شمردن پشم بره پیشکشی که دولت به کارفرمایان داده است.

از قدیم گفته اند که اسب پیشکش را دندان نمی شمرند. اما آنهایی که اهل حساب و کتاب اند دندان اسب پیشکش که سهل است، حاضرند تعداد پشم های گوسفند پیشکش را هم بشمارند.
امیر محسنی، عضو اتاق بازرگانی تهران در مورد طرح کارورزی دانش آموختگان دانشگاهی می گوید: «وقتی صحبت دو سال معافیت بیمه‌ای می‌شود یعنی کارفرما امکان آموزش این نیرو در بلندمدت را نخواهد داشت و این یکی از بزرگ ترین ضعف‌های طرح کارورزی است. طرح کارورزی باید افق 10 ساله و نه افق 2 ساله داشته باشد. در کشورهای در حال توسعه طرح‌های حمایتی از تولید صادرات محور توسط دولت‌ها ارائه و اجرا می‌شود که این طرح‌ها با هدف تشویق کارفرمایان و کارآفرینان تدوین شده است. تشویق باید در حدی باشد که کارفرما ریسک جذب نیروی انسانی جدید را در پایین‌ترین سطح خود احساس کند. به همین دلیل این طرح خوب است اما پشتوانه مطالعاتی قوی ندارد».

در حالی که منتقدان اجرای این طرح را ضربه مهلکی به هستی نیروی کار می دانند که از عواقب آن می توان به موارد زیر اشاره کرد، کارفرمایان از این پیشکشی که دولت به آنها داده است ناراضی هستند و خواهان امتیازات بیشتری هستند.
1_ با استخدام کارورزان امنیت شغلی کارگران حاضر در کارگاه ها تهدید می شود.
2- با دستمزد در نظر گرفته که تا سقف یک سوم حداقل دستمزد مصوب (همان حداقل دستمزدی که یک سوم حداقل خط فقر است)، نرخ نیروی کار در جامعه کاهش پیدا می کند که به آن ارزان سازی نیروی کار می گویند.
3- کارورزان در طول دوره کارورزی مشمول بیمه تأمین اجتماعی نخواهد شد.
4- کارفرما هیچ تعهدی در قبال استخدام دائم کارورز ندارد و کارورز پس از چند ماه دوباره به همان بیکار سابق تبدیل می شود.
5- در صورت استخدام کارورز توسط کارفرما، برای کارفرما دو سال معافیت بیمه ای در نظر گرفته شده است که باعث کاهش درآمد تأمین اجتماعی می شود و زندگی بازنشسگان و بهره مندان از بیمه تأمین اجتماعی را به خطر می اندازد
6- موجب می شود که دانشگاه ها بیش از پیش در منطق بازار حل شوند و چیزی به نام دانش انتقادی از دانشگاه ها کنار گذاشته شود و تنها دانشی می تواند در دانشگاه حضور داشته باشد که تبدیل به پول بشود.
7- موجب اخراج کارگران ساده از کارگاه ها می شود، چرا که نیروی کار تحصیل کرده و ماهر با دستمزد حداکثر 300 هزار تومان در ماه می تواند ارزش افزایی بیشتری برای کارفرما داشته باشد
.
و حال کارفرمایان که عادت دارند خواهان سود بیشتر و بیشتر باشند از دولت می خواهند که مشوق های بیشتری برای آنان در نظر بگیرد که بتوانند به جای 2 سال بیگاری کشیدن از کارورزان حداقل 10 سال از آنان بیگاری بکشند و سهم بیمه خود را پرداخت نکنند.

اجرای این طرح همزمان با طرح های همچون سرباز صنعت، افزایش ساعات کارآموزشی در مراکز دانشگاهی و فنی و حرفه ای، توسعه مشاغل خانگی و بنگاه های زودبازده هر چه بیشتر اقتصاد ایران را به سمت برده داری مدرنی همچون کشور چین سوق می دهد و از انسان های فاقد ابزار تولید و سرمایه مالی بردگانی می سازد که دستمزدشان حداقل های معاششان را نیز تأمین نخواهد کرد.

#بیگارورزی
#نه_به_ارزان_سازی_نیروی_کار
@ettehad

▪️فعالین دانشجویی و کارگری
امشب ساعت ۹ تا ۱۱ در توییتر از کارورزی خواهند نوشت.

#بیگارورزی و #کاج را دنبال کنید.

@students_fatigue
@ettehad

جعفر عظیم زاده: یک جمعبندی پیرامون ماهیت برده دارانه و ضد کارگری طرح کارورزی فارغ التحصیلان دانشگاهی
5- از بین رفتن تدریجی بیمه کارگران توسط کارفرمایان و تضعیف تامین اجتماعی
#بیگارورزی
@ettehad

جعفر عظیم زاده: یک جمعبندی پیرامون ماهیت برده دارانه و ضد کارگری طرح کارورزی فارغ التحصیلان دانشگاهی
5- از بین رفتن تدریجی بیمه کارگران توسط کارفرمایان و تضعیف تامین اجتماعی
#بیگارورزی
@ettehad

◾️اجرای طرح موسوم به کارورزی با اعتراضاتی گسترده مواجه شده است.

▫️مجریان طرح اما سکوت پیشه کرده اند و #بیگارورزی را بدون توجه به اعتراضات پیش میبرند.

@students_fatigue

#اینفوگرافیک

پیرامون #بیگارورزی
نشر دهید!

آدرس محل جدید برگزاری نشست: تهران، اوین، بلوار دانشجو، بن بست کودکیار، انتهای کوچه، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی سالن شاملو
زمان：
دوشنبه ۹ مرداد ۹۶ ساعت ۱۵：۳۰
#بیگارورزی

آدرس محل جدید برگزاری نشست: تهران، اوین، بلوار دانشجو، بن بست کودکیار، انتهای کوچه، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی سالن شاملو
زمان：
دوشنبه ۹ مرداد ۹۶ ساعت ۱۵：۳۰
#بیگارورزی

جعفر عظیم زاده:
یک جمعبندی پیرامون ماهیت برده دارانه و ضد کارگری طرح کارورزی فارغ التحصیلان دانشگاهی (طرح کاج)
- نه به ارزان سازی نیروی کار
- نه به استثمار دانشجویان
- نه به کاج
#بیگارورزی

جعفر عظیم زاده:
یک جمعبندی پیرامون ماهیت برده دارانه و ضد کارگری طرح کارورزی فارغ التحصیلان دانشگاهی (طرح کاج)
- نه به ارزان سازی نیروی کار
- نه به استثمار دانشجویان
- نه به کاج
#بیگارورزی
1

جعفر عظیم زاده:
یک جمعبندی پیرامون ماهیت برده دارانه و ضد کارگری طرح کارورزی فارغ التحصیلان دانشگاهی (طرح کاج)
- نه به ارزان سازی نیروی کار
- نه به استثمار دانشجویان
- نه به کاج
#بیگارورزی
2

جعفر عظیم زاده:
یک جمعبندی پیرامون ماهیت برده دارانه و ضد کارگری طرح کارورزی فارغ التحصیلان دانشگاهی (طرح کاج)
- نه به ارزان سازی نیروی کار
- نه به استثمار دانشجویان
- نه به کاج
#بیگارورزی
3

جعفر عظیم زاده:
یک جمعبندی پیرامون ماهیت برده دارانه و ضد کارگری طرح کارورزی فارغ التحصیلان دانشگاهی (طرح کاج)
- نه به ارزان سازی نیروی کار
- نه به استثمار دانشجویان
- نه به کاج
#بیگارورزی
4

جعفر عظیم زاده:
یک جمعبندی پیرامون ماهیت برده دارانه و ضد کارگری طرح کارورزی فارغ التحصیلان دانشگاهی (طرح کاج)
- نه به ارزان سازی نیروی کار
- نه به استثمار دانشجویان
- نه به کاج
#بیگارورزی
5

جعفر عظیم زاده:
یک جمعبندی پیرامون ماهیت برده دارانه و ضد کارگری طرح کارورزی فارغ التحصیلان دانشگاهی (طرح کاج)
- نه به ارزان سازی نیروی کار
- نه به استثمار دانشجویان
- نه به کاج
#بیگارورزی
پایان

در ویدئوی بالا ببینید...☝️

⚠️نگاهی به طرح کارورزی و موقعیت کارگران و دانشجویان
#بیگارورزی

منبع:
@alayhe_bigarvarzi
@ettehad

♦️از کارگری تا بی گاری طبقات متوسط

🖊محمد خانی
دانشجوی دکتری رفاه اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی

♦️تا همین چند وقت پیش، زیر بغل کارگران فکری، یعنی تحصیل
کردگان هندوانه می گذاشتند که «بعله! شما تحصیل کرده اید. روشنفکرید» و این حرف ها. و آن ها خودشان را از صف کارگران یدی جدا می دیدند و بسیاری از آن ها وام دانشجویی می گرفتند تا لباسی بخرند و با بقیه ی طبقه متوسطی ها دور پاساژهای شهر و کافه ها قدم بزنند و حس خوب «من پاریقی هستم» را تجربه کنند.
اما حالا دیگر از این سیاست تفرقه افکنی میانِ نیروهای کار هم کنار کشیده اند. دارند یورشی تمام عیار می کنند. انگار یک «کلیدی» پیدا کرده اند که قرار است تمام درها را باز کند. همین طور پتک برداشته اند دارند می کوبند به پیکره ی قانون کار. مهم هم نیست چه بلایی سر کارگران و خانواده های کارگری می آید. البته این «کلید» همه ی درها را باز می کند، اما برای اربابان سرمایه و رانت.

♦️این است که حالا دیگر تحصیل کردگان اگر هم بخواهند نمی توانند توهم طبقه متوسطی داشته باشند. یعنی هر جوری حساب کنی با ماهی «400 هزار تومن» نمی شود. این مسأله فقط برای تحصیل کردگان دانشگاهی نیست. هنرمندان هم به همین وضعیت کشیده شده اند. نویسندگان هم. بسیاری از دانشجویان فارغ التحصیل دانشگاهی کارشان شده فقط پایان نامه نویسی و مقاله نویسی برای سوگولی های دانشگاه های پولی که دوست دارند در کنار ماشین آخرین مدل شان، مدرکی هم داشته باشند. یا برای سوگولی های فخیمه ی ادارات دولتی که همه چیز، از پارتی و پول گرفته تا پدرسوختگی همه را دارند، فقط مدرک ندارند که ارتقاء شغلی پیدا کنند. خیلی هاشان هم که پایان نامه کار نمی کنند، مجبورند بروند در پروژه های دست دوم و سوم کار کنند.

♦️این وضعیت تحصیل کردگانی است که حتا اگر طبقات بالا هر روز با له کردن شان آن ها را تف کنند، هنوز اصرار دارند خودشان را با انواع سبک زندگی بچسبانند به طبقات بالا. هنوز باور ندارند کارگرند. اما الان دیگر باور می کنند. چون دیگر به عنوان کارگر روزمزد و ساعتی هم به رسمیت شناخته نمی شوند. اما این آخرین ضربه بود. الان آن ها اگر هم بخواهند فکر کنند که «درست است، ما کارگران فکری هستیم»، دیگر نمی توانند. آن ها الان برده اند. الان دیگر شبیه سربازانی شده اند که باید برای ماهی چند هزارتومن در واحدهای مختلف باید بیگاری کنند.

♦️اما این یورش ها تمامی ندارد. این طرح های مقررات زدایی از قانون کار همین طور پیش برود، خیل عظیمی از کارگران هم به جرگه ی بیگاران می پیوندند. عصر نوین سرمایه داری را این بار باید با شعار «بردگان جهان متحد شوید» آغاز کنیم.
#بیگارورزی
#طرح_کارورزی
@ettehad

📣🔴📣روز کارگر و روز معلم، ما دانشجویان

آنچه دانشجو را به معلم و کارگر پیوند می دهد، سرنوشتی بیش از پیش یکسان است. طبق تعریف، کارگر کسی است که جز نیروی کار خود برای فروش ندارد. با تخصص زدایی سیستماتیک از دانشجویان که حاصل بحران شدید اقتصادی است که صاحبان سرمایه و سود رقم زده اند، سرنوشت شغلی دانشجویان هر روز بیشتر منطبق بر تعریف کارگر می شود، آنچنان که معلمان بخشی از طبقه کارگر هستند.

اما پیوند اصلی این گروه ها، نه در سرنوشت مشترکشان در استثمار شدن بلکه در اراده ی مشترکی است که برای مقابله با استثمار و محرومیت ها دارند.

اگر کارگران خواهان تشکل های مستقل بمنظور تلاش برای احقاق حقوق انسانی همچون حق دستمزد، حق امنیت شغلی، حق بازنشستگی و امثالهم برای نیروی کار هستند که تمام حیاتش قربانی سود بیشتر صاحبان سرمایه می شود، معلمان در کانون صنفی معلمان سالهاست برای احقاق حقوق صنفی خود از جمله دستمزد، مسکن، امنیت شغلی و ... می جنگند. علاوه بر این آنها در کانون صنفی معلمان علیه کالایی شدن آموزش عمومی و پولیسازی آن مقاومت می کنند، پولی شدنی که موجب محروم سازی بیش از پیش طبقات زحمتکش از حق طبیعی آموزش می شود.

به همین نسبت شوراهای صنفی دانشجویان در سالهای اخیر موازی با کارگران جبهه ی مقاومتی علیه ناامن سازی شغلی و تشدید بحران بیکاری از طریق بسته اشتغالی دولت و بویژه طرح کارورزی یا همان #بیگارورزی شکل داده اند، از سوی دیگر موازی با کانون صنفی معلمان علیه پولی سازی آموزش در سطح آموزش عالی ایستاده اند. شوراهای صنفی دانشجویان، درمقابل آن سیاست هایی معترض بوده اند که آموزش عالی را بیش از پیش پولی می کنند و محروم سازی گسترده طبقات پایین را در پی دارند، آنها علیه قانون سنوات، کاهش ظرفیت های روزانه، تبعیض جنسیتی، بومی گزینی و در پی آن تبعیض قومی، ستاره دار کردن و محرومیت از تحصیل مبارزه می کنند.

روز کارگر و روز معلم فرصت خوبی است تا بر این سرنوشت مشترک و پیوند مشترک در مقاومت علیه 'استثمار' و 'محروم سازی' تاکید شود.

ما ضمن اعلام دفاع از فعالیت صنفی مستقل کارگران و معلمان، ادای احترام می کنیم به تمامی معلمان عضو کانون صنفی و کارگران عضو سندیکا که سالها فشار امنیتی و زندان و بازداشت را بخاطر دفاع از ساحت صنفی خود متحمل شده اند.

روز کارگر و روز معلم را گرامی می داریم  و خود را در کنار این دو گروه می دانیم.

آزادی بازداشت شدگان مراسم روز کار مقابل مجلس با قرار کفالت

ساعت 14روزچهارشنبه دوازدهم اردیبهشت ماه،همه بازداشت شدگان مراسم روز کار مقابل مجلس با قرار کفالت از زندان اوین آزاد شدند.

بر گرفته از کانال تلگرام شوراهای صنفی دانشجویان کشور
https://telegram.me/ettehad

🚩قوی باش رفیق!
(صدای حق خواهی جریان صنفی دانشجویی را بشنوید)


وقتی جریان صنفی دانشجویی تازه داشت حرف های ساده و مشخص خود را با صدای پرلکنت بیان می کرد، یعنی در سال 93، پولی‌سازی آموزش عالی به سطحی رسیده بود که فقط 13 درصد ظرفیت دانشگاه ها رایگان بود.
فعالین صنفی دانشجویی درحالی اعتراضات خود به قوانین تبعیض آمیز دانشگاه‌ها را آغاز کردند که پیشاپیش، آیین نامه شوراهای صنفی به ضرر مشارکت دانشجویان و درجهت کاهش هرچه بیشتر اختیارات شوراها تغییر کرده بود. فعالین صنفی دانشجویی در چندین جبهه مقاومت خود را آغاز کردند، از همه گونه تلاش برای تغییر آیین نامه شوراها تا شکل دهی به اتحادی در سطح کشور برای امکان پیوستگی و هماهنگی بهتر دانشجویان برای دفاع از ساحت صنفی خود تا نوشتن بسیار از خواسته ها و حرف های مشخص خود تا ایستادن و جمع شدن در دانشگاه ها و فریاد صدای حق خواهیشان. به یاد داریم نمایندگان شوراهایمان را که چطور درب سازمان دانشجویان به رویشان بسته شد و باز به یاد داریم جمع شدنشان جلوی وزارت علوم در دفاع از حقوقمان را.
از سال 94 که در سطح دانشگاه تهران فریاد زدند 'سرویس ما شد غارت/با کارت بانک تجارت' تا تحصن چندروزه دانشجویان زنجان در اعتراض به کیفیت و قیمت غذای دانشجویی، اعتصاب غذای دانشجویان دانشگاه بین الملل قزوین در اعتراض به سو مدیریت در حوزه های فرهنگی و مشکلات تغذیه تا تحصن دانشجویان دانشگاه نوشیروانی بابل در اعتراض به کیفیت بد غذا، تا تجمعات سراسری دانشگاه ها در اعتراض به قانون سنوات تا اعتراضات دختران دانشگاه چمران اهواز که دچار #دانشجو_پزی مسولین شده و در گرمای تابستان خوزستان بدون سیستم سرمایشی در خوابگاه مانده بودند، تا تحصن دانشجویان صنعت نفت، تا اعتراضات دختران خوابگاه چمران تهران به ساعت ورود و خروج و ده ها و صدها مطالبه و اعتراض دانشجویی دیگر، همه خواسته های بیواسطه صنفی و جدا از همی بودند که شوراهای صنفی کشوری پیوند میان آنها را ممکن ساختند و سیاستهای کلانی که پس پشت مسائل آنها بود را هدف قرار دادند.
بیانیه فراگیر دانشجویان به مناسبت 16 آذر 95 که با امضای تشکل های دانشجویی بسیار و بیش از 11 هزار دانشجو منتشر شد، نقطه عطفی در ایجاد بیان مشترک و کلان برای مطالبات دانشجویی بود: حق تحصیل رایگان، رد مطرودسازی ساختاری از تحصیلات عالی به واسطه ی مذهب، جنسیت و طبقه، حق تشکل‌یابی مستقل برای همه گروه های دانشجویی، حذف رویکرد پلیسی از دانشگاه ها، بازگرداندن رشته های دانشگاهی که به دلیل دید بازاری مسئولین امر حذف شده بودند و حذف نگاه بازارمحور به آموزش خواست های مشخص و کلان دانشجویان بودند.
اما فعالین صنفی دانشگاه ها بسیار زود سیاست گذاری یکپارچه و کلانی را که موجب محروم سازی گسترده طبقات فرودست نه تنها از آموزش عالی، بلکه از حق درمان، مسکن، کار و آموزش ابتدایی نیز می شد، نشانه رفتند؛ آنچه در بیانیه شوراهای کشوری به مناسبت 16 آذر 96 نمود مشخص یافت.
برای دانشجویان به سادگی قابل درک است که مساله ی کاهش سنوات مجاز تحصیلی، اخاذی دانشگاه از آنان به‌خاطر کوچکترین مسایل همچون مهمان شدن در دانشکده ای دیگر، افزایش 18 برابری قیمت غذا در سال 94 نسبت به سال 88، خصوصی سازی گسترده خوابگاه¬های دانشجویی، اجاره فضاهای دانشجویی به بیرون از دانشگاه و کاهش مداوم ظرفیت روزانه همه در پیوند باهم به سیاست گذاری کلانی مربوطند که تحت عنوان نئولیبرالیسم می‌شناسیم و سالهاست همه ابعاد حیات مردم را به نفع اقلیتی قدرتمند تهدید می‌کند. همان سیاستی که آموزش را شبیه کالا به شما می‌فروشد و درعین حال می‌خواهد شما طی این فرایند آموزش، به کالایی هرچه ارزان قیمت‌تر برای فروش در بازار کار بدل شوید: طرح کارورزی یا #بیگارورزی، از شاهکارهای دولت یازدهم که فارغ التحصیل را مجبور می¬کند با یک سوم حداقل دستمزد به نام آموزش مضاعف به بیگاری گماشته شود، یکی دیگر از محصولات این سیاست گذاری است. طی این سیاست گذاری افرادی که توان خرید کالای آموزش را ندارند، از بازار آن حذف می شوند و باز کسانی که آنقدر قوی نیستند تا دوره ای با یک سوم حداقل دستمزد سر کنند از بازار کار حذف می شوند. این سیاست، سیاست حذف مداوم است، برقراری قانون جنگل در انسانی ترین ساحت ها و درحالی که تنها قدرت تعیین کننده قدرت خرید است! درست در این نقطه، پیوند بین دانشگاه و دیگر ساحت های جامعه مشخص و متعین شده است. دانشجویان با معلمان در رد محروم سازی از تحصیل کاملا هم صدا هستند، با کارگران در نیروی کار کالا شده و هرروز ارزانتر از پیش شریک‌اند، با بیکاران در بحران بیکاری برآمده از منطق سود که گروه های گسترده ای را از داشتن شغل محروم می‌کند و حذف می‌سازد، همراه‌اند. آنها همراه و هم سرنوشت دیگر محذوفان هستند!

⏬ادامه در پست بعدی⏬

5⃣9⃣6⃣
🆔 @senfi_uni_iran