🍁تجربه #ناکامی
✅ "ترس از عواقب #مستقل بودن"، علت اصلی تاخیر در بالندگی است اما چندان رایج نیست. افراد، بیشتر به این دلیل گیر می کنند که والدین در کودکی، آنها را لوس بارآورده اند. تعداد زیادی از والدین می خواهند هرچیزی را که خود آنها هرگز نداشته اند، به فرزندانشان بدهند. در نتیجه، این کودکان ترجیح می دهند نازپرورده بمانند و اجازه دهند والدین شان، هرکاری را برای آنها انجام دهند.
✳️بسیاری از #والدین، می ترسند فرزندان خود را ناکام کنند؛ در حالی که فقط از طریق ناکامی است که برانگیخته می شویم روی پای خود بایستیم و بر آنچه که ما را ناکام کرده است، غلبه کنیم.
☑️ نظریه های روان درمانی
🔘 پروچاسکا و نورکراس
🔃ترجمه سید محمدی
📇 انتشارات رشد | صفحه 22
✅ "ترس از عواقب #مستقل بودن"، علت اصلی تاخیر در بالندگی است اما چندان رایج نیست. افراد، بیشتر به این دلیل گیر می کنند که والدین در کودکی، آنها را لوس بارآورده اند. تعداد زیادی از والدین می خواهند هرچیزی را که خود آنها هرگز نداشته اند، به فرزندانشان بدهند. در نتیجه، این کودکان ترجیح می دهند نازپرورده بمانند و اجازه دهند والدین شان، هرکاری را برای آنها انجام دهند.
✳️بسیاری از #والدین، می ترسند فرزندان خود را ناکام کنند؛ در حالی که فقط از طریق ناکامی است که برانگیخته می شویم روی پای خود بایستیم و بر آنچه که ما را ناکام کرده است، غلبه کنیم.
☑️ نظریه های روان درمانی
🔘 پروچاسکا و نورکراس
🔃ترجمه سید محمدی
📇 انتشارات رشد | صفحه 22
🍁 آماده سازی #هوش_هیجانی در #والدین؛
من در یک خانه بدون عشق و احساس بزرگ شده ام- من در این موضوع گیر کرده ام- "بیلی" بچه ای است که فقط بستنی شکلاتی دوست دارد و نمی تواند وانیلی را تحمل کند. او در سه سالگی برای اولین بار به جشن تولد یکی از دوستانش رفت. در آنجا بستنی وانیلی آوردند. بیلی ناراحت شد و به سمت پدرش رفت و گفت من بستنی شکلاتی می خواهم. والدین دیگر داشتند به او نگاه می کردند. پدر داشت عصبی می شد. او چطور می خواست بیلی را قانع کند؟ او تصمیم گرفت با آرامش او را قانع کند.
پدر گفت: "تو دوست داری بستنی شکلاتی داشته باشی." بیلی نگاه کرد و سرش را تکان داد.
پدر: و "تو عصبانی هستی زیرا ما نمیتوانیم آنچه را می خواهی به تو بدهیم".
بیلی: "بله".
پدر: "تو می خواهی همین الان آن را داشته باشی و به نظر غیر منصفانه می رسد که بقیه بچه ها بستنی دارند و تو نداری".
بیلی: "بله". بیلی با قاطعیت بیشتری گفت بله و بیشتر از این گریه نکرد.
پدر: "متاسفم نمی توانم بستنی مورد علاقه ات را به دست آورم و می دانم که این ناامید کننده است."
بیلی: "بله". بیلی با اضطراب و آشفتگی کمتری گفت بله.
پدر: "من خیلی متأسفم".
هنگامی پدرش پیشنهاد کرد که وقتی به خانه رسیدیم به تو بستنی شکلاتی می دهم، بیلی خیلی خوشحال شد و رفت که به بازی اش ادامه دهد. چند سال بعد پدر یاد گرفت که برخی افراد که به یک مزه حساس هستند وانیل را آزار دهنده می یابند.
این نوع درک تلفیقی از هیجانات کودک در آماده سازی هیجانی پدر و مادر نقش مرکزی دارد. عملکرد پدر خیلی مؤثرتر از نوازش کردن بیلی بود. اگر والدین قادر بودند خود را جای فرزندانشان قرار دهند و جهان را از دید آنها ببیند، احساس منزوی و تنها بودن می کردند. چشم پوشی از احساسات بچه ها باعث از بین رفتن احساسات نمی شود بلکه احساسات بد تغییر می کنند هنگامی که بچه ها بتوانند در مورد آنها صحبت کنند آنها را تبدیل به کلمات کنند و احساس کنند که از طرف والدینشان درک شده اند. بچه ها سپس والدینشان را به عنوان هم پیمان های خود در مبارزاتشان می بینند تا احساسی از چیزهایی که در درون و بیرونشان هست را درک کنند، و سپس آنها بیشتر برای حمایت به سمت والدینشان می روند.
Emotion-Focused Therapy: Coaching Clients to Work Through Their Feelings, Second Edition, by L. S. Greenberg
ترجمه _ابراهیم اکبری
✅ @FlourishingCenter
من در یک خانه بدون عشق و احساس بزرگ شده ام- من در این موضوع گیر کرده ام- "بیلی" بچه ای است که فقط بستنی شکلاتی دوست دارد و نمی تواند وانیلی را تحمل کند. او در سه سالگی برای اولین بار به جشن تولد یکی از دوستانش رفت. در آنجا بستنی وانیلی آوردند. بیلی ناراحت شد و به سمت پدرش رفت و گفت من بستنی شکلاتی می خواهم. والدین دیگر داشتند به او نگاه می کردند. پدر داشت عصبی می شد. او چطور می خواست بیلی را قانع کند؟ او تصمیم گرفت با آرامش او را قانع کند.
پدر گفت: "تو دوست داری بستنی شکلاتی داشته باشی." بیلی نگاه کرد و سرش را تکان داد.
پدر: و "تو عصبانی هستی زیرا ما نمیتوانیم آنچه را می خواهی به تو بدهیم".
بیلی: "بله".
پدر: "تو می خواهی همین الان آن را داشته باشی و به نظر غیر منصفانه می رسد که بقیه بچه ها بستنی دارند و تو نداری".
بیلی: "بله". بیلی با قاطعیت بیشتری گفت بله و بیشتر از این گریه نکرد.
پدر: "متاسفم نمی توانم بستنی مورد علاقه ات را به دست آورم و می دانم که این ناامید کننده است."
بیلی: "بله". بیلی با اضطراب و آشفتگی کمتری گفت بله.
پدر: "من خیلی متأسفم".
هنگامی پدرش پیشنهاد کرد که وقتی به خانه رسیدیم به تو بستنی شکلاتی می دهم، بیلی خیلی خوشحال شد و رفت که به بازی اش ادامه دهد. چند سال بعد پدر یاد گرفت که برخی افراد که به یک مزه حساس هستند وانیل را آزار دهنده می یابند.
این نوع درک تلفیقی از هیجانات کودک در آماده سازی هیجانی پدر و مادر نقش مرکزی دارد. عملکرد پدر خیلی مؤثرتر از نوازش کردن بیلی بود. اگر والدین قادر بودند خود را جای فرزندانشان قرار دهند و جهان را از دید آنها ببیند، احساس منزوی و تنها بودن می کردند. چشم پوشی از احساسات بچه ها باعث از بین رفتن احساسات نمی شود بلکه احساسات بد تغییر می کنند هنگامی که بچه ها بتوانند در مورد آنها صحبت کنند آنها را تبدیل به کلمات کنند و احساس کنند که از طرف والدینشان درک شده اند. بچه ها سپس والدینشان را به عنوان هم پیمان های خود در مبارزاتشان می بینند تا احساسی از چیزهایی که در درون و بیرونشان هست را درک کنند، و سپس آنها بیشتر برای حمایت به سمت والدینشان می روند.
Emotion-Focused Therapy: Coaching Clients to Work Through Their Feelings, Second Edition, by L. S. Greenberg
ترجمه _ابراهیم اکبری
✅ @FlourishingCenter