Forwarded from اتچ بات
🔴نظام‌نامه‌های ایمنی کار جدی گرفته نمی‌شوند/کارفرمایان به صرف پرداخت دیه کارگر حادثه‌دیده، پروژه‌های خود را به اتمام می‌رسانند
عباس شیری با انتقاد از کمبود بازرسان کار گفت: بایستی آموزش ایمنی کار برای کارفرمایاین اجباری باشد.
عباس شیری گفت ضوابط و نظام‌نامه‌های ایمنی و بهداشت کار، در معادن و صنایع ساختمانی کشور جدی گرفته نمی‌شوند و همین امر موجب بالا رفتن آمار حوادث کار شده است.
وی افزود: در چهار سال گذشته بازرسی‌های کار افزایش یافته؛ با این حال به صرف بالا رفتن بازرسی‌های کار نمی‌توان با اطمینان از کاهش حوادث کار سخن گفت.
شیری افزود: متاسفانه اکثر معادن کشور ناایمن هستند و به علت کمبود تعداد بازرسان و قرار گرفتن آنها در اماکن صعب‌العبور، امکان انجام بازرسی‌های همه‌جانبه از آنها وجود ندارد. هم‌اکنون تنها ۸۰۰ بازرس کار در سراسر کشور وجود دارد. بدیهی است این ۸۰۰ بازرس تنها می‌توانند هر ۶ ماه یا هر ۸ ماه از واحدهای تولیدی و معدنی بازدید کنند. درحالیکه متوسط فواصل انجام بازرسی‌ها باید حداقل ۲ و حداکثر ۳ ماه باشد. ضمن اینکه باید توجه داشت برخی از واحدها، به علت عدم به‌روزرسانیِ تجهیزات، پرخطر ارزیابی می‌شوند و باید ضمن نوشتن آیین‌نامه‌های ایمنی برای آنها، بازرسی‌های کار را هم افزایش و ریسک خطر را کاهش داد.
به گفته شیری در صنعت ساختمان، بالا بردن بازرسی‌های کار از پروژه‌ها کافی نیست و باید آموزش‌های ایمنی کار را برای کارفرمایان اجباری کرد.
وی افزود: کارفرمایان، پیمانکاران و خود کارگران بدون توجه به الزامات ایمنی در پروژه‌ها مشغول به کار می‌شوند و درنهایت هم کارفرمایان به صرف پرداخت دیه کارگر حادثه‌دیده، پروژه‌های خود را به اتمام می‌رسانند؛ هرچند کارگران حادثه دیده دیگر هیچ گاه نمی‌توانند به سرکار خود بازگردند.
شیری در پایان گفت: کارگران باید به این مسئله واقف شوند که کار نکردن در محل‌های ایمن بهتر از کار نکردن در تمام عمر است. گرچه این مساله به فرهنگ‌سازی بازمی‌گردد، اما باید درنظر داشت که کارگران ساختمانی از نظر معیشتی شرایط نامطلوبی دارند و برای اینکه کارگران ساختمانی ضرورت آموزش ایمنی را درک کنند و برای آن وقت بگذارند، باید برای آنان یک نظام رفاهی ویژه تعریف کرد.
#شرایط_ناامن_کارگران
@ettehad
عباس شیری با انتقاد از کمبود بازرسان کار گفت: بایستی آموزش ایمنی کار برای کارفرمایاین اجباری باشد.
عباس شیری گفت ضوابط و نظام‌نامه‌های ایمنی و بهداشت کار، در معادن و صنایع ساختمانی کشور جدی گرفته نمی‌شوند و همین امر موجب بالا رفتن آمار حوادث کار شده است.
وی افزود: در چهار سال گذشته بازرسی‌های کار افزایش یافته؛ با این حال به صرف بالا رفتن بازرسی‌های کار نمی‌توان با اطمینان از کاهش حوادث کار سخن گفت.
شیری افزود: متاسفانه اکثر معادن کشور ناایمن هستند و به علت کمبود تعداد بازرسان و قرار گرفتن آنها در اماکن صعب‌العبور، امکان انجام بازرسی‌های همه‌جانبه از آنها وجود ندارد. هم‌اکنون تنها ۸۰۰ بازرس کار در سراسر کشور وجود دارد. بدیهی است این ۸۰۰ بازرس تنها می‌توانند هر ۶ ماه یا هر ۸ ماه از واحدهای تولیدی و معدنی بازدید کنند. درحالیکه متوسط فواصل انجام بازرسی‌ها باید حداقل ۲ و حداکثر ۳ ماه باشد. ضمن اینکه باید توجه داشت برخی از واحدها، به علت عدم به‌روزرسانیِ تجهیزات، پرخطر ارزیابی می‌شوند و باید ضمن نوشتن آیین‌نامه‌های ایمنی برای آنها، بازرسی‌های کار را هم افزایش و ریسک خطر را کاهش داد.
به گفته شیری در صنعت ساختمان، بالا بردن بازرسی‌های کار از پروژه‌ها کافی نیست و باید آموزش‌های ایمنی کار را برای کارفرمایان اجباری کرد.
وی افزود: کارفرمایان، پیمانکاران و خود کارگران بدون توجه به الزامات ایمنی در پروژه‌ها مشغول به کار می‌شوند و درنهایت هم کارفرمایان به صرف پرداخت دیه کارگر حادثه‌دیده، پروژه‌های خود را به اتمام می‌رسانند؛ هرچند کارگران حادثه دیده دیگر هیچ گاه نمی‌توانند به سرکار خود بازگردند.
شیری در پایان گفت: کارگران باید به این مسئله واقف شوند که کار نکردن در محل‌های ایمن بهتر از کار نکردن در تمام عمر است. گرچه این مساله به فرهنگ‌سازی بازمی‌گردد، اما باید درنظر داشت که کارگران ساختمانی از نظر معیشتی شرایط نامطلوبی دارند و برای اینکه کارگران ساختمانی ضرورت آموزش ایمنی را درک کنند و برای آن وقت بگذارند، باید برای آنان یک نظام رفاهی ویژه تعریف کرد.
#شرایط_ناامن_کارگران
@ettehad
Telegram
attach 📎
🔴برخی کارگران در عسلویه بدون قرارداد کار می‌کنند/ در ماه آخر قرارداد حُکم می‌کنند که امضا کنید
کارگران پیمانکاری یکی از فازهای عسلویه می‌گویند: ماه‌هاست بدون قرارداد کار می‌کنیم!
به گزارش خبرنگار ایلنا، براساس قانون، داشتن قرارداد کتبی، حق قانونی کارگر است؛ کارگر بدون قرارداد، هیچ چیز در دستش ندارد که بتواند از حقوق حداقلی خود دفاع کند اما علیرغم تصریح قانون، کارگران پیمانکاری در مناطق آزاد و ویژه اقتصادی –خارج از شمول قانون کار- گاهاً مجبورند بدون قرارداد کار کنند.
کارگران پیمانکاری یکی از فازهای عسلویه در این رابطه می‌گویند: هشت ماه است که بدون قرارداد کار می‌کنیم؛ در ماههای اول سال، بارها به کارفرما مراجعه کردیم و خواستار قرارداد شدیم؛ گفتند قرارداد هنوز حاضر نشده! حالا که یک ماه دیگر یعنی آخر آذر، پروژه پیمانکار تمام می‌شود، قرارداد را آورده‌اند و می‌گویند «باید» امضا کنید!
این کارگران می‌گویند: نماینده کارفرما به ما گفته اگر می‌خواهید حقوق ماه آخر را بگیرید، باید حتماً قرارداد را امضا کنید وگرنه از حقوق خبری نیست!
براساس ماده هفت قانون کار و باقی الزامات این سند قانونی، «قرارداد کار» مانند سایر قراردادهای حقوقی، یک توافق دوجانبه است و باید «حاکمیت اراده کارگر» در عقد قرارداد به رسمیت شناخته شود یعنی خواسته‌ها و نظرات کارگر باید در تنظیم مواد قرارداد، مورد نظر قرار بگیرد. اما به دلیل رواج قراردادهای موقت و بدعت‌گذاری‌هایی مانند کارگران پیمانکاری و همچنین به دلیل خروج مناطق نفتی و پالایشگاهی کشور از شمول قانون کار، حاکمیت اراده کارگر به هیچ وجه به رسمیت شناخته نمی‌شود. کارگران پیمانکاری پارس جنوبی می‌گویند: قرارداد را بدون نظر و مشارکت ما در آخرین ماه از کار تنظیم کرده و مقبل‌مان گذاشته‌اند؛ ما هم مجبوریم امضا کنیم؛ درحالیکه از بندهای آن، از جمله میزان حقوق و مزایای مزدی رضایت نداریم.
نداشتن حق اظهارنظر و تشکل‌یابی!
این کارگران ادعا می‌کنند دریافتی آنها در سال جدید، مطابق قانون زیاد نشده است؛ ولی چون قرارداد نداشته‌اند نتوانسته‌اند اعتراض کنند و حالا هم که قرارداد آمده، اگر امضا کنند، دیگر برای شکایت خیلی دیر است چون یک ماه دیگر، کار تمام می‌شود.
کارگران می‌گویند: کارفرما به ما گفته اگر شکایتی از دستمزد و سایر بندهای قرارداد دارید، اول امضا کنید و بعد بروید شکایت کنید؛ درحالیکه ماه دیگر کار تمام می‌شود و پیمانکار از این پروژه رخت برمی‌بندد و می‌رود!
کارگران پیمانکاری عسلویه از شرایط شغلی خود رضایت ندارند و می‌گویند: به هیچ‌وجه آرای ما در شرایط شغلی دخیل نیست؛ تشکل صنفی هم نداریم تا بتوانیم از حقوق خود دفاع کنیم؛ فقط رای و نظر کارفرما حاکم مطلق است؛ آیا این رویه، درست و عادلانه است؟!
#شرایط_ناامن_کارگران
@ettehad
کارگران پیمانکاری یکی از فازهای عسلویه می‌گویند: ماه‌هاست بدون قرارداد کار می‌کنیم!
به گزارش خبرنگار ایلنا، براساس قانون، داشتن قرارداد کتبی، حق قانونی کارگر است؛ کارگر بدون قرارداد، هیچ چیز در دستش ندارد که بتواند از حقوق حداقلی خود دفاع کند اما علیرغم تصریح قانون، کارگران پیمانکاری در مناطق آزاد و ویژه اقتصادی –خارج از شمول قانون کار- گاهاً مجبورند بدون قرارداد کار کنند.
کارگران پیمانکاری یکی از فازهای عسلویه در این رابطه می‌گویند: هشت ماه است که بدون قرارداد کار می‌کنیم؛ در ماههای اول سال، بارها به کارفرما مراجعه کردیم و خواستار قرارداد شدیم؛ گفتند قرارداد هنوز حاضر نشده! حالا که یک ماه دیگر یعنی آخر آذر، پروژه پیمانکار تمام می‌شود، قرارداد را آورده‌اند و می‌گویند «باید» امضا کنید!
این کارگران می‌گویند: نماینده کارفرما به ما گفته اگر می‌خواهید حقوق ماه آخر را بگیرید، باید حتماً قرارداد را امضا کنید وگرنه از حقوق خبری نیست!
براساس ماده هفت قانون کار و باقی الزامات این سند قانونی، «قرارداد کار» مانند سایر قراردادهای حقوقی، یک توافق دوجانبه است و باید «حاکمیت اراده کارگر» در عقد قرارداد به رسمیت شناخته شود یعنی خواسته‌ها و نظرات کارگر باید در تنظیم مواد قرارداد، مورد نظر قرار بگیرد. اما به دلیل رواج قراردادهای موقت و بدعت‌گذاری‌هایی مانند کارگران پیمانکاری و همچنین به دلیل خروج مناطق نفتی و پالایشگاهی کشور از شمول قانون کار، حاکمیت اراده کارگر به هیچ وجه به رسمیت شناخته نمی‌شود. کارگران پیمانکاری پارس جنوبی می‌گویند: قرارداد را بدون نظر و مشارکت ما در آخرین ماه از کار تنظیم کرده و مقبل‌مان گذاشته‌اند؛ ما هم مجبوریم امضا کنیم؛ درحالیکه از بندهای آن، از جمله میزان حقوق و مزایای مزدی رضایت نداریم.
نداشتن حق اظهارنظر و تشکل‌یابی!
این کارگران ادعا می‌کنند دریافتی آنها در سال جدید، مطابق قانون زیاد نشده است؛ ولی چون قرارداد نداشته‌اند نتوانسته‌اند اعتراض کنند و حالا هم که قرارداد آمده، اگر امضا کنند، دیگر برای شکایت خیلی دیر است چون یک ماه دیگر، کار تمام می‌شود.
کارگران می‌گویند: کارفرما به ما گفته اگر شکایتی از دستمزد و سایر بندهای قرارداد دارید، اول امضا کنید و بعد بروید شکایت کنید؛ درحالیکه ماه دیگر کار تمام می‌شود و پیمانکار از این پروژه رخت برمی‌بندد و می‌رود!
کارگران پیمانکاری عسلویه از شرایط شغلی خود رضایت ندارند و می‌گویند: به هیچ‌وجه آرای ما در شرایط شغلی دخیل نیست؛ تشکل صنفی هم نداریم تا بتوانیم از حقوق خود دفاع کنیم؛ فقط رای و نظر کارفرما حاکم مطلق است؛ آیا این رویه، درست و عادلانه است؟!
#شرایط_ناامن_کارگران
@ettehad
Telegram
attach 📎