهاست مشغول خدمت در بهزیستی هستند و به تمام امور و بخش‌نامه‌های بهزیستی واقف هستند اختصاص دهد؟
آیا بهزیستی بهتر نیست در مورد #اشتغال تسهیلگران معلول به تجربه موفق بنیاد شهید که کارمندان خود را از میان خانواده محترم #ایثارگران انتخاب می‌کند و بدین‌وسیله موجب اشتغال جامعه هدف خود شده بنگرد؟
مگر طبق #کنوانسیون ژنو که جمهوری اسلامی ایران نیز بدان پیوسته معلولان و جانبازان جنگی نباید از سطح رفاه برابر برخوردار باشند؟ پس چگونه است که تسهیلگران معلول بدون هیچ‌گونه بیمه و قرارداد و به خاطر ماهیانه «دویست هزارتومان» در روستاها به عنوان یک بازوی نیرومند بهزیستی مشغول خدمت میشوند اما چون معلول هستند سالهاست هیچ‌گونه برنامه و حتی ایده‌ای برای سازماندهی و #تغییر_وضعیت آنها صورت نمی‌گیرد؟
چرا مفاد کنوانسیون ژنو در مورد ایثارگران اجرا میشود ولی در مورد معلولان روی کاغذ باقی مانده است؟
تاجایی که ما اطلاع داریم و به عینه شاهد بودیم اکثر ارگانها مثل آموزش و پرورش ٬ جهاد کشاورزی و قوه قضاییه بعد از حداکثر پنج سال کارکنان خود را استخدام می‌کنند.
آموزش و پرورش آموزشیاران نهضت و مربیان پیش دبستانی را،جهادکشاورزی بعد از پنج سال مهندسان ناظر کشاورزی که فقط در فصول کشاورزی یک الی دو بار از زمین‌های کشاورزی بازدید می‌کنند را و شورای حل اختلاف بعد از چهار سال کاراموزان قضایی خود را استخدام می‌کند و خیلی از ادارات دیگر که نام بردن آنها در این مقال نمی‌گنجد.
جناب اقای دکتر محسنی بندپی لطفا دلیل اینکه تمام ادارات کارکنان خود را بعد از حداکثر پنج سال تبدیل وضعیت می‌کنند اما تسهیلگران معلول سازمان بهزیستی همچنان بلاتکلیف هستند را بیان فرمایید!
فرق سازمان بهزیستی با ارگان های دیگر چیست که تا این لحظه هیچ فکری به حال تسهیلگران معلول خود نکرده است؟
مگر نه این که سازمان بهزیستی زیر مجموعه وزارت کار است و رئیس سازمان بهزیستی طبق ماده ۱۶ قانون حمایت از معلولان مجاز است به منظور حمایت از اشتغال معلولان در جلسات #شورای_عالی_اشتغال شرکت کند؟ آیا #استخدام تسهیلگران معلول در حیطه اختیارات قانونی شما به عنوان رییس سازمان بهزیستی،متولی اشتغال معلولان و عضو شورای عالی اشتغال هست یا خیر؟
طبق قانون اساسی اشتغال و زندگی آبرومندانه حق هر ایرانی است اما چرا هیچ‌کدام از این قوانین برای معلولان صدق نمی‌کند؟
اجرکم عندالله
⚖️@dscampaign
Forwarded from توانبخشی امروز
به بهانه سوم دسامبر (۱۲آذر) #روز_جهانی_افراد_دارای_معلولیت
#محمدرضااسدی
نایب رئیس انجمن علمی #کاردرمانی ایران
شاید امید به برابری و حصول اطمینان از جامعه فراگیر در فرایند #توانمندسازی افراد دارای معلولیت که در شعار امسال سازمان جهانی سلامت عنوان شده دور از تصور باشد:
تا وقتی که ملزومات یک جامعه فراگیر فراهم نشود و همه افراد جامعه عضو موثر و مولد آن جامعه تلقی نشوند.
تا آن هنگام که همه مردم به عنوان شهروند درجه اول آن جامعه محسوب نشوند و بزرگترین اقلیت یک جامعه (#افراد_دارای_معلولیت) به هر نحوی از دسترسی برابر به خدمات عمومی جامعه بسان شهروند درجه اول از سوی نهادها و سازمانهای دولتی و غیر دولتی محروم میشوند،
تا آن وقت که همه سازمانها و نهادهای دولتی و غیر دولتی در انجام وظایف قانونی خود به آحاد جامعه بخشی از آنان را به صرف دردمندی و نیاز بیشتر، از این خدمات قانونی و بحق خود محروم کرده و صرفا یک سازمان، و فقط یک سازمان، آن هم سازمان #بهزیستی را متولی پرداختن و رفع تمام نیاز های این دردمندان نجیب و بی صدای جامعه میدانند،
تا آن زمان که نهادها و سازمانهای نوپای غیر دولتی(سمن های #افراد_دارای_معلولیت) در جهت توانمندسازی خود و اعضای خود و همچنین قادر سازی و افزایش ظرفیتهای جامعه گام برندارند و خود را رکن اصلی ایجاد جامعه فراگیر و برابر در کنار سازمانهای دولتی و نه در مقابل آنان نداند،
تا وقتی که شرکتها و صنایع تولیدی، خدماتی به مسئولیت اجتماعی خود در قبال تک تک اعضای جامعه پی نیرده باشند و سهم و دین خود را در این مسیر ادا نکرده باشند.
تا آن زمان که جامعه به افراد دارای #معلولیت با نگاه ترحم آمیز و با تاکید بر ناتوانی های آنان که در همه آحاد بشر کم و بیش و به صورت باطنی و ظاهری وجود دارد می نگرند، نه با نگاه حق محور و در نظر گرفتن توانایی های بالقوه این افراد،
تا زمانیکه همه دستگاههای مکلف به اجرای #قانون_حمایت_از_حقوق #افراد_دارای_معلولیت به تعهدات خود عمل نکنند،
تا هنگامی که به حاشیه راندن و تبعیض این جامعه شریف حتی در نظام تعیین و تامین #بودجه کشور هم وجود دارد،
و تا روزی که
نخواهیم #تغییر کنیم
#تغییر نکنیم
#تغییر ندهیم
پس
از درون خودمان #تغییر را طلب کنیم،
با تمام وجودمان بخواهیم تا
بهتر شویم
تمام سعی و تلاشمان را بکار گیریم تا تغییر کنیم
و با درک مسئولیت خودمان دیگران را هم تشوی به تغییر کنیم
آری باید از خودمان شروع کنیم
همه ما مسئولیم تا آینده را بسازیم
آینده ای که امروز ساخته میشود
بله امروز ساخته میشود، و آن #روز_جهانی_افراد_دارای_معلولیت است
روز همه ما
روز جهانی افراد دارای معلولیت گرامی باد.
@NewRehabilitation
#محمدرضااسدی
نایب رئیس انجمن علمی #کاردرمانی ایران
شاید امید به برابری و حصول اطمینان از جامعه فراگیر در فرایند #توانمندسازی افراد دارای معلولیت که در شعار امسال سازمان جهانی سلامت عنوان شده دور از تصور باشد:
تا وقتی که ملزومات یک جامعه فراگیر فراهم نشود و همه افراد جامعه عضو موثر و مولد آن جامعه تلقی نشوند.
تا آن هنگام که همه مردم به عنوان شهروند درجه اول آن جامعه محسوب نشوند و بزرگترین اقلیت یک جامعه (#افراد_دارای_معلولیت) به هر نحوی از دسترسی برابر به خدمات عمومی جامعه بسان شهروند درجه اول از سوی نهادها و سازمانهای دولتی و غیر دولتی محروم میشوند،
تا آن وقت که همه سازمانها و نهادهای دولتی و غیر دولتی در انجام وظایف قانونی خود به آحاد جامعه بخشی از آنان را به صرف دردمندی و نیاز بیشتر، از این خدمات قانونی و بحق خود محروم کرده و صرفا یک سازمان، و فقط یک سازمان، آن هم سازمان #بهزیستی را متولی پرداختن و رفع تمام نیاز های این دردمندان نجیب و بی صدای جامعه میدانند،
تا آن زمان که نهادها و سازمانهای نوپای غیر دولتی(سمن های #افراد_دارای_معلولیت) در جهت توانمندسازی خود و اعضای خود و همچنین قادر سازی و افزایش ظرفیتهای جامعه گام برندارند و خود را رکن اصلی ایجاد جامعه فراگیر و برابر در کنار سازمانهای دولتی و نه در مقابل آنان نداند،
تا وقتی که شرکتها و صنایع تولیدی، خدماتی به مسئولیت اجتماعی خود در قبال تک تک اعضای جامعه پی نیرده باشند و سهم و دین خود را در این مسیر ادا نکرده باشند.
تا آن زمان که جامعه به افراد دارای #معلولیت با نگاه ترحم آمیز و با تاکید بر ناتوانی های آنان که در همه آحاد بشر کم و بیش و به صورت باطنی و ظاهری وجود دارد می نگرند، نه با نگاه حق محور و در نظر گرفتن توانایی های بالقوه این افراد،
تا زمانیکه همه دستگاههای مکلف به اجرای #قانون_حمایت_از_حقوق #افراد_دارای_معلولیت به تعهدات خود عمل نکنند،
تا هنگامی که به حاشیه راندن و تبعیض این جامعه شریف حتی در نظام تعیین و تامین #بودجه کشور هم وجود دارد،
و تا روزی که
نخواهیم #تغییر کنیم
#تغییر نکنیم
#تغییر ندهیم
پس
از درون خودمان #تغییر را طلب کنیم،
با تمام وجودمان بخواهیم تا
بهتر شویم
تمام سعی و تلاشمان را بکار گیریم تا تغییر کنیم
و با درک مسئولیت خودمان دیگران را هم تشوی به تغییر کنیم
آری باید از خودمان شروع کنیم
همه ما مسئولیم تا آینده را بسازیم
آینده ای که امروز ساخته میشود
بله امروز ساخته میشود، و آن #روز_جهانی_افراد_دارای_معلولیت است
روز همه ما
روز جهانی افراد دارای معلولیت گرامی باد.
@NewRehabilitation