🖥بایدها و نبایدهای استفاده کودکان از محیط اینترنت
—---------------------------
امروز دیگر ابزاری مانند #رایانه و پدیده هایی مثل #اینترنت یکی از اجزای زندگی روزمره ما شده اند. در جامعه امروز تعاملات و روابط افراد برخی خانواده ها، چه در امور شخصی و چه در مسایل کاری به قدری با این ابزار گره خورده اند که حتی دیگر تصور وجود نداشتن رایانه و #اینترنت در زندگی آنها غیرممکن است.
به گزارش کانال مقاله ها ،در عین حال این ابزار مانند تمام تکنولوژی های نوین دارای عوارضی است که بی توجهی به آن می تواند بسیار خطرناک باشد.
جالب اینکه اینترنت به دلیل گستردگی خدماتی که به کاربران عرضه می کند و همچنین به دلیل فراگیری کاربرد آن در میان افراد در سراسر جهان، طبیعتا مستعد بروز عوارض و انحراف های بیشتری نسبت به سایر پدیده های نوین است.
قطعا آسیب پذیرترین گروه در برابر این عوارض هم #کودکان و #نوجوانان هستند.
اهمیت این موضوع باعث شد با دکتر پرویز رزاقی، روان شناس و مدرس دانشگاه در این مورد گفت وگو کنیم.
برای پدیده هایی مثل اینترنت، اعمال محدودیت برای کودکان و نوجوانان لازم است یا نه؟
اگر بخواهیم یک تقسیم بندی کلی برای این موضوع داشته باشیم، ترجیح اول ما برای ایجاد محدودیت، انجام این کار با آموزش و آگاه سازی است یعنی باید با شرح خطرها، انحرافات و مشکلات احتمالی، کودک و نوجوان را قانع کنیم وارد سایت هایی که مناسب سن او نیست، نشود و خودش یک محدودیت خودخواسته ایجاد کند. این امکان حتی روی بیشتر موتورهای جستجوگر در اینترنت قرار داده شده که کاربر خودخواسته، با انتخاب گزینه موردنظر، جستجوی ایمن در سایت های اینترنتی داشته باشد.
این اعمال محدودیت ها در خانواده چگونه باید باشد؟
همواره در اولین قدم تعامل را پیشنهاد می کنیم. ارتباط و تعامل والدین و نوجوان اگر اتفاق بیفتد و نوجوان آن را بپذیرد، بسیاری از مشکلات احتمالی برطرف خواهد شد. خانواده ها همچنین باید موقعیت و شرایط فرزند نوجوان خود را درک و با توجه به آن، محدودیت های خود را اعمال کنند. درنهایت اینکه والدین باید طوری رفتار کنند که در کنار فرزند خود باشند و او آنها را در مقابل خود حس نکند.
در مراحل بعد این برخوردها چطور باید باشد؟
والدین باید با لحن مناسب با نوجوان گفت وگو کنند. آنها می توانند با شرح موقعیت زمانی و مکانی، درک درستی از آسیب هایی که می تواند تهدیدش کند به او بدهند و شأن و جایگاهش را یادآوری کنند. همچنین پدر و مادر می توانند با جمله های مناسب مانند «به نظر تو بهتر نیست که...؟» یا «فکر نمی کنی مناسب تر باشد که...؟»، ذهن فرزند خود را درگیر این ماجرا و او را به صورت فعال با مساله روبرو کنند تا حس کند برای او شخصیت قائل شده اند. البته در برخی موارد هم لازم است قاطعانه برخورد و مثلا ورود به سایتی خاص برای نوجوان ممنوع شود.
البته به این نکته هم باید توجه داشت که برخورد قاطعانه و منع مستقیم هم شرایط خاص خود را دارد.
چه شرایطی؟
اگر همواره برخورد منعی و اعتقاد داشته باشیم فقط همین که من می گویم، ممکن است باعث نافرمانی نوجوان شویم و مشکلات متعدد دیگری ایجاد شود. از روش منع نباید دائم استفاده کرد. همچنین اگر از انتخاب یک گزینه منعش می کنیم، حتما باید گزینه های متعدد دیگری به او معرفی کنیم تا قدرت مانور او زیادتر باشد و حس کند حق انتخاب هم دارد.
و نکته پایانی؟
اگر والدین قصد دارند عوارض اینترنت و پدیده هایی مانند آن را برای نوجوان خود کم کنند برای این کار لازم است فرزندشان، آنها را دوست خود بداند و بداند که والدین صلاح او را می خواهند.
منبع : پرشین استار
—------------------
↩️ کانال مقاله ها و خبرهای آموزشی فرهنگی 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
🖥بایدها و نبایدهای استفاده کودکان از محیط اینترنت
—---------------------------
امروز دیگر ابزاری مانند #رایانه و پدیده هایی مثل #اینترنت یکی از اجزای زندگی روزمره ما شده اند. در جامعه امروز تعاملات و روابط افراد برخی خانواده ها، چه در امور شخصی و چه در مسایل کاری به قدری با این ابزار گره خورده اند که حتی دیگر تصور وجود نداشتن رایانه و #اینترنت در زندگی آنها غیرممکن است.
به گزارش کانال مقاله ها ،در عین حال این ابزار مانند تمام تکنولوژی های نوین دارای عوارضی است که بی توجهی به آن می تواند بسیار خطرناک باشد.
جالب اینکه اینترنت به دلیل گستردگی خدماتی که به کاربران عرضه می کند و همچنین به دلیل فراگیری کاربرد آن در میان افراد در سراسر جهان، طبیعتا مستعد بروز عوارض و انحراف های بیشتری نسبت به سایر پدیده های نوین است.
قطعا آسیب پذیرترین گروه در برابر این عوارض هم #کودکان و #نوجوانان هستند.
اهمیت این موضوع باعث شد با دکتر پرویز رزاقی، روان شناس و مدرس دانشگاه در این مورد گفت وگو کنیم.
برای پدیده هایی مثل اینترنت، اعمال محدودیت برای کودکان و نوجوانان لازم است یا نه؟
اگر بخواهیم یک تقسیم بندی کلی برای این موضوع داشته باشیم، ترجیح اول ما برای ایجاد محدودیت، انجام این کار با آموزش و آگاه سازی است یعنی باید با شرح خطرها، انحرافات و مشکلات احتمالی، کودک و نوجوان را قانع کنیم وارد سایت هایی که مناسب سن او نیست، نشود و خودش یک محدودیت خودخواسته ایجاد کند. این امکان حتی روی بیشتر موتورهای جستجوگر در اینترنت قرار داده شده که کاربر خودخواسته، با انتخاب گزینه موردنظر، جستجوی ایمن در سایت های اینترنتی داشته باشد.
این اعمال محدودیت ها در خانواده چگونه باید باشد؟
همواره در اولین قدم تعامل را پیشنهاد می کنیم. ارتباط و تعامل والدین و نوجوان اگر اتفاق بیفتد و نوجوان آن را بپذیرد، بسیاری از مشکلات احتمالی برطرف خواهد شد. خانواده ها همچنین باید موقعیت و شرایط فرزند نوجوان خود را درک و با توجه به آن، محدودیت های خود را اعمال کنند. درنهایت اینکه والدین باید طوری رفتار کنند که در کنار فرزند خود باشند و او آنها را در مقابل خود حس نکند.
در مراحل بعد این برخوردها چطور باید باشد؟
والدین باید با لحن مناسب با نوجوان گفت وگو کنند. آنها می توانند با شرح موقعیت زمانی و مکانی، درک درستی از آسیب هایی که می تواند تهدیدش کند به او بدهند و شأن و جایگاهش را یادآوری کنند. همچنین پدر و مادر می توانند با جمله های مناسب مانند «به نظر تو بهتر نیست که...؟» یا «فکر نمی کنی مناسب تر باشد که...؟»، ذهن فرزند خود را درگیر این ماجرا و او را به صورت فعال با مساله روبرو کنند تا حس کند برای او شخصیت قائل شده اند. البته در برخی موارد هم لازم است قاطعانه برخورد و مثلا ورود به سایتی خاص برای نوجوان ممنوع شود.
البته به این نکته هم باید توجه داشت که برخورد قاطعانه و منع مستقیم هم شرایط خاص خود را دارد.
چه شرایطی؟
اگر همواره برخورد منعی و اعتقاد داشته باشیم فقط همین که من می گویم، ممکن است باعث نافرمانی نوجوان شویم و مشکلات متعدد دیگری ایجاد شود. از روش منع نباید دائم استفاده کرد. همچنین اگر از انتخاب یک گزینه منعش می کنیم، حتما باید گزینه های متعدد دیگری به او معرفی کنیم تا قدرت مانور او زیادتر باشد و حس کند حق انتخاب هم دارد.
و نکته پایانی؟
اگر والدین قصد دارند عوارض اینترنت و پدیده هایی مانند آن را برای نوجوان خود کم کنند برای این کار لازم است فرزندشان، آنها را دوست خود بداند و بداند که والدین صلاح او را می خواهند.
منبع : پرشین استار
—------------------
↩️ کانال مقاله ها و خبرهای آموزشی فرهنگی 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
📲یک غریبه با فرزند شماست 📲
—------------------------------
فکر میکنید جلوی چشم شما نشسته، فکر میکنید همین که درچندقدمی شماست یعنی کنارتان است، خیالتان راحت است که این وقت روز، در کوچه و خیابان نیست، با دوستان ناباب نمیگردد؛ دلتان خوش است که فرزند نوجوانتان، عزیز دردانه خانه، نزدیک شماست، همینجا زیر سقف خانه. اما حواستان به گوشی تلفن همراهی که توی دستش گرفتهنیست. حواستان نیست که از چند ساعت پیش غرق شده در دنیایی که این تلفن هوشمند برایش ساخته؛حواستان به خندههای گاهوبیگاهش، به چشم هایی که بعضی وقتها از تعجب گرد میشوند، به حرکت تند تند انگشتهایش روی صفحه لمسی گوشی نیست...نه! حواستان نیست که فرزند شما با آن گوشی تلفن همراهش دیگر تنها نیست.
بهگزارش جامجمآنلاین حضور کودکان و نوجوانان در #فضای_مجازی اینروزها دیگر عجیب نیست؛ تقریبا در تمام خانهها فرزندان از طریق گوشیهای تلفن همراه یا تبلتها، به اینترنت و شبکههای مجازیاش دسترسی دارند. با این دسترسی آنها به دنیایی از اطلاعات دست پیدا میکنند؛ اما درباره این اطلاعات هزار اماواگروجود دارد. همینجاست که کارشناسان زیادی بر ضرورت نظارت خانوادهها بر چگونگی استفاده فرزندانشان از شبکههای پرطرفداری مانند تلگرام، اینستاگرام و ... تاکید میکنند. نظارتی آگاهانه که مخصوصا در سن نوجوانی بهخاطر ویژگیهای خاص این گروه سنی ضرورت بیشتری پیدا میکند. به همین بهانه با دکتر امانالله قراییمقدم جامعهشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی درباره ضرورت های این نظارت بهگفتوگو نشستهایم:
حضور فرزندان نوجوان یک خانواده در فضای مجازی، چه تبعاتی دارد؟
خطرات زیادی از این طریق هم برای خود فرد هم برای خانواده اش بوجود می آید؛ البته درصورتی است که این حضور آگاهانه نباشد و خانواده هم نظارتی بر این حضور نداشته باشند.
حضورآگاهانه یعنی چه؟
یعنی فرد خودش بتواند بین اطلاعاتی که دردسترس او قرار میگیرد غربالگری کند، همه آنها را باور نکند و تحت تاثیر هم قرار نگیرد.
نوجوانها به این سطح از آگاهی رسیدهاند؟
نه هنوز، یکی از ویژگیهای سن نوجوانی ،کنجکاوی بالاست. حالا وقتی یک #نوجوان با این حجم از کنجکاوی به #اینترنت دسترسی پیدا میکند میخواهد جواب بسیاری ازسوالهایش را از این طریق بگیرد اما نکته اینجاست که معمولا جوابهایی که میگیرد جوابهای درست و قابل اعتمادی نیست، معمولا این جوابها سالم نیستند ، من و شمای نوعی وقتی میرویم در اینترنت شروع به جستجو میکنیم با اطلاعات زیادی روبه رومیشویم، اما با توجه به تجربیاتی که داریم تشخیص میدهیم که این اطلاعات لزوما میتواند درست نباشد. میفهمیم که نباید همه آنها را باور کنیم اما #کودکان و نوجوانان هنوز به این تجربه و بلوغ فکری نرسیدهاند و به همین دلیل اطلاعات را خیلی زود باور میکنند.مثلا تبلیغات و آگهیهای موجود درفضای مجازی از این دسته هستند، برای افراد بزرگتر واضح است که اینها ادعاهایی دروغ هستند اما افرادی که سنین پایین تری دارند این هارا باور میکنند.از همین طریق سوءاستفاده های زیادی هم انجام میشود. ادامه مطلب👈 https://eduarticle.me/?p=2407
—-------------------------------
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
—------------------------------
فکر میکنید جلوی چشم شما نشسته، فکر میکنید همین که درچندقدمی شماست یعنی کنارتان است، خیالتان راحت است که این وقت روز، در کوچه و خیابان نیست، با دوستان ناباب نمیگردد؛ دلتان خوش است که فرزند نوجوانتان، عزیز دردانه خانه، نزدیک شماست، همینجا زیر سقف خانه. اما حواستان به گوشی تلفن همراهی که توی دستش گرفتهنیست. حواستان نیست که از چند ساعت پیش غرق شده در دنیایی که این تلفن هوشمند برایش ساخته؛حواستان به خندههای گاهوبیگاهش، به چشم هایی که بعضی وقتها از تعجب گرد میشوند، به حرکت تند تند انگشتهایش روی صفحه لمسی گوشی نیست...نه! حواستان نیست که فرزند شما با آن گوشی تلفن همراهش دیگر تنها نیست.
بهگزارش جامجمآنلاین حضور کودکان و نوجوانان در #فضای_مجازی اینروزها دیگر عجیب نیست؛ تقریبا در تمام خانهها فرزندان از طریق گوشیهای تلفن همراه یا تبلتها، به اینترنت و شبکههای مجازیاش دسترسی دارند. با این دسترسی آنها به دنیایی از اطلاعات دست پیدا میکنند؛ اما درباره این اطلاعات هزار اماواگروجود دارد. همینجاست که کارشناسان زیادی بر ضرورت نظارت خانوادهها بر چگونگی استفاده فرزندانشان از شبکههای پرطرفداری مانند تلگرام، اینستاگرام و ... تاکید میکنند. نظارتی آگاهانه که مخصوصا در سن نوجوانی بهخاطر ویژگیهای خاص این گروه سنی ضرورت بیشتری پیدا میکند. به همین بهانه با دکتر امانالله قراییمقدم جامعهشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی درباره ضرورت های این نظارت بهگفتوگو نشستهایم:
حضور فرزندان نوجوان یک خانواده در فضای مجازی، چه تبعاتی دارد؟
خطرات زیادی از این طریق هم برای خود فرد هم برای خانواده اش بوجود می آید؛ البته درصورتی است که این حضور آگاهانه نباشد و خانواده هم نظارتی بر این حضور نداشته باشند.
حضورآگاهانه یعنی چه؟
یعنی فرد خودش بتواند بین اطلاعاتی که دردسترس او قرار میگیرد غربالگری کند، همه آنها را باور نکند و تحت تاثیر هم قرار نگیرد.
نوجوانها به این سطح از آگاهی رسیدهاند؟
نه هنوز، یکی از ویژگیهای سن نوجوانی ،کنجکاوی بالاست. حالا وقتی یک #نوجوان با این حجم از کنجکاوی به #اینترنت دسترسی پیدا میکند میخواهد جواب بسیاری ازسوالهایش را از این طریق بگیرد اما نکته اینجاست که معمولا جوابهایی که میگیرد جوابهای درست و قابل اعتمادی نیست، معمولا این جوابها سالم نیستند ، من و شمای نوعی وقتی میرویم در اینترنت شروع به جستجو میکنیم با اطلاعات زیادی روبه رومیشویم، اما با توجه به تجربیاتی که داریم تشخیص میدهیم که این اطلاعات لزوما میتواند درست نباشد. میفهمیم که نباید همه آنها را باور کنیم اما #کودکان و نوجوانان هنوز به این تجربه و بلوغ فکری نرسیدهاند و به همین دلیل اطلاعات را خیلی زود باور میکنند.مثلا تبلیغات و آگهیهای موجود درفضای مجازی از این دسته هستند، برای افراد بزرگتر واضح است که اینها ادعاهایی دروغ هستند اما افرادی که سنین پایین تری دارند این هارا باور میکنند.از همین طریق سوءاستفاده های زیادی هم انجام میشود. ادامه مطلب👈 https://eduarticle.me/?p=2407
—-------------------------------
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA
بانک مقاله های آموزشی و فرهنگی
یک غریبه با فرزند شماست.کودکان و فضای مجازی
یک غریبه با فرزند شماست فکر میکنید جلوی چشم شما نشسته، فکر میکنید همین که درچندقدمی شماست یعنی کنارتان است، خیالتان راحت است که این وقت روز، در کوچه و خیابان نیست، با دوستان ناباب نمیگردد؛ دلتان