برگی از تاریخ #جنبش_کارگری جهانی
#در_چنین_روزی ۱۲ فوریه ۱۹۲۰، اولین اعتصاب زنان در کلمبیا در کارخانه نساجی شهر آنتیوکیا* آغاز شد. آنها توانستند به خواستشان یعنی #دستمزد برابر با مردان و پرداخت مستقیم به خودشان و نه شوهر یا پدرشان و پایان دادن به آزار و اذیت جنسی مدیران، برسند.
صبح ۱۲ فوریه، ۴۰۰ نفر از زنان کارخانه نساجی دست از کار کشیدند و تولید کل کارخانه را مختل کردند. نام اصلی ترین سازماندهان شامل بود از ترزا تامایو، آدلینا گونزالس، کارمن آگودلو، ترزا پیدراهیتا، ماتیلدا مونتویو و بتسابل اسپینوزا که او را در عکس مشاهده می‌کنید.
آنها خواستار برابری دستمزد با مردان، پایان آزار و پایان گرفتن آزار و اذیت جنسی مدیران بالادستی، جریمه مرخصی استعلاجی و پرداخت حقوق به «والد» آنها یعنی همسران یا پدرشان، کاهش نظارتی مراقبتی بودند. آنها با خشونت پلیس و حتی سنگ اندازی بسیاری از مردان برای شکستن اعتصاب مواجه شدند. اما کارگران زن که حمایت مالی و معنوی شهر را پشتشان داشتند توانستند در ۴ مارس به اکثر خواسته‌های خود برسند.
#در_چنین_روزی ۱۲ فوریه ۱۹۲۰، اولین اعتصاب زنان در کلمبیا در کارخانه نساجی شهر آنتیوکیا* آغاز شد. آنها توانستند به خواستشان یعنی #دستمزد برابر با مردان و پرداخت مستقیم به خودشان و نه شوهر یا پدرشان و پایان دادن به آزار و اذیت جنسی مدیران، برسند.
صبح ۱۲ فوریه، ۴۰۰ نفر از زنان کارخانه نساجی دست از کار کشیدند و تولید کل کارخانه را مختل کردند. نام اصلی ترین سازماندهان شامل بود از ترزا تامایو، آدلینا گونزالس، کارمن آگودلو، ترزا پیدراهیتا، ماتیلدا مونتویو و بتسابل اسپینوزا که او را در عکس مشاهده می‌کنید.
آنها خواستار برابری دستمزد با مردان، پایان آزار و پایان گرفتن آزار و اذیت جنسی مدیران بالادستی، جریمه مرخصی استعلاجی و پرداخت حقوق به «والد» آنها یعنی همسران یا پدرشان، کاهش نظارتی مراقبتی بودند. آنها با خشونت پلیس و حتی سنگ اندازی بسیاری از مردان برای شکستن اعتصاب مواجه شدند. اما کارگران زن که حمایت مالی و معنوی شهر را پشتشان داشتند توانستند در ۴ مارس به اکثر خواسته‌های خود برسند.