سلام. دختری هستم 23 ساله ساکن آبادان . از بدو تولدم مبتلا به راشیتیسم شدید بودم(پوکی استخوان) قادر به راه رفتن نیستم و کودکیه دردناکی داشتم . اول خواهر و برادرم و بعد مادرم ازدست دادم . پدر نابینایی دارم که از لحاظ روانی کنترل کردنش و زندگی باهاش سخته . به تنهایی با اون زندگی میکنم و با وجود تمام مشکلاتم ازش نگهداری میکنم . طی این سالها بهزیستی فقط یکبار بمن ویلچر داده نه حقوقی دادن نه مساعدت مالی و نه حداقل حقوق یک معلول ایرانی بمن داده شد سالهاس که پشت نوبتیم و سالهاس از محدودیت مالی و محدودیت جامعه و اجتماع در رنجم . چشمام هم مبتلا به گلوکوم هستن و من قادر به درمانشون نیستم . الانم خواستگاری دارم که بخاطر محدودیت مالیمون قادر به ازدواج نیستیم . نه کار خوب نه درامد قابل توجهی یک آینده ی بسیار مبهم ...اینارو ننوشتم که کمک بخوام اینا رو نوشتم که بگم همنوعان عزیزم من با تمام ناسازگاریه چرخه فلک کنار اومدم و امیدم رو از دست ندادم درسته به حقم نرسیدم حق منو امثال من بیشتر از ماهی پنجاه تومنه که از اونم محرومیم ولی نباید تسلیم بشیم باید به زندگیمون ادامه بدیم و از خودمون ناامید نشیم حقمون رو مطالبه کنیم و آیندمون رو بسازیم ... سال پیش رو را براتون سالی پر از خیر و برکت و عشق و آرامش رو آرزومندم
@tara7258
#کمپین #دلنوشته #امید #بهزیستی
@dscampaign