🔹 آقای رئیسی 40 روز پیش چنین ساعتی، می دانست که چون امروزی، دارند جانشینش را مشخص می کنند؟
او صبح 30 اردیبهشت، می دانست یک هفته بعدش برای تصاحب جایگاهش عده ای مسابقه ای سخت خواهند داد؟
40 روز پیش در چه حالی بود. رئیس جمهور، دومین مقام عالی کشور. در ذهنش صدها طرح و برنامه‌ و آرزو، همه جا محترم و صاحب نفوذ و ناگهان مرگ!
مرگ مثل زنگ پایان بازی است. وقتی بازی تمام می شود، تمام نقش هایی که در بازی بر عهده داشتیم هم زایل می شود. انگار تمام سمت ها، لقب ها، جایگاه ها، همه و همه یک #قرارداد_موقت بوده و مرگ که می آید همه باطل می شود و انسان در درنگی #هیچ می شود.
میان یک صاحب قدرت، یک پزشک موفق، یک مدیر عالی، یک ثروتمند افسانه ای، با یک مرد عامی فقیر در یک دهات دورافتاده تفاوتی نمی ماند.
مرگ که می رسد، ملاک ها و ارزش های تازه نمایان می شود.
ملاک ثروت و قدرت و حشمت، می شود اینکه چقدر مهربان بوده ای، چقدر بنده خدا بوده ای، چقدر لبخند می زدی، چقدر می بخشیدی، چقدر می گذشتی، چقدر خودنگهدار بوده ای.
تازه بعد از مرگ معلوم می شود در #حقیقت (نه ماننده آنچه قبل در بازی بود) ما چقدر ثروت داریم.
🔹خداوند همه ما را بیدار کند