تهی از خود شده ام
و میروم از شهری
که صدای کتانی های تو
در کوچه باغ هایش نمی آید
شهری که دانه های گیلاسش
شبیه لب های تو نیست
و لانه کبوترانش
به چال گونه ات نرفته است!
می روم
و چمدانم را پر کرده ام
از لباس های تنت
روسری ات
چادرت!
می خواهم مثال ابرها
آواره…