گرامیداشت هشتمین سالگرد درگذشت سردبیر فقید خبرگزاری هرانا، #سید_جمال_حسینی
شرحی اجمالی بر زندگی و مرگ جمال حسینی / کیوان رفیعی
سحرگاه شوم سه‌شنبه ۱۴ مردادماه سال ۱۳۹۳ (۵ آگوست ۲۰۱۴) صدای نگران دوستان، جمله “جمال نفس نمی‌کشد” را در خطوط تلفن طنین انداز کرد، از آن زمان تلخ تاکنون، ما در درون و بیرون «مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران» با پارادوکسی غم انگیز روبه رو شدیم، پارادوکس معرفی صحیح فردی که همواره از معرفی شدن رویگردان بود.
، باور ما بر این است که شناساندن شخصیت فداکار، سخت کوش، خوش فکر و مومن به آرمان جمال می‌تواند به قالب گیری و نهایتا انتقال تجربیات به هدف یادگیری و توانمند سازی فعالان اجتماعی کمک کند، به باور تمام کسانی که جمال را به درستی می‌شناختند او انسانی بزرگ بود که فرصت حیات طولانی نیافت با این حال در عمر کوتاه خود فعالیت‌های تاثیر گذاری را در سایه خلاقیت، پشتکار و ایمان خود صورت داد که اثرات آن را باید بیش از توسعه و پیش برد یک سازمان ارزیابی کرد.
برای معرفی جمال، نوشتارم را با این سئوال ابتدایی اما مهم شروع می‌کنم، جمال حسینی که بود؟
سید جمال حسینی متولد ۱۳۶۱، با نامهای مستعار «اسفندیار بهارمس» و «نادر بازرگان» متولد زنجان، کارگر ساده‌ای بود که در واکنش به تصویر هر روزه نابرابری‌ها و مظالمی که مشاهده می‌کرد بر اساس وجدان بیداری که داشت، فعالیت مدنی در راه بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران را انتخاب کرد.
شاید اولین تجربه عینی جمال از موضوع نقض حقوق بشر در ایران باز می‌گردد به اعدام دایی‌اش در قتل عام زندانیان سیاسی دهه شصت، این اعدام و تاثیرات عمیق آن بر جمال آن چنان بود که به گفته خودش یادآوری هر روزه آن او را فردی معترض و مطالبه گر بارآورد، جمال در سالهای نوجوانی علیرغم از دست دادن پدر و وجود مسئولیت در قبال خانواده به فعالیت‌های مدنی، فردی و خودجوش روی آورد، فعالیت‌هایی چون شرکت در تجمعات، گزارشگری و وبلاگ نویسی، او در این مسیر مورد بازداشتهای کوتاه مدتی نیز قرار گرفت اما صرفا به دلیل شناسائی توسط وزارت اطلاعات و تلاش آن‌ها برای بازداشتش و بیم از جان بود که از کشور خارج شد. او در سال ۸۳ در سن ۲۲ سالگی به ترکیه رفت و پروسه پناهندگی طولانی خود را اغاز کرد، پرونده‌ای که هر چند طی آن کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل او را بعنوان یک پناهنده که جان و امنیت‌اش در خطر است پذیرفت اما هیچگاه موجبات انتقال جمال به کشور ثالت یا اصطلاحا نقطه امن را فراهم نکرد.
برای اطلاعات بیشتر بنگرید به:
https://www.hra-news.org/articles/a-9/
@irannc
شرحی اجمالی بر زندگی و مرگ جمال حسینی / کیوان رفیعی
سحرگاه شوم سه‌شنبه ۱۴ مردادماه سال ۱۳۹۳ (۵ آگوست ۲۰۱۴) صدای نگران دوستان، جمله “جمال نفس نمی‌کشد” را در خطوط تلفن طنین انداز کرد، از آن زمان تلخ تاکنون، ما در درون و بیرون «مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران» با پارادوکسی غم انگیز روبه رو شدیم، پارادوکس معرفی صحیح فردی که همواره از معرفی شدن رویگردان بود.
، باور ما بر این است که شناساندن شخصیت فداکار، سخت کوش، خوش فکر و مومن به آرمان جمال می‌تواند به قالب گیری و نهایتا انتقال تجربیات به هدف یادگیری و توانمند سازی فعالان اجتماعی کمک کند، به باور تمام کسانی که جمال را به درستی می‌شناختند او انسانی بزرگ بود که فرصت حیات طولانی نیافت با این حال در عمر کوتاه خود فعالیت‌های تاثیر گذاری را در سایه خلاقیت، پشتکار و ایمان خود صورت داد که اثرات آن را باید بیش از توسعه و پیش برد یک سازمان ارزیابی کرد.
برای معرفی جمال، نوشتارم را با این سئوال ابتدایی اما مهم شروع می‌کنم، جمال حسینی که بود؟
سید جمال حسینی متولد ۱۳۶۱، با نامهای مستعار «اسفندیار بهارمس» و «نادر بازرگان» متولد زنجان، کارگر ساده‌ای بود که در واکنش به تصویر هر روزه نابرابری‌ها و مظالمی که مشاهده می‌کرد بر اساس وجدان بیداری که داشت، فعالیت مدنی در راه بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران را انتخاب کرد.
شاید اولین تجربه عینی جمال از موضوع نقض حقوق بشر در ایران باز می‌گردد به اعدام دایی‌اش در قتل عام زندانیان سیاسی دهه شصت، این اعدام و تاثیرات عمیق آن بر جمال آن چنان بود که به گفته خودش یادآوری هر روزه آن او را فردی معترض و مطالبه گر بارآورد، جمال در سالهای نوجوانی علیرغم از دست دادن پدر و وجود مسئولیت در قبال خانواده به فعالیت‌های مدنی، فردی و خودجوش روی آورد، فعالیت‌هایی چون شرکت در تجمعات، گزارشگری و وبلاگ نویسی، او در این مسیر مورد بازداشتهای کوتاه مدتی نیز قرار گرفت اما صرفا به دلیل شناسائی توسط وزارت اطلاعات و تلاش آن‌ها برای بازداشتش و بیم از جان بود که از کشور خارج شد. او در سال ۸۳ در سن ۲۲ سالگی به ترکیه رفت و پروسه پناهندگی طولانی خود را اغاز کرد، پرونده‌ای که هر چند طی آن کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل او را بعنوان یک پناهنده که جان و امنیت‌اش در خطر است پذیرفت اما هیچگاه موجبات انتقال جمال به کشور ثالت یا اصطلاحا نقطه امن را فراهم نکرد.
برای اطلاعات بیشتر بنگرید به:
https://www.hra-news.org/articles/a-9/
@irannc