▪️من اینجوری از ایرانم دفاع میکنم. سختی میکشم. زمین میخورم. لگد میخورم. زیر بار مشکلات اقتصادی مقاومت میکنم. اعتراض هم میکنم. ولی وقتی دروازه در خطره، از اعتبار و آبرو که هیچ از جونم هم میگذرم. #نه_به_ویرانی‌طلبی
💬 A.Ro
@Fars_plus
💬 A.Ro
@Fars_plus
▪️برای حوادث۲۰۱۱ لندن بی‌بی‌سی از عبارات «آشوب،شورش،غارت و خشونت» استفاده و بر برقراری امنیت تاکید میکرد، در آشوب‌هایی که یک‌صدم حوادث اخیر ایران تخریب نداشت.
در مورد ایران اما از «حق حمل اسلحه»، «حق خرابکاری» و «حق دفاع مشروع» میگوید و به تروریستها تریبون میدهد!
#نه_به_ویرانی‌طلبی
💬Ali Gholizadeh 🇮🇷
@Fars_plus
در مورد ایران اما از «حق حمل اسلحه»، «حق خرابکاری» و «حق دفاع مشروع» میگوید و به تروریستها تریبون میدهد!
#نه_به_ویرانی‌طلبی
💬Ali Gholizadeh 🇮🇷
@Fars_plus
◾️همین یک نمودار برای فهمیدن میزان کلّاشی ربع پهلوی و نخاله‌های منوتویی کافی هست در ۱۹۶۰ و ۱۹ سال بعد از شروع سلطنت محمدرضا و ۳۵ سال بعد از شروع سلسله پهلوی، متوسط عمر مردم ایران ۴۵ سال بوده! ۲۵ سال کمتر از متوسط عمر امریکایی‌ها و ۸ سال کمتر از متوسط جهانی!
حتی در زمان انقلاب (۱۹۷۹) وضع ایران از متوسط جهانی و از اکثر کشورهای عرب و غیرعرب منطقه از جمله سوریه، عراق و عربستان به مراتب بدتر بوده...امید به زندگی مردم ایران بعد از انقلاب با سرعتی عجیب پیشرفت کرده: در حالی که در زمان انقلاب ۸ سال کمتر از متوسط جهانی بودیم، الان (سال ۲۰۱۹) ۵ سال بیشتر از متوسط جهان هستیم و با امریکا تنها ۲ سال فاصله داریم.
🔻امید به زندگی از دو جهت شاخص مهمی برای مقایسه است: ۱. اندازه‌گیری آن ساده است و از دهه‌ها پیش به صورت نسبتا دقیق اندازه‌گیری شده. ۲. پیشرفت آن به عوامل بسیار متعدد زیرساختی، مثل سرانه پزشک و بیمارستان و آمبولانس، دسترسی به آب آشامیدنی، سطح سواد و آگاهی مردم و ... بستگی دارد.
یعنی امید به زندگی مثل GDP نیست که با سه برابر شدن قیمت نفت در یک سال دو برابر شود. برای افزایش امید به زندگی باید امکانات را به دورافتاده‌ترین نقاط کشور برسانید. کافی نیست که فقط شمال تهران خوشگل و گوگولی باشد.
🔻منوتو که مدام ایران را با کره‌جنوبی و ترکیه مقایسه می‌کند بد نیست این را هم به مردم بگوید که در ۱۹۷۵، بر اساس آمار بانک جهانی، تنها ۳۶٪ از مردم ایران سواد خواندن و نوشتن داشتند. این رقم در ترکیه بیش از ۶۰٪ و در کره جنوبی بالای ۹۰٪ بوده.تاسف‌بارتر این‌که اختلاف زیادی (نزدیک ۲۰٪) بین سطح سواد زنان و مردان وجود داشته.
دسترسی به آمار در عصر گوگل و اینترنت بسیار آسان شده. توصیه میکنم به جای تماشای منوتو و عضویت در شبکه‌های تلگرامی که صبح تا شب مزخرف در مغز آدم فرو می‌کنند، کمی دنبال آمار و ارقام بروید و حس واقعی‌تری از وضعیت گذشته و حال حاضر ایران در مقایسه با کشورهای دیگر پیدا کنید.
🔻جالب این که کره جنوبی از سال ۱۹۴۵ تا دهه ۸۰ (یعنی در زمانی کوتاهتر از دوره پهلوی) توانسته بود درصد باسوادی را از ۲۲٪ به بالای ۹۰٪ برساند. فکرش را بکنید که این آقایان، با مردمی که دو سومشان حتی سواد خواندن تابلوهای خیابان را نداشتند ادعای پیشرفت و دروازه‌های تمدن بشری می‌کردند!خیلی ساده است که یک فیلم از ۵۰ سال پیش بالاشهر تهران با آسمان آبی و ماشین‌های رنگی و پیست توچال ببینی و عاشق آن دوران شوی.
🔻دقت در آمار و مطالعه البته کمی سخت‌تر است ولی احتمالا درک بهتری از اوضاع به ما میدهد.ایران در حال حاضر زیرساخت‌های مناسبی (در مقایسه با هر زمان دیگری در تاریخ) برای رشد و پیشرفت دارد. این زیرساخت‌ها اگر از بین برود، هیچ حکومت عاقلی نمی‌تواند در کمتر از ۳۰-۴۰ سال آن را ترمیم کند. #نه_به_ویرانی‌طلبی
💬اژدمارنگ
@Fars_plus
حتی در زمان انقلاب (۱۹۷۹) وضع ایران از متوسط جهانی و از اکثر کشورهای عرب و غیرعرب منطقه از جمله سوریه، عراق و عربستان به مراتب بدتر بوده...امید به زندگی مردم ایران بعد از انقلاب با سرعتی عجیب پیشرفت کرده: در حالی که در زمان انقلاب ۸ سال کمتر از متوسط جهانی بودیم، الان (سال ۲۰۱۹) ۵ سال بیشتر از متوسط جهان هستیم و با امریکا تنها ۲ سال فاصله داریم.
🔻امید به زندگی از دو جهت شاخص مهمی برای مقایسه است: ۱. اندازه‌گیری آن ساده است و از دهه‌ها پیش به صورت نسبتا دقیق اندازه‌گیری شده. ۲. پیشرفت آن به عوامل بسیار متعدد زیرساختی، مثل سرانه پزشک و بیمارستان و آمبولانس، دسترسی به آب آشامیدنی، سطح سواد و آگاهی مردم و ... بستگی دارد.
یعنی امید به زندگی مثل GDP نیست که با سه برابر شدن قیمت نفت در یک سال دو برابر شود. برای افزایش امید به زندگی باید امکانات را به دورافتاده‌ترین نقاط کشور برسانید. کافی نیست که فقط شمال تهران خوشگل و گوگولی باشد.
🔻منوتو که مدام ایران را با کره‌جنوبی و ترکیه مقایسه می‌کند بد نیست این را هم به مردم بگوید که در ۱۹۷۵، بر اساس آمار بانک جهانی، تنها ۳۶٪ از مردم ایران سواد خواندن و نوشتن داشتند. این رقم در ترکیه بیش از ۶۰٪ و در کره جنوبی بالای ۹۰٪ بوده.تاسف‌بارتر این‌که اختلاف زیادی (نزدیک ۲۰٪) بین سطح سواد زنان و مردان وجود داشته.
دسترسی به آمار در عصر گوگل و اینترنت بسیار آسان شده. توصیه میکنم به جای تماشای منوتو و عضویت در شبکه‌های تلگرامی که صبح تا شب مزخرف در مغز آدم فرو می‌کنند، کمی دنبال آمار و ارقام بروید و حس واقعی‌تری از وضعیت گذشته و حال حاضر ایران در مقایسه با کشورهای دیگر پیدا کنید.
🔻جالب این که کره جنوبی از سال ۱۹۴۵ تا دهه ۸۰ (یعنی در زمانی کوتاهتر از دوره پهلوی) توانسته بود درصد باسوادی را از ۲۲٪ به بالای ۹۰٪ برساند. فکرش را بکنید که این آقایان، با مردمی که دو سومشان حتی سواد خواندن تابلوهای خیابان را نداشتند ادعای پیشرفت و دروازه‌های تمدن بشری می‌کردند!خیلی ساده است که یک فیلم از ۵۰ سال پیش بالاشهر تهران با آسمان آبی و ماشین‌های رنگی و پیست توچال ببینی و عاشق آن دوران شوی.
🔻دقت در آمار و مطالعه البته کمی سخت‌تر است ولی احتمالا درک بهتری از اوضاع به ما میدهد.ایران در حال حاضر زیرساخت‌های مناسبی (در مقایسه با هر زمان دیگری در تاریخ) برای رشد و پیشرفت دارد. این زیرساخت‌ها اگر از بین برود، هیچ حکومت عاقلی نمی‌تواند در کمتر از ۳۰-۴۰ سال آن را ترمیم کند. #نه_به_ویرانی‌طلبی
💬اژدمارنگ
@Fars_plus
