Forwarded from ستاد کل پادشاهی خواهان ايران
استعفای ظریف یا پایان دیپلماسی جمهوری اسلامی
انتشار خبر #استعفای_محمدجواد_ظریف، نه صرفاً کناره‌گیری یک دیپلمات از منصب خود، بلکه به‌منزله تعطیلی کامل #دستگاه_دیپلماسی در جمهوری اسلامی و ورود رژیم به مرحله‌ای از انزوای بین‌المللی بود که پیامدهای عمیق سیاسی، اقتصادی و امنیتی در پی خواهد داشت.
✅طی ۴۶ سال گذشته، دیپلماسی جمهوری اسلامی همواره در محاصره ایدئولوژی، تنش‌های ساختاری و مداخلات نهادهای غیرمسئول بوده است. بااین‌حال، حتی در سخت‌ترین دوران‌ها نیز، ساختار دیپلماتیک کشور از نوعی تحرک محدود برخوردار بود. این تحرک بیشتر در چارچوب #دیپلماسی_مقاومت تعریف می‌شد؛ راهبردی که بر حمایت از گروه‌های نیابتی، بهره‌گیری از محور موسوم به هلال شیعی، و تعاملات گزینشی با چین و روسیه استوار بود.
بااین‌حال، تحولاتی که اخیراً رخ داد، نشان داد که حتی این دیپلماسی محدود نیز دیگر کارکرد خود را از دست داده است. جمهوری اسلامی به‌رغم سرمایه‌گذاری گسترده بر محور مقاومت، شاهد فروپاشی تدریجی آن در پی ضربات سهمگین منطقه‌ای بود. حملات دقیق اسرائیل و تغییر توازن قوا در خاورمیانه، چهره‌های کلیدی این محور را از معادلات حذف کرد: بشار اسد سقوط کرد، سید حسن نصرالله ترور شد، رهبران حماس هدف حملات قرار گرفتند و عراق نیز، که تا پیش از این به‌عنوان یکی از مهم‌ترین شرکای تهران محسوب می‌شد، روابط انرژی‌محور خود را با جمهوری اسلامی قطع کرد.
✅در سال‌های اخیر، جمهوری اسلامی برای گریز از انزوای بین‌المللی، سیاست #نگاه_به_شرق را در پیش گرفت و بر تقویت روابط با چین و روسیه متمرکز شد. اما این راهبرد نیز، همانند دیگر سیاست‌های تهران، در نهایت ناکام ماند.
چین از آغاز نیز رویکردی محتاطانه نسبت به جمهوری اسلامی داشت و به‌دلیل وابستگی شدید اقتصاد خود به نظم جهانی، از ورود به هرگونه درگیری امنیتی پرهیز کرده است. تمرکز اصلی پکن همواره بر منافع اقتصادی بوده و حاضر نیست روابط خود را با غرب به‌خاطر منافع اندک جمهوری اسلامی به خطر بیندازد.
در سوی دیگر، روسیه نیز که به‌عنوان شریک راهبردی تهران معرفی می‌شد، به‌محض دریافت امتیازات موردنظر از آمریکا در صلح با زلنسکی، جمهوری اسلامی را قربانی محاسبات ژئوپلیتیکی خود کرد. مسکو که پیش‌تر قراردادهای غیرتعهدآوری با تهران امضا کرده بود، در پی پیشنهادهای جدید واشنگتن، مسیر خود را تغییر داد و در توافقی با دولت ترامپ، حاضر شد از حمایت خود از جمهوری اسلامی صرف‌نظر کند.
✅در شرایطی که روابط با شرق نیز نتوانست جایگزین تعاملات دیپلماتیک با غرب شود، برخی در داخل نظام همچنان به امکان نوعی #مذاکره_با_ایالات_متحده امید داشتند. اما موضع‌گیری صریح رهبر جمهوری اسلامی علیه مذاکره، این امیدها را نیز از میان برد.
اظهارات اخیر پزشکیان مبنی بر اینکه «هیچ مذاکره‌ای با آمریکا انجام نخواهد شد»، مهر تأییدی بر این بن‌بست بود. با این تصمیم، آخرین روزنه دیپلماتیک جمهوری اسلامی نیز بسته شد و کشور به‌طور رسمی وارد مرحله‌ای از انزوا شد که پیامدهای آن به‌سرعت نمایان خواهد شد.
✅یکی دیگر از معدود گزینه‌های باقی‌مانده برای جمهوری اسلامی، تعامل با #اتحادیه_اروپا بود. ایران و اروپا، به‌رغم اختلافات فراوان، در برخی موارد دارای نقاط اشتراک فکری و ایدئولوژیک بودند، از جمله در حوزه #گلوبالیسم. افزون بر این، تهران به‌دلیل هراس از فعال‌سازی #مکانیسم_ماشه، ناگزیر به حفظ ارتباط با اروپا بود.
بااین‌حال، با جدال لفظی زلنسکی و ترامپ در کاخ سفید و تغییر اولویت‌های استراتژیک غرب، معادلات بار دیگر تغییر کرد. اتحادیه اروپا، که اکنون درگیر بحران‌های داخلی و چالش‌های امنیتی ناشی از جنگ در اوکراین است و به‌شدت دیپلماسی مصالحه با آمریکا را در پیش گرفته، دیگر تمایلی به هزینه‌کردن برای جمهوری اسلامی نخواهد داشت. در همین راستا، سناریویی محتمل این است که ترامپ از اروپا امتیازاتی برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه بگیرد، امری که فشارهای مضاعفی بر ایران وارد خواهد کرد.
👇👇👇👇👇👇
انتشار خبر #استعفای_محمدجواد_ظریف، نه صرفاً کناره‌گیری یک دیپلمات از منصب خود، بلکه به‌منزله تعطیلی کامل #دستگاه_دیپلماسی در جمهوری اسلامی و ورود رژیم به مرحله‌ای از انزوای بین‌المللی بود که پیامدهای عمیق سیاسی، اقتصادی و امنیتی در پی خواهد داشت.
✅طی ۴۶ سال گذشته، دیپلماسی جمهوری اسلامی همواره در محاصره ایدئولوژی، تنش‌های ساختاری و مداخلات نهادهای غیرمسئول بوده است. بااین‌حال، حتی در سخت‌ترین دوران‌ها نیز، ساختار دیپلماتیک کشور از نوعی تحرک محدود برخوردار بود. این تحرک بیشتر در چارچوب #دیپلماسی_مقاومت تعریف می‌شد؛ راهبردی که بر حمایت از گروه‌های نیابتی، بهره‌گیری از محور موسوم به هلال شیعی، و تعاملات گزینشی با چین و روسیه استوار بود.
بااین‌حال، تحولاتی که اخیراً رخ داد، نشان داد که حتی این دیپلماسی محدود نیز دیگر کارکرد خود را از دست داده است. جمهوری اسلامی به‌رغم سرمایه‌گذاری گسترده بر محور مقاومت، شاهد فروپاشی تدریجی آن در پی ضربات سهمگین منطقه‌ای بود. حملات دقیق اسرائیل و تغییر توازن قوا در خاورمیانه، چهره‌های کلیدی این محور را از معادلات حذف کرد: بشار اسد سقوط کرد، سید حسن نصرالله ترور شد، رهبران حماس هدف حملات قرار گرفتند و عراق نیز، که تا پیش از این به‌عنوان یکی از مهم‌ترین شرکای تهران محسوب می‌شد، روابط انرژی‌محور خود را با جمهوری اسلامی قطع کرد.
✅در سال‌های اخیر، جمهوری اسلامی برای گریز از انزوای بین‌المللی، سیاست #نگاه_به_شرق را در پیش گرفت و بر تقویت روابط با چین و روسیه متمرکز شد. اما این راهبرد نیز، همانند دیگر سیاست‌های تهران، در نهایت ناکام ماند.
چین از آغاز نیز رویکردی محتاطانه نسبت به جمهوری اسلامی داشت و به‌دلیل وابستگی شدید اقتصاد خود به نظم جهانی، از ورود به هرگونه درگیری امنیتی پرهیز کرده است. تمرکز اصلی پکن همواره بر منافع اقتصادی بوده و حاضر نیست روابط خود را با غرب به‌خاطر منافع اندک جمهوری اسلامی به خطر بیندازد.
در سوی دیگر، روسیه نیز که به‌عنوان شریک راهبردی تهران معرفی می‌شد، به‌محض دریافت امتیازات موردنظر از آمریکا در صلح با زلنسکی، جمهوری اسلامی را قربانی محاسبات ژئوپلیتیکی خود کرد. مسکو که پیش‌تر قراردادهای غیرتعهدآوری با تهران امضا کرده بود، در پی پیشنهادهای جدید واشنگتن، مسیر خود را تغییر داد و در توافقی با دولت ترامپ، حاضر شد از حمایت خود از جمهوری اسلامی صرف‌نظر کند.
✅در شرایطی که روابط با شرق نیز نتوانست جایگزین تعاملات دیپلماتیک با غرب شود، برخی در داخل نظام همچنان به امکان نوعی #مذاکره_با_ایالات_متحده امید داشتند. اما موضع‌گیری صریح رهبر جمهوری اسلامی علیه مذاکره، این امیدها را نیز از میان برد.
اظهارات اخیر پزشکیان مبنی بر اینکه «هیچ مذاکره‌ای با آمریکا انجام نخواهد شد»، مهر تأییدی بر این بن‌بست بود. با این تصمیم، آخرین روزنه دیپلماتیک جمهوری اسلامی نیز بسته شد و کشور به‌طور رسمی وارد مرحله‌ای از انزوا شد که پیامدهای آن به‌سرعت نمایان خواهد شد.
✅یکی دیگر از معدود گزینه‌های باقی‌مانده برای جمهوری اسلامی، تعامل با #اتحادیه_اروپا بود. ایران و اروپا، به‌رغم اختلافات فراوان، در برخی موارد دارای نقاط اشتراک فکری و ایدئولوژیک بودند، از جمله در حوزه #گلوبالیسم. افزون بر این، تهران به‌دلیل هراس از فعال‌سازی #مکانیسم_ماشه، ناگزیر به حفظ ارتباط با اروپا بود.
بااین‌حال، با جدال لفظی زلنسکی و ترامپ در کاخ سفید و تغییر اولویت‌های استراتژیک غرب، معادلات بار دیگر تغییر کرد. اتحادیه اروپا، که اکنون درگیر بحران‌های داخلی و چالش‌های امنیتی ناشی از جنگ در اوکراین است و به‌شدت دیپلماسی مصالحه با آمریکا را در پیش گرفته، دیگر تمایلی به هزینه‌کردن برای جمهوری اسلامی نخواهد داشت. در همین راستا، سناریویی محتمل این است که ترامپ از اروپا امتیازاتی برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه بگیرد، امری که فشارهای مضاعفی بر ایران وارد خواهد کرد.
👇👇👇👇👇👇