#اطلاعیه

خانه ایرانی بومهن یکی از مراکز حمایتی جمعیت امام علی(ع) است که بیش از ۷۰ نفر مادر و کودک تحت حمایت خود دارد.

متاسفانه دیروز حین ورود اعضا به این مرکز متوجه شکسته شدن قفل در و ورود سارق یا سارقین به خانه علم شدیم. که مهم‌ترین اقلام ربوده شده از این خانه یک دستگاه دی وی دی پلیر و یک دستگاه چایی ساز و چند جفت کفش هست!!!!

سارق یا سارقین ابتدا با شکستن درب داخل حیاط وارد و بعد به تمام اتاق‌ها ورود پیدا کرده‌اند

ابن موضوع به نیروی انتظامی اطلاع داده شده و صورت جلسه تنظیم گردیده است.

🆔@Imamalisociety

🌙کودک، مادر و پدر سرزمین من، پیمان می‌بندیم تا آن هنگام که نگاه منتظر تو نظاره‌گر قدم‌های ماست، و تا آن هنگام که بی‌عدالتی در زندگی تو ریشه دوانده، در کنارت بمانیم تا روشنایی آسمان تمام کوچه‌های شهر...

🔹گزارشی از تهیه و توزیع ۱۱۶ کیسه اقلام غذایی و بهداشتی در ۲۲امین آیین کوچه گردان عاشق در اصفهان
کیسه‌های مایحتاج مواد غذایی و بهداشتی به شرح اقلام زیر است:
🔸برنج، گوشت قرمز و گوشت مرغ
🔸روغن مایع و رب گوجه فرنگی
🔸عدس و نخود
🔸قند، پنیر، چای و خرما
🔸ماکارونی و سویا
🔸مایع ظرفشویی، پودر شستشو، مایع دستشویی و شامپو

🆔@imamalisociety

🌱فرهنگ‌سازی درمورد حفاظت از محیط زیست در خانه ایرانی دروازه‌غار

🌳تعدادی از دختران خانه ایرانی دروازه‌غار که چند ماهی است در کلاس محیط زیست این خانه درمورد اهمیت محیط زیست و نحوه‌ی محافظت از آن آگاهی ارزشمندی را توسط مربیان خود کسب کرده‌اند، به مناسبت روز جهانی محیط زیست کارگاهی را برای دیگر فرزندان این خانه برگزار کردند.

🍀این کارگاه در سه نوبت برای سه رده سنی مختلف برگزار شد تا فرزندان خانه ایرانی دروازه‌غار با اهمیت حفظ محیط زیست و مسئله‌ی تفکیک زباله آشنا شوند. در دو رده سنی کوچکتر این کارگاه بازی‌ای صورت گرفت که کودکان در این بازی هر زباله را با توجه به نوع آن باید در سطل مخصوص می‌ریختند. در رده سنی بزرگتر هم مباحث به صورت پاورپوینت ارائه شد.

امیدواریم با حفظ جمعیت امام علی(ع) بتوانیم چنین فرهنگ‌سازی‌هایی را در خانه‌های ایرانی برای کودکان انجام دهیم تا نسلی دغدغه‌مند در جامعه پرورش یابد.

🆔@Imamalisociety

"بهترین راه حفاظت از محیطِ زیست چیست؟"

🔰به مناسبت روز جهانی محیط زیست


🔹 بدون مقدمه بهترین راه حفظ محیط زیست، احترام و اعتماد به طبیعت است.

یعنی اینکه در کار طبیعت و در تصمیماتش دخالت نکنیم. مثلا یک رود از بالای یک کوه سرچشمه می‌گیرد، مسیری رو طی می‌کند و به دریاچه، دریا یا اقیانوس می‌ریزد. اگر طبیعت و خِرَدش را نشناسیم، می‎‌گوییم که این آب در حال حیف شدن است و فکر می‌کنیم باید سدی بنا شود یا مثلا انتقال یابد. اینجاست که ما طبیعت و هوش کل نگر آن را نشناختیم و فکر کرده‌ایم که این رود که به دریا می‌ریزد، هدر رفته است.

به قول پروین اعتصامی:

قطره‌ای کز جویباری می‌رود
از پیِ انجام کاری می‌رود

این ما هستیم که فایده‌ی آن رود، درخت یا کوه را درک نمی‌کنیم. چون نگاه ما محدود به سود و زیان خود و به کوتاه مدت هست، در حالیکه طبیعت نگاه بلند مدت دارد. هیچ‌وقت کیفیت را فدای کمیت نمی‌کند و هر جز با تمام اجزای دیگر در ارتباط و داد و ستد است. آن رود که از بالای یک کوه سرچشمه گرفته تا مسیری که به دریا بریزد، بی‌شمار کار را انجام می‌دهد. هزاران موجود را حیات می‌بخشد، بر اکوسیستم تمام آن منطقه تاثیر می‌گذارد و حتی زمانی که به دریا می‌ریزد، هدر نرفته بلکه در ادامه چرخه‌ای پیش رفته است.

طبیعت به ما نیاز ندارد. این ما هستیم که به طبیعت نیاز داریم. میلیون‌ها سال قبل از اینکه ما انسان‌ها به این شکل پدید بیاییم، طبیعت بوده و خود را حفظ کرده است، اما ما انسان‌ها به خاطر غرور یا ناآگاهی فکر می‌کنیم که بهتر از طبیعت می‌توانیم عمل کنیم.

یک مثال دیگر مثلا درباره آب‌های زیرزمینی؛ ما انسان‌ها اینطور فکر می‌کنیم که این آب‌ها بیخود و بیکار زیر زمین حبس شدند. تلاش می‌کنیم به برداشت این آب‌ها و مکیدن شیره زمین برای مصارفی مثل کشاورزی اما آشنا نیستیم وقتی این آب‌ها را بیش از حد بیرون کشیدیم و سفره‌های آب‌های زیرزمینی را تهی کردیم، زمین‌ فرونشست می‌کند و غیر قابل استفاده می‌گردد.

🌱 نتیجه اینکه که اگر ما می‌خواهیم طبیعت بهترین شکل خودش را داشته باشد، باید تا حد امکان دخالت کوته‌بینانه خود را کاهش داده و اجازه بدهیم طبیعت تصمیم بگیرد و در انتخابش ورود نکنیم. اگر مسیری را برای رودی انتخاب کرده، بگذاریم جریان یابد. جلوی هر آبی بند و سد نبندیم و انتقالش ندهیم. هر درختی را هر جا نکاریم. در ساختار ژنتیک موجودات دست نبریم. زبان طبیعت را بشناسیم. صبرش را درک کنیم و به او احترام بذاریم. طبیعت به هیچ اقدام حمایت‌گرانه ما نیاز ندارد، اگر که به او آسیب نزنیم.


🆔@imamalisociety

◾️رویای قربانی اعتیاد کودک

پرده اول:

نوزاد شش ماهه‌ای که روی تابلوی بالای سرش در بیمارستان نوشته: «مجهول الهویه» نام و نشانی نداشت. تنها چیزی که دارد سوء تغذیه و اعتیاد است. در یکی از بیمارستان‌های ورامین رهایش کرده بودند. بیمارستان تجهیزات کافی برای سم‌زدایی نداشت و به همین دلیل به بیمارستان لقمان منتقل شده است. پرستاران بیمارستان «لقمان» برای آنکه پرونده‌اش را تکمیل کنند، نامی برایش انتخاب کردند: «رویا»

پرده دوم:

دو روز قبل از بستری شدن رویا، مددکاران جمعیت امام علی، نوزاد ۴ ماهه‌ای به نام «علی» را که از میزان مواد مخدر موجود در بدنش اوردوز کرده بود با اصرار بسیار در بیمارستان لقمان بستری کرده بودند. هنوز رنج و ناله‌های ترک اعتیاد علی جان مددکاران را می‌خراشید که رویا هم با همان شرایط در لقمان بستری شد.

پرده سوم:

علی در آغوش یکی از مددکاران از حال رفت و نفس نمی‌کشید. تازه داروی ضد تشنج دریافت کرده بود و مددکار خود را برای اتفاق تلخ‌تری آماده کرده بود: «هرچه تکانش می‌دادم چشم‌هایش را باز نمی‌کرد. آنی خودم را وسط سالن دیدم که پا در قدم نداشتم و سرگردان می‌دویدم به سمت ایستگاه پرستاری» پزشکان کار احیا را شروع کردند. همان موقع صدای ناله‌های رویا از اتاق کناری بلند بود: «پرسیدم رویا چرا گریه نمی‌کند و فقط صدای ناله دارد؟ دکتر گفت از شدت سوء تغذیه اشک چشمانش خشک شده»

پرده چهارم:

دست و پاهای علی در پروسه سم‌زدایی دچار گرفتگی شدید شده بود و درد امانش را بریده بود. صدای ناله‌های رویا هم حکایت از درد هولناکی در تن نحیفش داشت: «ما مانده بودیم بین دو کودک در بیمارستان که یادآور شرایط صدها کودک دیگر بیرون از بیمارستان بودند. کودکانی که ناخواسته گرفتار درد اعتیاد شده بودند.»
بیست روز مددکاران جمعیت امام علی شبانه روز کنار این دو نوزاد ایستادند و شاهد درد استخوان سوز ترک اعتیادشان بودند. علی درمان شد و نجات پیدا کرد. اما رویا رفت...

پرده پنجم:

«حوالی ظهر تلفنم زنگ خورد. قرار بود خبر بدهند که می‌توانیم رویا را به خاک بسپاریم یا نه. فهمیدم رویا واقعا مجهول‌الهویه است و قرار نیست حتی سنگ قبری داشته باشد» بعد از مرگ رویا جمعیت امام علی در بیانیه‌ای مطالبات اجتماعی خود را به نهاد ریاست جمهوری و مجلس ارائه کرد و هشدار داد که اگر به فکر ساخت فضای پیشگیری از اعتیاد و درمان و حمایت‌های پس از درمان نوزادان و کودکان و نوجوانان و همچنین مادران باردار درگیر اعتیاد نباشیم، روزی شاهد سوختن تمام رویاهای کودکانمان خواهیم بود.

پرده آخر:

۵ سال از این واقعه تلخ گذشته است. هنوز هم برای درمان کودکان درگیر اعتیاد، مددکاران جمعیت از مرکزی به مرکزی دیگر و از بیمارستانی به بیمارستانی دیگر از نهادی به نهادی دیگر می‌روند و آرام و قرار ندارند که مبادا تعلل‌های بی‌پایان، موجب مرگ و اوردوز کودکی شود یا زمینه‌ساز فروش کودک دیگری باشد.
هنوز هم در گوشه و کنار این سرزمین هستند مادران باردار معتادی که جان خود و نوزادشان در خطر است.

🆔@imamalisociety